Watervlug als een zeenimf glijdt Mirjam van me af, terug het water in. Een paar meter van me af verschijnt ze weer, aan de badrand. Als zwijgen spreken was, hadden we nu een uitvoerig gesprek in vele talen. Ik zie je ogen, glinsterend, je blikken glijden langs mijn lichaam. Ik zie en voel hoe je blik zich focust op mijn middenrif, je mijn erectie vangt en fixeert. Ik voel je ogen gloeien op mijn torenende lid, enkel je verzengende blik doet hem schokkerig opwippen van opgestuwde lust.
De bubbels gaan aan, borrelend kondigt de jacuzzi de volgende acte aan. Ik kijk naar jouw ogen, zie je blik mistig worden... tot je een zucht uitbrengt en je verzaligd je ogen sluit. Ik zie je beweging onder water, hoor je nogmaals nog dieper zuchten... op dat teken laat ik me zakken en duik onder water.
Als kind ontdekte ik dat ik weliswaar niet de grootste of de sterkste jongen in mijn klas was, maar ik bleek met zwemles iets te kunnen wat niemand kon. Als enige kon ik met gemak het 25 meter bad in de lengte onder water overzwemmen. Dat konden zelfs de voetbaljongens met paardenlongen niet. Ik kon zo lang onderblijven, dat als ik bovenkwam ik geconfronteerd werd met bezorgde blikken. Onder water voel ik me comfortabel, voel geen druk of angst, maar zweef gewichtsloos in alle vrijheid.
Op de bodem glij ik als een traag zwemmende rog naar Mirjam toe. In het flauwe schijnsel van de onderwaterverlichting doemen je benen op, deinend op de dwarrelende luchtbellen. Ik vertraag mijn nadering, stel het aankomen uit.
Mijn vingers raken je voeten, omvatten je enkels. Ik voel een trilling door je benen gaan, ze spreiden zich iets wijder... Ik geef mezelf de tijd de aanblik van je lichaam in me op te nemen, zie de ranke lijnen van je benen, en waar ze elkaar ontmoeten... de belofte ertussen, nauwelijks meer verborgen.
Mijn handen glijden langzaam omhoog, langs je kuiten, je knieholtes... volgen elke contour en welving. Langzaam, overlangs over je bovenbenen, ze verglijden iets naar de binnenzijdes van je dijen... glijden verder, over je buik, omvatten je heupen.
Ik voel opnieuw een siddering door je lichaam gaan. Je strekt je voeten, er lijkt een wellustig golfje door je lijf te gaan, je komt iets los van de zitting, zweeft even... Ik krijg de ronding van je billen in mijn blikveld, bubbels borrelen weldadig tussen je benen omhoog. Wat een weelde...
Mijn hoofd volgt mijn handen, mijn mond glijdt over je benen, je liezen... vindt je onderbuik, de zachte welving van je venusheuvel, opkomend tegen mijn lippen...

it's much more difficult to judge oneself, than to judge others - A. de Saint-Exupéry