Mijn ervaring is, Melixande, dat je voortdurend dit soort dingen zal tegenkomen. Dit zal niet veranderen.
Ik zie zelf wel in, dat dit ook met de eigen kwetsbaarheden te maken heeft.
Bijv. als er gepraat wordt over gescheiden vaders dan zal ik alerter reageren, want ik ben er ook één. Mijn gevoeligheid is dus op dat moment groter en ik zal eerder de behoefte voelen om te reageren.
Mijn gevoeligheid t.a.v. algemene uitspraken die er gedaan worden over gescheiden vaders neemt dan ook fors toe.
Dit mechanisme herken ik bij mezelf ook bij andere terreinen, als het over onderwerpen gaat die mij dicht op het hart liggen.
Enerzijds kan ik me voortdurend gaan opwinden over de soms makkelijke uitspraken die er gedaan worden over de groep..... (in jouw geval over vrouwen). Anderzijds heeft dat ook vaak weinig zin, omdat ik die denkbeelden, opvattingen niet kan wijzigen.
Het vraagt dan werk in mezelf om te zien, dat uitspraken niet over mij als persoon gaan, maar dat het denkbeelden zijn die er rondzweven over.....
Vaak moet ik dan ook bij mezelf kan gaan kijken welke zere plek er bij mij van binnen zit die nog aandacht vraagt en die nog niet in harmonie is.
(In China kennen ze het begrip: zo buiten - zo binnen). Wat resoneert er van mijzelf mee in waar ik me aan stoor.
Als ik dan doordenk, kom ik op hetgeen Joepie geschreven heeft over de innerlijke vrijheid, het proces dat je dat bereikt als je je niet meer zo koppelt aan denkbeelden etc.
Ach dan heb ik zo nog wel jaren voor de boeg, denk ik, om bij die vrijheid te komen.
Er is ook nog een andere kant:
Jouw topic heb ik opgepakt ook als een persoonlijk signaal van jouzelf, dat jouw grens bereikt was en dat je dosis begrip, tolerantie even op was.
Ik vind dat je dit op een correcte manier gedaan hebt, zonder dat ik me als man aangevallen heb gevoeld.
Ik denk ook, dat we steeds opnieuw mensen nodig hebben, die vooroordelen, sociale perspectieven, knelpunten aangeven, omdat die anders nooit zullen wijzigen, ook al gaat dat proces langzaam.
Dat kan je doen door er een algemene discussie van te maken en anderzijds door toch iedere keer opnieuw, als je energie en behoefte hebt, concreet de vinger op de zere plek te leggen.
Het emancipatieproces tussen mannen en vrouwen was nooit zover ontwikkeld als er geen mensen op de barricades hadden gestaan en hadden aangegeven dat ze het niet meer pikten.
Ik denk dat niemand vrij is van vooroordelen en dat we steeds een ander nodig hebben om die van onszelf zichtbaar te maken.
Dus ik vind het prima als je je energie eraan wilt geven....en jezelf kwetsbaar opstelt door dit topic te openen.
). Niet echt vrouwvriendelijk hé, of toch? Ik weet het niet. Ik weet ook dat vrouwen nooit zo denken over knappe mannen die ze op straat tegenkomen 
)
gelukkig maar 
