Wat ik niet begrijp en ook niet kan is dat als mijn lijf-brein nog vol is/was van 'dat' wat is geweest, ik niet in staat ben open te staan voor een totaal ander iets of iemand.
Ik denk dat iedereen dat wel in meer of mindere mate heeft.
Zoals geschreven, dateert de breuk met Efin van 2 jaar geleden. M’n nieuwe Lief ken ik al meer dan 30 jaar als één van m’n beste vriendinnen. Ten tijde van mijn breuk met Efin was ze al een paar jaar gescheiden. We begonnen elkaar vaker te zien en uit het één kwam het ander voort.
De start met haar ging niet gepaard met een blikseminslag van verliefdheid. Aan de andere kant waren er al warme gevoelens sinds onze tienerjaren en die zijn er altijd gebleven. Ook al liepen onze paden soms uit elkaar, kruisten ze elkaar af en toe en/of liepen ze parallel. Nu wandelen we dus samen op hetzelfde pad.
Ik ben een perfectionist en regelneef. Het liefste zou ik dus willen weten, hoe dat pad is uitgestippeld. En hoe effen het is en waar de valkuilen zijn. Ja, ook waar de finish is en of ze dan nog naast me wandelt.
Ik moet me waarschijnlijk inderdaad minder zorgen maken om die finish. En meer genieten van de reis zelf. Dat is een wijze les.
Grappig. Als ik in de praktijk naar de één of andere bestemming moet, dan ga ik de kortste/snelste weg. Ook wanneer het een vakantiebestemming betreft. Dat was nooit genieten, maar vooral ergeren.
Met m’n Lief ging ik afgelopen zomervakantie varend naar de bestemming. Dat ging niet snel, maar ik genoot wél van de trip. Én van m’n reisgenote.
![Very Happy :D](./images/smilies/icon_biggrin.gif)