Het (on)geluk

Esther keek op haar wekker; 11:44. Shit! Ze kwam zo dadelijk nog te laat ook! Dat kon ze echt niet gebruiken op haar tweede werkdag. Snel aankleden, maar ze wist dat ze minstens nog tien minuten moest fietsen. Dit zou nooit lukken.

11:46: Nog haar nieuwe laarzen aantrekken en haar jas en ze was op weg.
11:50: De trap afgehold en nu als een razende haar fiets pakken en naar het restaurant.
11:54: Rood verkeerslicht, Aargh! het zit allemaal niet mee. Haar frustratie begon steeds groter te worden.
11:58: De bocht om en dan nog twee straten door en ze was er.
11:58: Een knal. Hoe snel de wereld ook gedraaid had de afgelopen 14 minuten, nu speelde zich een slowmotion film voor haar ogen af. In haar haast had ze de bocht veel te veel afgesneden en was recht tegen een andere fietser aangereden. Een botsing was niet meer te vermijden. De wielen draaiden zich spaak voor spaak in elkaar, een verschrikt gezicht. Esthers tas knalde in haar nek. Samen met een boodschappentas raakte ze het asfalt. Een lichtflits en toen was het stil.

Het eerste dat Esther weer meekreeg was een koele scheut water die haar lippen bevochtigde. Verdwaasd opende ze haar ogen. Twee helder blauwe ogen keken haar vragend aan:
“Gaat het een beetje?”
Esther realiseerde zich nu pas wat er was gebeurd, ze keek op en zag een tiental mensen om haar heen staan.
“Hé, gaat het?”
Nu pas drongen de blauwe ogen echt tot haar door. Dat was de fietser die ze omver had gereden. Als een foto kon ze zijn gezicht op het moment van de botsing terug halen: twee verschrikte, maar betoverend mooie, blauwe ogen en een donkere bos krullen. Dit alles half verscholen achter een volle boodschappentas die voor op zijn stuur stond.

“Ehh, ja een beetje,” antwoordde Esther aarzelend.
“Volgens mij moet je nog even rustig blijven zitten. Hier heb je wat water,” en hij duwde haar een fles bronwater in de handen.
“Trouwens, ik heet Hans” zei de jongen terwijl hij de tas met boodschappen bijeen begon te rapen.
“Ehh, ik heet Esther. Dank je wel.” Esther keek naar haar handen en knieën.
“Moet er een ziekenauto komen?” vroeg iemand van de omstanders.
“Oh, nee alleen een paar schrammetjes en even bijkomen van de schrik.” Esther hervond haar rust en zag in dat ze wel heel erg mazzel had gehad.

Hans kwam op haar afgelopen en keek naar haar gezicht.
“Een paar schrammetjes, en klein sneetje in je wenkbrauw. Kom maar even mee naar mijn appartement dan zet ik een kop thee en kijken we even naar de verwondingen,” zei hij met een glimlach. Esther werd warm van binnen. Wat een geluk had ze gehad met deze botsing, wat een lieve jongen. Toen sloeg de schrik erop eens in, haar werk. Oh nee, zo kwam ze zeker te laat.
“Ik moet werken, ik moet bellen,” snel grabbelde ze haar mobiel uit de rugzak en toetste het nummer in. Hans griste de telefoon uit haar handen.
“Hé, wat doe je nou?”
“Wacht maar even. Ja hallo, u spreekt met Hans van Doren. Ik bel u namens Esther. Ja..Het zit zo, er is een klein ongelukje gebeurd, onder weg naar haar werk en nu is het verstandiger dat Esther de rest van de avond rustig aan doet. Nee er is niets ernstigs aan de hand, misschien een lichte hersenschudding. O.k. dat zal ik doen, dank u wel. Daag.”

Hans keek in haar groene ogen, “Ik moet je iets naars vertellen”, zei hij met een droevig gezicht. “Je hoeft vanavond niet meer te werken en ik moest je erg veel beterschap wensen.”
Esther haalde opgelucht adem. Zo kwam alles ondanks de haast en de smak nog redelijk goed. Wat heet redelijk dacht ze, zo meteen met Hans mee en een avond lekker vrij. Ze krabbelde overeind en pakte haar fiets en liep met Hans naar zijn appartement.

Hans opende de deur en liet Esther voorgaan. Bij de eerste stap die ze in de kamer zette overviel haar een enorme rust. Door alle doeken en kussens, vol van zacht gele en bordeauxrode tinten, leek de kamer wel een oosters oord. Hans wees haar de badkamer: “Hier, ik laat het bad vollopen. Dan kun je rustig even bijkomen van de schrik en een beetje de schaafwonden schoon maken.” Hij verdween in de keuken en liet Esther alleen achter.

Wat een bijzondere jongen, dacht Esther terwijl ze haar spijkerbroek voorzichtig uittrok. Nog nooit had ze zich meteen zo op het gemak gevoeld bij een jongen en ohh, wat was dat water lekker warm. Met een zachte spons wreef Esther over haar armen. Haar hele lichaam was rustig. Het leek wel alsof die botsing nooit was gebeurd. Normaal zou ze nog dagen natrillen van de schrik. Maar nu voelde ze alleen maar de warme tinteling van het water. Wederom dacht ze aan Hans, maar wat verbeeldde ze zich eigenlijk wel niet. Zo’n lieve jongen moest toch wel een vriendin hebben.

Langzaam kwam ze uit het bad en droogde zich af. De handdoek gleed over haar schouders en rond haar borsten. De tinteling van het warme water was nog duidelijk na te voelen en alsof ze dat met alle macht wilden bevestigen, staken haar tepels als harde puntjes vooruit. Esther werd gek van alle kriebels en als dit haar eigen badkamer was geweest dan had ze zeker niet geaarzeld om de cirkelende beweging over haar borsten uit te breiden en tot een hevige vrijpartij met zichzelf te maken.

Een zacht klopje op de badkamer deur deed haar opschrikken uit haar mijmeringen.
“Ben je klaar?”
“Bijna, ik kom er zo aan!”
Esther keek rond en zag een groot wit badstoffen badjas hangen. Even aarzelde ze, maar een alles of niets gedachte kwam in haar op. Als Hans al een vriendin had dan zou hij niets proberen, daar was hij te lief voor. Als Hans geen vriendin had dan…..tja wat dan….

Met de grote badjas om haar heen geslagen liep ze de kamer in. Daar zat Hans, voor hem op tafel stond een grote pot kruidenthee.
“Kom lekker zitten: “zei Hans en hij wees naar de brede sofa waar hij op zat.
“Ik weet niet hoe ik je moet bedanken, je kent me nauwelijks en toch ben je zo aardig en zorgzaam voor mij.”
“Gewoon door dit alles te accepteren, maar als je echt iets terug wilt doen kom je gewoon lekker tegen mij aan liggen.”
“Maar ben jij…heb jij…?”
“Nee, ik heb geen, en ben vrijgezel ja. Die botsing met jou is echt het beste wat me is overkomen. Een blik in die prachtige groene ogen en ik had het niet meer.”

Esther kon zich niet meer inhouden. Ze vloog Hans om de hals, hield hem stevig vast. Zijn armen hielden haar vast en ze wilde nooit meer hiervandaan. Zachtjes begon ze zijn nek te strelen met haar tong. Haar warme lippen zoenden zijn hals. Dat miste zijn uitwerking niet, rillingen van puur genot trokken langs Hans zijn nek naar zijn buik. Zijn stevige handen draaiden zachte rondjes op haar rug. Esther duwde haar lichaam tegen de zijne. Zijn tong likte zacht over het randje van haar oor, sterretjes was alles wat ze zag, toen eindelijk zijn warme lippen de hare raakten. Een intens lange zoen was het resultaat. Een tongzoen waar geen eind aan leek te komen en ondertussen gingen haar handen naar zijn T-shirt. Ze trok het iets omhaag en daaronder voelde ze zijn heerlijke buik. Zijn handen gleden van haar rug naar haar billen en door de badjas heen masseerde hij haar hele rug.
Onderuitgezakt lagen ze daar op de bank. Esther richtte zich op en de badjas viel open. De ceintuur gleed op de grond samen met zijn T-shirt. Haar borsten stonden nog harder vooruit dan toen ze uit bad kwam en nu raakten haar tepels de zijne.

Een beest ontwaarde in beiden. De badjas vloog uit net zoals zijn broek. Daar lagen ze dan, Esther naakt boven op Hans, die alleen nog maar een zwarte boxershort aan had. Esther spreidde haar benen en voelde hoe stijf Hans was. Met haar naakte poes wreef ze zich aan hem op. Dit was pure marteling voor de jongen en het duurde dan ook niet lang voordat hij smeekte of zijn boxershort ook uit mocht.

Esther glimlachte, langzaam kroop ze naar beneden zijn borstkast met kussen bedekkend. Ze pakte de rand van de boxershort en trok hem omlaag. Een stevige pik sprong te voorschijn. Haar zoenen bedekten de binnenkant van zijn bovenbenen en kropen langzaam omhoog. Ze likte langs zijn balzak en nam zijn hele pik in haar mond. Een luide kreun ontsnapte aan zijn mond, wat was dit lekker. Hans schokte van genot en Esther dacht dat hij elk moment kon klaarkomen. Maar dat wilde ze niet, althans nog niet. Ze kroop weer omhoog en lag nu met heel haar naakte lichaam tegen de zijne. Hij streelde haar rug en de zijkanten van haar borsten.

Esther bewoog heen hen weer met haar onderlichaam. Daar voelde ze de punt van zijn pik tegen haar schaamlippen duwen. Zachtjes liet ze zich omlaag zakken en voelde hoe Hans haar helemaal opvulde. Beiden kreunden het uit van genot en met dat gekreun werden de bewegingen heftiger en heftiger. “Oh, ik houd het niet meer!!” riep Esther.
“Ohh, meid dan laat je je toch gaan, kom maar lekker klaar!!”
En met Hans dat zei kwamen ze beiden gillend klaar. Met een luide zucht viel Esther boven op de borstkast van Hans neer en minuten lang bleven ze zo liggen. Uitpuffend en nagenietend.

Die hele middag, avond en nacht hebben Esther en Hans alleen maar naast elkaar gelegen en gevreeën. Dit was wel het mooiste ongeluk dat ze ooit hadden meegemaakt.