Gevoel in mijn lichaam des te meer.
Ik kreeg tepelklemmen op (tepels uiteraard), daartussen spande Hij een touw en aan dat touw bevestigde hij een behoorlijk gewicht.
Oef.....
Zachtjes liet Hij het gewichtje heen en weer bungelen zodat ik heel goed de zwaarte ervan voelde trekken aan mijn tepels en borsten.
Dan liet Hij me even alleen staan, opdat ik het gevoel heel goed zou laten doordringen.
Na een poosje, streelde Hij over mijn borsten en met Zijn andere hand, nam Hij het touwtje vast en bood het me aan aan mijn lippen.
Daar stond ik dan...
Tepelklemmen, hieraan verbonden het touw, het touw dat in mijn mond zat en waar ook een gewicht aan hing.
Op zich al lastig om dat tussen je tanden te houden. Krampachtig beet ik om het vooral niet te laten vallen.....
Want dat, dat zou toch ongelooflijk veel pijn doen....
In gedachten stelde ik me de pijn al voor. De pijnscheut als het gewicht viel en aan mijn tepels trok.
Hij kwam voor me staan, streelde me en leidde me af.
En toen....
Toen droeg Hij me op om het touw los te laten.
Meent Hij dat nu echt??
Ik sputter voorzichtig tegen.... (grappig hoe je op zo'n momenten kan praten zonder je tanden van elkaar te halen)
"ik kan mezelf geen pijn doen Meester"
Zijn antwoord komt snel "als Ik jou beveel om het touw los te laten en jij volgt Mijn bevel op, wie doet je dan pijn?"
"Jij Meester" antwoord ik ietwat vertwijfeld.
"Inderdaad. Komop, Ik wacht"
Ik verg het uiterste van mijn wilskracht, ik wil gehoorzamen....
en dan haal ik mijn tanden van elkaar om het touw los te laten.... en zet me schrap om de pijn op te vangen.
Tot mijn grote verbazing en opluchting hoor ik het gewicht op de grond vallen....
Door alle emoties en door de opluchting, door de mind fuck op zichzelf, komt er dan heel welgemeend over mijn lippen "Rotzak !!".
Dat laatste leert ik ooit nog wel eens af
groetjes
orchidee
* in gedachten iets meer dan een jaar terug in de tijd*
