Hoe weet of voel je HET: de "ware"...????

[yanni]

Nou ja, je hebt in elk geval weer wat leesvoer (pfff 21 pagina's !) over dit onderwerp !

Aan jou wat je er verder mee doet !

[J.E.]

Thnks , ik ben het aan het doorspitten . Steek er allicht iets van op, is een prettige bijdrage

[Louvre]

k twijfel. Niet of ik nu verschrikkelijk blij en gelukkig ben met mijn lief, want dat ben ik. (Al eerder ergens anders hier neergekalkt: ook ik ken hem via de datingsite. Heel veel kaf gezien, en dan deze graankorrel.). Ik twijfel of De Ware met HOOFDLETTERS wel bestaat. Ik denk ook aan meerdere waren, en dat aan elke liefde gebouwd moet worden, het moet echt groeien om dan pas te kunnen zien of het werkelijk grond heeft en stand houdt. Ik geloof dan ook niet zozeer in liefde op het eerste gezicht, daar liefde veel meer tijd en grond nodig heeft. Maar dus wel lust/klik/band/aantrekkingskracht op het eerste gezicht.

Antheia, vroeger zou ik hetzelfde gezegd hebben. Feitelijk zeg ik het nog altijd: er zijn meerdere mensen waar je een relatie mee kan opbouwen en echt gelukkig kan zijn.

Maar bij je tweelingziel, gaat dat opbouwen op een heel andere manier. Ook al had ik hem nog nooit gezien, ik kende hem . Ik denk wat hij denkt, ik voel wat hij voelt, ik weet wat hij weet. We zijn anders maar in essentie gelijk. En het spreekt voor zich dat zo'n relatie er anders uitziet dan met iemand die je nog moet "leren kennen". Zoals mijn twin het zei:"Mijn vrouw heb ik "leren kennen", jou ken ik."

Ik ben er van overtuigd dat lief en ik het nog een hele tijd samen goed hebben, omdat we samen bouwen aan onszelf, aan elkaar en aan de relatie. We maken genoeg mee samen, en ondanks of daardoor nog steeds samen. Hij vervult veel rollen in mijn leven, en ook dat vind ik een voorwaarde voor De Ware: maatje, spiegel, minnaar, partner, etc. En dat is wederzijds, dus gelijkwaardig: ook weer belangrijk wat mij betreft.
Lief vervult met verve dus momenteel de rol van Ware in mijn leven.

Nog een conclusie: de Ware is dus voor mij niet een persoon (of mogelijk meerdere), maar het geheel van wensen en eisen die ik stel aan de vervulling van liefde.[/quote]

[Antheia]

Louvre, daar kan ik wel een heel eind in mee. Toevalligerwijs heeft mijn lief ook wel eens geroepen na een paar maanden verkering "Maar we kennen elkaar toch al jaren?" omdat we zo elkaar aanvoelden op een bepaald punt.
Zonder nou verwarrend te willen zijn, maar het is juist dat ik door hem mezelf ook beter leer kennen, dus daar zit ook een heel stuk groei in.

Ik weet niet zo goed of ik nou echt uit moet gaan van tweelingzielen, en vooral: hoe moet ik dat inschatten. Want er zijn momenten dat ik mijn lief ook niet helemaal peilen kan (hoewel ik zijn stemming vaak wel aanvoel en er mee om kan gaan, welke stemming dan ook, maar is dat niet meer ook mijn verdienste als empathisch type, voor de kenners: enneagram 9?). En eerlijk gezegd vind ik een ander soort mens dan ik ben, waar ik mee om moet leren gaan en waarvan ik kan leren in dat opzicht (en hij van mij) ook wel erg interessant en intrigerend zelfs.

Maar terug naar De Ware! Ik geniet namelijk ook van de verhalen van de shespot-collega's over hun Ware, dus kom maar door allemaal!

groet,
Antheia, Waar(dig)

[NachtVlinder]

Ik vraag m al een hele tijd af wat voor gevoel je krijgt, of hebt of gaat krijgen als je weet wanneer iemand "de ware" voor je is....... Kunnen jullie omschrijven/vertellen wat het in jullie relatie is waardoor je het idee kreeg: dit is zij voor mij of dit is hij voor mij.... Hoe weet je dat? Wat hoor je dan te voelen? Of kan dat groeien of moet het er gelijk zijn?...

liefs J.E.
[/b]

In vorige relaties voelde ik het al: het gevoel dat ik me compleet wil "geven" aan de ander. als ik de ander dan aankeek op sommige momenten komt de vurige wensgedachte "ik ben zooo van jou" of "ik wil álles voor je doen" of "ik ben zoooo gek op je"...bij deze gedachtes horen een heeeeel diep gevoel van saamhorigheid en het liefst zou ik helemaal in de ander willen kruipen met een knuffel waar ik mn hele gevoel inleg.
Ik heb eerder 2 belangrijke relaties gehad voor deze...en voelde ik dat gevoel en had ik die gedachtes, maar angst om het te tonen hield me tegen, of dat nou lag aan mijzelf of aan de ander ben ik nog niet over uit...misschien was het niet de juiste persoon of niet de juiste tijd voor mij om te ontluiken...ik weet wel dat de ontvangers toendestijds me niet goed genoeg aanvoelde om dit mee te delen want dit voelt heel intiem en heel diep voor me.
Ik weet nu bij mijn huidige relatie dat ik dit kan tonen en dat ik het met hem kan delen als ik me zo voel, en dat hij dat echt ontvangt én begrijpt voelt zo goed voor mij dat mijn gevoel voor hem alleen maar dieper en heftiger word.
Daardoor weet ik: dit is de ware voor mij, omdat hij de macht bezit om mij zo te laten voelen en tot nu toe de enige in mijn wereld is geweest die mij het gevoel gaf dat hij wilde hebben wat ik te geven had.
Voor mij gaat het hand in hand met pure liefde, sexualiteit en intimiteit en hij is de enige voor mij met wie ik dit wil delen.
Voor mij moet dit gedeelte groeien, ik moet de ander leren kennen en na verloop van tijd begint dat te groeien en te broeien en dat duurde ruim anderhalf jaar voor ik op dat punt zat waar ik nu zit...de "gewone"verliefdheid zat er wel vantevoren natuurlijk en die heeft er voor anderen al wel vaker gezeten waar ik dit intieme gevoel van mezelf echt willen geven nooit voor heb gekregen, dat zijn dus ook nooit echt langdurige relaties geweest.
Voor mij is dit dus een graadmeter...

NV, die niet zozeer gelooft in 1 ware maar wel gelooft in echte liefde...

[J.E.]

Ik vond de volgende tekst in een boek:
Wat wil je?
Weten wat je van de liefde verlangt, is voorwaarde om haar te verkrijgen. Als liefde niet meer dan een vage notie is, iets wonderlijks waarvan je hoopt dat het je ooit ten deel zal vallen, dan loop je het risico dat de liefde die je werkelijk zou bevredigen en je leven zou veranderen, nooit verschijnt.
De liefde die je kunt ontvangen is specifiek en niet zomaar een warrig, willekeurige onderneming. Wil je dis werkelijk liefde, geef jezelf dan de vrijheid precies te weten hoe die liefde eruit moet zien, hoe ze moet voelen, welke woorden je van je geliefde verlangt, welke vreugden je met hem of haar zou willen delen.
Als je dit uit het oog verliest, blijft de liefde altijd een wazige, willekeurige reactie op een even wazig verzoek. Dan loop je dus de liefde mis die je meest wilde dromen- en je meest proaische verlangens- vervult...

[Antheia]

Wat een goede tekst, J.E.! Dankjewel
Verwoord ook (beter) wat ik hierboven beschreven heb mbt de Ware als een idee van wensen en eisen die ik stel aan de liefde.

dank,
Antheia, livin' on/in love....

[linny]

ik geloof in ware liefde en in liefde op het eerste gezicht. toen ik mijn ex tegen kwam in een discotheek wist ik gelijk dit is de man van wie ik hou en met wie ik de rest van mijn leven samen wil zijn.
het gevoel is zoooooo sterk zo super.
helaas is hij ziek geworden en na zijn ziekte is hij nooit meer de persoon geworden die hij was toch hou ik nog steeds van hem en dat zal ook niet verdwijnen.

[katarine]

Hey J.E , ik kan me eigenlijk niet vinden in jouw tekst.
Ze vragen om iets dat uitgesproken emotie is te vangen met je ratio.
Ik denk als je zo Liefde benaderd je nooit Liefde zal tegenkomen, want ze zal nooit voldoen aan je verwachting.
Just my 2 cents

[Levendig Foutje]

Ik dacht dat mijn Ware Liefde niet bestond in deze wereld. Ik hield van mijn toenmalige vriend, maar zag hem als mijn 'aardse' liefde: een mens die tot een bepaald punt tot me door kan dringen, en waartoe ik tot een bepaald punt kon doordringen. Een compromis.
Maar gelukkig had ik het fout. Ik heb de liefde van mijn leven gevonden. Hij is mijn vriend, mijn maatje, mijn minnaar, mijn man, mijn tweelingziel. We komen 'van dezelfde planeet'. Hij vervult me, ik voel me een persoon, geliefd, liefhebbend. En voor deze man verbeter ik mijn karakter, dat al heel verwend was geworden, omdat hij maakt dat ik het beste uit mezelf haal. Het is wat jullie zeggen: alsof we elkaar al van eerder kennen, en werkelijk kennen, niet alleen dat buitenste laagje.
Of dit liefde voor het hele leven is en nog verder? Ik denk het, ik denk het... Zo voel ik het... maar heb angst voor als het niet zo zal zijn... want dan denk ik nooit meer zo'n liefde te kunnen vinden...

We zijn op een heel vreemde manier bij elkaar gekomen (zonder in details te treden) en we hadden alles tegen ons in om bij elkaar te blijven. Gek genoeg heb ik nooit getwijfeld vanaf het moment dat ik hem kende om hem te blijven opzoeken, en dat is voor mij al een teken aan de wand. Het was een tijd van gekte, waarin ik de chaos tegemoet ging, dit beseffend en toch doorgaand, omdat ik wist dat als ik hem niet meer zou zien, ik mijn hele leven spijt zou hebben.
Ik geloof niet dat ik een heel zweverig mens ben, maar ik heb het gevoel dat we voorbestemd waren bij elkaar te komen, zo raar zijn de omstandigheden geweest. En als we bij elkaar zijn en ik mijn peinzingen los kan laten, gebeuren er werkelijk magische dingen, alsof onze energieën samen een grote hoop energie maken. Als iemand me dat ooit had gezegd, had ik gedacht dat hij of zij wel heel zweverig was...
Maar we maken het zelf mee; we lopen de juiste mensen tegen het lijf, er gebeuren de juiste dingen, soms op een rare manier...
De chaos is gekomen en ik ben er doorheen gekomen. En nog belangrijker, we zijn er samen doorheen gekomen.

En het is het mooiste wat ik ooit heb meegemaakt.
We zijn relatief nog korte tijd samen, de verliefdheid wordt minder, zeggen ze. Maar gek genoeg wordt het juist steeds meer.

Dus... ik denk dat de ware liefde bestaat!!!!