Het klinkt heel makkelijk: we hebben het afgesproken, dus vanaf nu mengen we D/s met het dagelijks leven...
Zo werkt het niet... Het is een werk van jarenlang...
Een vanillarelatie én een M/s-relatie hebben is alsof je twee relaties hebt, merkte X op toen we er pas over praatten. Ik had het nog niet zo bekeken maar ik moest hem gelijk geven.
X vertelde me ook dat hij zelf aan het inzien is dat hij best wat speelser kan omgaan met onze D/s... Dat het de vorm van een "spelletje" tussendoor heeft, wil niet zeggen dat het minder betekent.
Een fijn voorbeeld is geweest toen we bij familie waren, en hij vroeg me - toen de anderen even in de keuken waren - of ik de slippers voor hem kon halen, die hij boven had laten staan. Misschien was er iets in zijn toon of ogen, of misschien was het alleen al de vraag, maar ik rende blij naar boven om ze halen en kwam gauw met ze terug. Ik zette ze voor hem neer op de grond. Hij glimlachte en zei iets waardoor ik op mijn knieën hem snel iedere slipper aandeed. Het was niets en tegelijkertijd zo fijn!
Ik zei hem daarna dan ook dat ik dat heel erg fijn had gevonden.
We gingen dat weekend ook naar een BDSM-feest. Het was erg leuk, omdat we daar leuke mensen hebben ontmoet en omdat onze vrienden er ook waren. Zij zijn ook niet erg van het publieke, maar ze zijn op een gegeven moment een kamer gaan zoeken om een spel te gaan doen, en wilden liever die kamer delen met vrienden. Zo heb ik voor het eerst zelf ook een sessie gehad op een feest.
Ik werd eerst tegen een kruis gezet, met mijn gezicht naar de muur. X begon me met een flogger te bewerken. Het is sowieso ongewoon voor ons om zomaar vanuit het niets een zweepsessie te beginnen. Ik zat er dan ook niet echt in, en X ook niet, zoals hij later vertelde. Ik vond niet die speciale connectie met hem op dat moment. En ervóór op het feest had ik ook al moeite gehad met mijn houding als sub, ik was nerveus, en dan ga ik al gauw (proberen te) vertellen wat er moet gebeuren of wat we gaan doen. Aan het kruis kwam hij me wel regelmatig zachte kussen in mijn nek geven, dus het was niet onprettig. Maar het waren vooral mijn voeten die pijn begonnen te doen, door de pumps.
En het rook naar sigarettenrook.
Maar ik wilde wel graag en probeerde de connectie met hem te vinden. Ik hield vol zoals ik kon tot het niet mijn achterste maar mijn voeten waren die niet meer konden. Toen vroeg ik zachtjes "Meester" en vroeg ik of ik mijn schoenen uit mocht, en dat mocht gelukkig. Hij maakte me gelijk los van de enkelbanden die vastzaten aan dat kruis en mijn slipje ging ook uit. Hij nam me weg van het kruis en ik moest zonder slipje lopen naar een bank die daar stond. Ik voelde me totaal ongemakkelijk in die ruimte, en daar waren ook nog eens andere vrienden van ons, een Dom en een sub, waarvan de Dom me ongemakkelijk maakt. Zo komt dat: het is een heel aardige vent, echt waar. Van "man" tot man zie ik hem graag. Het is een leuke man enzovoorts. Maar hij wil te graag, het is een jager, en ik weiger die man toe te laten tot mijn privéruimte, waar ik sub ben en ik mijn beschermde binnenwereld laat zien. Ik wist zelf niet dat ik zoveel moeite met hem had als Dom, maar die dag bleek dat het echt wel heel duidelijk was: hij heeft geen toegang als ik sub ben.
Ik moest over een bank buigen. X, waar ik nu steeds meer mee begon te connecteren, werd gelukkig weer Meester X voor me. Hij ging door met de floggersessie en ik genoot wat meer, al bleef ik ongemakkelijk in die ruimte en met die sigarettenlucht. De sigaretten werden gerookt op een andere etage, maar helaas met een deur open, en dan komt het overal.
Plotseling stond Meester naast me om me in mijn ogen te kijken, maar het drong langzaam maar zeker tot me door dat het onmogelijk was dat Hij de persoon was die me met de flogger aan het geven was op dat moment, door zijn positie en het feit dat geen mens een arm van 2 meter heeft.
Mijn ogen moeten de verandering hebben weerspiegeld. Ik wist wie dat was met die flogger en ik vond het niet leuk. Mijn Meester blijft heel dicht bij me, met Zijn gezicht bij het mijne, me rustig maar vast in de ogen kijkend. Ik ben niet blij van binnen, ik voel weerstand, een kleine boosheid, niet jegens mijn Meester maar jegens die vriend/Dom, die we maar even V. van vriend gaan noemen. Mijn ogen weerspiegelen mijn vastberadenheid om de man achter me niet toe te laten, ze zeggen een harde nee, maar tegelijkertijd een acceptatie van wat mijn Meester wil.
Ik weiger hardnekkig door V gedomineerd te worden. Hij weet best te domineren en hij heeft goede technieken, ook om "het subject" te kalmeren, en veel ervaring, maar aan mij komt hij niet.
De vorige keer dat we bij ze avondaten, en ik wat moest inschenken voor hem, vond ik die vanzelfsprekendheid waarmee hij aannam dat ik wat voor hem inschonk, niet fijn. Het is geen macho, maar ik had toen mijn halsband om en hij ging er vanuit dat ik ook naar hem zou luisteren, hoewel ik waarschijnlijk een beetje overdreven ben, want het was ook niet zoveel. Misschien dacht hij wel dat ik dat fijn zou vinden, in mijn submode. Maar daar komt mijn feminisme stevig protesteren. Wie ben jij om aan te nemen dat ik ook wel even onderdanig naar jou ga zijn, of jou ook dien? Ik kan het niet helpen... Ik mag dan extra trots op X zijn dat hij altijd vanaf het begin de juiste insteek met me weet te vinden.
Terug naar hier. Hij deed me niet echt veel pijn met de flogger, ik had meer pijn gehad van mijn Meester. Het was okee. En het was iets meer technisch, dus het lukte me beter om hem buiten te houden.
Ik moest, toen hij klaar was, me omdraaien van mijn Meester en naar V toe lopen. Ik had daar eigenlijk geen zin in, en dan nog zonder slip, en wist dan ook niet goed wat ik moest doen. Maar uiteindelijk kwam dat op een omhelzing terecht. Dat was toelaatbaar.
Ik kwam weer terug naar mijn Meester en Hij liet me weer over de bank leunen. Hij nam een cane en dat was pijnlijk, het was een soort cane die niet onze favoriet is, langer en flexibeler, waardoor Hij niet precies kon mikken; en Hij houdt juist van precieze markeringen en ik hou ervan om te weten waar de heftige slag terecht komt, wat Hij praktisch altijd laat voelen van tevoren met zachtere slagen of om de cane te zetten om de plek waar hij het doet.
Het was goed pijnlijk en ik hoorde V zeggen: "Adem laag in je buik" maar daar had het niks mee te maken...!
Ik ademde ter hoogte van de zwevende ribben dus dat was net zo goed. Zeker met een corset aan...en met mijn billen uitgestoken omdat ik ze aanbood.
Meester vroeg tijdens de slagen waarom ik ze wilde, en ik antwoordde dat het me gelukkig maakt Hem plezier te geven, aan Zijn sadistische behoeften tegemoet te komen...
Hij reed tegen me aan, me bij mijn haar vasthoudend. Gaf me nog meer slagen...
Op een moment dat ik even niet meer slagen kon nemen, mijn tranen al in mijn ogen stonden, nam Hij me bij mijn haar. Hij keek me in mijn ogen en vroeg wat ik voelde, en of het pijn deed. Dit gebeurde twee keer... De eerste keer vroeg Hij of het pijn deed en aangezien ik zei dat het op dat moment geen pijn deed, zette Hij me weer terug en ging door. De tweede keer zei ik dat ik me gelukkig voelde en dat ik van de caning genoten had, en hij zette me ook weer terug...
Na een paar cane-slagen meer hoorde ik dat Hij wat anders pakte en dat tegen V zei. Ik kreeg een keiharde klap met een heel hard iets.
"Herken je dit?" vroeg Hij.
"Nee...." zei ik zacht. (Eh......het kan onmogelijk de riem zijn)
Een tweede slag.
"En nu?"
(Niet de riem) "...nee.....de...riem...?"
Inderdaad had Hij Zijn riem uit zijn broek gehaald en deed het daarmee.
"Hoeveel slagen moet ik je geven?"
"Vijf...?"
"Vijf?"
"Oh... Drie?"
De rotvraag. Als ik te weinig zeg, dan krijg ik het dubbele. Maar ik zeg altijd te veel. Hij geeft de vijf overige gelukkig zachter dan de eerste drie, die keihard waren (maar ik stond er niet helemaal negatief tegenover). Dat was dus weer heel lief van Hem.
Ik werd op een gegeven moment door Hem bij mijn haar vastgegrepen en achterovergehouden. Hij vroeg me of ik meer wilde. Ik zei: "Nee, Meester", maar was vergeten dat ik dat nooit mag zeggen. Dat bepaal ik niet. Ik kreeg nog meer slagen en moest tijdens die slagen zeggen wat het goede antwoord was geweest...
Toen werd ik weer bij mijn haar achterover gehouden terwijl Meester ruw Zijn hand tussen mijn benen deed en me daar aanraakte, me daar masturbeerde op een ruwe manier. Hij bracht ruw mijn handen naar beneden, dus dat betekende dat ik mezelf moest aanraken. En toen draaide Hij me langzaam om, naar de kamer toe (waar onze andere vrienden ook bezig waren met hun sessie).
En toen moest ik nog 90 graden draaien, maar ik wilde niet, ik wilde mezelf niet masturberen voor de ogen van V. Er viel niets te willen, onwillig bewoog ik een beetje mijn handen tussen mijn dijen langs mijn clitoris. Het was niet erotisch, het was onaangenaam.
Gelukkig duurde het niet al te lang. Ik moest hoog op mijn knieën voor mijn Meester zitten, naar Hem toe, Hij hield mijn gezicht in Zijn handen, keek me in de ogen...
Hierna kwam, denk ik, de laatste caning, met een dikkere cane, die prettiger was dan de zwiepende.
Ik eindigde weer hoog op mijn knieën voor Meester, mijn gezicht in Zijn handen, elkaar diep in de ogen kijkend. Hij zei dat Hij zo trots op me was... Ik was zo blij de Zijne te zijn... Ik had net gehuild, door alles, het onaangename, de plek die niet fijn is, niet fijn ruikt, onveilig voelt, maar door het me toch aan Hem hebben kunnen geven... en de pijn, en de spanning die eruit komt...
Later bleek dat ik nogal uitgelopen mascara had (tja, geen waterproof hè, houden mijn ogen niet van) en dat ik met twee zwarte plekken onder mijn ogen zat.
Ik moest toen lager op mijn knieën zitten en me omdraaien naar onze andere vrienden toe die een pijnsessie aan het doen waren. Maar ik moest me van Hem draaien via de plek waar V en zijn sub zaten, op mijn knieën, daar blijven zitten én ik moest ze aankijken. Ik zat dus zonder slip en dat vond ik niet leuk, zo op mijn knieën die wat uit elkaar zaten.
Ik weet niet wat voor expressie mijn gezicht en ogen moeten hebben gehad, maar ik denk vrij hard. V keek rustig terug en maakte zelfs een gebaar met zijn hoofd, maar zijn sub had haar blik weg naar opzij en beneden gericht.
Daarna mocht ik verder draaien naar de anderen toe, die qua pijn een stuk verder gingen dan ik aankan. V en zijn sub gingen blijkbaar weg want opeens waren ze er niet meer. Meester ging op de stoel zitten waar V had gezeten en ik mocht aan Zijn voeten zitten. Ik huilde een beetje. Meester merkte dat en nam mijn gezicht in Zijn handen en vroeg wat ik voelde. Ik zei dat ik het niet wist want het waren meerdere dingen. Ik moest het allemaal van Hem vertellen. Toen zei ik dat ik helemaal niet aankan wat zij allemaal qua pijn volhouden, en of ik dan tekort kwam. Gelukkig zei Hij dat hij zelf ook niet tot zulke niveau's wil komen. En ook voelde ik dat ik het heel moeilijk had gevonden om me te laten zien aan V, iemand anders is misschien okee, maar die man niet. En dat wist Meester, maar hij vond toch dat ik daar meer aan moet wennen, dat anderen mij ook zien.
Het was dus een grens die afgetast werd die avond... Toch had dat ook zijn positieve effect.
Ik voelde me zo trots op mijn Meester, was (en ben!) zo blij de Zijne te zijn. Voor mijn soort sub is Hij fantastisch... En Hij was zo trots op me en zo lief voor me toen ik aan zijn voeten zat. Ik zag Zijn trots in Zijn ogen. Ik zat helemaal op een roze wolk over Hem daarna.
En het was natuurlijk interessant.
Ik had dit keer wel aardig blauwe billen, dat bleef nog wel een goed weekje. Hoewel dat niet Meesters stijl is, hij heeft liever "nette" markeringen, niet hele blauwe billen. Ik ook, het was wel erg bont wat er achterbleef.
Aan het begin van het feest mocht ik trouwens in de bar met mijn handen achter mijn rug naast hem staan terwijl hij aan mijn billen zat. Dat was fijn.
En helemaal aan het eind zaten we met ons ander bevriend stel nog lekker uit te rusten. Wij beide subs zaten aan onze Doms hun voeten, ieder lekker tegen haar Dom aangeleund. Heel erg fijn.