Een MSN opdracht

Stiekem Msn’en met vreemden is spannend. Dat ontdekte ik steeds vaker, vooral nadat die onbekende man me benaderde en mij liet bekennen dat ik de oude zwart-wit stripboeken van Markies de Sade niet alleen spannend maar ook opwindend vond. Een geheim dat ik diep in me al een jaar meedraag en waarover ik zelfs met mijn beste vriendin niet durf te praten.

Soms komt er een onbekende ineens op mijn MSN, die verwijder ik dan altijd meteen. Heb daar niets mee. Totdat Henk zich meldde. Meester Henk moest ik hem noemen, wat ik eerst lacherig maar later echt serieus begon te doen. Ik begon in te zien dat ik echt dat onderdanige in me had en dat daarom die best wel heftige stripboeken me zo intrigeerden.

MSN voelde ook veilig. Hij kon mijn gestotter, waar ik me voor schaam, niet horen en soms typte ik woorden sneller dan dat ik ze kon uitspreken. Elke keer als ik even tijd had keek ik op mijn MSN of hij online was. Tot mijn teleurstelling was hij vaker niet online dan wel. Hij werkte overdag en ‘s avonds ben ik vaak niet online omdat m’n Ma dan vaak mijn kamertje binnenkomt rennen om weet ik wat voor reden.

Na vier maanden contact met hem begon ik hem bijna te aanbidden. Ik las zijn mailtjes over wat hij van mij wenste als ik bij hem op bezoek zou komen soms wel tien keer achter elkaar, over en over. Hij stelde me hele intieme vragen. Ik antwoordde in het begin wat voorzichtig maar later begon ik me steeds vertrouwder en veiliger bij hem te voelen. Hij was ook veel ouder dan ik en dat sprak me aan. De mij vaak pestende leeftijdsgenootjes van school haatte ik gewoon. Hij plaagde me nooit, zei dat mijn stotteren helemaal niet erg was. Wat ik zelf echter nog steeds wel vind!

Dat ik me op een gegeven moment niet meer op MSN mocht aanmelden voordat ik volledig bloot was, gaf me alleen maar een fijnere spanning dan dat ik het raar vond. Ik deed wat hij me vroeg en al schaamde ik me soms, toch gehoorzaamde ik.

Toen kwam per mail die opdracht. Hij wist dat ik vaak liever alleen was dan bijvoorbeeld op het drukke strand. Hij wist dat ik vaak in de verboden duinen lag te zonnen omdat ik mijn hond daar lekker los kon laten rennen en dat ik soms in bikini of ondergoed maar ook wel eens stiekem in me nakie lag te zonnen.

Mijn hart klopte in m’n keel toen ik dat mailtje las waarin hij schreef dat hij bij die oude bunkers zou zijn zaterdag. Dat ik hem niet zou zien, maar hij mij wel. Hij wilde mijn gehoorzaamheid testen. Ik ben nog nooit zo gespannen en zenuwachtig geweest als die woensdag toen die mail binnen kwam met “de opdracht”. Ik moest het huis verlaten via het erf (wij wonen hier bijna in de duinen op Texel) in enkel mijn teenslippertjes en een jurkje. Verder niets … Ik had tegen mijn moeder gezegd dat ik naar een vriendin ging en daarna naar het strand. In werkelijkheid liep ik dus het erf af, de duinen in. Spanning, zenuwen, angst maar ook seksuele opwinding mengden zich in mijn buik, hoofd, in eigenlijk mijn hele lichaam.

Het is ongeveer tien minuten lopen naar de oude Duitse bunkers. Onderweg keek ik steeds om me heen maar zag niemand. Zoals ik in die duinen, vlak bij de oude bunkers nooit iemand had gezien. Het is vanaf ons huis tien minuten lopen, maar vanaf het strand ruim een half uur. Bovendien is bij het strand prikkeldraadhek dus dat houdt mensen wel tegen. Ik was teleurgesteld toen ik hem niet zag, maar voelde dat hij in de buurt moest zijn. Dat was best eng want ik kende hem alleen van MSN….Dit voelde behoorlijk beklemmend. Toen ik bij “mijn duinkommetje” was, zette ik mijn rietenschoudertas neer. Het badlaken spreidde ik uit en ik trok mijn jurkje over mijn hoofd. Ik vouwde mijn jurkje op en legde het op mijn teenslippertjes naast me neer. Ik haalde de uitgeprinte mailopdracht uit mijn tas en las die nog eens door. Gespannen bleef ik om me heen kijken maar zag geen wegschietend hoofd, alleen wuivend helmgras.

Ik had er wel eens meer naakt liggen zonnen maar dat was anders dan nu. Maar nu wist ik dat mijn msn-Meester me kon zien, en dat ik nu zijn onderdanig gehoorzaam slavinnetje was geworden. Dit was totaal iets anders zijn opdracht om zelfgemaakte naaktfoto te sturen… dit was echt. Hij was hier en ik liet me in het echt zien. Met trillende handen las ik de opdracht nog een keer. De opdracht…mijn god, ik moest het doen, me niet schamen maar “het” doen. Alles doen wat hij in die mail had opgedragen. Hoewel ik hem niet zag, schaamde ik me best toen ik op mijn rug ging liggen en mijn hielen door het warme zand naar buiten bewoog.
Zover tot ik bijna pijn in mijn liezen voelde. Nerveus lag ik zo met mijn benen beschamend gespreid.