Shespot forum

Plato is nog wel goed te volgen.
Maar dan Anneke. Een lastige. Ik geloof dat je je het best lezend laat meeschommelen in de deinende gang van zo'n gestaag doorstappend woestijnschip.
Tot je er bent.


Envoi

Ik wil u aan mijn voeten leggen.
Knielende kameel
met zachte mond uw droefenis
besnuffelend -
kom berg u in mijn zand.
Des werelds wildernis wil ik
verzoenen, lippen drenkende
kameel vol bulten zijn,
wonden en builen dragend
van de reis door brem en kuilen.
Reikt het tot zwerk, dit zacht oog
dat sap weent van dorst?
Rijst er een horizon als ik u
mijzelf reik, versmachtend?
Fata morgana, dorst naar ons.


(Anneke Brassinga)

Knuffelprobleem

Al mijn vrienden op een rij gezet,
Nu kijken ze me aan en vragen in koor:
'Mag ik mee naar je bed aan zee?'
Papa zei: 'Nee, niet alle knuffels mogen mee,
vier kunnen mee, de rest blijft hier.'
Maar elk dier is mijn liefste dier!

Wie zal de achterblijvers toedekken?
Wie hen zachtjes met een zoentje wekken?
En als ze bang zijn in de lege nacht
wie houdt dan voor hen de wacht?


Daniel Billiet

Thuis

Het huis is ons vreemd na de kortste vakantie,
veel vreemder dan verre hotels of paleizen.
Het glansloze vloerzeil negeert onze voetstap,
een stapel van krantenpapier ligt op tafel.
De zeep is verdroogd en gebarsten, en went maar
met weerzin aan onze voorzichtige handen.
De kamers, de trappen vergaten volkomen
ons dagelijks leven, dat nu weer bezit neemt
van stoelen en banken. Steeds sterker verstoren
wij gasten het rustige leven der dingen:
de klok, die haar tijd had gevonden, moet doorgaan
en draaien, weer stroomt het geduldige water
door buizen, zojuist nog verzadigd van stilte.
Wij zetten de eigen TV aan en kijken,
en houden ons aarzelend voor dat wij thuis zijn.


Co Woudsma

Ja

Ik heb je lief zoals je soms
gelijk een gouden zomerdag bent

nee nee nee
ik heb je lief zoals je bent

nee nee
ik heb je lief zoals

nee
ik heb je lief

K. Schippers

Kunst

Wat we willen:
Momenten
Van helderheid
Of beter nog: van grote
Klaarheid

Schaars zijn die momenten
En ook nog goed verborgen

Zoeken heeft dus
Nauwelijks zin, maar
Vinden wel

De kunst is zo te leven
Dat het je overkomt

Die klaarheid, af en toe

Martin Bril

Voor iemand:

liegen

waarom is het nodig om te liegen
waarom zou je alles flashen en de boel bedriegen
het lijkt soms makkelijk maar je kan nergens heen
beter ben je eerlijk en zeg je het meteen
soms is het moeilijk soms is het zwaar
maar toch ben je met eerlijkheid veel sneller klaar
de waarheid is een heel belangrijk iets
en met liegen en bedriegen bereik je uitendelijk niets
De waarheid is en blijft een belangrijk feit
en met liegen krijg je ruzie en raak je al je vrienden kwijt

Bekentenis

Met zoveel liefde heb ik van je gehouden
dat, nu ik bijna je vergeten ben,
het zeggen van je naam mij is gebleven
een liefkozing, waar ik dagen op kan leven.
En dit is de liefste herinnering:
hoe op het plein, een honinglied van linden,
vanuit de schaduw over witte straten
je aan kwam lopen. Speelse zomerwinden

sloegen de gele zijde van je kleed
tegen je ranke lichaam, en je ogen
waren van heimwee raadselig verwijd.
Hoevele zomers zijn sindsdien vervlogen.

Met zoveel liefde toch heb ik van je gehouden
dat, nu ik bijna je vergeten ben,
het een liefkozing der lippen is gebleven
je naam te zeggen als ik eenzaam ben.

© Hans Warren

Wanneer ik morgen doodga,
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind,
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad,
hoe lief ik je had.

Maar zeg het aan geen mens.
Ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven
dat alleen maar een man alleen maar een vrouw
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou.

Hans Andreus

Ik kus de liefde van mijn leven,
Die naast me ligt.
Met gesloten ogen.
Ik beroer haar,
Zachtjes,
Zo zacht,
Raak haar net niet aan
Doorheen het zweven van mijn hand
voel en luister ik tegelijkertijd
ik aanvoel haar hart:
daarin de ware bodem van leven,
dankbaarheid, heel erg
voor het leven, gekregen
voor de zegen van de hemel
voor de weg, gegaan en te gaan,
voor de mensen die dat hart omringen
liefde,
even sterk,
voor datzelfde leven,
voor dezelfde hemel
voor dezelfde weg, gegaan en te gaan,
voor dezelfde mensen
geloof,
heel sterk,
in datzelfde leven,
in dezelfde hemel,
dezelfde weg, gegaan en te gaan,
in dezelfde mensen

Ik ben ontroerd,
Tot tranen toe
Ik hou van haar
Zou haar eeuwig willen vasthouden
Ik open mijn ogen,
Kijk naast me,
zie niet
maar weet:
Die liefde van mijn leven,
Dat ben ikzelf
En ze is
In de kamer van mijn hart
Alleen voel ik ze heel vaak niet
En mis ik haar heel vaak,
Veel te vaak
Gemis aan liefde
Voor de liefde in mijn hart


Jannie

Vriend


ik voel me thuis
in de blik van je ogen
ik voel me thuis
in de taal van je geest
alsof jij er altijd bent geweest
zienderogen
vriend
wonend in alle jaren


Oeke Kruythof

Dag met een sterretje

'Kees, we gaan eten!' hoor ik Stientje roepen.
Ik klap mijn schrift dicht. Ik lust best wel wat.
Ik loop de trap af, strijk mijn haar nog even
glad voor de spiegel, ga de kamer in.

Sacha en Ellen zitten al aan tafel.
Wiebe helpt Stientje in de keuken. 'Wat
eten we? Weten jullie't?' Nee, ze weten
het ook niet. 'k Hoop dat 't yambalaya is.

Maar nee, het blijkt geen rijst. Eerst ben'k een beetje
teleurgesteld. Tot 't plotseling tot me doordringt
wat daar zo goudgeel glinstert in die schaal.

En innig tevreden vlij 'k er drie, vier naast
mijn doperwten en dominolapje. Weer
heb ik de nieuwe aardappels gehaald.


C. Buddingh' (1918-1985)

Lieve Inqui,

Wat mooi, een gedicht, 'een dag met een sterretje'.
De dag dat mijn broer(tje) jarig geweest zou zijn.
Ware het niet dat wij hem 6 augustus 2011 kwijt geraakt zijn door een hartstilstand
Mijn broertje.....

Vervolgens,
fijn je weer eens een keer te lezen!

Knuffel
Fuutje

De hele dag kan ik aan niets anders denken,
elke nacht vraag ik mezelf af:
waar kom ik vandaan
en wat moet ik doen?

Ik zou het echt niet weten.
Mijn ziel komt van een andere wereld,
dat weet ik zeker.
Even zeker als ik voel,
dat ik daar ook eindigen zal.

Ik werd dronken in de
een of andere kroeg,
maar als ik weer ben teruggekeerd,
zal ik helemaal nuchter zijn.
Ondertussen ben ik als een vogel
van verre oorden,
gekooid in den vreemde.
De dag breekt aan dat ik uitvlieg,
maar met wiens oren hoor ik mijn eigen stem?
Wie spreekt met mijn mond?
Wie ziet met mijn ogen?
Wat is de ziel?

Het zijn vragen die blijven komen.
Zelfs de schim van een antwoord
zou me al verlossen
uit deze kerker vol dronkaards.
Ik kwam hier niet uit vrije wil;
zomaar weggaan lukt me niet.
Degene die me hier heeft gebracht,
zal me ook thuis moeten brengen.


Jalal ad-Din Rumi (1207 – 1273, ook bekend als Roemi)
(vertaling: Wim van der Zwan)

Februari

De berken staan grauwwit
als dunne aspergeachtige damesbenen
voor het eerst zonder nylons.
Het kreupelhout schuurt knisperig
als een huig-r langs onze kleren;
het kreupelhout waaraan als nevel
de sluiers van door en door luchtig geklede
voor te lompe liefde voortvluchtige,
altijd een beetje te licht lachende minnaressen
zijn blijven hangen.

Het is niet meteen duidelijk of we mekaar
zo stevig vastpakken uit kou of uit liefde
maar misschien is dat hetzelfde.
Want koud is het hier
als in een soort kathedraal, het soort,
diepvriesreligie dat 2000 jaar lang Christus
koel heeft bewaard. En de zon schijnt
als het lichtje in een koelkast.

En de mist ‘s avonds lijkt op het soort vaagheid
dat ontstaat in het hoofd van een seniele god
die niets meer, laat staan een landschap,
kan onthouden. Kijk maar waar ie nou weer
Leuven anno 1975 heeft verloren gelegd.

Herman de Conick

Onzichtbaar

Een zucht is onzichtbaar
net als de wind
de nacht is onzichtbaar
als de dag begint
onzichtbaar zijn de dingen
die ik kwijt ben
die ik nooit meer vind
maar
met mijn ogen dicht
zie ik alles
wat mijn hoofd verzint

Hans & Monique Hagen