Mijn eerste stappen in de BDSM met een Dom

[230volt]

Heel erg fijn, die enthousiaste reacties op mijn verhaal! Dank daar voor!

[Inya]

Wie weet schiet je straks iedereen voorbij heb je dit forum niet meer nodig, 230

Alhoewel we dan evengoed natuurlijk wel nog verwachten dat je gezellig komt buurten af en toe hè!

[230volt]

Ha, ha! Leuke reactie Inya!

[Levendig Foutje]

Mooi verhaal, Foutje..
Er lopen ook wel parallellen (raar woord) met het 'gewone' bestaan in een relatie volgens mij. Al met al lijken jullie wel meer en dichter bij elkaar te komen... en ik herken dat het samenzijn gepaard kan gaan met pijn > ehm voor jou dan letterlijk én figuurlijk. Je knettert dan met beide voeten van de wolken en bij genoeg veiligheid sta je plotseling gezamenlijk in de modder van de ziel en het verleden.. pfjieuw, rustig blijven, komt wel goed schatje...

Laars, denkt dat ze dit niet nog een keertje kan

Lieve Laars, ik vind het altijd heerlijk om jou te lezen.
Het was de afgelopen dagen eerder stront dan modder. Je kan je wel indenken: ik die na de gesprekken de nood heeft om me heel dichtbij hem te voelen en hij die na de gesprekken de nood heeft om even helemaal met zichzelf te zijn. Twee tegenovergestelde reacties, en wat doe je dan? Wat je dan ook doet, één van de twee voelt zich zoals de substantie waar we in staan.
Ik heb geprobeerd hem met rust te laten die dagen en faalde daar compleet in, dus dat ging niet zo goed in de communicatie, want je begrijpt wel hoe dat gaat met iemand die alleen moet zijn.
Rustig blijven, pffff, lukte niet. Gelukkig heb ik mijn beste vriendin dichtbij wonen waar ik SOS naar heb gezonden die me even heel hard moest knuffelen en vertellen dat wat hij doet heel normaal is, en vanaf toen ging het beter en kon ik hem met rust laten. Tot mijn verbazing belde hij me toch de volgende avond op om te vragen hoe het gaat.
Dus die poep is weer modder.
Modderen hoort erbij zeggen ze... Zo leren we nog eens wat het is om menselijk te zijn...
(Nou die vleugels er zo gauw mogelijk weer op.)

LFje, die denkt dat Laars een heleboel kan.

[Anwen]

Ik las vorige week je post en herkende best veel dingen van mijn relatie met G.... vooral de verschillende karakters en achtergronden, dat je je Meester wil maar hij er niet echt is, maar ook dat je graag wil dat de ander goed voor zichzelf zorgt en hij het gewoon niet doet. Zo'n opmerking over zijn buik, ik heb hem zooo vaak ingeslikt! Verdrietig ergens om te lezen.
Maar ook mooi, want jullie gaan wel recht door die nare en ongemakkelijke gevoelens heen, door de angst om de ander te kwetsen of kwijt te raken. En je blijft in contact. Ondanks, of juist dankzij de M/s. Met ondanks bedoel ik, dat het misschien moeilijk is om op zo'n manier te communiceren en als het ware ook negatieve feedback op het gedrag van de ander te geven omdat dat minder gewoon is. Ofzo? Moeilijk uit te leggen, en misschien projecteer ik dit ook wel.

Ga later nog een keer lezen en reageren, dit voor nu. Zat al de hele week in mijn hoofd.

[Levendig Foutje]

Lieve Anwen, dank je voor je reactie.
Kijk, omdat bij ons de M/s niet full-time is, we sowieso vanilla-communicatie regelmatig hebben, is dat op zich niet zo'n probleem. Daarbij komt dat ik de dingen op een gegeven moment gewoon moet zeggen, ze komen er op één of andere manier uit. Dat heb ik wel moeten leren om het op tijd te zeggen en hoe het te verwoorden, ik kan helemaal niet tegen confrontaties en de ander gekwetst zien, vreselijk. Maar alles wat erin zit, als het eruit moet, dan komt dat wel, vroeg of laat.
Als we in M/s zitten dan is het helemaal niet mijn plek om "kritiek te uiten", maar aan de andere kant mag ik me wel uiten op momenten die hij bepaalt, dan moet ik alles vertellen wat er in me zit, wat ik denk, wat ik voel, wat ik dacht, wat ik voelde, enz... X kent me soms beter dan mezelf, dus hij weet ook waneer ik me boos voel of als ik iets niet een plek kan/wil geven. Tijdens M/s zijn deze zaken alleen geen issues geweest. Dan zijn het andere dingen. Het helpt wel, moet ik zeggen, dat hij weet wanneer ik niet de waarheid vertel of probeer eromheen te zeilen.

Ik wou alleen dat het er niet zo cru uit was gekomen, maar hoe zeg je zoiets zacht? Ik had dingen wel subtiel laten vallen, maar het was misschien te subtiel. Moet toch wel mogelijk zijn ook voor jou, Anwen?
Ik mag zelf, trots op X, zeggen dat hij sinds het gesprek, elke dag een half uur op zo'n statische fiets heeft getraind!
Voor mij weer de motivatie om zelf mijn trainingsniveau omhoog te houden!

Voor de rest ken ik jullie relatie natuurlijk niet dus ik weet niet in hoeverre het overeenkomt. Maar dat maakt niet uit, als het je aan het denken zet of helpt, dan maakt het niet uit of het een projectie is zoals jij dat verwoordt of een overeenkomst.

[Levendig Foutje]

How do you keep a wave upon the sand? Om maar eens met The Sound of Music in huis te vallen vandaag. Zie maar eens een lange relatie te hebben met een man die vóór alles een Einzelgänger is, en dan heb ik het niet eens over M/s. Hoeveel liefde voelt die man wel niet voor me om er te zijn, ook al zie ik dat hij vaak alleen wil zijn. Om een golf op het strand te houden moet je steeds wachten op zijn terugkomst, en zelf misschien ook een beetje een golf worden.
Zo heb ik geleerd me meer te richten op mijn eigen ruimte, gewoon lekker mijn eigen dingen te doen ook al is hij er. Dat werkt en dan komt hij me steeds opzoeken. En hij uit veel meer zijn liefde voor me dan in het begin. Dus hij wil voorlopig ongeveer oud met me worden, en ik volg hem tot aan het eind van de wereld.
Permanent samenwonen is niet echt een optie voor hem behalve als het in een huis zou zijn dan in tweeën gedeeld zou zijn, ieder met eigen voordeur, dus dat is dan geen samenwonen meer.
Ik ben wel heel aanhankelijk bij hem, en hoe relatief is de wereld! Voor mijn ex was ik de koudste sneeuwbal en voelde ik dat ik veel te weinig eigen ruimte had. Maar mijn X is geen sneeuwbal, het is gewoon een kwestie van genoeg ruimte geven.

Waar komt die M/s dan kijken? Nou, nu komt die helemaal niet kijken. Een beetje D/s.
Om ons heen blijven we lezen en horen dat langdurige M/s- en D/s-koppels vaak komen tot een situatie waarin de sessies totaal uitblijven, er geen sex en/of erotiek is.

Ik mis mijn Meester. En ik mis de sessies. En de seks. Dat is de realiteit. Maar de situatie is tegelijkertijd hoopgevend en moeilijk te verwerken. X voelt geen geilheid meer om een sessie te beginnen in huis, of me even aan te pakken, zo met zijn tweetjes. Hij kent me al, zoals hij zegt. De situatie is bekend, mijn reacties kent hij al. Ik zou dan een ander willen zijn, maar dat wil hij niet, want hij houdt van me zoals ik ben, en juist om mijn strijd om mezelf totaal aan hem over te geven omdat ik veel karakter heb maar ik dat zo graag wil en daartoe kom, maakt dat hij zegt dat hij zoveel geluk met me heeft als sub. Hij houdt niet van rebelse subs en ook niet van subs die een zachter karakter hebben waardoor ze zich makkelijker geven.

Zoals ik wel geschreven heb, is zijn seksualiteit essentieel mentaal, niet fysiek. Soms lijkt het wel alsof ik de man ben en hij de vrouw. Ik kan erotiek door zoveel dingen voelen, zelfs de zon op mijn huid. Ik hou van seks, alhoewel liever geen vanillaseks, dus zo normaal zal ik ook wel niet zijn. Ik ben ook niet zo geïnteresseerd in mannenlijven. Ook ik heb een grote dosis mentale opwinding nodig om sterk opgewonden te raken. Ikzelf zou zeggen, doe eens iets heel anders, pak een raar object, zet de bank op zijn rug, vraag eens iets heel anders van me, ren eens door de nachtelijke straten om de maan te vangen.
Waarom ben ik zo romantisch?? Het is niet realistisch. Kennen jullie mannen die zo creatief zijn?

Ik ben natuurlijk niet de enige bij wie dat is gebeurd. Sterker nog, het was één van de redenen waarom hij bij andere relaties van maximaal een viertal maanden wegging. Het is zijn “handicap”, of karakteristiek, hoe je het ook wilt zien. Van een romantisch perspectief is het maar een shit-karaktereigenschap, als ik mijn frustratie na deze korte nacht even van een scherm mag schreeuwen. Netjes en zo objectief mogelijk gezegd: voor mij is het nu een handicap maar we zullen het oplossen.

Yes, zie mij voor je terwijl ik keukenaccessoires door het huis smijt, pollepels enzo, op het dak ga staan en heel hard ga staan vloeken. Maar dat laat ik maar, uit zorg voor de buren.

Toch even vertellen wat voor werkproject ik heb dit jaar, dat licht ook iets toe. Ik beëindig mijn doctorale thesis over een half jaar, heb daarvoor een uiterlijke inleverdatum, en het enige wat ik doe wanneer ik niet werk, is de thesis of slenteren door mijn chaos. En X is mijn coach, hij heeft het gelukkig op zich genomen om mijn eerste begeleider te zijn, nog vóór mijn officiële thesisbegeleider. Ik ben namelijk chaotisch in werkwijze en in denkbeelden, en mijn zwakke punt is samenvatten en kortknippen tot het essentiële. X daarentegen is zeer analytisch, dus je kunt je wel indenken wat hij voor mij betekent hierin. Het heeft wel als gevolg dat onze relatie dit jaar en met name deze maanden bestaat uit schrijven, corrigeren en analyseren. Als we dan een middag willen reserveren, op een zondag, voor de D/s, kost het hem ten eerste moeite erin te komen (hij zegt dat als hij er eenmaal in zit, hij wel die geilheid voelt...gelukkig maar...ik ben nog heel erg aantrekkelijk voor hem mentaal en fysiek, hij zegt ook dat als dat niet zo was, dan was hij er al lang niet meer), en ten tweede als we een pauze nemen komt hij er daarna niet meer in. Ik kan me ook wel een beetje voorstellen dat als hij de hele dag de concentratie en controle moet opbrengen om met mijn thesis bezig te moeten zijn, dat hij daarna nog minder zin heeft om de concentratie en controle op te brengen om te domineren. Dus deden we een korte sessie die enkel seksueel was (Nou ja, met vastbinden en een beetje pijn doen om de plug uit mijn vagina te halen, expres, maar ik ben net als een maagd helemaal weer gesloten daar, dus ik was bang dat er letsel was en toen voelde ik me boos en kon daar niet uitkomen, en toen hebben we gepraat - en zelfs dat had hij verwacht...zucht), en het idee was na het avondeten terug te gaan om iets meer BDSM-dingen te doen. Maar ik vermoedde al dat hij na het eten de moeite niet meer op zou kunnen brengen. Ik had gelijk.

Dus gingen we...wandelen.
Niet geslapen vannacht, ondanks al zijn uitleg.
Ik begrijp het en ik begrijp het niet.
Ik had het ook wel een beetje zo bij andere relaties, maar hij is mentaal zo interessant, en ik snak ernaar zijn meisje, zijn beestje, zijn prinses, zijn slavin te zijn. Dit is mij ook nog nooit overkomen.
Ik begrijp dat hij mijn reacties al kan voorspellen. Ik begrijp dat ik niet kan voorspellen wat hij doet, want dat is één van de kanten van de D/s: de D heeft de controle dus ontvangt geen onverwachte dingen, de s juist wel.
Hij wil controleren.
Hij heeft gezegd dat als er anderen zijn, er niet eens zoveel hoeft te gebeuren. Gewoon al het feit dat hij me corrigeert waar anderen (BDSM'ers) bij zijn, maakt hem geil. Het feit dat anderen zien hoe hij me domineert.

Een maand geleden zagen we een goede vriend. Die kan heel goed dansen. Hij leerde me een aantal salondansen, waarbij er toch wel veel sensualiteit was, en X keek en werd er opgewonden van, vooral omdat ik dan weer vol liefde en blij regelmatig naar hem keek. Was ik opgewonden? Niet echt, het was leuk om te dansen.

Ik zie er echt niet naar uit dat X met een andere vrouw speelt, en dan bedoel ik geen seks, maar juist dat er mentaal iets gebeurt. Maar ja. Dat zal ook niet in het begin gebeuren.
Zucht.
Loslaten.
En die thesis afmaken.
Thesis ligt nog een beetje in de weg qua aandacht en tijd.

O ja. X heeft wel gesproken over een, sorry voor de term, “neuker” voor me. Iemand die me komt neuken voor de ogen van X (en X neukt me daarna dan, misschien, denk ik me zo in). Das goed, zolang ik die man niet persoonlijk ken. Gewoon iemand waarvan ik het liefst niet zijn gezicht zie, die goed ruikt, goed neukt, niet praat, me komt neuken en weggaat. Maar het is niet een favoriete oplossing van X.

Dus de club ligt in het vooruitzicht.
Komt allemaal goed en ik weet dat het los zal lopen als we er eenmaal mee bezig zijn.
Mijn romantische ik moet alleen zo hard wennen aan de menselijke realiteit.

[Levendig Foutje]

Inmiddels een beetje voorbij de emotionele tsunami die mij af en toe bezoekt, moet ik erkennen dat mijn leven nu een nogal routineus panorama biedt: werk - thesis - werk - thesis, en dan één middag reserveren voor ons...

Een beetje meer geduld van mijn kant is dus ook wel gevraagd.
En dan is het lastig om zo emotioneel te zijn.

[tes]

Ik vind het knap hoe je je hierdoor vecht! Hang on there en geniet van de mooie momenten!

[Levendig Foutje]

Dank je wel lieve tes, blij om je woorden te lezen
Inderdaad focussen op de mooie momenten, en die zijn er in overvloed gelukkig

[Levendig Foutje]

Na een jaar weer de draad oppakken hier.
Een jaar met thesis, corrigeren, meer thesis, meer corrigeren, verdediging, en daarna...een leven met duizenden dingen te willen doen tegelijkertijd, al die dingen die ik niet heb kunnen doen gedurende 2-3 jaar. Mijn X die sterfgevallen dichtbij heeft mee moeten maken gedurende de laatste twee jaar. We hebben elkaar weinig kunnen zien, weinig met elkaar kunnen spreken, en toch zijn we dicht bij elkaar gebleven.
We beginnen uit de rompeslomp te komen en we staan aan het begin van heerlijke tijden.
Om eerlijk te zijn, qua seks is het een jaar geweest van praktische onthouding.
Ik, die zei dat ze nooit in een relatie zou zijn als er geen seks was, moet daar op terug komen. Ik heb wat ontdekt. Als de mentale aantrekkingskracht blijft - en dat was zo - dan is er op een ander niveau een soort erotische spanning, voor ons tenminste (maar we zijn beiden heel mentaal qua seks). En voor de rest was er geen mentale ruimte, geen rust, geen tijd, geen gevoelsruimte. En dat was hoe het moest zijn.

Nu beginnen we bijna opnieuw. Ik voel me echt een soort maagd van 18 jaar
Er zijn een paar zachte keren geweest. Het magische moment van mijn halsband bij me omdoen, me onmiddellijk warm en blij van binnen voelen omdat ik weer de zijne mag zijn. Zacht en open. Omdat ik dat zo graag aan hem wil geven en ik het zo gemist heb om het allemaal aan hem te geven. Aan zijn voeten op mijn kussen zitten, handen achter mijn rug, wetende dat mijn Meester altijd gehoorzaamheid en instemming wil.

De laatste keer was voor het eerst wat harder. Toen ik de kamer inkwam, met het idee dat we er zachtjes in zouden glijden zoals de vorige keren, stond hij op, rukte mijn kleren af, en deed me mijn halsband nogal bruusk om. Toen ging het allemaal heel hard. Ik mocht hem niet aankijken, hij pakte me hardhandig bij mijn haar en leidde me op die manier door de kamer. Hij zou me hard gaan neuken en ik ben dus niet geneukt sinds een jaar. Als ik masturbeer gebruik ik ook geen dildo's enzo, dus ik ben fysiek echt weer een beetje half maagd, super gesloten. Ik voelde paniek, want ik mag dan niet zeggen: "Voorzichtig hè!" hoe graag ik dat ook zou willen zeggen. Hij weet het wel maar ik zou het liefst constant tegen hem zeggen: "Maar je weet wel dat je er langzaam in moet hè"

Maar langzaam, niks daarvan. Hij liet me wel goed vochtig worden voordat hij erin ging. Mijn lijf protesteerde tegen dat grote ding dat in me kwam maar ik wist dat ik moest ontspannen. En toen neukte hij me zo lang en hard dat ik niet meer kon. Ik huilde van de shock en van het ongemak maar hijgde en kreunde van het fysieke genot. Dan werd het teveel, te intens, en ik kon niet meer op mijn benen staan. Het was heerlijk en eng en bruut en teveel tegelijk.
Toen nam hij me naar het bed en ik moest komen, maar hij gaf me de tijd. Daarna huilde ik in zijn armen en rustte daar een tijd, terwijl hij mijn haren streelde en zachtjes in mijn oor zei: "Ik zal je beschermen..." En dat betekent heel veel voor me. In zijn sterke maar zachte armen...beschermd door hem...niet alleen op dat moment maar ook alle andere dagen. Hij beschermt me.

Toen ik erover mocht vertellen later zei ik dat ik het echt als een schok allemaal kwam en dat ik bang was omdat hij dan zo hard wordt en me zo hard aanpakt en ik tegelijkertijd ook zulk intens genot voelde. Die rare combinatie. En het was echt als een verrassing aangekomen. En tja. Ik ben altijd bang als er pijn dreigt te zijn die ik niet kan controleren, altijd bang het niet aan te kunnen, dat het uit de hand loopt (maar hij weet mijn grenzen), de controle te verliezen over mijn pijn, en hij kan zo angstaanjagend zijn op zulke momenten, zo hard, maar altijd met een liefde die eronder stroomt die alles voor me is.

En daarna gingen we verder met het dagelijks leven alsof het niets was. Daar ben ik beter in geworden, geloof ik. Zo heeft ieder moment de vrijheid om te zijn wat X wil, en dat is precies waar we naar streven. Dan kunnen zulke momenten ook vaker voorkomen, onverwachts, tussendoor.

LFje, blij.
En superverliefd op die man. met het geluk dat hij ook superverliefd op LF is

[Nelly]

Moooooi LF!! Fijn om iets van je te lezen!

[tes]

Wat blijft het toch bijzonder mooi om zo jouw belevingenomen te lezen.. geniet er van!

[Zwart Zwaantje83]

@ LFje

Het duurde even, maar ik heb alle dagboekfragmenten doorgelezen. Het voelde alsof ik een erotische thriller aan het lezen was. Wat een intieme momenten heb je beschreven. Elke keer dat ik een stuk ging lezen zat ik op het puntje van mijn stoel.
Een mooi proces dat jullie samen zijn aangegaan en wat een verdieping in de relatie.

Is je Thesis goedgekeurd? Ik hoop van wel! Fijn dat je partner daarbij heeft kunnen helpen, zo zie je ook weer andere facetten van elkaar. Ik heb dan wel geen relatie, maar ik herken dat je naast een afstudeerverslag weinig andere dingen ernaast kan hebben.

[Levendig Foutje]

Dank jullie wel! Ben ook blij weer "terug" te zijn
Glansrijk voor mijn PhD geslaagd, dus dat is helemaal in orde