We zijn nooit echt uit elkaar gegaan, omdat we nooit echt samen waren. Ik heb je gesmeekt om bij me te blijven, maar zelfs nadat je me eindelijk durfde te bekennen dat je gevoelens voor me had -oh, jij was net zo verward als ik- bleef je niet slapen. Ik was alleen toen je passie wegsijpelde en opdroogde op mijn dijen.
En zes jaar later ben je ineens weer vlakbij, overdonderend, adembenemend en ongrijpbaar als de regenboog. De zoete warmte van jouw adem langs mijn hals, een terloopse vinger door mijn haar, en je blik die de mijne vasthoudt terwijl je een schoon shirt aantrekt. Je bent ouder geworden, zelfverzekerder, je bent nog net zo verduiveld slim als je was, maar zoveel rijper. Mijn god, wat ben je mooi!
Ik weet dat je van haar houdt, en ik houd van hem, maar ik móet je even in verwarring brengen met een dubbelzinnige opmerking. Je bloost. Ik glimlach. Oh, wat verlang ik ernaar in oude fouten te hervallen. Jij, de kostbaarste breuk van mijn hart. Maar we zijn wijzer dan dat, nietwaar? Ik neem gehaast afscheid.
Mijn geheime dromen over wat nooit zal zijn smaken zoet en vol nu jij weer in mijn herinnering rondspookt. Gestolen chocolaatjes, waar ik in stilte van geniet. En wat is de wereld prachtig nu ik weer weet, voel dat jij er bent. Ook al ben je nooit van mij geweest, en ook al zul je nooit van mij zijn, ik hou van je. Dag mooie oude liefde. Tot ziens!
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
