Nader inzien

De problemen begonnen op school. Ik voelde me wel op mijn gemak bij mijn vriendinnen, maar zodra het gespreksonderwerp jongens aan bod kwam, en dat gebeurde vanzelfsprekend steeds vaker, voelde ik een ongemakkelijke afstand tussen ons ontstaan die bij mij steeds vaker een ondefinieerbaar soort teleurstelling tot gevolg had. Zo raakte ik geïsoleerd en bleef steeds vaker thuis terwijl ik met mijn klasgenoten van een spannende, onbezorgde jeugd had moeten genieten. Ik heb het wel geprobeerd, met mijn uiterlijk was het niet eens moeilijk om de vereiste aandacht te krijgen. Mijn ijdele pogingen liepen steeds op paniek uit. Tongzoenen vond ik nog wel fijn, ook al vond ik de jongens meestal te ruw. Maar zodra ze mijn borsten betastten, of de groeiende bult in hun broek tegen mijn been drukte, brak de paniek in mij uit. Ik werd uiteindelijk openlijk – en achter mijn rug om – bespot door jongens en meisjes en uitgemaakt voor ‘pot’, ‘lesbo’ en wat dies meer zij. Termen die me wel iets zeiden maar die ikzelf nog altijd niet van toepassing achtte. Nog een reden om lekker thuis te blijven dus. Ik had dat alles liever overgeslagen, vooral de eenzame tranen.

In de eindexamenklas kwam daar verandering in. Er gebeurde iets dat ik nooit zal vergeten, ondanks het feit dat ik later verplicht was het allemaal op schrift vast te stellen.
Babette was een nieuw, knap meisje op onze school. Na een minuut of vijf in de pauze op haar eerste dag op onze school keek Babette een aantal ogenblikken strak in mijn richting en nam me goed in zich op. Ik voelde het schaamrood al opkomen bij de gedachte aan wat anderen haar over mij zouden vertellen. De daarop volgende week voelde ik Babette’s blikken keer op keer over mijn lichaam glijden. Ze sprak me niet aan, maar had weldegelijk veel aandacht voor me. Ik voelde me, iedere dag wel een of twee keer, tot blozen toe ongemakkelijk, en wist me geen raad met mezelf. Dat weekend kwam de grote confrontatie… via e-mail!

Ik had op mijn kamer de beschikking over een PC met een Internet aansluiting (ISDN) die ik regelmatig gebruikte om te surfen. Mailen deed ik vrijwel nooit, maar ik beschikte wel over mijn eigen e-mail adres. Daar stond het dan, op zaterdagochtend. Een mailtje: “van Babette” in mijn eigen box! Ik was net uit bed gekomen, mijn ouders sliepen nog en ik had de PC aangezet om even te surfen. Daar zat ik dan in alleen in mijn onderbroekje, op mijn krukje. Ik stond perplex, herhaalde stamelend en met trillende lippen de titel van het mailtje. De temperatuur in de kamer leek in een tijd van seconden op te lopen naar ver boven de dertig graden. Mijn gezicht begon te gloeien, mijn handen werden warm en klam, een onzichtbare greep klemde zich om mijn borst en belette mij te ademen. Ik wreef met beide handen in ontreddering over mijn gezicht en voelde dat het zweet op mijn gezicht de haren er omheen had vastgeplakt. Aarzelend en bevend bewoog mijn hand zich naar de muis. Ik klikte het mailtje aan, maar durfde nog niet op ‘enter’ te drukken. Wat zou hierin staan? Waarom had ze mij gemaild? Alles in mij anticipeerde een negatieve boodschap en mijn buik voelde aan alsof iemand me er zojuist een harde klap in had gegeven.
Het mailtje opende zich en onmiddellijk begon ik te lezen.

“Hallo Claire,

Ik geef een ‘feestje’ vanavond om acht uur bij mij thuis. Je bent van harte welkom.

Contessestraat 23
2009 KR
Baarn

XXX,
Babette

Ik stond perplex en las het berichtje wel een kwartier lang keer op keer, totdat het me opviel dat ik het intussen erg koud gekregen had. Ik sloot de computer af en stapte onder de douche. Daar droomde ik verder en zocht naar de verborgen betekenissen van Babette’s mailtje. De enige reden om niet te gaan was een mogelijke beschamende ervaring, maar die deden me niet zoveel meer. Ik begon ze bijna te koesteren, het was alles wat ik aan levenservaring bezat.

Mijn ouders gingen schoorvoetend akkoord met mijn afwezigheid die avond, op voorwaarde dat ik mijn huiswerk had afgerond. Zoals altijd ging ik ook dit keer uiteindelijk op pad in de als eerste gekozen outfit, niet in een van de talloze alternatieven waarmee ik mijzelf aan het twijfelen bracht. Ik droeg een zedig minirokje met een navelshirtje en open schoentjes met een hoge hak.

Ik zette mijn fiets op het tuinpad van een riante villa, maar niet voordat ik er twee keer zenuwachtig en met opzet voorbij gefietst was. Ik zag verder geen andere fietsen. Ik werkte snel en onopvallend mijn deodorant bij en met een steeds warmer wordend hoofd en snakkend naar adem wachtte ik af nadat ik had aangebeld.

De grote houten deur zwaaide open en de mooie Babette keek me met een grote glimlach aan. Ze droeg een strakke, witte, dunne katoenen broek en een navelshirtje. Ze liep op blote voeten. Het wit van haar kleding accentueerde haar donkere huid en vice versa. Haar lange donkere haren vielen aan alle kanten vrij om haar gezicht en schouders heen en terwijl ze ze met een hand naar achteren streek, stak ze de andere naar mij uit.
“Kom gezellig binnen”, zei ze en ze hielp me de drie treden naar de deur op. Ze sloot de deur achter ons en nodigde me uit in het centrale trappenhuis van de grote woning.
“Zullen we naar mijn kamer gaan?”, zei ze en zonder op een antwoord te wachten ging ze me voor, een brede, gedraaide marmeren trap op.

Haar blote voeten maakten zacht kletsende geluidjes op de heldere witte stenen treden en met flinke pas stapte ze naar boven. Ik volgde haar naar haar kamer en trof, in tegenstelling tot wat ik had verwacht, niemand anders aan. Ik keek nog eens op mijn horloge, maar het was echt vijf over acht, ik was niet te vroeg. Haar kamer was enorm. Er stond een tweepersoons bed in, een zithoek met radio en televisie. Ze had alle ruimte om te studeren aan een groot bureau met PC en daarnaast nog lekker in haar kamer rond te dansen als ze daar zin in had. Het leek meer op de kamer van haar vader en moeder dan die van haar zelf. Babette nodigde me naast haar uit op de bank en bood me een bruisende cocktail aan met een rode kleur. Ik nam het glas van haar over en nam uit verlegenheid een slokje. Babette begon een luchtig gesprek en al gauw kletsten we er op los.

Gaandeweg het gesprek werd ik losser, werd mijn glas leger en gaf ik toe aan de drang om Babette’s uiterlijk nader te bestuderen. Mijn blik dwaalde af van haar felgroene ogen naar haar mond. De hard roze, gladde zachte lippen die zo subtiel contrasteerden met de kleur van haar donkere, honingkleurige huid. De bovenlip die net iets verder naar voren kwam dan de onderlip waardoor haar gezicht een lichtelijk smachtende uitdrukking droeg. Alsof haar mond altijd iets openstond, in anticipatie op iets. Haar tengere hals, de rechte schouders en de meisjesachtige, tere armpjes. Babette’s navelshirtje was getuige het opstaande randje onder haar borsten niet in staat om haar volle vormen in bedwang te houden ook al droeg ze er nog een B.H. onder. Het shirtje was gewoon te klein. Haar borsten bewogen bij al haar bewegingen, soms een kleine trilling die net zo snel verdween als ze gekomen was. Bijvoorbeeld als ze liep, soms een aanhoudend schudden als ze lachte of met haar armen zwaaide, mijn glas weer volschonk. Soms kwam een van haar borsten in de verdrukking als ze zich met haar arm naast haar zij tegen de bankleuning vlijde. En bijna altijd was op beide borsten het spoor te zien van een forse, donkere tepel, in omvang en dikte, die zich niet liet beperken in haar trotse manifestatie.

Babette’s buik was voorzien van een piercingstaafje met een klein, fonkelend steentje dat schitterde in de donkere holte van haar navel die was omgeven met tedere, lichtgekleurde donshaartjes. De dunne witte broek die – gesloten door een veter op haar onderbuik – zich ver onder haar taille vastklampte aan haar heupen, klemde zich als een tweede huid om haar lichaam. Er was geen kreukeltje te zien, geen bandjes, vouwtjes. Babette droeg geen slipje en de witte stof zocht een manier om zich te vormen naar datgene waar niets zich naar kan vormen; de vormen van een vrouw. Babette’s blote voeten waren al net zo mooi bruin als de rest van haar lichaam en ze had haar nagels smaakvol gelakt. De roze zool van haar voeten contrasteerde even zo mooi met haar huid als haar lippen. Maar mijn blik gleed terug naar het midden, naar Babette’s strakke vormzoekende broek en het navelshirtje dat ook niet in staat bleek om haar lichaam zijn wil op te leggen. Ik kreeg het warm.

Babette had ondertussen een hand op mijn arm gelegd en zich stil gehouden. Ik had hier echter niets van mee gekregen. Babette hield haar hoofd scheef en sprak me zachtjes aan: “Vind je me mooi?”
Ik ‘ontwaakte’ en had haar maar half gehoord. Ik richtte mijn blik op de hare en probeerde te bevatten wat ze gezegd had wat me maar half lukte voordat de adem me in de keel stokte. In een fractie van een seconde draaiden mijn hersenen op volle toeren. Wat voor feestje was dit eigenlijk en wat bedoelde Babette? Waarom was ik hier en wat stond me te gebeuren, was dit een grap en wat was er dan lollig aan? Hoe zou ik dit overleven? Zo’n vernedering kon ik niet aan.

Babette zag de vertwijfeling toeslaan bij mij en bewoog haar bovenlichaam in mijn richting. Ze had een zwoele, rustgevende blik in haar ogen en keek afwisselend naar mijn ogen en naar mijn mond. Ik bevroor en verloor de controle over mijn lichaam. Met mijn mond van verbazing ontsloten zag ik Babette’s mooie gezicht dichterbij komen en verloor ik mijzelf voor de zoveelste keer die avond in het paradijselijke groen van haar zich sluitende ogen. Op het moment dat onze gezichten elkaar raakten, keerde ik bij mijn bewustzijn terug. Babette’s warme, zachte tong beroerde mijn lippen en met mijn hart in mijn keel kwam er een gevoel van bedwelmende veiligheid over me heen. Ik sloot mijn ogen, opende mijn mond en liet het Babette’s tong toe de mijne te strelen. Ik proefde haar! Ik hield mijn adem in en nam me voor om mee te gaan in Babette’s handelingen. Ook al kon ik mijn emoties op dat moment niet in gedachten onder woorden brengen – of zelfs maar bevatten – wat Babette met me deed voelde goed, het voelde heerlijk en ik moest er aan toegeven.

Ik voelde dat Babette haar lichaam naar mij toe bewoog en op haar knieën over de bank dichterbij me kwam zitten. Ik dacht er niet over om mijn eigen aandacht af te laten leiden van hetgeen ze met haar tong bij mij deed. Ik bracht in een opwelling van durf en verlangen naar meer, mijn eigen tong naar buiten en gaf toe aan haar warme, opwindende liefkozing die daardoor wederzijds werd. Daar en op dat moment, voelde ik voor de allereerste keer diep in mijn warme buik die heldere, glanzende druppel ontspringen. De druppel die spoedig werd gevolgd door andere druppels en die samen langs mijn schaamlippen verdwenen in de blonde krulletjes tussen mijn benen en het kleine katoenen broekje dat die krulletjes stevig tegen mijn huid drukte. In een ogenblik was er een warme, vochtige atmosfeer ontstaan tussen mijn benen die de aandacht trok.

Babette omarmde me nu met beide armen en trok mijn wang tegen haar borsten aan terwijl ze me bleef kussen. Ik lag met mijn hoofd achterover, machteloos maar door liefde overmand tegen haar aan. Ik voelde de warmte van haar lichaam en zocht met mijn handen naar een manier om haar ook beet te houden. Bij iedere plek die ik raakte, kwam een gevoel van schaamte in me op, totdat Babette mijn hand pakte en hem op haar billen liet rusten. Mijn adem stokte en weer liet Babette’s orale liefkozing de kalmte langzaamaan terugkeren voor zover dat mogelijk was in mijn langzamerhand met adrenaline verzadigde lichaam. Ik opende mijn ogen en zag de gesloten ogen van Babette. De lange, gekrulde wimpers scheidden zich en alsof ze het voorzien had, keek Babette me aan. Mijn naar onzekerheid neigende blik werd beantwoord door haar zwoele, verleidelijke staren. Mijn onschuld stond erin tegenover haar seksuele wijsheid en ervaring.

Zonder een woord te zeggen liet Babette me los en knielde op de grond neer bij mijn voeten. Terwijl ze me vastberaden en verhit aankeek, maakte ze het koordje waarmee mijn rokje was gesloten los. Ze legde haar handen op de buitenzijde van mijn dijen en keek me vragend aan. Met een op hol slaand hart en rode wangen keek ik terug en zonder iets te zeggen zette ik me af tegen de grond en de leuning van de bank zodat mijn billen loskwamen van de zitting. Babette sloeg haar slanke, gebruinde vingers met de lange, rode nagels om de rand van mijn rokje heen en stroopte het ding zachtjes langs mijn benen naar beneden. Toen het rokje eenmaal om mijn enkels was gedrapeerd, sloeg ze de vingers om de bandjes van mijn onderbroekje.

Ik keek haar naar haar gezicht terwijl zij haar blik richtte op het kruis van mijn broekje, waar het vocht uit mijn lichaam de pasvorm had aangetast en de lichtrode kleur donker had gemaakt. Nogmaals tilde ik mijn billen op, ditmaal zonder een vragende blik van Babette. Bij mijn voeten aangekomen keek ze me aan. Haar groene ogen vroegen me de voeten op te tillen zodat ze het bevlekte broekje definitief kon verwijderen, vroeg me afstand te doen van mijn onschuld samen met het stukje stof, vroeg me mij vrijwillig over te geven aan haar wil, aan haar liefkozingen, aan haar lessen. Ik gehoorzaamde haar en perplex over mijn eigen hervonden durf en met een racend hart zat ik daar met mijn blote billen in een plasje van mijn eigen vocht. Desalniettemin keek ik reikhalzend uit naar wat komen ging…