Vijfvingerkruid

Mijn gedachten gingen terug naar het begin van het jaar, de dag dat ik een trektocht voor drie weken boekte voor Noorwegen. “Wat ben je toch een wilde meid”, ventileerde mijn moeder. “Kijk maar uit, je weet nooit wat je daar in de wildernis kan overkomen.” In de ogen van mijn moeder was alles dat verder lag dan 50 kilometer in de omtrek van ons dorp per definitie een wildernis. En wellicht was dat ook de reden dat ik al sinds mijn jeugd verlangde naar het verleggen van mijn grenzen. Eindelijk eens iets anders beleven, een andere natuur, samen met andere mensen en bovenal mezelf ontdekken. Danny en Mariska hadden eveneens geboekt. We hadden elkaar leren kennen via het reisbureau en besloten gedrieën de trektocht te voltooien. Mijn ouders en die van Mariska blij en ook de moeder van Danny, dolgelukkig dat haar enige zoontje niet in zijn eentje een dergelijk avontuur aanging.

Mijn vader had zich zeer praktisch opgesteld. Als ex-commando leverde hij waardevolle tips hoe we ons fysiek moesten gedragen en onze uitrusting verdelen. Het advies, dat we in het Noors bergachtig gebied niet meer dan drie kilometer moesten plannen aan loopafstand en op het laatste moment van de dag geen snelstromende beken meer moesten oversteken, hadden we keurig opgevolgd tot op hedenmiddag. Kleine kinderen worden groter papa, en dat hebben geweten. Mariska ging aan het einde van de middag finaal onderuit en verloor bijna haar hele uitrusting. En Danny, hoe goed ook bedoeld, scoorde zeker geen schoonheidsprijs in het redden van haar rugzak waarbij hij zelf z’n evenwicht verloor en uiteindelijk drijfnat de oever van overzijde beklom. Wat nog droog was, mijn uitrusting dus, bracht ik behoedzaam – zoals jij het mij geleerd hebt, de beek over en liet me doodmoe met een plof in gras vallen.

”Daar zijn we dan mooi vet mee”, mopperde Danny. Uiteindelijk viel het allemaal nog wel mee, al moesten we deze nacht wel in één tent en onder één slaapzak slapen; de rest was te nat en zou wel drogen aan de buitenlucht.

”Maak je je zorgen?” fluisterde Mariska, waarbij ze over Danny heen kroop om aan de andere zijde naast me te komen liggen. “Eigenlijk best wel knus zo”, constateerde ze. Door mijn T-shirt, voelde ik haar stevige borsten tegen de mijne rusten en het gaf inderdaad een knus gevoel. Een gevoel van veiligheid, maar ook iets van opwinding wat zij zeker niet zo bedoelde. Dacht ik. “Morgen zal het wel beter zijn”, stelde ik haar, en wellicht ook mezelf, op haar gemak. “Ongetwijfeld”, fluisterde ze in mijn oor en bemoedigend streelde ze mijn buik en kuste me zacht op mijn slaap.

Even wachtte ze op mijn reactie, maar toen die niet kwam, kuste ze me teder op mijn lippen; het initiatief was nu aan mij. Vertwijfeld over mijn eigen gevoelens en het feit dat Danny naast ons lag te slapen wist ik even niet wat ik moest doen, totdat haar handen in mijn slipje gleden en kroelend met mijn schaamhaar speelden dat na twee weken trektocht alweer flink gegroeid was. Ik kuste haar terug en liet het puntje van mijn tong behoedzaam zoeken naar de hare. Daar ging ze maar al te graag op in.

Ons beider diepe zucht moest Danny wel wekken, dacht ik nog even, maar die sliep als een roos. De kroelende vingers van Mariska hadden zich inmiddels verplaatst naar mijn verborgen gelegen delen en ook ik ging naarstig op zoek naar haar plezierige plekjes. Mariska steunde zacht en liet zich onder de slaapzak glijden. In het donker voelde ik hoe ze me van mijn slipje ontdeed en haar lippen teder zuigend om mijn schaamlippen legde. Haar tong zocht naar mijn reactie op het beroeren van de omgeving van mijn clitoris en daar was niet veel voor nodig. Zacht en afwisselend stevig masseerde ze met haar tong de zijkant en het duurde niet lang of met een zachte kreet greep ik haar bij haar haren en gaf – even heel egoïstisch- het ritme aan, waarna ik ingehouden schokkend klaarkwam.
Haar kus bracht me weer bij bezinning en ook ik ging met draaiende bewegingen van mijn middel- en wijsvinger op zoek naar wat haar het meest zou bekoren. Vaardig masseerde ik de zijkant van haar kittelaar, nadat zijzelf mijn vingers bevochtigd had door ze haast pijpend in haar mond te nemen. Mijn aanstalten om haar oraal te bevredigen, wees ze af door mijn hoofd en lippen naar haar hoofd en lippen te brengen. “Zoen me en vingeren, alsjeblieft”, fluisterde ze. En ik, ik liet geen plekje onberoerd. Mijn middelvinger en wijsvinger drongen afwisselend of soms samen binnen in haar vagina en masseerde dan weer haar klitje, waarbij mijn pink soms de overgang naar haar sterretje cirkelend beroerde en een kootje naar binnen liet verdwijnen tot op het punt dat ik aan haar tong en het schokken van haar gehele lichaam voelde dat ze heftig klaarkwam, hoe ingehouden ze dit ook deed.
Strelend en teder zoenend lagen we in elkanders armen. Danny sliep gelukkig nog steeds. Mariska bleef lekker naast mij liggen. Als hij vragen had, dan zouden we wel wat verzinnen.

De volgende morgen was de storm overgewaaid. Onze spullen waren weer droog en nadat we de boel opgeruimd hadden, trakteerden we onszelf op een heerlijk ontbijtje met wat nog over was van onze voorraad. Danny was vrij stil, totdat hij plotsklaps zei: “Dat was zeer mooi vannacht, enne… ik wou jullie niet storen, maar even goede vrienden.” We hadden nog een week te gaan en hebben Danny nog heel wat bijgebracht, de lieverd!.