schoonouders!!! een ramp of...

[Fiona-]

ff een update..

dat typen hier lucht op aangezien ik soms echt nog wel een dippie heb. Van onzekerheid!! damn en word er gek & verdrietig van.

waarom ben ik nog steeds zo ontiegelijk acherdochtig/onzeker??
Ook al krijg ik de meest mooie smsje/mailtjes/chats etc te horen.
Je bent echt mijn vrouw voor het leven .. etc etc ben stapelgek op je en heb voor jou gekozen en we gaan over 2 maanden op jacht naar koop app...en vind het super dat we straks eindelijk samen zijn...

Ok we zien elkaar nu niet veel (door geheimhouding voor zijn ouders..) en dat breekt me toch een beetje op. Ok ik heb er ook zelf voor gekozen, tuurlijk ik wil ook niet dat hij thuis weken in het gezeur(oorlog) zit. ppfff dus 1000x minder knuffels kusjes etc.. moeilijk moeilijk want ben echt een gevoelsmens.

Waarom zit er tegelijker tijd een duivel en een engel op mijn schouder die elkaar tegen spreken.
duivel: hij kiest als het er op aankomt in Mei (wanneerls het bekend zou worden gemaakt) toch niet voor je
engel: dat ik hem gewoon moet geloven.. dat alles wat hij zegt waar is.. kortom vertrouwen.

en deze 2 zijn constant met elkaar in "gevecht" de ene x wint de engel de andere x de duivel..(afhankelijk van mijn toestand)

Als ik aan mijn vriend laat doorschemeren dat ik me onzeker voel(bang) dan doet het hem pijn.... dat ik hem niet vertrouw

ik ben gewoon echt zo'n type eerst zien dan geloven...(baal er soms wel van dat ik zo denk) maar kan er ook niets aan doen.

iig a.s donderdag zie ik hem weer.. hij komt logeren onder het mom van een zakenreis. Vind het super dat hij komt eindelijk weer is fatsoenlijk samen.. (met pasen komt hij ook logeren..)

maar ook dat geeft me aan de ene kant een "eng" gevoel... al 5 weken niet meer samen geslapen (terwijl we eerst 4x per week samen sliepen..) ben echt bang dat ik compleet verstijf zelfs vrijen.. zie er tegen op (de duivel he...beetje intiem gaan doen.. maar stel dit stel dat.. doe toevallig niet aan sex.. just for lust...)

pffff soms word ik echt gek van mezelf.. mijn gepieker

of ben ik door dit gebeuren gewoon zo onzeker geworden.. dat mijn hoofd op hol slaat en me veelste veel zorgen maak


liefs Fiona

[baby_19]

een engeltje en een duiveltje

Ik ken het die mixed feelings.. Toch denk ik dat je goed moet luisteren naar ze... Wat voel je nu echt.. Denkje dat hij uiteindelijk voor jou kiest.. dan zal dat vaak ook wel zo zijn.. Zit het je toch niet zo lekker... Dan zou ik even de tijd en ruimte voor jezelf kiezen. Hij komt indd niet slapen nee nietzo vaak meer als eerst..
Hij wil het gezeik niet van zijn ouders oke. Maar toch denk ik dan van zijn moeder (en zijn vader of zus?) die hebben hem flink onder de duim.

Ook al hebben jullie dalijk een appartement.. Als hij nu nog zo op zijn tenen loop bij zijn ouders, tja dan heeft hij het toch nog moeilijk ermee.
Zal dit veranderen in de toekomst? Zal hij ineens zijn moeder afstoten als jullie samen wonen?
Ik Weet het niet fiona, ik lees alleen maar..
Maar luister naar je eigen gevoel... Echt doen hoor..
Vertrouw jij hem niet? Dan is dit niet voor niks..
Neem de tijd voor jezelf en probeer eens goed te luisteren naar wie je ben, wat je wilt. De toekomst en het verleden kunnen niet veranderdn worden. Maar de beslissingen worden in het heden gemaakt..

Denk goed na fiona, en niet teveel piekeren je kan beter je verstand en je hart volgen.. En je kan beter een foute beslissing nemen dan geen beslissing..

Heel veel sterkte!

[leintje]

hey fiona,

kleef echt met je mee...
Ik denk dat je niet moet twijfelen over de oprechtheid van zijn intenties. Ik bedoel: als hij zegt in mei/juni aan te kondigen dat jullie samen zijn, dan denk ik echt dat hij dat oprecht van plan is.

Dat wil nog niet zeggen dat hij dat effectief zal kunnen waarmaken.

Iemand van 27 die nog zo eigenlijk bang is van zijn ouders ...
hij zou wel een hele grote stap ineens moeten zetten. En hoezeer ik er zelf ook niet kan inkomen dat ouders zo 'bezitterig' kunnen zijn (want ze hebben iets tegen jou, maar denk dat ze evenzeer iets tegen gelijk welke andere vriendin van je vriend zouden hebben), ik kan me wel voorstellen dat het heel moeilijk is, als zoon, om daaronderuit te komen.
Ik heb reacties gezien op dit forum van: tja, als mijn ouders zo zouden reageren, dan zou ik het huis niet meer inkomen tot ze mijn vriendin met respect behandelen.
Dat zou ook mijn reactie zijn tov mijn ouders, maar ik denk dat iemand die opgevoed is zoals je vriend, daar niet toe in staat is (en dat is geen veroordeling, tis gewoon een vaststelling dat je, om zo'n redenering te kunnen maken, al een zekere zelfstandigheid en afstand tov je ouders moet hebben, en dat heeft hij nog niet denk ik)

Veel geduld en bang afwachten dus vrees ik. Maar tkan misschien toch al een troost zijn te weten dat hij het goed bedoelt? je kan ook wat tijd voor jezelf nemen, en, zonder druk uit te oefenen op je vriend, ook zeggen dat je wat afstand neemt totdat de beslissing genomen is (dan is het misschien makkelijker voor jou)

Ik duim in ieder geval voor de goede afloop!
leintje

[Fiona-]

pff lastig..

ik weet ook wel dat hij allemaal van die vreselijk lieve dingen tegen me zegt,(je bent de vrouw van mijn leven...) maar toch neemt het mijn onzekerheid niet weg. En ik doe hem echt pijn als hij merkt.. dat ik er onzeker van word, hij denk dat ik hem niet vertrouw etc
vertrouwen in de trant van het voor elkaar kiezen..

(maybe is hij zelf wel super bang.. dat ik bij hem weg ga vanwege zijn ouders, althans daar heeft hij het weleens over gehad) en heb hem ook gezegt dat ik nooit zo'n Sissy zou zijn om weg te gaan!!!
Hij zegt ook steeds dat hij het beste met mij/ONS voor heeft en dat hij blij is dat hij de keus voor mij heeft gemaakt. En dat hij zich ook verheugt(naja verheugen.. denk eerder opluchting) op mei/juni om het nieuws bekend te maken (tja liegen tegen je ouders.. voelt natuurlijk ook niet prettig, maar ja ik vind dat ze daar zelf op aangestuurd hebben, door het nu zo te spelen heeft john rust thuis!! )

vind het echt super dat hij dit allemaal zegt en wil ook niet ondankbaar overkomen. Maar ja.. die duivel he!!! en daardoor reageer ik soms wat koeler tegen hem.. en dan merk je meteen dat het hem ontiegelijk pijn doet. Ik weet ook niet waarom ik soms wat koeler doe.. maybe soort zelf bescherming... (je zelf niet willen verliezen.... ben nogal een controle freak)


wat me ook op valt is dat hij een totaal andere relatie met zijn ouders heeft dan ik. Hij sluit zich altijd op boven op zijn kamers komt alleen beneden om te eten, gaat nooit is gezellig in de woonkamer zitten of wat dan ook. Ze leven daar echt langs elkaar heen. Heb hem ook al is gevraagd van goh waarom ga je/wij niet gezellig bij je ouders zitten.. naja heeft hij totaal geen behoefte aan.

Ik zit zovaak gezellig bij mijn ouders beetje kleppen hoe het is.. tv kijken. winkelen. Wij ontbijten ook altijd gezamelijk in het weekend.. daaro dus niet.

Ja ik weet ook wel dat het voor hem ook absoluut niet gemakkelijk is, leef echt met hem mee en heb aan de ene kant ook wel medelijden (welke ouder zegt tegen zijn eigen kind.. we zetten je uit huis&we onterven je..) vind het echt heel zielig voor hem. Want tis echt een lief mannetje maybe wel iets te lief....

Ik zou dit dus echt nooit pikken van mijn ouders!! echt NOOIT maja dat ben ik en tis ook makkelijker gezegt dat gedaan

Hoop iig dat de aankomende 2 weken liefde vol verlopen en dat het bij elkaar logeren weer als vanouds aanvoelt. Al ben ik echt bang dat ik onbewust verstijf.


btw hij is het waard om door zo'n pittige tijd te gaan.. anders was ik allang vertrokken.... ( als je echt het gevoel hebt dat je perfect bij elkaar past.. laat je dat niet zomaar los)

liefs Fiona

[Fiona-]

en de tijd tikt langzaam verder en verder.. dit begint zo langzamer hand een dagboek te worden (typen geeft een bepaalde rust..)

onder tussen is mijn vriend al weer is komen logeren.. was in 1 woord super!
al keek hij er ook soms wel sipjes uit zijn ogen(die leiden me direct naar zijn ziel) dus vroeg vrijdag ochtend wat er was..want ik zag dat hij pijn had.

Naja blijkbaar hebben zijn ouders hem een tijdje terug tegen hem gezegt
dat ze hem een verrader vonden.. (waar ze dat vandaan halen weet ik nie..)

jesus dat deed pijn..toen ik dat hoorde.. allemaal vanwege mij..
Mijn schuld gevoel groeit met de minuut .! Hij heeft thuis namelijk 0.0 fout gedaan en hij krijgt wel dit soort dingen te horen vanwege mij!! erg pijnlijk voor mij maar ook voor hem. De tranen stonden in zijn ogen toen hij het me vertelde.. Vind het echt zielig voor hem.

Ik snap zijn ouders echt niet... waarom ze dit doen.. hun eigen kind (van 27) kapot maken..

(ik begin echt een nog grotere aversie tegen ze te kweken in mijn koppie.. why doen ze hun zoon toch zoveel pijn....)

Ben heel benieuwd.. waar ze hem in Mei voor gaan uitmaken.

en voor de rest probeer ik het vol te houden iig die weekenden alleen zijn een ramp..(normaal waren we van vrijdag aaf tm maandag ochtend samen..) nu dus niet.. Voel me echt eenzaam,alleen en verdrietig

gelukkig zie ik hem as vrijdag weer


liefs Fiona

[engel]

Ik heb dit topic steeds gelezen, maar altijd gedacht: ach, dat is toch niet zo erg. Maar ik besef eigenlijk nu pas hoe naar het is als je schoonouders je niet willen accepteren. Ik heb sinds kort een vriend, en hij weet zeker dat zijn ouders onze relatie niet zullen goedkeuren. Hij komt uit een nogal traditioneel Turks gezin en zijn ouders willen dat hij met een Turkse trouwt, liefst een die nu nog in Turkije woont en liefst ook nu meteen (hij is 18). Hij gaat ze dus niet over ons vertellen. Dat betekent dus ook dat hij niet zoveel bij mij kan zijn en al helemaal niet kan blijven slapen Echt naar allemaal... Dus Fiona, ik leef erg met je mee op het moment.

[Fiona-]

ja tis heavy hoor zeker te weten, en vooral als je weet dat je als persoon zelf niet geaccepteerd word! erg pijnlijk.. wat is er zoooo slecht aan me...


iig tussen mijn vriend en mij gaat het wel al stukken beter... begin zelf iets meer ontspannen te worden bij deze toch al niet easy situatie (kon der eerst echt helemaal niet mee omgaan.. nu dus 100000x beter)

begin er zelf ook iets meer vertrouwen in te krijgen alleen ja soms denk ik wel (in een onzekere verdrietige bui)wat als hij knapt onder de druk van zijn ouders, want believe me die mensen gaan VER.. (hij gaat het over niet al te lange tijd namelijk vertellen..)

Al hoop ik toch echt dat een jongen van 27... zijn eigen keuze kan en mag maken..

en dat we onze dromen kunnen verwezelijken en ECHT happy met elkaar mogen worden. kortom samenwonen in ons eigen app en lekker hard werken/studeren/reizen en van elkaar genieten.

en als alles een beetje goed gaat dan kan het nog allemaal is heel snel gaan

iig 30 Juni gaan we lekker op vakantie