Berichtdoor Januce » wo 23 februari 2005, 10:33
De emotionele achtbaan…
Je hele leven verander je dikwijls van positie met diegene die je naast staat. Van sterk naar zwak…en terug.
Op dit moment heeft hij het in hand en ben ik de zwakke, diegene die nood heb aan zekerheid.
Ik dacht een tijd dat ik het echt niet erg zou vinden als hij verliefd zou worden op iemand anders, het zou hem goed doen…we zijn immers zo lang al samen, en ik herken dat gevoel van “iets missen†immers zo goed.
Blijkt dat mijn “kleine†verliefdheden een soort van ontsnapping was/is, om niet afhankelijk te zijn van mijn man. Als ik verliefd ben op iemand anders, kan hij me immers niet kwetsen. Let op, dit is onbewust kwetsen, het niet ingaan op mijn emoties, mij niet zien…dat kwetst ook. Jaren geleden was ik in de relatie diegenen die me meest aan hem hechte, diegene die zich kwetsbaar opstelde. Wetende dat hij een al een lange relatie achter de rug had, waar hij heel veel van zichzelf gegeven had. Na al die jaren twijfel ik nog steeds, en ben ik bang dat ZIJ nog steeds in zijn hoofd rondspookt. Ben toch slimmer geworden na al die jaren en in plaats van met azijn te gooien leg ik stroop uit. Begin over haar te praten, stimuleer hem om een boek te lezen dat hij van haar gekregen heeft, zoek zelf haar gegevens op Internet. Een raad eens wat, zij is ook daar te vinden, met foto en al. Kijk eens schat!
Ondertussen voel ik die oude pijn terug komen, een gevoel dat ik al lang weggestopt had. Zo zie je maar, je volledig geven aan je partner, heeft ook zijn nadelen.
En hier komt de gevoelens van de partner…want hoe zoet een verliefdheid kan zijn, als je partner zich op dat moment verwaarloosd voelt, doet het pijn. Soms heb je nood aan aandacht, en als die op dat moment naar iemand anders gaat, dan voelt dat niet lekker. Gewoon aangeven dat je daar nood aan heb, tja…dat kan soms helpen, maar niet altijd. En dan blijf je achter.
Het liefst van al zou ik alles met mijn man willen delen. Mijn emoties, zijn emoties…kunnen praten over ons gevoelens zonder ons schuldig te voelen, zonder dat er grote misverstanden ontstaan. Hem willen vertellen dat hij mijn alles is, mijn leven en mijn lust….
Januce- nu aan de andere kant...
Liefde is het enige goud
"Samuel Beckett"
Glu
(ik meestal, soms moet ik er nog aan wennen)
