Nu laat jij mij bijna blozen, Giovanna. Het is vaak makkelijker gemeende complimenten uit te delen dan te accepteren. Maar ik ben er blij mee; dank je wel.
Ik houd trouwens helemáál niet van siliconen. Ik ben so-wie-so geen liefhebber van grote borsten (sorry, hoop dat niemand zich gekwetst voelt).
O ja. Mijn lief wees me er eergisteren op dat ik een vraag nog niet had beantwoord. Misschien bij dezen toch nog maar even doen:
@ RenALT
Ik ben blij dat jouw lief zich hierin kan relateren, geeft wellicht aan dat ik misschien niet alleen voor mezelf praat en het gevoel wellicht voor andere vrouwen kan verklaren.
Het vreemde was binnen mijn relatie destijds, dat zodra ik hem had “betrapt†op bezoekjes aan sekssites, ik meteen het bed met hem wilde induiken. Vreemd genoeg was het voor mij geen aanleiding om te walgen van hem. Ik heb lange tijd gedacht dat er iets niet klopte met me, immers: ik was van de ene kant ontzettend kwaad op hem en kon het niet goedkeuren, van de andere kant wilde ik hem na het “betrappen†meer dan ooit. Geilde ik dan ook op het idee dat hij zich aan andere vrouwen zat te verlekkeren? Ik kon het niet met mekaar rijmen en heb dus ook de proef op de som genomen met die pornofilm. Ik was kurkdroog, maar wilde hem toch. Ik heb er heel veel over nagedacht over hoe dit te verklaren en ben er uiteindelijk achter gekomen.
Het had te maken met meteen willen proberen hem die vrouwen te laten vergeten, te laten zien dat hij toch niet anders wilde dan mij, hem laten inzien dat ik toch eigenlijk de enige voor hem was die hem kon vervoeren. Ik wilde mijn fantasie laten vervullen.
Een vreemd fenomeen inderdaad. En misschien ook weer niet. Zou dit voor jou ook een uitleg kunnen zijn? Je geeft aan dat je in andere posts heb gezegd dat je erop geilt dat je vrouw met andere mannen aanlegt, maar van de andere kant de enige voor haar wil zijn? Misschien dat het een soort competentie-drang is die je dan vervult? Zo was het bij mij in elk geval wel.
Een interessante overpeinzing. Ik ben in mijn leven 1 keer ongeoorloofd vreemd gegaan. Hartstikke fout natuurlijk, maar het is gebeurd. Jaren daarna heb ik het mijn toenmalige vriendin bekend. Na veel (begrijpelijke) boosheid en verdriet, hebben we die avond, voor mijn gevoel, de beste seks gehad van de hele relatie. Een relatie die alles bij elkaar toch 10 jaar heeft geduurd. Goede kans dat dat van haar kant inderdaad compensatiegedrag was.
Is mijn gedrag, nu met Catharina, ook compensatiegedrag? Ik heb niet de behoefte mijn lief de man waar ze donderdag mee was te laten vergeten. Integendeel; ik begin er zelf regelmatig over te praten. Ik wil graag weten hoe het was, of hij lief en goed voor haar was, of ze het leuk had gehad. In die zin is het dus geen compensatiegedrag. Maar het is bij ons natuurlijk ook heel anders begonnen: mijn lief is niet vreemd gegaan zonder dat ik dat wilde.
Het zou wel op een andere manier compensatiedrang kunnen zijn. Ik vind dat ik mijn lief tekort doe. Ik vind dat ik haar niet alles kan bieden wat ze verdient. En als een ander die lacune kan opvullen, dan ben ik daar alleen maar blij mee...
Groet,
René.
