Help

[karink]

ik ben dertien jaar samen met mijn man, we zijn een tijd uit elkaar geweest en daarna leek het berg opwaarts te gaan, we gunden elkaar ruimte, maar op seksgebied ging het niet goed. Wel als ik deed wat hij wilde, maar daar was ik niet altijd voor in de stemming. Lees trioos, altijd het voortouw moeten nemen en zonder voorspel genomen worden, auw.
Ik voel me heftig verwaarloosd, gisterochtend was ik hem aan het pijpen en ooh aah, das lekker, de wekker ging
af voor zijn werk en hij zat meteen recht op en ging zich aankleden. Ons sexleven hangt helemaal van mij af en echt, ik heb hier geen zin meer aan zo afgebroken te worden, zijn werk en de kinderen gaan voor en daarna komen de dieren en dan pas ik.
Is trouwens ook niet goed voor mijn zelfvertrouwen, iemand tips om deze man de deur uit te trappen? Is al langer aan de gang dan vandaag.
Ik zit niet echt te wachten op tips hoe ik mijn seksleven moet verbeteren, want dat die weet ik wel, wel op tips om op kindvriendelijke manier om van hem af te komen.
Iemand?

Vraag ik meteen of iemand intresse heeft in een goede pijpbeurt?

[fuutje]

Een ècht kindvriendelijke manier is er niet.

Het enige wat ik ervan kan zeggen is, als het dan toch gebeurt, je je niet negatief moet uitlaten over de vader van je kinderen (nooit) waar zij bij zijn. Wees zeker van je zaak!
Dit soort beslissingen neem je in alle rust, niet uit verdiet, frustratie of boosheid.

Fuutje

[sunshine25]

Wat vervelend voor je. De enige manier om van je man af te komen is denk ik gewoon door het te zeggen tegen hem. Ik neem aan dat jullie wel over jouw probleem met hem hebben gesproken?

Denk er in ieder geval in alle rust over na of dit echt is wat je wilt. Misschien kunnen jullie er samen toch nog uitkomen....

Sterkte

[Sfinxs]

Karink

kindvriendlijke manieren bestaan niet,
maar vooral duidelijk zijn in deze wat geldt,

ik lees veel frust, boosheid,maar ook de moeheid, intense moeheid van niet meer kunnen,

ik stuur je even een pm

liefs
sfinxs

[Dolce Vita]

Karink,

Ik begrijp je boosheid en je frustraties. Mannen kunnen ongelooflijke ongevoelige boeren zijn. Overval hem niet, plan een tijd. Dat maakt de kans dat hij doorkrijgt wat het belang van je boodschap voor jou betekent veel groter. Of neem hem een keertje me uit eten of als ie dat niet wil (dikke kans, als ik dat zo inschat) zeg hem ronduit dat je met hem vanochtend/morgenavond om ..... uur wilt praten over wat dit met je doet.

Geef altijd "ik" boodschappen. Dus IK voel, IK ervaar, Vertel wat die dingen waar je over valt met je doen: Dus IK word zo verdrietig van , Ik krijg dan het gevoel dat ... etc is allemaal goed. Ik zou zo graag willen idem. Maar door jou, jij doet, jij maakt mij, jij hebt .. is fout.

TRap niet in de valkuil om in je boosheid Jij boodschappen te gaan geven. Dat voelt als een aanval en dan gaan mensen in de loopgraven en de vingers in de oren en horen ze niet meer wat je werkelijk wilt zeggen. Dus geen JIJ hebt nooit aandacht, JIJ laat alles en iedereen voorgaan. Maar vertel hem alleen maar wat zijn gedrag met jou doet en wat jij voor gevoel jij daarbij krijgt. Als je die valkuil durft te vermijden durf ik te wedden dat ie zich kapot schrikt. Zo zijn mannen.

Zo niet, en hij schrikt niet, vraag hem wat hij nu ervaart nu hij jouw gevoelens heeft vernomen en wat dit met hem doet. En vraag wat hij denkt wat zijn prioriteiten zijn nu, en over 10 jaar. Als zijn werk etc. dan als eerste genoemd worden en jij als laatste kun je het balletje opgooien dat als er niet iets aan verandert (dus nadrukkelijk niet als HIJ niet verandert) jij er over 5 jaar misschien niet meer bent voor hem. Dat je dan geen andere keuze hebt dan een man te gaan zoeken die wel de moeite wil nemen je dat te geven. Namelijk het gevoel dat je speciaal bent, en voor hem het meest speciale op deze wereld ipv dat hij je onbedoelt het gevoel geeft dat je pas op plek nr. 10 komt.

Verwacht niet dat na 1 gesprek alles ineens anders wordt. Maak een afspraakje om bijv. elke vrijdagavond als de kids naaar bed zijn een gesprek te hebben hoe het ging die week. Echt plannen en de stekker uit de TV, computer, en telefoon. Noem een tijd en neem er een wijntje bij.

Sleur is de grootste killer van relatie omdat we eerder willen vechten om iets te krijgen dan dat we moeite denken te moeten doen om te behouden wat we hebben. Dat lijkt zo vanzelfsprekend en is eigenlijk oh zo moeilijk en schiet er zo makkelijk bij in..

Sterkte en succes!

[karink]

Heb even de tijd genomen om het allemaal te laten bezinken, met andere woorden, ik had geen internet verbinding. Mijn comp was gecrasht en mijn router werkte niet onder @home, dus even niet online kunnen komen.

Dolce, ik heb al zo vaak de ik boodschappen gezegt en dan zegt hij, ja maar en gaat dan meteen in de aanval.
Als ik tegen hem zeg, ik voel me niet gelukkig met hoe we nu met elkaar omgaan, zegt hij, je verwacht toch niet dat ik je gelukkig kan maken?
Ik zou graag meer tijd samen willen door brengen omdat ik je mis, pats boem, ik ben er niet altijd, moet ik dan maar mijn werk opgeven?
Ik mis onze intimiteit, pats boem.
Ik wil zo graag dingen met jou samen doen, ja, ik moet geld verdienen en dus ik ben daarna moe.
Daarna komt dan de grootste dooddoener naar mijn gevoel, heb je al eerder gezegt, je hoeft niets van mij te verwachten! Au.

Zijn zomaar wat voorbeeldjes, ik heb er nog veel meer, waarvan ik denk, is dit nou echt nodig?

Als ik aan hem vraag, wat heb jij van mij nodig, zegt hij dat je ervoor iedereen altijd bent en dat kan gewoon domweg niet.
Krijg ik het verwijt, zijn moeder was er wel altijd voor iedereen en dan wordt ik giftig, ik kan het niet helpen.
Zijn zus durft door haar opvoeding geen kinderen te nemen, zijn oudste broer heeft een vrouw uit een boekje uitgezocht, zijn tweeling broer woont naast deze broer en zijn andere twee broeren wonen nog bij mams.
Zus, 45 jaar, brooer 1, 40 jaar, broer twee, 37 jaar, broer drie, 32 jaar, nakomertje, 24 jaar.

Mijn man woonde toen net met mij samen en toen belde zijn moeder op, je lunch ligt klaar hoor jongen, je kan deze straks in Beverwijk komen ophalen. Hij was toen 24 jaar, hij had nog nooit zelf een pakje vloetjes gekocht. Nu gaat mijn man verwachten dat, ik dat voor mijn kids gaat doen, volgens mij heeft mijn man echt een totale burn out, of een midlife crissis, of hij gaat eindelijk puberen, in ieder geval ik wordt er stapelgek van, zie ook mijn andere bericht.

[guessme]

Karink,

Blijkbaar zit je man in het vaste keurslijf van vroeger dat de vrouw overal moet klaarstaan en springen, daar knijpt blijkbaar het schoentje. Ik vind het wel vreemd dat je daar nu ineens zoveel problemen mee hebt, dat moet toch altijd aanwezig geweest zijn.
Je verbittering is meer dan begrijpbaar, misschien met je (weer) even uit elkaar gaan om hem duidelijk te maken dat jij als individu ook rechten hebt, en die ook mag claimen. De uiteindelijke oplossing zal ergens tussen zijn en jouw verwachtingen liggen, dat is in iedere relatie zo. Kindvriendelijk zal het nooit zijn, je kunt het wel zo kindvriendelijk mogelijk aanpakken.
Moeilijk probleem voor je, jammer

[Alison]

Ik vind het helemaal niet vreemd dat je hier zoveel problemen mee hebt. Je ervaart een diepe pijn van jaren en door de voorbeelden die je geeft is het gewoon heel duidelijk dat je man niet openstaat voor verandering. Een middenweg vinden is dan ook niet mogelijk. Als ik dit lees heb ik op geen enkele manier de behoefte om te zeggen: kijk wat je er nog van kan maken. Ik zou die verwende vent ERG op straat zetten. Volgens mij is dat (a) Goed voor zijn karakter. (b) Goed voor jouw gemoedsrust en ontwikkeling. Die botterik verdient jouw zorg helemaal niet. In een ander topic heb ik iemand vandaag een boek aangeraden. Ook jou raad ik hem aan. Die zet je met beide benen op de grond en doet je weer beseffen dat een relatie niet zaligmakend is als het zoveel energie kost om hem te handhaven, zonder dat het je vreugde oplevert. DURF!

Alison.

[Alison]

Oh, trouwens, over dat kindvriendelijk: Een vrolijke zelfstandige moeder, dat is altijd beter dan een gefrustreerde. Voel je niet schuldig naar hen als je kiest voor jezelf. Zo lang je er maar ERG op let dat je niets negatiefs over hun vader naar ze ventileert en je liefde voor hen duidelijk voelbaar houdt, al voel je je nog zo rot - dan kom je al een heel eind.