Hoe moet het verder?

[Mystique]

Ik weet niet of ik dit verhaal ga schrijven om het eens van me af te gooien of voor raad... Misschien wel beiden... Alhoewel ik zelf al weet wat ik moet doen, ook al durf ik die stap nog niet goed te zetten.

Ik ben ongeveer 2.5 jaar samen met mijn vriend. Hij is ook mijn eerste 'echte' vriend van wie ik altijd heel erg heb gehouden. Dat doe ik nu nog. Maar ik merk dat ik niet gelukkig meer ben.
Dit om enkele redenen.

Wat me het ergst opvalt tegenwoordig is dat wij heel erg verschillen. Hij heeft altijd Latijn gedaan, en daarna enkele jaren universiteit wat hem na een hele korte periode een hele goeie job heeft opgeleverd.
Ik daarentegen, heb altijd beroeps gedaan. Ik ken de Nederlandse termen hier niet voor... Ik heb heel veel moeite om een job te vinden, krijg de ene teleurstelling achter de andere kwa sollicitaties en voel me hierdoor heel erg afgewezen.

Op dat vlak zijn we helemaal verschillend, hij is enorm slim, kan over alles wel iets vertellen, en ik... Wel... Ik moet het doen met de weinige dingen die ik weet, en die hem meestal nog niet interesseren.
Wanneer we praten en ik een vraag stel bekijkt hij me soms alsof hij denkt: wat zeg jij nu?! Hij vindt dat normaal dat iedereen de dingen weet die hij weet, ook al is dat niet zo... Zo maakt hij ook vaak de opmerking dat ik Frans moet leren, het is helemaal geen moeilijke taal volgens hem, natuurlijk niet, hij sprak eerder Frans dan hij Nederlands sprak...

Door die kleine dingen voel ik mij af en toe minderwaardig, vaak heb ik schrik om over iets te praten want ik moest nog maar eens zoiets zeggen waarop hij met een toon van wat zeg jij nu weer?! kan antwoorden.

Ook op vlak van seks lopen we helemaal naast elkaar. Ik wil nieuwe dingen proberen en hij is daar niet zo voor in. Zoals ik al in een eerder topic zei wil hij nog steeds niet dat ik een vibrator in mijn bezit heb, of god weet welke andere dingen die uit een seksshop komen.

Maar wat me het ergste stoort is dat als hij zijn orgasme heeft gehad ik met al mijn zin blijf liggen want dan is de pret natuurlijk over!
Ik heb er al proberen over praten maar dat lukt helemaal niet. En het hem met hints te laten merken lukt al even geweldig...
Ik verveel me ook harder en harder bij hem, de uren lijken wel dagen en ik voel me steeds rotter en rotter.

Ik weet zelf dat het zo niet verder kan. Ook van enkele mensen waar ik mee gepraat heb over deze zaak krijg ik te horen dat dit niet zo hoeft te zijn. Maar ik weet niet wat ik hiermee aan moet. Ik heb het gevoel dat ik hem iets verschuldigd ben, en ook zijn ouders omdat die weekend na weekend voor me gezorgd hebben, twee jaar lang. Ik ben bang dat ze gaan denken dat ik niet dankbaar ben voor wat ze gedaan hebben voor me, dat ben ik wel.
Ook al is dat geen reden om bij mijn vriend te blijven, het is één van de dingen dat mij tegenhoud...
Ik hoor ook langs alle kanten dat het niet erg is om een relatie te verbreken, zeker als het je niet meer boeit en je het gevoel hebt dat je opgesloten bent. Ik weet gewoon niet hoe...

[rusteloze dame]

...

[Mystique]

Bedankt rusteloze dame!
Ik ga jou tip zeker en vast gebruiken, en al een geluk dat we beiden nog bij onze ouders wonen, dat zou het er een heel stuk moeilijker op hebben gemaakt...

[Jippie]

quote:
Hij vindt dat normaal dat iedereen de dingen weet die hij weet, ook al is dat niet zo.

Zoals ik al in een eerder topic zei wil hij nog steeds niet dat ik een vibrator in mijn bezit heb.

Als hij zijn orgasme heeft gehad ik met al mijn zin blijf liggen want dan is de pret natuurlijk over!

Meneer is wel erg met zichzelf bezig, een beetje narcitisch zou ik zo zeggen. Hij neemt niet eens de moeite om je een hoogtpunt te bezorgen maar een vibrator is heibel in de tent....dumpen die handel.

Beste Mystique, er zijn diverse soorten van intelligentie en in sommige ben jij waarschijnlijk beter als je vriend. Hij mag een goed stel hersenen hebben maar op relatiegebied is het armoe troef als je het aan mij vraagt.
Als ik je topic lees dan zie ik een goed onderbouwde posting zonder spelfouten waarin je haarfijn je probleem uitdiept. Je bent zeker niet dom.
je bent je schoonouders niets verschuldigd..liefde is niet te koop, als jij deze mensen uit kunt leggen dat je niet echt van hun zoon houdt dan zullen ze je begrijpen. Doen ze dat niet dan was hun zorgzaamheid voor jou ook enkel eigenbelang..denk daar maar eens over na...
Vergooi je leven niet Mystique, het is te kostbaar om het te laten verpieteren aan iemand waar je niet 100% voor gaat.

[Mystique]

Bedankt.

Wat je zegt over de ouders, dat ik ze niets verschuldigd ben... Ik denk dat zijn moeder me wel gaat begrijpen. We hebben het vaak over de tijd dat zij en haar man uit elkaar waren en hebben het dan ook over verliefd worden op iemand anders of een slecht gevoel krijgen bij je huidige relatie... Dat je niet bij iemand moet blijven uit schrik van de reactie...

Maar dat heb ik net wel, ik heb wel een idee hoe ik het hem moet vertellen maar ik denk dat ik het niet gezegd ga krijgen. Wanneer ik in mezelf zeg wat ik tegen hem zou zeggen beginnen de tranen over mijn wangen te rollen. Ik weet niet of dit een teken is dat ik nog niet voor deze breuk klaar ben of omdat ik me zo ellendig voel en het niet langer aankan.

Maar ja, een break up is nooit fijn he...

[Dimpf]

Lieve Mystique

lief ben je, voor je vriend én voor zijn ouders. Zijn ouders waren volwassen mensen toen ze besloten jou hun zorg te geven. Natuurlijk mag je daar heel blij om zijn (als je iets aan hebt gehad, tenminste), maar jij bent niet verantwoordelijk voor hun keus. Jouw dankbaarheid hoeft je echt niet via hun zoon te betonen. Hun zoon, en elke andere jongen/man, moet jou waard zijn. Jij 'moet' je veilig en gewaardeerd voelen. In bed, en ernaast. Natuurlijk, je moet elkaar de tijd gunnen om dat te leren, maar als je na meer dan twee jaar geen vooruitgang ziet...duurt het misschien te lang.
Als je het moeilijk vind om te zeggen: gebruik een oud middel, en schrijf een brief. Dan kun je langer over je woorden nadenken, en je hebt wat meer afstand. Als hij er nix van snapt, kun je dat daarna vast gemakkelijker zeggen, dan heb je de woorden wel paraat. En zoals ze bij ons zeggen: je kunt altijd nog huilen.


ik wens je veel succes en wijsheid!

[Laira]

Mistique, ik herken mezelf een beetje in het verhaal. Ook ik heb in dubio gezeten. Maar zoals al gezegd wordt, kies voor jezelf. Ook qua erotiek moet je bij elkaar passen en in elk geval geven en nemen. De enige die je wat verschuldigd bent is jezelf. Geven, geven, geven. Is het niet eens tijd om je leven in eigen hand te nemen? Succes..

Laira

[Mystique]

Bedankt voor de reacties.
Ik heb besloten dat ik het ga uitmaken. Bij deze gedachte alleen voel ik me al een tikkeltje beter, maar langs de andere kant ook een tikkeltje slechter. Wetend dat hij er later niet meer gaat zijn omdat ik hem ergens nog wel graag zie. Maar zo kan het niet langer, ik heb net beseft dat ik ook het recht heb om gelukkig te zijn.
Nu het hem nog vertellen... Hetgeen waar ik het meeste schrik voor heb. Ik heb besloten om een brief te schrijven om daar mijn probleem in uit te leggen, als ik het hem gewoon zeg gaat hij me onderbreken of krijg ik het misschien niet gezegd. Maar waar ik nog meer schrik voor heb is dat hij in discusie gaat over de reden waarom het voor mij niet meer hoeft. Hij kan op alles een antwoord verzinnen, het allemaal zo mooi uitleggen... Ik ben bang dat hij hierdoor me gaat overhalen om het nog een keer te proberen. Ik weet het niet...

[Dimpf]

Sterkte!
Denk erom: je hóeft niet te discussieren. Liefde mag best een beetje vanzelf gaan, hoor, en zonder argumenten. Liefde komt uit je hart, niet uit je hoofd.

[Jippie]

Mystique, vraag hem hoe hij jullie relatie ziet, hoe hij zelf over de toekomst denktl. Laat hem maar even wat bedenken dan kun jij je mening geven en dan zeg je erbij dat je er niet zoveel trek meer in hebt op deze manier.. Dat je tijd nodig bent om de dingen op een rij te zetten..etc..etc..
Als je plompverloren zegt..luiter eens..ik wil bij je weg dan gaat hij paniekvoetbal spelen.
Maar leuk is het niet. Sterkte er mee.
En maak wat moois van je leven.

[Laira]

Dimpf heeft mijn reactie al beschreven.... maar ik wil je nogmaals succes wensen.

Laira

[Mystique]

Ik denk dat je ergens gelijk hebt. Ik heb na enkele keren proberen praten over mijn problemen in onze relatie het opgegeven omdat het gesprek een éénrichtingsverkeer was.
Misschien kan ik het zo wel doen, bedankt.

[Tonight...]

Uit ervaring weet ik.. de weg naar het verbreken toe is veel slopender dan de weg omhoog daarna! Natuurlijk krijg je twijfels en krijg je je ups en downs.. maar je kan weer jezelf worden, je eigen dingen doen, en dat is echt een opluchting! Meest moeilijke is verde nog de pijn van de ander, maar beseffen dat hij voor jou ook heeft kunen leven of overleven helpt je die momenten ook wel door!
Sterkte!

Groet Tonight...

[Hansje]

@ Mystique,

Dit topic gevolgd hebbende, denk ik dat je de juiste beslissing genomen hebt. En zoals anderen al gezegd hebben; de discussie aangaan over jouw redenen waarom je de realtie beeindigt moet je niet doen. Wel kun je het e.e.a. uitleggen, maar alleen als jij dat wilt. Het blijft toch moeilijk en ik wens je er sterkte bij.

Hans.

[Just a Princess]

Lieve Mystique,

Je hebt al vele moeilijke dagen achter de rug en de leegte die na een lange relatie volgt, zal ook niet gemakkelijk zijn.
Huilen als je het uitmaakt is geen teken van zwakte. Het is de normaalste zaak van de wereld als je zoveel tijd met elkaar hebt doorgebracht en van elkaar gehouden hebt. De tederheid voor elkaar blijft dikwijls nog lang voortduren...
Als ik de beschrijving van je relatie lees, lijkt me dat je de juiste beslissing genomen hebt. Een relatie mag geen beperking zijn, maar moet juist verrijkend werken.

Laat je niet doen. Hij beseft waarschijnlijk zelf niet eens dat hij je zo behandelt. Misschien zal hij wenen, je proberen tegen te houden of het heel erg gemeen spelen, maar nu moet je denken aan wat jij zelf wil.
Je hebt al te lang te veel rekening met hem gehouden.
Neem heel veel tijd voor jezelf de volgende dagen. Denk misschien eens na over wat je wil in je leven, doe dingen die je graag doet, verwen jezelf...
Ik wens je heel veel sterkte.
Laat ons weten hoe het geweest is!


Just a Princess


PS: Iets dat mij heel erg geholpen heeft bij het beëindigen van mijn eerste lange relatie is de CD "The Ideal Crash" van dEUS. Er zijn weinig teksten die de dubbele gevoelens, de twijfels en de angsten van het beëindigen van een lange relatie zo treffend beschrijven.