Open relatie?

[Kelly]

Hallo allemaal,

Ik ben een jonge vrouw en woon samen. Ik ben heel gelukkig met mijn vriend en hou ook heel veel van hem. Ik ga nu een aantal jaar met hem en kan me een leven zonder hem ook niet voorstellen. Toch ben ik bang voor de toekomst. Ik kan mij namelijk niet voorstellen dat ik vanaf nu gezien tot mijn dood alleen nog maar seks met hem heb. Ik ben hem al die jaren trouw geweest, hoewel ik wel vaak het gevoel heb gehad dat ik niet geschikt ben voor een monogame relatie. Dat gevoel wordt steeds sterker. Ligt het aan mij? Ben ik niet helemaal oke? Of herkent iemand deze gevoelens?

xxx

[Jessebel]

volgens mij ben je 'doodnormaal', niets vreemds hoor. Er staat genoeg over geschreven op dit forum.

Heb je het al aangekaart bij je vriend? Ik denk dat er zeer weinig mensen zijn die niet een beetje nerveus worden bij het idee je leven lang samen te zijn met 1 partner

[Bono]

Je bent 200% 'normaal' hoor, niks abnormaals aan

Maar praat erover met je vriend, laat hem duidelijk weten dat je zoals je schrijft ontzettend van hem houd en samen oud wil worden, maar dat er ook verlangens, wensen en lusten in je zitten die je 'legaal' wilt kunnen uitdrukken met medeweten en instemming van hem. Dus richting een open relatie wilt gaan.

Praat er maar over met Jessebel anders, die weet er alles van hihihi

[GJW2]

Zoals anderen ook al zeiden, ik vind dit volstrekt normaal, maar vergis je niet. Het overgrote deel van onze bevolking vindt het niet normaal. Ik ben een man en ik zou het geweeldig vinden als ik een partner had die daar ook voor was. Nu dit niet zo is heb ik me "aangepast". maar ik blijf erover denken of ik wil of niet. Zo zal het iedereen vergaan die zich niet gedraagt zoals hij zich graag zou willen gedragen. Dat is de prijs die je voor je lief moet betalen.

Je moet vooraf ervan uitgaan dat hij niet wil, heb je zoveel voor hem over dat je dat op kunt brengen? Zo ja dan is alles oke, zoniet, dan heb je een probleem. Wil hij wel, dan heb kans op een waanzinnig goede relatie.
hoop voor jouw het beste.
gr. Joh

[Jessebel]

"Zoals anderen ook al zeiden, ik vind dit volstrekt normaal, maar vergis je niet. Het overgrote deel van onze bevolking vindt het niet normaal."

Laten we zeggen dat het voor 'iedereen' normaal is dit te voelen maar het maatschappelijk gezien abnormaal is dit uit te drukken, alleen al in woorden... Mensen luisteren niet naar dat gevoel, stoppen het weg en totdat het in veel gevallen des te erger de kop op steekt en dan wordt er vreemd gegaan...

Ikzelf ben erg open en eerlijk en sta er dan ook bekend om dat ik geen gesprekonderwerp uit de weg ga, al helemaal niet met mijn vriend.. Want daar draait voor mij een relatie toch wel om;blijven praten, redeneren, lachen, discussieren, begrijpen, etcetc. Ik wil hem helemaal kennen, ik wil elk deeltje van hem beminnen, en ik wil dat hij mij ook helemaal kent. Of beter gezegd, ik wil geen geheimen hebben voor mijn lief.

Maar zelfs als je dit hebt met je partner (wat in mijn ogen normaal is en zelfs belangrijk voor iedere relatie, anders heb je meer een relatie met je jezelf, toevallig naast elkaar, vind ik), is het nog een tweede om na openhartigheid over dit soort twijfels ook nog stappen verder te ondernemen. Dan kom je al in een 'wereld' dat door de 'normale' bevolking veroordeeld wordt. Maar dit zou niet zo uit moeten maken.. Jij bent jezelf en iedereen is anders en uniek.. Laten we het zo zeggen; het is toch normaal om anders te zijn dan een ander?

Maar goed, na het praten komen er overwegingen (als het goed is). Je man kan het verschikkelijk vinden.. en dan? stop jij het gevoel weg? 'Neem' je toch een minnaar met medeweten van je partner? Of doe je het stiekem?
Misschien heeft hij hetzelfde gevoel; durf jij hem dan ook 'los' te laten? Ben je ervoor in samen te ontdekken? Wil je het liever apart?

Alle kanten en mogelijkheden brengen moeilijkheden met zich mee (op langer of korter termijn). Ga voor jezelf iig na wat je precies zou willen, of juist niet. Neem alles in consideratie, hoe hij reageert, maar ook wat jullie erna doen..

Groetjes

[Bono]

2 verdomde goeie postings
Moest ik even kwijt...

[knipoog]

Hallo Kelly,

Ik ben het ook helemaal eens met de stelling van voorgaande schrijvers.
Lees mijn antwoord ook maar eens bij "verliefd op 2 mannen" bij over erotiek.

Als je eerlijk bent in je relatie is dit het mooiste wat je kan overkomen als vrouw.
Ik geniet met volle teugen van mijn 2 mannen gewoon omdat ze zo bijzonder zijn.
Ben eerlijk naar jezelf en je partner toe en stop je eigen gevoelens hierin ook niet weg. Ik weet het is niet gemakkelijk de confrontatie maar mij heeft het heel veel opgeleverd.
Eigenlijk is het heel bijzonder en zo mooi................... en wat normaal is of niet, dat maak ik nog altijd zelf uit. Voel me in ieder geval een erg normale vrouw hoor!!!!!!!!!!

Puck

[Bono]

wow puck/knipoog... no shit?!?! DAT klinkt cool zeg
Ik ga het ff opzoeken...

[grizzly]

Ook ik en mijn vrouw vinden een open relatie normaal. Enkel alleen om de reden dat we er een hebben. Ik zelf heb er nog wat moeite mee om er mee naar buiten te komen alhoewel dat wel minder wordt. Laten we zeggen dat ik in doen en laten het meer laat merken dan met praten. Om een of andere reden die ik zelf nog niet goed begrijp heb ik daar nog moeite mee, ondanks dat ik er volledig achter sta.
Maar ik of mijn vrouw hebben nog weinig te maken gehad met negatieve reactie's van mensen die het van ons hoorden hoe onze relatie in elkaar stak. Integendeel eerder.
En mijn vrouw (rot omschrijving trouwens, ze is niet van mij, net zo min als ik van haar ben) is al verder met vertellen hoe het in elkaar zit dan ik.
Wij voelen ons dan ook lekker in een open relatie, en ben er van overtuigd dat het goed kan gaan. Anders waren we er niet aan begonnen, Daarvoor zijn we te gek op elkaar.

Vb. Tijdje geleden sprak ze een buurvrouw en zei dat ik niet thuiskwam die nacht. Buurvrouw gekscherend, toch niet met zijn vriendin weg. Jawel zei mijn vrouw......Reactie, (verbaasd) ow, dat moet toch ook kunnen.
En ze praat nog steeds met me

groeten van
Grizzly

[Jessebel]

Moet ook kunnen, een avondje bingo als vrouwlief niet meewil

Maar ff serieus Knipoog; ik ben erg benieuwd hoe dat werkt, feitelijk. Als ik het goed begrijp heb je een man en een vaste minnaar. Heeft je man ook een minnares (of meer?). En, (ook voor Grizzly) hoe is dit begonnen? Deden jullie het eerst samen (bijv clubs, of partnerruil thuis of ergens anders) of zijn jullie direct uit elkaar gaan daten? Wat was de aanleiding voor jullie? Werd een van de twee eerst erg verliefd?
Ik zie dat jullie nu iig wel apart daten. Hoe werkt dat dan? Proberen jullie zoveel mogelijk op dezelfde dagen met de minnaar/minnares te gaan, zodat niemand alleen thuiszit (want dat lijkt me moeilijk aan het begin)? Hebben jullie ten alle tijden een ander of kan dat wel eens verschillen (bijv dat de een een jaar geen andere relatie heeft), en hoe gaan jullie ermee om?

En als laatste (wat ik vaker vraag) hebben jullie 'vetorecht' over elkaars keuzes? (zo van, NEE ik vind dat echt een verschikkelijke klootzak! Houdt dat dan meteen op?) -ik heb gemerkt dat er veel verschillende meningen zijn hierover..

Sorry van al die vragen hoor. Maar je leest meer over de gevoelskwesties van de kernrelatie dan de praktijkkwesties, en ik denk dat velen baat hebben hier eens dieper op in te gaan (en zelf ben ik natuurlijk ook erg nieuwsgierig hoe anderen hier mee omgaan for the record; wij gaan namelijk -nog- niet apart)

[knipoog]

Hi Jessebel,

Ik ben nu zeker serieus in mijn antwoord naar je toe.
Uiteindelijk ben ik diegene met de( ja noem hem dan maar minnaar )alhoewel het tussen ons zeker wel anders is. Mijn man weet ervan en hij zelf heeft die behoefte helemaal niet. Hij heeft erg geen enkele moeite mee temeer omdat ik eerlijk ben ik wat ik wil en doe.
Maar hij begrijpt wel mijn verlangen en het is me ook gewoon overkomen.
Wel via de chat en dat klikte vanaf het meteen heel erg goed.
En toen ja ,die eerste ontmoeting die was meteen zo van wowwwwww!!!!!
Of we elkaar al jaren kenden en we tot op de dag van vandaag niet uitgepraat raken over zoveel dingen.
Beiden mannen voegen iets toe aan mij wat me zowel naaar de een als naar de ander heel gelukkig maakt. Het geeft me een enorme "drive" om zowel met de een als met de ander iets te kunnen delen.
Ook de mannen naar elkaar toe (ze hebben een keer eens vluchtig samen gechat). Er is een groot respect voor elkaar, omdat het gewoon 2 kanjers zijn. En wat heel belangrijk is er is een speciale band tussen ons drietjes.
De mannen hebben elkaar nooit echt ontmoet maar ik denk ook niet echt dat dat er echt iets aan zou toevoegen.
Wil niet zeggen dat het er nooit van komt maar er is geen aanleiding voor.
Zo is het prima en goed.

Als je wist wat ik nu zou voelen ik hou van ze alletwee ieder op hun eigen manier en hun op hun manier van mij.
Het klinkt ongelooflijk maar ik kan wel zeggen dat het tot nu toe een erg mooie formule is. Hoop het op deze manier ook nog heel erg lang te kunnen volhouden. En met de een is dat al meer dan 25 jaar en met de ander voelt het of het al zo lang is.

Het is niet alleen een genot maar ook heel zeker liefde voor elkaar anders zou dit nooit kunnen werken.

Ik hoop Jessebal dat ik je een beetje een antwoord heb kunnen geven, maar de ervaring is wel dat je het eerst zelf moet voelen om te weten dat het ook zo kan.

xxx Knipoog

[Bono]

Erg mooi knipoog
Maar is het ook zo dat een 2e geliefde er pas zou kunnen zijn na een relatie te hebben met man #1 voor zo'n 10 jaar (dat heeft een schrijfster eens gezegd hierover) of denk je dat als je pas een paar jaar bij elkaar geweest zou zijn dat je dit toen al had kunnen hebben?? Of komt het omdat het na +25 jaar zo vertrouwd is (enz) dat het DAAROM mogelijk is?? Nieuwsgierig...

Ik heb eens een poly-etentje bijgewoond (met allemaal poly amoreuze stellen) en zag toen met m'n eigen ervaring dat het idd mogelijk was... en niet zo eng was als ik dacht. Kwam ook omdat het erg "warm en vertrouwd" voelde zeg maar. Bijzondere ervaring zeker.

[Jessebel]

Dank je knipoog

Ik heb zeer zeker al gevoeld dat het zo kan, ik geloof ook dat het zo kan.. ik was erg benieuwd naar hoe dat in de praktijk gaat.

Al is de ervaring heel anders (niet zo ver) begrijp ik precies wat je bedoelt met "Beiden mannen voegen iets toe aan mij wat me zowel naaar de een als naar de ander heel gelukkig maakt".
Het is niet alleen toevoegen maar dat er als het ware ook een ander deel van je naar de oppervlakte komt waardoor je jezelf helemaal kunt ontplooien in wie je bent.. ik weet niet helemaal hoe ik dat moet uitleggen, maar denk dat je begrijpt wat ik bedoel.
En dat brengt zoveel geluk en energie met zich mee dat je dan weer terug kan geven aan beide mannen....

mooi

[knipoog]

Bono,

Graag wil ik je een antwoord geven op:

Maar is het ook zo dat een 2e geliefde er pas zou kunnen zijn na een relatie te hebben met man #1 voor zo'n 10 jaar (dat heeft een schrijfster eens gezegd hierover) of denk je dat als je pas een paar jaar bij elkaar geweest zou zijn dat je dit toen al had kunnen hebben?? Of komt het omdat het na +25 jaar zo vertrouwd is (enz) dat het DAAROM mogelijk is?? Nieuwsgierig...

Ik zit natuurlijk in een andere levensfase misschien dan jij. Veel dingen heb je beleefd. Het een misschien meer dan het ander.
Maar na een leven wat veel in het teken stond (en nu nog wel maar anders) van kids, opvoeding etc. had ik het gevoel van "Nu ben ik weer aan de beurt". Vanuit dat gevoel ga je op zoek naar je innerlijke en dan ontdek je zoveel mooie sommige misschien nog onvervulde wensen die je op mijn leeftijd (achtenveertig) ook beter een plek kunt geven.

Die je nog wil ervaren, die je wilt voelen en er trouwens ook heel anders mee omgaat als wanneer je nog jong bent.
Dat is het gevoel van "gerijpt" te zijn in het leven en zeker geen midlife crisis of welke namen er allemaal aan gegeven worden.
Nee dit is het gevoel van, goh wat heerlijk dat je dat zo intens kan meemaken en raken in alle facetten.

En echt Bono voor mij is iedere dag bijna al een feest.
Als ik al eens naar vanmorgen kijk. Heerlijke man naast me in bed daarna mijn 2e man onverwacht nog gesproken die me overigens met al zijn lieve woorden en andere verrassingen het "jump in the air" gevoel geeft..........
dan mag ik terecht zeggen "wat ben ik een gelukkig mens".

En ik weet ook heel goed te relativeren en daarom spring ik nu even van mijn wolkje af en ga ook even iets huishoudelijks doen hahahaha want ik barst nu van de energie.

Knipoog

[Bono]

En jij maakt MIJ helemaal blij knipoog (en je krijgt er ook meteen eentje terug ) echt mooi om te lezen dat het zo mooi kan gaan en je zo gelukkig bent

En Jessebel, de wijze woorden lopen bij jou de laatste tijd wel écht de spui gaten uit hoor

Beautiful ladies toch hier he