verliefd op een niet-single meisje

[Rune]

Ja ok, ik klink inderdaad een beetje alsof dat meisje weerloos is
Zo bedoelde ik het natuurlijk niet.

Voor mij draait het vooral rond verantwoordelijkheid, leven naar je eigen waardesysteem,... "Wat vind je dat kàn?"
Enerzijds een vrij theoretische benadering, eenzijdig ook, zeker voor iemand die wel blijft zitten met zijn gevoelens en die niet zomaar kan afzetten . Ik wil daarmee de andere kanten van de zaak zeker niet vergeten.

Anderzijds lijkt het me niet slecht om er bij stil te staan. Alles wat je doet heeft impact op anderen. En dan ben je toch ook voor een stuk verantwoordelijk voor de gevolgen...

Natùùrlijk gaat het er om wat je met zo'n verliefdheid doet en uiteraard zal je dat tegenkomen in je relatie, dat is mijn punt toch ook juist

Maar als verliefde buitenstaander heb je ook zelf een rol daarin, die je speelt, en een keuze.
(edit)
Maar natuurlijk ben je altijd met twee

[eL04]

Tuurlijk zijn er vrouwen (en mannen) die een relatie niet verbreken voor er een alternatief voor handen is. Maar ik lees niets in Romario's postings dat ze zo is.
Dus laten we er even vanuit gaan dat dit meisje/deze vrouw gewoon een eigen keus heeft, in een relatie zit die goed is en dat ze er anders uitstapt.
Ik vind nogal een verschil is tussen haar laten weten dat je verliefd bent en 'je best doen, er helemaal voor gaan, wie niet waagt wie niet wint-gevoel'. Respect haar relatie en vertel haar alleen wat je voelt.

Ik kan me dasn ook helemaal vinden in Jessebels: 'Naar mijn mening kan je haar op zn hoogst laten weten dat je haar èrg leuk vind.. maar blijf er daarna vandaan (afstand).'

[frans]

Een vrouw laten weten dat je verliefd op haar bent is, naar mijn ervaring, toch al niet de meest verstandige strategie als je haar wilt "veroveren". En als die vrouw al een relatie heeft is het bovendien eigenlijk niet ethisch verantwoord.

Als de verliefdheid echt met je op de loop gaat kun je misschien weinig anders, maar als het je lukt om die gevoelens wat los te laten en vriendschappelijk met haar om te gaan zou ik dat gewoon doen. Geniet van haar gezelschap, geniet van je gevoelens, maar probeer het idee los te laten dat die gevoelens meteen beantwoord moeten worden. Er zijn tenslotte zoveel leuke vrouwen; je kunt toch niet met iedereen een relatie hebben.

En wie weet hoe de zaken lopen. misschien groeit er een jarenlange vriendschap, misschien zie je elkaar nooit meer na dat ene afspraakje, en misschien is ze over een week, maand, jaar, decennium weer vrij en wordt het alsnog wat.

[Romario]

Ik kan idd wachten tot ze binnen die week, maand, jaar, decennium terug vrij is. Maar als je gewoon afwacht, gebeurt er meestal niks. Da's mijn ervaring althans.

'k Heb haar ondertussen nog even gezien. Heel even mee gebabbeld. De indruk die ik kreeg, was dat ze wel gezegd had dat ze ging langskomen, maar dat ze dat eigenlijk niet van plan is. Dat is haar goed recht natuurlijk, om te laten blijken dat ze wel weet wat ik "van plan ben" en dat ze daar niet op wil ingaan. Dat respecteer ik zeker en vast. Maar het blijft dus nog afwachten.

[frans]

Nee, je moet niet wachten tot ze misschien weer vrij is, want dat is misschien pas over honderd jaar. Kijk om je heen, er is zo veel moois. Maar als ze, wellicht iets eerder dan over honderd jaar, weer "vrijkomt", dan maak je meer kans bij haar als je die goede vriend bent die nooit heeft geprobeerd haar te versieren.

[jura]

Mijn ervaring is toch wel omgekeerd van die van Frans. Geef zelf vrij snel aan dat ik speciale gevoelens heb voor iemand. Reactie is vaak minimaal een glinstering in haar ogen en regelmatig meer. Wellicht dat het 'veroverings ritueel' daarmee sterk wordt ingekort, maar dat maakt me niet echt veel uit. Maak liever van mijn hart geen moordkuil en kan de gevoelens dan ook vaak sneller loslaten als er verder niets gebeurd.

Of de ander nu in een relatie zit zou me ook niet zo heel veel uitmaken (tenzij haar partner een goede vriend van mij is). Niet dat ik wil afpakken, in weze doe je dat niet want er zijn er twee die een beslissing nemen. Idealiter is de ander natuurlijk (ook) gewoon single.

[Romario]

Even een update .
Ik heb haar nog een aantal keren gezien, toevallig tegengekomen. Ze is zelf nog niet langsgeweest en als we elkaar zagen, ging het over haar examens. Over iets gaan drinken, heeft zij niks meer gezegd, en ik dus ook maar niet.

Ondertussen neem ik dus maar aan dat dat betekent dat ze eigenlijk niks met me wil gaan drinken. Maar dan stel ik me de vraag waarom ze in het begin zei dat dat goed was. Of ben ik ouderwets door te vinden dat het een beetje respectloos is dat ze eerst zegt dat het goed is, terwijl het dat eigenlijk niet is en dat ze er achteraf zelfs niks meer over zegt, zelfs niet dat het even te druk is ofzo?

[engel]

Als ik niet zo nodig wil, maar het ook niet zo vreselijk vind om met iemand iets te gaan doen (bijvoorbeeld iets drinken), zeg ik ook wel eens: Is goed, doen we. Dat is min of meer om er vanaf te zijn, maar ook een beetje omdat nee zeggen te stellig is. Het gaat dan meestal om mensen die ik wel aardig vind, maar waar ik gewoon verder niks mee hoef. Als ik dan nee zeg lijkt het net alsof ik die persoon niet aardig vind, en dat wil ik dan niet. Misschien is het zoiets?

[Romario]

Dat het zoiets is, dat dacht ik ook al. Maar ik vraag me gewoon af waarom je dan zegt dat je nog iets laat weten, als je toch op voorhand weet dat je dat niet gaat doen.
In mijn ogen is dat minstens even 'kwetsend' als gewoon nee zeggen. En elke keer dat je die persoon dan tegenkomt, moet je toch een gevoel hebben van "oei, wat moet ik zeggen als hij het nog eens vraagt"? Ik heb alleszins meer respect voor iemand die eerlijk zegt dat ze niks wil gaan drinken, dan iemand die zegt dat dat goed is, maar waar je niks meer van hoort.

En wat betekent het dan nog dat je iemand aardig vindt? Je vindt hem aardig tot hij vraagt om iets te doen. En dan is hij niet aardig genoeg om ja te zeggen én het echt te doen en niet aardig genoeg om eerlijk tegen te zijn. En wat is de waarde van de relatie met zo iemand? Verlies je daar dan veel aan als je eerlijk bent?

Nog 2 dingen:
- engel, ik viseer je niet he. Ik hoor van verschillende mensen wat jij zegt, en ik probeer te snappen waarom dat blijkbaar een "normale" praktijk is
- deze post is absoluut niet uit bitterheid ofzo. Dat iemand niks met me wil gaan drinken, daar kan ik mee leven. Ik heb alleen een beetje moeite met het gedoe errond

[Rune]

Ik moet toegeven dat ik dat ook doe hoor, zeggen dat ik wel eens zal afspreken en het niet doen.
Inderdaad "nee" klinkt zo zwaar. Nee zeggen is moeilijk, ook.
Dan moet je expliciet maken wat impliciet misschien wel voelbaar is: "ik vind je wel ok hoor, maar om nu in je te investeren, daarvoor is de klik er niet. Als ik moet kiezen tussen tijd met jou doorbrengen en tijd met iemand die ik nòg leuker vind, kies ik voor de tweede".
Niet dat ze dat nu bij jou had he, daar kan ik niets over zeggen !

Wilde gewoon even zeggen dat ik ook schijnheilig ben op dat vlak en dat ik me daar elke keer dan ook wel raar bij voel.
Dingen scherp stellen met mensen die je nauwelijks kent is anderzijds wel niet eenvoudig. Je wilt mensen niet kwetsen, niet het gevoel geven dat ze afgewezen worden (en 'nee' is nu eenmaal een soort afwijzing ). Ik ben conflictvermijdend op dat vlak zeker?

Stel je eens voor dat iemand een beetje verlegen zegt: "ja sorry, ik ken je eigenlijk niet zo goed en ik heb eigenlijk geen zin om iets mee te gaan drinken..." Ok dat is duidelijk, maar voor mij zou dat toch vreemd overkomen Omdat ik niet gewoon ben dat mensen eerlijk zijn op dat vlak, zou ik het ook slikken vinden mocht iemand dat zeggen. Sterker nog, m'n humeur zou om zeep zijn. Dus ik wil ik dat anderen ook niet aandoen...

Bovendien, mocht ik die persoon wel leuk vinden en die zou mij een sms sturen of langs mijn kot komen en ik heb niks te doen, dan zou ik wel mee gaan om iets te drinken. Gewoon uit nieuwsgierigheid, wat voor boeiende dingen die specifieke mens misschien te vertellen heeft...
Zelfs initiatief nemen is weer wat anders

(edit: mja, deze post is wel een hele blabla geworden over mezelf... hopelijk heb je er dan toch een beetje iets aan )

[Romario]

Bedankt voor je reactie alleszins. Het bevestigt gewoon wat ik al wist, wat de meesten antwoorden. En toch vind ik dat "fout".

'k Zal op elke paragraaf even reageren .

- Nee zeggen is moeilijk, dus kiezen we maar de makkelijke oplossing?
- je wil niemand kwetsen door nee te zeggen. Maar ja zeggen en dan laten merken dat je eigenlijk nee bedoelde, is in mijn ogen minstens even kwetsend.
- als iemand idd verlegen zou zeggen dat ze eigenlijk niet wil, dan komt dat op dat moment even aan, maar daarna kan je er veel beter mee om. Dan is je humeur er even aan, maar anders nog meer. Dan is het eraan als ze nog steeds niet is langsgeweest en als je haar dan gezellig iets ziet drinken met andere mensen.
- als je zelf geen initiatief wil nemen, kan je dan niet gewoon zeggen "vraag het me volgende week nog eens"?

En nog 2 vragen
- als je die persoon dan ziet, heb je dan idd een ongemakkelijk gevoel omdat je 'hoopt' dat hij er niet opnieuw over begint?
- en wat als hij er dan toch over begint en het nog een paar keer vraagt? Geef je dan uiteindelijk toe en ga je toch maar iets drinken of blijf je excuses verzinnen?

[Serendipity]

edit

[leintje]

romario,

ik zou me daar niet zo over opjagen... Iedereen zegt toch wel eens: 'ja, dat moeten we doen', zonder daar dan daarna expliciet plannen in de richting voor te maken...
Heb jij al ooit tegen iemand gezegd: neen, ik ga niets me je gaan drinken?
Het feit dat ze er niet op terugkomt, kan twee dingen willen zeggen: een, ze is het vergeten, of voor haar was de bevestiging dat jullie ooit iets gingen gaan drinken, niet hetzelfde als een afspraak maken (zo is het bij mij meestal, jullie hadden ook geen concrete afspraak...) ofwel wist ze al op het moment dat ze 'ja' zei dat het er niet van zou komen, omdat ze dat niet gepast vindt met haar relatie, maar da's iets heel moeilijks om uit te leggen...
Het moment waarop je zegt van: kijk, dat doe ik niet want ik heb een relatie, is heel moeilijk te plaatsen. Als je dat zegt op het moment dat een andere jongen je voorstelt om iets te gaan drinken, kom je waarschijnlijk over als een 'seut' (waarschijnlijk belgisch woord) terwijl dat toch een reden kan zijn.

Kijk, als iemand zegt: we gaan ooit iets gaan drinken (op jouw voorstel) dat moet die persoon daar niet op afgerekend worden als het er niet van komt. Stel je voor hoeveel conflicten er zouden zijn in onze maatschappij als iedereen altijd alles wat een ander zegt, voor waar zou aannemen. Nooit meer vrijblijvend kunnen zeggen: ja, da's goed, zonder daarna nergens toe verplicht te zijn...

Ik lees in je posts ook een zekere bitterheid naar dat meisje, ik denk dat dat is omdat je je afgewezen voelt. Maar heb je het niet liever zo dan dat ze echt zegt: kijk, ik ben gelukkig met mijn vriend, ik zoek niet verder... Dat komt toch harder aan dan een vrijblijvende afpsraak niet concretiseren. Ik vind gewoon dat je haar zo niet mag op haar woorden nemen. Misschien verdedig ik haar veel, maar da's omdat ik zelf al verschillende keren in die situatie geweest ben...

Ze is subtiel en als ik eerlijk ben: ik denk dat het er voor jou niet inzit, misschien is het dat dat je moeilijk kan verwerken, eerder dan het feit dat ze de afspraak niet nakomt...

sorry, leintje

[Romario]

Als ik een relatie zou hebben, en een meisje vraagt me opeens mee uit, dan zou ik duidelijk maken dat ik gelukkig ben met m'n relatie en dat er dus niks meer kan zijn. En dat het dus niet hoeft als zij meer wil.
En dan ben je in mijn ogen zeker geen seut. Dat lijkt mij een legitiem excuus.

De volgende paragrafen in je antwoord verbazen me toch. Ze mag er niet op afgerekend worden, ik mag haar niet op haar woorden nemen. Ze mag dus zeggen wat ze wil zonder ooit verantwoordelijkheid te moeten opnemen voor wat ze zelf zegt?? Dus ze kan eigenlijk zeggen wat ze wilt, niet doen wat ze zegt en dan achteraf zeggen "ik heb wel gezegd dat ik dat ging doen, maar ik bedoelde dat ik dat niet ging doen. maar je mag me er niet op afrekenen". Je een beetje aan je woord houden en verantwoordelijkheid opnemen voor je eigen woorden en daden, lijken mij toch een minimum te zijn.

En dan "Stel je voor hoeveel conflicten er zouden zijn in onze maatschappij als iedereen altijd alles wat een ander zegt, voor waar zou aannemen." Stel je het omgekeerde eens voor. Waar gaan we naartoe als je bij alles wat iemand zegt, moet denken "mja, hij of zij zegt dat nu wel, maar meent hij of zij dat ook en gaat ie echt wel doen war ie zegt?".

Je zegt dat je zelf al in de situatie hebt gezeten. Draai de situatie dan eens om en bedenk dan wat je zelf het liefste zou hebben: een eerlijke nee of een gelogen ja waarbij je niet weet waar je nu eigenlijk aan toe bent.
En hoe is je contact nog met de jongens waartegen je ja zei, maar nee bedoelde? Dat interesseert me wel.

[Rune]

maarreeuh... iets gaan drinken met iemand kan toch louter vriendschappelijk zijn en weinig betekenen? Waarom zou je meteen moeten zeggen dat dat niet kan owv je relatie en zo?

Een "gelogen ja" klinkt zo zwaar... eerder een 'vrij onverschillige' ja. Van "we kunnen wel ooooit eens iets gaan drinken, eventueel, als het zo uitkomt, het hoeft niet voor mij maar ik ben er ook niet tegen" ja.
Geen leugen dus, maar iets wat niet zo nauw komt voor iemand.

Je kent elkaar toch ook niet goed, dus het is toch ook niet logisch voor hààr dat ze zo belangrijk voor je is? Ze weet dat niet, hoe kan ze er dan rekening mee houden?

Verantwoordelijkheden voor je daden: ja. Niet weten dat je iemand kwetst door niet meteen iets te gaan drinken en daardoor gemeen zijn: nee.

Verder: alternatieve hypotheses (we weten immers niet wat ze denkt):
Jij hebt het toch ook niet meer opnieuw gevraagd, of vergis ik me nu? Misschien is zij wel onzeker om erop terug te komen.

Misschien merkte ze, pas na haar belofte, dat je meer voor haar voelt en wil ze daarom nu niets meer gaan drinken, ze wil je geen verkeerd idee geven of een pijnlijke situatie creëren,...

Of ze was vergeten dat jij iets met haar wilde gaan drinken, in plaats van het 'angstvallig te verzwijgen'. Ok, dan weet je dat het niet zo belangrijk is voor haar, maar daar kan je haar toch niet toe verplichten?

En zo zijn er nog wel wat scenario's te bedenken, die botsen met het 'liegen-scenario'...

Ik hoop trouwens dat ik niet te veel 'haar kant kies', ik probeer gewoon de situatie een beetje open te trekken... Je klinkt best wel boos... terwijl zij niet weet "dat ze iets mis heeft gedaan".
Als je het niet achter je kan laten, moet je haar anders eens vragen of ze nog iets wil drinken en of ze dat echt wel wil. Als ze uit de lucht valt over je onzekerheid, weet je meteen dat je fout zat...