Gidsland waren we zeker niet, want in Noorwegen, Nieuw-Zeeland en de Verenigde Staten mochten de vrouwen al stemmen. Hoe het ook zij, iedereen lijkt het te zijn vergeten maar in de zomer van 1916 demonstreer-den in Den Haag 18.000 vrouwen voor het vrouwenkiesrecht.
Een lange stoet vrouwen trok door de straten, voorop meisjes in krakend witte jurken die grote schilden droegen met daarop de letters die samen het woord V R O U W E N K I ES R E C H T vormden. ’De gezonde meisjes in de typische klederdrachten trokken zeer de aandacht’ (Haagse Courant). Ze droegen leuzen als: ‘Geen sexe-verschil bij de stembus’, ’Waar de vrouw gaat kiezen, gaat de drank verliezen’ – alcoholmisbruik was in die tijd een levensgroot probleem – en: ’Huisgezin en staat vinden baat bij vrouwenraad.’ De feministische golf timmerde behoorlijk aan de weg in die tijd, een tijd waarin de mannen veelal gemobiliseerd waren. Juist om die reden zetten de vrouwen hun eerste stappen op het arbeidsfront. Duizenden mensen stonden langs de route waar de stoet langs trok. Het kiesrecht voor vrouwen betekende in 1918 bovendien de komst van de allereerste vrouw in de Tweede kamer, de onderwijzeres Suze Groeneweg van de SDAP, de latere PvdA.
Bron: REDCOM
Er is door onze overgrootmoeders, grootmoeders en moeders hard gestreden om ons vandaag de dag de kans te geven om te kiezen; om mee te bepalen.
Ik ben ze allemaal dankbaar; de feministen, de strijdbare vrouwen.
Daarom wist ik niet wat ik zag toen ik vandaag onderstaand filmpje te zien kreeg
Ja, ik weet het. het is van POWNED en dus niet geheel voor waarheid aan te nemen maar als dit maar voor de HELFT waar is, is het al droevig 
100 jaar vrouwenkiesrecht
Wat stemt een zelfbewuste, maatschappelijk betrokken vrouw tegenwoordig?
