Diner

Ik zwaai naar iedereen, roep iets over verstrooide schrijvers en loop dan vlot naar het enige vrije plekje aan tafel. Catherine’s dinerparty’s zijn legendarisch en ik heb zojuist doodzonde nummer één begaan. Ik ben te laat.
Ik veeg een denkbeeldige kreukel uit mijn zijden jurkje en ga snel zitten. Catherine kijkt met samengeknepen ogen mijn kant op. Ik zie dat ze klokt dat wij naast elkaar zitten. Doodzonde nummer twee. Er moet en zal gemixt worden. Geen geklit aan elkaar. Ik maak het internationale gebaar voor sorry, grijns en hef mijn wijnglas naar haar op.
Jij leunt quasi stiekem mijn kant op. ‘Heej,’ fluister je in mijn oor. Zoals altijd reageert mijn lichaam direct. ‘Heej,’ lach ik vanuit mijn mondhoek terug. Meer durf ik niet te zeggen. Niet terwijl Catherine ons als een havik in de gaten houdt.
Het kost me moeite, maar ik wend me van je af om een praatje aan te knopen met mijn buurman. Tibor ligt duidelijk een aperitief en een glas wijn op me voor. ‘Drie keer raden wie er vanavond voor straf moet afwassen!’ roept hij jolig. Tibor koestert een diepe liefde voor vogels en heeft de meest uitzinnige baard die ik ooit heb gezien. Ik lach plichtmatig. ‘Dat zou mijn verdiende loon zijn. Ik vind alles best zolang Catherine me maar niet als toetje opdient.’
Ik leun iets naar achteren als er een bord met drie Sint Jakobsschelpen voor mijn neus wordt neergezet. De verleiding is groot om gezellig tegen jou aan te leunen en Tibor-de-pratende-baard aan zijn lot over te laten. Het lijkt echter wel of deze mijn snode plan voorvoelt. Tibor werkt hoorbaar een schelp naar binnen en vraagt me of ik weet welk geluid een Oehoe maakt.
‘Oehoe?’ probeer ik. Het verkeerde antwoord. Tibor trakteert me op een uitgebreide verhandeling van klanken die nog meer uit de snavel van de uil in kwestie komen. In mijn hoofd zet ik zijn stem een tandje zachter en geniet van de ziltzoetige smaak van het voorgerecht.
Het laatste hapje verdwijnt bijna in mijn verkeerde keelgat als ik jouw hand op mijn bovenbeen voel. Ik had het kunnen weten. Dit jurkje maakt je helemaal gek. De stof sluit als een natte handschoen om mijn lijf, het kanten bovenlijfje biedt ruim zicht op mijn borsten en rug en mijn benen lijken eindeloos door het korte model. Ik had er alleen op gerekend dat ik je van een afstandje het hoofd op hol zou brengen, vanwege Catherine’s stringente regels voor succesvolle tafelschikking, om vervolgens thuis met liefde de prijs te betalen voor mijn geflirt-op-afstand.
Ik pak met trillende vingers mijn wijnglas en neem een veel te grote slok. Jouw vingers draaien ondertussen luie cirkels over de gladde zijde. ‘Gaat het?’ vraagt Tibor als hij ziet dat ik me verslik.
‘Jawel. Ik, ehm. Iets te gulzig.’ Tibor moet denken dat ík van ons tweeën de gek ben. Het is vrijwel onmogelijk een samenhangende zin te formuleren als ik voel dat jouw vingers de zoom van mijn jurk hebben gevonden en je deze langzaam maar zeker omhoog trekt. Je laat je hand nu helemaal naar de binnenkant van mijn dij glijden en schuift deze over mijn kous steeds verder omhoog. Ondanks mijn lichte gevoel van paniek ben ik ondraaglijk opgewonden. Ik voel mezelf steeds natter worden. Het kant van mijn slipje is waarschijnlijk niet het meest geschikte materiaal om al dat vocht op te vangen.
‘Wil je wat water?’ herhaalt Tibor zijn vraag, mij uit mijn erotische trance halend. Ik kijk hem aan alsof hij me heeft gevraagd of ik een slok wil nemen uit de Heilige Graal.
Basta! Het wordt tijd dat jij een koekje van eigen deeg krijgt. Ik verontschuldig me, veeg jouw hand van mijn been als een lastige horzel en haast me naar het toilet. In de spiegel zie ik dat mijn wangen twee vuurrode blossen vertonen. Mijn lippen zijn opgezwollen en mijn ogen schitteren koortsachtig. Even overweeg ik om me op de wc terug te trekken en mezelf klaar te vingeren. Niet dat het zal helpen tegen de geilheid die zich in elke vezel van mijn lijf heeft genesteld, maar het haalt allicht de druk van de ketel. In plaats daarvan vis ik het kanten niemendalletje, dat mijn slipje moet voorstellen, onder mijn jurk vandaan en loop ik terug naar tafel. Ik negeer je opzichtig en glimlach lief naar Tibor. ‘Vertel me nog eens wat over de Oehoe. Ik heb nooit geweten dat dat zulke fascinerende beesten zijn.’ Tibor kijkt verheugd en ik probeer het kleine stukje bloemkool in zijn baard te negeren, terwijl ik mijn slipje in de zak van jouw jasje prop.
Het hoofdgerecht is rogvleugel. Buitengewoon goed klaargemaakt dus ongetwijfeld van Catherine’s eigen hand. Ze is zo druk met het in ontvangst nemen van complimentjes dat ik mijn aandacht naar jou durf te verleggen. Ik zie aan je ogen dat je mijn doorweekte broekje hebt gevonden. ‘Lekker schat,’ zeg je. Jij en ik weten allebei dat je het niet over de vis hebt. Je blijft me aankijken terwijl je opnieuw je hand op mijn been legt. Bijna ruw schuif je de stof omhoog. Je negeert de kanten banden van mijn kousen, maar legt je vingers direct tegen mijn kutje aan. Ik ben zo nat dat ik bang ben dat ik vlekken achter zal laten in de zijden stof. Ik kantel mijn bekken, maar je houdt je vingers doodstil. Ondertussen maak je een grapje tegen een vriend aan de andere kant van de tafel. Ik trek kort aan je jasje om je aan te sporen. ‘Wat is er lief?’ Je kijkt erbij als de vermoorde onschuld. Het zal mijn verbeelding zijn, maar het lijkt alsof de halve tafel zich ineens afvraagt wat ik te zeggen heb. ‘W-wist jij,’ stamel ik, ‘dat Oehoe’s niet alleen maar oehoe zeggen?’ Ik bijt hard op mijn onderlip. Je hebt namelijk twee vingers in mijn kletsnatte kutje laten glijden.
‘Oh ja?’
Ik knik. Ik durf niets meer te zeggen. Als ik mijn mond open, komt er ongetwijfeld alleen nog gekreun uit. Gelukkig redt Tibor me. Bij het vooruitzicht dat hij nu de aandacht van zeker tien mensen heeft voor zijn geliefde vogels, trilt zijn baard van opwinding. Tibor’s stem dreunt als het verre geratel van een passerende goederentrein, ik doe alsof ik luister en probeer wanhopig mijn gezicht in de plooi te houden. Een vrijwel onmogelijke opgave nu je hebt besloten om me mijn zin te geven. We weten allebei dat ik in staat ben om tot een climax te komen, ondanks het feit dat ik aan een tafel vol mensen zit. Je vingertoppen duiken zachtjes en oppervlakkig in de opening van mijn kutje. Je brengt het verzamelde vocht omhoog, zonder mijn klitje echt aan te raken. Het bloed ruist in mijn oren. De mensen om me heen zouden ter plekke kunnen doodvallen; ik zou het niet merken. Ik ben me alleen maar bewust van jou. Jouw geur, jouw aanraking.
‘Ben je er bijna?’ vraag je zo zacht dat alleen ik het kan horen.
Ik knik.
Je trekt je hand weg en pakt je mes. ‘Mooi zo.’
Ik kan mezelf ruiken op je vingers. Mijn hoofd tolt en één krankzinnige seconde overweeg ik om gewoon je hand te pakken en deze weer tussen mijn plakkerige dijen te brengen. Ik knijp de spieren in mijn kutje samen, maar ik ben te opgewonden om zelf verlossing te vinden. Zonder iets te proeven eet ik de rest van mijn bord leeg. Ik krijg vreemde blikken van mensen op wie ik reageer met een wazig staren als antwoord op hun vragen, maar het dringt nauwelijks tot me door. Ik hoor je lachen en praten en voel mijn lichaam reageren op het geluid van je stem. Mijn tepels zijn harde puntjes en drukken duidelijk zichtbaar tegen de dunne stof van mijn jurkje. Het kan niet lang meer duren voor iemand me betekenisvol gaat vragen of ik het soms koud heb. Als de lege borden zijn weggehaald en de glazen opnieuw gevuld, excuseer ik me om een vestje uit mijn tas te pakken. Ik moet even alleen zijn om tot rust te komen. Ik heb het idee dat iedereen aan me kan zien hoe geil ik ben en hoe graag ik nu genadeloos door jou gepakt zou willen worden. Ik loop naar de salon; mijn tas staat op de grond in de hoek. Nog een Catherine-regel. No distractions at the dinertable. Ik kniel om mijn vestje te pakken als ik aan een vlaag tocht voel dat de deur van de salon wordt geopend. Het volgende moment valt de deur met een zachte klik dicht. Het is schemerig in de kamer, maar ik weet dat jij het bent. Iedere vezel in mijn lijf heeft je herkend.
Je sluit je hand om mijn bovenarm en trekt me overeind. Ik sta nu tegenover je. Mijn mond is kurkdroog en mijn hart hamert tegen mijn borst. Mijn vestje ligt vergeten op de grond.
‘Volgens mij heb ik iets van je,’ zeg je, terwijl je mijn slipje uit je zak vist.
Ik glimlach. ‘Daar lijkt het wel op.’
We raken elkaar niet aan. Aan de overkant van de gang zitten meer dan twintig mensen aan een tafel. Alleen wij tweetjes ontbreken. Om nog maar te zwijgen over het feit dat de deur van de salon geen slot heeft. Je blijft me aankijken als je je neus in het delicate materiaal van mijn ondergoed begraaft.
Eén kus beloof ik mezelf. Ik wil één kus van je en dan ga ik terug naar de eetkamer, verorber in noodtempo het dessert en vraag je om me naar huis te brengen omdat ik ineens zo’n hoofdpijn heb. Ik doe een stap naar je toe en laat mijn bovenbenen tegen de jouwe rusten. Mijn buik raakt jouw buik en mijn borsten duwen tegen je aan. Ik vraag me af of je mijn stijve tepels door de stof van je overhemd heen kunt voelen. ‘Kus me,’ zeg ik. Het is half bevel, half vraag.
Je slaat mijn lippen over en drukt je halfopen mond tegen mijn hals. Je lippen, tong en tanden bewerken de gevoelige huid. Ik kreun.
Je trekt je iets terug. ‘Je zult zachter moeten zijn.’
Ik ben verbaasd. Normaal laat het je volstrekt onverschillig of mensen ons zien zoenen. Het zou niet de eerste keer zijn dat we worden betrapt als we als een stel pubers staan te tongen.
Je draait me om en duwt me in de richting van de sofa. Mijn rug is naar je toegekeerd. ‘Ik ga je neuken, schatje. Heel hard en heel diep en dat betekent dat jij stil moet zijn anders weet iedereen in die kamer wat voor geil sletje je bent.’
Er trekt een waas van elektrische schokjes over mijn huid. ‘Dit meen je niet,’ protesteer ik halfzacht. ‘Straks komt er iemand binnen.’
‘Die heeft dan de avond van zijn leven,’ vind je laconiek.
Je legt een hand tussen mijn schouderbladen en dwingt me om me over de sofa heen te bukken. Door mijn hoge hakken kan ik een heel eind voorover leunen. Ik laat mijn handen op de zitting rusten en steek mijn kontje de lucht in. Ik kan wel doen alsof ik dit niet wil, maar mijn hele wezen kent op dit moment maar één verlangen en dat is jouw pik diep in me. Je hebt geen haast; je neemt de tijd om van het uitzicht te genieten en de stof van mijn jurkje over mijn billen naar mijn middel te schuiven. Je ziet mijn torenhoge hakken, strakke benen met de blanke huid boven mijn kousen. Mijn billen zijn naakt en ik verbeeld me dat je tussen mijn dijbenen de glinstering van mijn natte kutje ziet. Je laat drie vingers diep bij me naar binnen glijden. Ik draai instinctief mijn hoofd en bijt niet zachtzinnig in mijn eigen bovenarm. ‘Mmmm je bent echt heel nat,’ vertel je me. ‘Ik denk dat je er wel klaar voor bent.’ In een soepele beweging vervang je je vingers voor je lul. Ik bijt nu nog harder op mijn bovenarm maar kan niet voorkomen dat ik een gesmoord geluid maak. De wanden van mijn kutje rekken op omdat je zo diep zit. Je beweegt niet maar blijft roerloos achter me staan. Ik hou het niet langer en knijp mijn spieren samen, terwijl ik een kleine cirkel beschrijf met mijn heupen. Het is voor jou het teken om toe te slaan. Je stoot jezelf nog dieper bij me naar binnen. Het is stil in de kamer op het geluid van huid tegen huid na.
Ik ben zo vreselijk opgewonden dat het geil onverminderd uit mijn kutje stroomt. Het zorgt voor een soppend geluid iedere keer dat je jezelf tot aan je ballen in me begraaft. Je handen zijn om mijn heupen geklemd. Ik merk aan het kloppen in mijn klitje en het spannen van mijn spieren dat ik ieder moment kan klaarkomen. Jij merkt het blijkbaar ook. Je bewegingen verstillen totdat je diep, maar bewegingloos in me verankerd zit. Ik haal diep adem. ‘Je plaagt me,’ klaag ik.
Je handen strelen mijn rug, glijden genietend over de zachte huid van mijn billen. Je trekt je steeds verder terug ondanks mijn protesterende geluidjes. Dan voel ik je eikel tegen mijn kontje. Dit ga je toch niet menen? Alsof het al niet erg genoeg is dat we midden tijdens het diner verdwenen zijn. Ik beweeg instinctief naar voren, maar jouw handen klemmen zich als bankschroeven om mijn heupen. Als ik overeind wil komen om iets te zeggen (‘straks, thuis’) schuif je als antwoord je been tussen mijn dijen en forceert mijn benen nog iets verder uit elkaar. Je laat een vinger diep in mijn kutje verdwijnen en smeert het vocht tussen mijn billen. Je eikel schuift millimeter voor millimeter dieper mijn gaatje binnen. Het volle gevoel zorgt ervoor dat ik bijna dan en daar klaarkom. Ik ben volledige vergeten waarom dit ook alweer geen goed idee is. Je neemt je tijd om je volledige lengte in mijn kontje te laten verdwijnen. Je moet voelen dat ik me compleet aan je overgeef.
Je begint langzaam te stoten en opnieuw laat ik mijn tanden in de zachte huid van mijn bovenarm zinken. Ik zal de komende tijd niets met korte mouwen kunnen dragen. Mijn bewustzijn vernauwt als ik voel dat je twee vingers in mijn kutje laat glijden. Je voelt je eigen pik. Mij, ons. Als je duim over mijn klitje flitst, verlies ik definitief mijn zelfbeheersing. Ik bok met mijn heupen en duw mijn billen met kracht naar achteren. Jouw stoten worden frequenter en feller. Mijn kutje zuigt zich vacuüm rond je vingers. Je duim op mijn klitje is genadeloos. ‘Kom maar,’ beveel je me zacht en ik gehoorzaam onmiddellijk. Eindeloze golven van genot slaan door me heen. Vaag ben ik me ervan bewust dat je je uit me terugtrekt en de laatste resten van je zaad over mijn billen spuit.
Als we tien minuten later hand in hand en schuldbewust de eetkamer binnen lopen stijgt er een homerisch gelach op. Catherine’s stem klinkt boven alles uit. ‘Is het weer zover? Hebben jullie weer stiekem staan zoenen in een donker hoekje?’ Ik bloos en ontwijk haar blik. Jij lacht. Een tevreden, mannelijk en superieur geluid. ‘Zoiets ja.’