Lieve Mélixande,
ps. ik heb zo enorm veel raad en adviezen en vooral inzichten(!) gekregen van shespotters waarvan ik zeker weet dat jij er ook iets aan zou kunnen hebben..
je hoeft mijn verhaal niet eens te lezen... nergens voor nodig...
maar lees hier en daar eens de reacties ... die vormen samen een encyclopedie aan wijsheid waar je vrijelijk over kunt beschikken.
Ik heb alles uit je topic gelezen... kostte me zeker een uur, maar dat was het meer dan waard.
Wat heb jij veel liefde in je zeg! Ik hoop dat je kunt zeggen dat je net zoveel liefde voor jezelf hebt..... Als ik me rot voel ga ik weleens bewust de liefde die ik voor een ander voel ombuigen naar mezelf. Die stroom van liefde stroomt dan even in plaats van weg naar een ander bewust terug naar mezelf. Dat zijn fijne momenten....
Ik heb ook een aantal stukjes uit je topic gehaald die ik even wil herhalen hier.
(1)
"Ik hoorde hem uitleg geven ... een verklaring ... min of meer een 'verontschuldiging' voor onze relatie ... die uitleg ging als volgt:
"ik had de keus of mijn vrouw verlaten of een vriendin te nemen om het vol te kunnen houden". "
Deze uitspraak raakte ook mijn eigen angst aan merkte ik. Dat het een mogelijkheid is dat C. me in zijn leven toelaat om het vol te kunnen houden om zijn ex meer de rug toe te blijven keren. Het lullige van dit soort gedachten is, dat als ik zoiets aan hem zou vragen, hij echt niet zal zeggen: 'Oh ja, da's wel een beetje waar ja'. Hij zal eerder verontwaardigd reageren en zeggen dat het hem toch echt om mij te doen is. Het zou zelfs kunnen zijn dat hij het vervelend vindt dat ik hem in twijfel trek, hem nog niet volledig vertrouw. Ik denk dan op mijn beurt: vertrouwen komt met de tijd, dat kun je niet dwingen. Niet bij jezelf en ook niet bij mij. Wantrouwen kun je elkaar dus niet kwalijk nemen. Dat hoort er gewoon bij, bij dit soort situaties.
(2)
"Wanneer je jaren lang getrouwd bent of samenwoont, wanneer je samen bent en wat goede fijne of onbezorgde jaren hebt samen en dan gebeurt er iets waardoor je partner ziek of depressief wordt, dan kun je dat jaren volhouden omdat je goede jaren gehad hebt en omdat je elkaar ook kent vanuit de betere jaren samen.
Bij mij is het andersom.."
Hier dus ook. Die onbezorgheid met hem ken ik niet. Dat was ook de kern van waaruit ik afgelopen weekend met hem heel emotioneel werd op een gegeven moment.
(3)
"Natuurlijk kom ik hier uit. Dat weet ik. Dit is zo'n moment dat ik zo blij ben dat ik geen 20 meer ben. Ik weet inmiddels 100% zeker ... en niet alleen in theorie maar uit de praktijk.. dat er geweldige nieuwe ervarigen en ontmoetingen in het verschiet liggen die ik anders niet zou gaan meemaken. Dit vertrouwen verzacht de pijn. Het is een onweerlegbaar feit dat met het sluiten van de ene deur er altijd andere open gaan die anders gesloten zouden zijn gebleven. Hoe wat wie wanneer... ik ben krankjorum genoeg om er nu al weer met spanning naar uit te kijken"
Dat is een geruststellende en zeer wijze gedachte!
(4) Zijn mail aan jou:
"Je hebt net het leukste gedaan wat een man kan overkomen, maar het is zo enorm strijdig met waar ik nu sta in het leven. ik ben doodongelukkig. Begrijp mezelf amper, m'n basis is weg. Moet ik eerst zien
te hervinden... wil en moet ik alleen doen.
Één excuus wil ik je alvast geven. Sorry dat ik je heb gekwetst. Was zeker niet mijn intentie.
Nogmaals, begrijp mezelf amper, laat staan dat ik mezelf kan verklaren. Komt misschien
ooit weer.
Dikke kus, "
Dit is voor mij bijna alsof ik een mail van C. lees.
(5)
"Kanjer gun hem zijn verdriet. Laat hem zijn eigen lessen leren".
Een mooie reactie van Buuf. Verdriet is behalve moeilijk ook waardevol. Zijn verdriet is voor hem waardevol, net zoals zijn lessen. Dat zijn niet de mijne, ik krijg mijn eigen lessen. Een psycholoog zei eens: 'Als je als vader of moeder je kind leert lopen, dan pak je het op als het valt en laat het weer verder lopen. Je gaat je kind toch niet dragen omdat het gevallen is? Waarom willen wij volwassenen elkaar dan wel dragen als we vallen?'. Ernaast staan is genoeg....
(6)
"Duidelijkheid daar vraagt het hoofd naar. De liefde is nog altijd een hartskwestie. Voor 100 procent"
- reactie van Juan -
"Als eenvoudige man die ook eens een tijd in rouw is geweest denk ik dat de analyse van Brunetteke van zondag 20 augustus de juiste analyse is. Ik weet nog wel dat ik zelf niet wist dat ik in rouw was. En dingen deed waarvan ik later spijt had - die ik in normale stemming nooit had gedaan.
Dat was dus de rouw. Alleen wist ik toen niet dat ik in rouw was. Pas later zag ik terugkijkend dat in. Ook het gevoel dingen of mensen te mijden, om een confrontatie met een onprettig verleden te mijden, herken ik"
- reactie van Flippo -
...mooie reacties...
(7)
"Hij wil geen relatie.
En niet perse niet met mij... ook niet met iemand anders ... gewoon niet nu.
En later misschien wel met mij. Of misschien met iemand anders.
Ik wordt wanhopig daarvan.
Omdat ik niks anders kan doen dan stand-by blijven.
Als ik blijf staat mij een martelende periode van onzekerheid te wachten.
Als ik vertrek staat mij evengoed ook een martelende periode van onzekerheid te wachten want hoe lang gaat het duren voor ik de rust heb gevonden in de zekerheid dat ik het juiste heb gedaan".
Ik weet ook dat mij een periode van onzekerheid staat te wachten als ik ''blijf'' en net zo goed dat die onzekerheid niet verdwijnt als ik vertrek. Oorzaak: zie reactie van Juan uit punt 6.
Dank je wel Mélixande voor de verwijzing naar je eigen topic. Na alles gelezen te hebben over jouw situatie voel ik nieuwe handvaten voor mezelf om mee aan de slag te gaan. Onze situaties zijn niet hetzelfde, want waar jij allemaal met hem doorheen bent gegaan is bijna onbeschrijflijk en als ik het zo lees ben je er nog steeds niet los van?
..... ik wens je liefde.
Alison.
ik vind m hartstikke leuk, lief, lekker, etc.