Wie heeft er een minnaar/minnares ?!

[droomvlinder]

Voor de huisvrouw die de hele dag thuiszit is een minnaar wellicht een prima manier om de verveling te verdrijven.

dan mag het nog niet denigrerend bedoeld zijn , toch is het niet leuk zoiets te lezen voor iemand die zich thuis voor het comfort van het gezin inzet ...

vlinder , geen huisvrouw , ofwel liever huis- en tuin en thuiswerkvrouw( werk thuis voor het bedrijf) , met minnaars en open relatie .....en natuurlijk geen verveling

[Dolce Vita]

Ik geloof niet dat het denigrerend bedoelt heeft, maar wie veel tijd heeft en de kinderen naar school, kan natuurlijk wel een zekere leegte in het bestaan gaan ervaren.

Of je dat nu op deze manier dan moet gaan invullen is punt 2, maar ik zou niet graag de vrouwen/mensen de kost geven die dit zo doen.

Lees de contact sites maar eens na: kan alleen overdag (ontvangen).

[Lady_Chatterley]

Ik heb ook een aantal minnaars gehad maar op de een of andere manier heb ik het na drie keer wel gezien. Nu moet ik heel eerlijk zeggen dat ik thuis de perfecte minnaar heb en dus absoluut geen vervanging zoek. Ik heb mijn lief heel jong ontmoet, had heel weinig ervaring en na een tijdje ging het kriebelen. Niet dat ik ontevreden was, maar meer een gevoel van avontuur. Hoe zou het zijn met een andere man? Ben ik een goede minnares (voor iemand anders dan mijn lief ), dat soort vragen. Ik zag het meer als een soort tweede puberteit.

Ik heb ervan genoten maar ik moet zeggen dat ik waarschijnlijk erg luie minnaars heb getroffen. Het "jagen" is leuk maar zodra de buit binnen is, dan doen heel wat mannen minder moeite, heb ik ontdekt. Lekker achterover hangen op de rug en maar verwend willen worden. En dat is één keer leuk, maar zelf wil je toch ook wat, nietwaar.

Mijn eigen lief is juist heel erg attent. Zowel in bed, als daarbuiten. Zo'n man die ook na 21 jaar nog bloemen mee neemt. En nee, ik vergelijk niet maar je hoeft toch ook niet met zo veel minder dan je gewend bent, genoegen te nemen! In het minnespel moet het toch gelijk op gaan, met aandacht voor elkaar en niet alleen voor je eigen gerief.
Desalniettemin heb ik een heerlijke tijd gehad, en ik denk met veel plezier terug aan die lentekriebels, zo noem ik het maar.

Mijn lief en ik hebben elkaar uitvoerig over onze avonturen verteld wat ook erg uhm plezierig is geweest. Dus ik heb er geen spijt van. Maar in mijn open relatie ben ik momenteel erg monogaam, moet ik zeggen

[Femme Fatale]

Ik begrijp dat nooit zo. Waarom is het zo spannend om vreemd te gaan? Wat maakt de seks dan nog zo uniek als je het toch met andere deelt ipv je eigen partner.. Maakt het niets uit dat je op deze manier automatisch losser van je eigen partner komt te staan? Is het echt alleen die spanning?
Ik heb losse contacten, ik vrij met wie ik wil voor mijn eigen genot maar ik doe er niemand pijn mee want ik ben tenslotte vrijgezel..
Uiteindelijk bedrieg je alleen jezelf er maar mee. Dus nee aan mij is het niet besteed vind het hypocriet, en een beetje lomp als je zelf maar wat doet en niet goed weet wat je wilt. Aangezien partners het toch niet weten weet je wel van jezelf dat je echt verkeerd bezig bent.

[Pip]

zoooo Femme... welkom, je hebt ontdekt hoe je ongenuanceerd kan reageren, en dat doe je goed!
Lees even het topic door... en proef ook even de sfeer op she... een minnaar of sex buiten je vaste relatie hoeft in het geheel niet te betekenen dat er vreemd gegaan wordt hoor.... of is dat een geheel nieuwe optiek voor je??

[Femme Fatale]

Ik hoop dat je begrijpt dat ik het niet over die optiek had. Want die kon ik al ja
Maar dank voor je warme welkom.

[Mirthe]

Ik begrijp dat nooit zo.

Femme, in je profiel staat dat je twintig bent. Ik ga er even vanuit dat dit klopt.
Dan ben jij bent jonger dan, bijvoorbeeld, mijn huwelijk. Misschien kun je je vanuit dat standpunt voorstellen dat mensen die een stuk ouder zijn dan jij een groeiproces hebben doorgemaakt waarin wél ruimte is voor een tweede liefdespartner.

Dat je je nu sterk richt op één partner vind ik overigens heel positief.
Naar mijn beleving (en mening) is het heel goed als je de rust en stabiliteit kent van het hebben van één partner, zodat je vanuit een duidelijk basisgevoel verder kunt verkennen.

Zeg echter nooit nooit - en dát zeg ik uit (fijne) ervaring!

Mirthe , heul oud

[brunetteke]

meestal word er toch vreemdgegaan vanuit een zekere "sleur" in langere relaties

ik heb perioden gehad dat ik thuis was, en perioden dat ik werkte, de perioden dat ik niet werkte vond ik veeeeel zwaarder, want dan heb je niks hulp met je eigen kinderen, ik had in beide situaties een minnaar nodig, gewoon om goede en voldoende seks te hebben, mn leefsituatie had daar niet echt wat mee te maken

[Mirthe]

Ik begrijp dat nooit zo. Waarom is het zo spannend om vreemd te gaan? Wat maakt de seks dan nog zo uniek als je het toch met andere deelt ipv je eigen partner.. Maakt het niets uit dat je op deze manier automatisch losser van je eigen partner komt te staan? Is het echt alleen die spanning?
Ik heb losse contacten, ik vrij met wie ik wil voor mijn eigen genot maar ik doe er niemand pijn mee want ik ben tenslotte vrijgezel..
Uiteindelijk bedrieg je alleen jezelf er maar mee. Dus nee aan mij is het niet besteed vind het hypocriet, en een beetje lomp als je zelf maar wat doet en niet goed weet wat je wilt. Aangezien partners het toch niet weten weet je wel van jezelf dat je echt verkeerd bezig bent.

Je geeft geen moer om anderen. Dat blijkt wel uit je onderschrift hey?
(Sorry If I ain't perfect, sorry I don't give a F***)

Dan begrijp je nooit iets van anderen, en dat hoeft ook niet perse.

Mensen gaan om zoveel redenen vreemd (als in stiekum sex hebben).

Hoe weet jij dat jij niemand pijn doet? Je kunt bezeren zonder dat je het echt wil, gewoon omdat je niet in de gaten heb wat je in een ander oproept. Dat kan buiten je bedoelingen omgaan, maar je hebt er dan wél een rol in.

Veel, niet alle, vreemdgangers weten verduveld goed dat ze risico's nemen, waaronder het risico hun (geliefde thuis-)partner te beschadigen. Daarom zitten ze ermee. Daarom schrijven ze erover, en een aantal van hen reeds lang voordat ze vreemd gaan. Omdat ze het niet meer uithouden, omdat ze zoeken en omdat ze geloven dat er een way-out is. Soms krijgen ze gelijk, soms niet.
Om daarna een lange neus te trekken is nogal makkelijk, vinjeniet?
Ik wel.

[fuutje]

Volgens mij is het nu wel duidelijk....

Ik heb een zoon van 22 en mag ook regelmatig van zijn zienswijzen over sex en relaties meegenieten. Ik ben het daar ook zeer regelmatig niet mee eens.

Maar is het niet mooi dat Femme Fatale (verkeerde nick misschien?) er in ieder geval over nadenkt? Dat zij vind dat als zijzelf 'vrij' is niemand kwetst behalve zichzelf?
De ervaring zal het/haar leren....

Ikzelf vind het heel mooi dat ook jonge mensen (in vergelijking tot mijzelf) op dit forum posten. En vooral ook lezen.
Zodat ze lezen dat er ook andere meningen zijn, andere ervaringen en andere wijzen van leven.
En ervan leren.

Iedereen heeft het recht om eens een 'foute' posting te plaatsen, vind ik.
Als een posting al fout is overigens. Een posting is naar mijn mening pas fout als je er mensen opzettelijk wil beschadigen en dat lees in niet uit de posting van Femme Fatale.

Wat ik Femme wel wil meegeven is dat het leven ook om anderen 'draait'. Dat je, zoals Mirthe al zei, niet alleen naar je eigen situatie moet kijken, maar ook naar die van die ander.

Fuutje

[Mirthe]

Off-modus aan

@Fuutje, heeft iemand het over een 'foute posting'?
Dat heb ik m.i. niet in de mond genomen.

Maar een onderschrift dat vertelt dat je niet genegen bent om je eigen imperfecties onder de loep te nemen vind ik niet heel erg fijnzinnig.

En, ja, als het mij blieft, reageer ik zes keer op een onderwerp.
Ik zie niet in wat daar verkeerd aan is. Het houdt altijd nog in dat de ageerder kennelijk iets te melden had.

Jij hebt zulke gesprekken met jouw zoon over levensstijl?
Ik ook. En met een dochter. Maar f*cken jegens anderen zit allang niet meer in die gesprekken - dat is het resultaat van méér dan 1 gesprek, en ook wat eerder in jaren trouwens.

off modus uit

Mirthe

[Dolce Vita]

Ik heb ook een aantal minnaars gehad maar op de een of andere manier heb ik het na drie keer wel gezien. Nu moet ik heel eerlijk zeggen dat ik thuis de perfecte minnaar heb en dus absoluut geen vervanging zoek. Ik heb mijn lief heel jong ontmoet, had heel weinig ervaring en na een tijdje ging het kriebelen. Niet dat ik ontevreden was, maar meer een gevoel van avontuur. Hoe zou het zijn met een andere man? Ben ik een goede minnares (voor iemand anders dan mijn lief ), dat soort vragen. Ik zag het meer als een soort tweede puberteit.

Ik heb ervan genoten

Mijn eigen lief is juist heel erg attent. Zowel in bed, als daarbuiten. Zo'n man die ook na 21 jaar nog bloemen mee neemt. En nee, ik vergelijk niet maar je hoeft toch ook niet met zo veel minder dan je gewend bent, genoegen te nemen! In het minnespel moet het toch gelijk op gaan, met aandacht voor elkaar en niet alleen voor je eigen gerief.
Desalniettemin heb ik een heerlijke tijd gehad, en ik denk met veel plezier terug aan die lentekriebels, zo noem ik het maar.

Mijn lief en ik hebben elkaar uitvoerig over onze avonturen verteld wat ook erg uhm plezierig is geweest. Dus ik heb er geen spijt van. Maar in mijn open relatie ben ik momenteel erg monogaam, moet ik zeggen

Lady Chatterly, je vertolkt heel goed de kern van mijn levensfase en tevens geef je heel goed aan waarom vreemd gaan lang niet altijd het einde van een relatie of de wereld behoeft te betekenen.

Ik zit in dezelfde fase met dezelfde gevoelens en vragen: mis ik iets in het leven?. En bij jou na drie en bij mij wellicht al na één minnares weet ik het: het is heerlijk, de sex is alsof je weer 18 bent , wat zeg ik: zelfs veel lekkerder (door je ervaring) en ik word tegelijkertijd steeds weer gekker op mijn vrouw.

Soms moet je eerst even het gras in een andere weide geproefd hebben om ook het gras in de eigen wei weer te waarderen. Net als Lady C.

Het alternatief: niet onder het draad doorgaan maar bij de rand van het prikkeldraad gaan staan treuren en mijmeren over het mooie gras in de andere wei terwijl het gras in je eigen wei staat te verpieteren.

[Dolce Vita]

Ik ben persoonlijk bewust over het draad heen de andere wei ingestapt. En zie van daaruit net als Lady C dat het nieuwe gras lekker is , maar dat het oude gras in mijn eigen wei eigenlijk ook prima is. Moet je wel eerlijk tegen jezelf durven zijn en niet met een al te gekleurde bril kijken. Noch naar de nieuwe wei, noch naar de oude. Het is inderdaad eten uit twee weidjes, maar degene die onder het draad doorgaat met respect voor de eigen partner heeft een hele dikke kans vervolgens zeer tevreden toch te kiezen voor de eigen wei.

Dan heb ik het niet over degenen die wei in-wei uit gaan. Dat kan ook, maar dat heeft dan wellicht meer weg van swingen of uit zoveel mogelijk weidjes eten altijd op zoek naar nog groener gras en nooit tevreden zijn met welke wei dan ook.

Terwijl geluk is: tevreden zijn met wat je hebt. En soms heb je daar een omweggetje voor nodig om daar achter te komen, net als Lady C.

[brunetteke]

anderzijds hoeven we natuurlijk niet aan een jonger persoon, mee te geven dat vreemdgaan "normaal" is, hadden we niet net hetzelfde gereageerd als we zelf nog zo jong waren, de liefde nog pril was en vol ontdekkingen met de eigen partner

die ontdekkingen met mn eigen partner heb ik erg vroeg gemaakt (te vroeg, ik was toen 15), we hebben dus erg snel iets opgebouwd, tot mn 24 heb ik nooit iemand anders gehad
tot ik voelde dat ik iets miste (ervaring, was deze relatie op vlak van seks wel zo denderend ik wist niet beter)
de seks was met een minnaar telkens weer beter dan met de eigen partner, maar met niemand kan ik nog opbouwen wat ik heb met hem (een jeugdliefde, samen opgegroeid en gegroeid enz)

ik vraag me af of ik "later" op de ware was gebotst, als ik meer ervaring had gehad, of ik ooit wel zou vreemdgegaan zijn, misschien zoek ik die ervaringen nu wel die ik in mn jeugd nooit heb gemaakt

[Dolce Vita]

anderzijds hoeven we natuurlijk niet aan een jonger persoon, mee te geven dat vreemdgaan "normaal" is, hadden we niet net hetzelfde gereageerd als we zelf nog zo jong waren, de liefde nog pril was en vol ontdekkingen met de eigen partner

ik vraag me af of ik "later" op de ware was gebotst, als ik meer ervaring had gehad, of ik ooit wel zou vreemdgegaan zijn, misschien zoek ik die ervaringen nu wel die ik in mn jeugd nooit heb gemaakt

Met beide beweringen ben ik het hartgrondig eens. Opgevoed in de provincie met de moraal van de jaren 50/60 en vanuit een christelijke middelbare school, ben ik de jaren 70 ingeschoven als maagd tot mijn 21e. Om vervolgens -heel tevreden- bij de persoon van de eerste seksuele ervaringen te blijven. Echter nu net als brunetteke bezig met twijfels en een verlate zoektocht of ik toch niet iets gemist heb.

Mijn dochter is nu 20 en als studente volop de liefde aan het verkennen met diverse partners (na elkaar) Mijn vrouw begrijpt daar niets van, ik wel. Zij kan dat inderdaad beter voor haar huwelijk doen dan later. Onze relatie is nu na 25 jaar wel zo vast dat mijn zoektocht voor mij geen bedreiging is voor de huidige relatie, maar de partner zal dat snel anders ervaren en deze zoektocht minder goed begrijpen.

Men denkt dat dit alleen bij mannen zo zit, maar de reacties van de diverse vrouwelijke forumleden die kennelijk in dezelfde levensfase zitten, geven mij steun dat hier wellicht een ander mechanisme aan ten grondslag ligt omdat zij soortgelijke twijfels hebben en ervaringen zoeken. Dat moet dan toch wel heel menselijk zijn.

Goede opmerkingen, Brunetteke! Voor mij heel waardevol en voor de balans in de discussie ook.