Behoud de Begeerte

[Inquisitively]

Vandaag vraagt om dit bekende gedicht van Lucebert...:


De zeer oude zingt

er is niet meer bij weinig
noch is er minder
nog is onzeker wat er was
wat wordt wordt willoos
eerst als het is is het ernst
het herinnert zich heilloos
en blijft ijlings

alles van waarde is weerloos
wordt van aanraakbaarheid rijk
en aan alles gelijk

als het hart van de tijd
als het hart van de tijd

Lucebert

[Mar]

.

[Mar]

Hoe kort kan een gedicht zijn?!
Van de begeerte en de liefde kun je een punt maken. Een punt in een ruimte, zoals een liefdespaar in bed, het bed in een slaapkamer en liefde in je hart. Of een liedje op She:


Liedje

Liefde, lief, wil zijn gegeven,
rijk en mild, maar ongevraagd,
en zo needrig, zo verheven,
als een boom zijn vruchten draagt.

Liefde, lief, wil zijn ontvangen
met die vreemde tederheid,
waar wij alles mee erlangen
wat geen eigendom ontwijdt.

Want bezitsrecht dooft elk wonder
tot gewoontes dode as;
slechts de dingen die erzonder
zijn, zijn zuiver en als glas.

Al het schone van dit leven
breekt voor wie het nemen waagt:
liefde, lief, wil zijn gegeven,
rijk en mild, maar ongevraagd.


(Garmt Stuiveling)

[Inquisitively]

De leraar die ons Kafka lezen leerde

De leraar die ons Kafka lezen leerde
was twee cyclopen in één lijf. En ik,
ik deed alsof ik Niemand heet
alsof ik zijn vraag stellen hoorde als ieder ander,
hij mij aankeek als ieder ander

Jaren later, op een cursus, is Niemand nog altijd dertien:
als ik het weet vraag ik geen beurt -
als ik de beurt heb weet ik niets
Onder de kudde verborgen, verdomd,
blijf ik eraan ontsnappen dat niemand ontkomt


Hans Mirck

[Inquisitively]

Het gietijzer van stations...

Het gietijzer van stations, het glas, je handen.
Deze schoonheid is breekbaar, is te ontkennen,

maar overtreft ons. Ik ben klein in je nabijheid
als een tor in het hoge gras, dapper ploeterend -

in de verte ben ik groter, spookhuis, het vervormde
beeld in de gekromde spiegel. Spinnenweb, skelet,

gehuil van witte geesten, onecht als alle dagen,
vals als jij. Maar wij schrikken zo snel niet meer,

wij laten ons nog slechts elkaar op het lijf jagen.
We reizen van ons vandaan, elke dag, zo ver

als we durven, met het oog op bestemming. Niets
minder dan dat. Ik zie je van verre komen, gaan.

Mark Boog

[Inquisitively]

Boomgaard

Kom hier, dat ik je bijt,
je als een appel eet,
en - zoals dat gaat -
van blijdschap
niet meer weet
waar ik mijn handen laat.
Je bent een boomgaard,
eigenlijk, waarvan ik graag
de vruchten pluk,
de bloesems ruik,
zoals vandaag.
Kijk maar:
weer raak ik hier
mijn handen kwijt,
nu ik je in mijn armen bijt
en als een appel eet,
en weet hoe liefde smaakt.

Bart Moeyaert

[Arno]

I’ve dreamed of you
I’ve dreamed of you
Always feeling you
were there.
And all my life
I have searched for you
everywhere.
I caught your smile
in the morning sun
I heard your whisper
on the breeze at night.
I prayed one day
That your arms
would hold me tight.

And just when I Thought
love had passed me by
We met.
That first look in your eyes
I can’t forget.
You melted me
with your tender touch.
I felt all fear and sorrow slip away.
.
I’ve dreamed of you
My great love
and my best friend.

[Lichtje]

Wow, het bestaat nog! Sterker nog, het bestaat blijkbaar al 10 (tien!) jaar, dit topic!

Daarom, eentje dat er misschien al ergens staat, maar de moeite van herneming waard is:

Onze slaapkamergordijnen worden opzij gehouden door
kwispels, zoals je een chique vrouw even apart neemt
met een hand om haar heup. (Ik zeg iets in haar oor.)
Zo hangt links een door mij naar links even apart genomen

gordijn, en rechts een door mij naar rechts even apart
genomen gordijn, en tussen die twee accolades in
mag schijn schijnen, op ons, op het bed waaruit we wakker
geworden zijn. Hier heeft slaap zijn vier vierkante meter,

hier deinen onderbewustzijnen, soms steekt uit het ene
een hand en uit het andere ook en hebben ze elkaar vast-
gehouden in al die immense Freud. Hier is opgestaan uit. Dag uit

nacht, vandaag uit het voorgaande, wij uit elkaar.
Soms ga ik er overdag naar kijken, ons zonder ons. Licht.
Leeg gedicht. Taal zonder mij. Betekenis.

[Lichtje]

Wow, het bestaat nog! Sterker nog, het bestaat blijkbaar al 10 (tien!) jaar, dit topic!

Daarom, eentje dat er misschien al ergens staat, maar de moeite van herneming waard is:

Onze slaapkamergordijnen worden opzij gehouden door
kwispels, zoals je een chique vrouw even apart neemt
met een hand om haar heup. (Ik zeg iets in haar oor.)
Zo hangt links een door mij naar links even apart genomen

gordijn, en rechts een door mij naar rechts even apart
genomen gordijn, en tussen die twee accolades in
mag schijn schijnen, op ons, op het bed waaruit we wakker
geworden zijn. Hier heeft slaap zijn vier vierkante meter,

hier deinen onderbewustzijnen, soms steekt uit het ene
een hand en uit het andere ook en hebben ze elkaar vast-
gehouden in al die immense Freud. Hier is opgestaan uit. Dag uit

nacht, vandaag uit het voorgaande, wij uit elkaar.
Soms ga ik er overdag naar kijken, ons zonder ons. Licht.
Leeg gedicht. Taal zonder mij. Betekenis.

Van Herman De Coninck, natuurlijk.

[zee]

De Coninck, wie anders! De besten gaan het eerst....

[Jannie]

02.20 AM - discotheek - locatie onbekend
Donker - diffuus licht
Mensenmassa
Deinend, bewegend
Muziek - meeslepend - niet te luid doch luid genoeg

Meewiegend
Aan de bar
Zij
Nippend van haar glas
Volkomen op haar gemak
Gretig doch uiterlijk rustig de sfeer inademend van
Energieën onzichtbaar

Zij
Zich opladend aan
Een zoete mengeling van
Muziek
Kruisende blikken
Indrukken
Verlangens
Bewegende lichamen
De zich verplaatsende lichtstraal van een glitterbol

Wat het daglicht niet verdraagt
Is hier welkome gast

Het nummer ten einde
valt het scenario heel even stil

Een ander ritme
Ze herkent het
En beweegt zich door de massa
Zonder aarzeling
Stoppen haar stappen vanzelf
sluit de ogen
Gepraat - gelach verdwijnt
Enkel de muziek
En de vibrerende sfeer die als een parfum om haar heen cirkelt
Bewegen haar
Vanzelf

Geen denken
Enkel ervaren
Opgaan
…

Na een tijdloos moment verandert iets
Ze ziet het niet
Maar ze voelt het
Weet het gewoon
Hij
Ziet haar
Kijkt naar haar
Van op een afstand
Nippend aan zijn glas
Ogen die versturen
Met gesloten ogen ontvangen

Voelt ze plots een fijne luchtstroom in haar nek
Ze schrikt niet
Integendeel
Glimlacht
Ze voelde het toch?
Zijn hand op haar linkerheup
Drukt hij zich zachtjes tegen haar rug aan
Ze voelt hem
Volgt haar beweging
Een zucht ontsnapt
En verdwijnt in de kolkende energie
Leunt tegen hem
Geen denken
Enkel ervaren
Opgaan
…

Het nummer afgelopen
Opent ze de ogen
Hij is verdwenen
En met hem het hele beeld

Maar het buikgevoel
Het verlangen
Ja, dat blijft
...


The xx – Reunion
http://www.youtube.com/watch?v=aVLVNLuC33w" onclick="window.open(this.href);return false;

[Inquisitively]

Romantisch

De oude beuk is verliefd op de vijver
bevend strekt hij de stramme armen over haar neer
en schoon is zijn gebaar
van eerbiedig verlangen
en van brede ernst
zij is diep en zwart
waar zij hem kust, sterft hij


terwijl ze hem kust
ziet ze dat zijn overhemd
in de was moet

J.C. van Schagen

[runningslim]

zeker ook beluisteren:
http://www.youtube.com/watch?v=ooxDl31VrKk" onclick="window.open(this.href);return false;


Jacques Brel - Laat me niet alleen

Laat me niet alleen, toe, vergeet de strijd, toe vergeet de nijd.
Laat me niet alleen, in die domme tijd, van misverstand, ach vergeet het want, 't is verspilde strijd.
Hoe vaak hebben wij, met een snijdend woord, ons geluk vermoord.
Kom... dat is voorbij, laat me niet alleen, laat me niet alleen, laat me niet alleen.

Lief, ik zoek voor jou in het stof van de wegen de paarlen van regen de paarlen van dauw, ik zal heel mijn leven werken zonder rust om jou licht en lust goud en goed te geven.
Ik sticht een gebied waar de liefde troont, waart de liefde loont, waar jouw wil geschied.
Laat me niet alleen, laat me niet alleen, laat me niet alleen, laat me niet alleen.

Laat me niet alleen, ik bedenk voor jou woorden rood en blauw, taal voor jou alleen, en met warme mond zeggen wij elkaar, eens was er een paar dat zichzelf weer vond.
Ook vertel ik jou van de koning die stierf van nostalgie, hunkerend naar jou.
Laat me niet alleen, laat me niet alleen, laat me niet alleen, laat me niet alleen.

Want, uit een vulkaan die is uitgeblust, breekt zich na wat rust toch het vuur weer baan, en op oude grond ziet men vaak het graan heel wat hoger staan dan op verse grond.
Het wit mint het zwart, zwakheid mint de kracht, daglicht mint de nacht, mijn hart mint jouw hart.
Laat me niet alleen, laat me niet alleen, laat me niet alleen, laat me niet alleen.

Laat me niet alleen, nee, ik huil niet meer nee ik spreek niet meer want ik wil alleen horen hoe je praat, kijken hoe je lacht, weten hoe je zacht door de kamer gaat.
Nee, ik vraag niet meer, ik wil je schaduw zijn, ik wil je voetstap zijn, ik wil je adem zijn
Laat me niet alleen, laat me niet alleen, laat me niet alleen, laat me niet alleen...

[runningslim]

Misschien niet helemaal on topic (alhoewel).... maar het is buitengewoon goed en bovendien van mijn lievelingsauteur.

Het huwelijk – Willem Elsschot


Toen hij bespeurde hoe de nevel van den tijd
in d’ ogen van zijn vrouw de vonken uit kwam doven,
haar wangen had verweerd, haar voorhoofd had doorkloven
toen wendde hij zich af en vrat zich op van spijt.
Hij vloekte en ging te keer en trok zich bij den baard
en mat haar met den blik, maar kon niet meer begeren,
hij zag de grootse zonde in duivelsplicht verkeren
en hoe zij tot hem opkeek als een stervend paar.
Maar sterven deed zij niet, al zoog zijn helse mond
het merg uit haar gebeente, dat haar toch bleef dragen.
Zij dorst niet spreken meer, niet vragen of niet klagen,
en rilde waar zij stond, maar leefde en bleef gezond.
Hij dacht: ik sla haar dood en steek het huis in brand.
Ik moet de schimmel van mijn stramme voeten wassen
en rennen door het vuur en door het water plassen
tot bij een ander lief in enig ander land.
Maar doodslaan deed hij niet, want tussen droom en daad
staan wetten in den weg en praktische bezwaren,
en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren,
en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat.
Zo gingen jaren heen. De kindren werden groot
en zagen dat de man die zij hun vader heetten,
bewegingloos en zwijgend bij het vuur gezeten,
een godvergeten en vervaarlijke’aanblik bood.

[Lichtje]

zeker ook beluisteren:
http://www.youtube.com/watch?v=ooxDl31VrKk" onclick="window.open(this.href);return false;


Jacques Brel - Laat me niet alleen

Laat me niet alleen, toe, vergeet de strijd, toe vergeet de nijd.
Laat me niet alleen, in die domme tijd, van misverstand, ach vergeet het want, 't is verspilde strijd.
Hoe vaak hebben wij, met een snijdend woord, ons geluk vermoord.
Kom... dat is voorbij, laat me niet alleen, laat me niet alleen, laat me niet alleen.

Lief, ik zoek voor jou in het stof van de wegen de paarlen van regen de paarlen van dauw, ik zal heel mijn leven werken zonder rust om jou licht en lust goud en goed te geven.
Ik sticht een gebied waar de liefde troont, waart de liefde loont, waar jouw wil geschied.
Laat me niet alleen, laat me niet alleen, laat me niet alleen, laat me niet alleen.

Laat me niet alleen, ik bedenk voor jou woorden rood en blauw, taal voor jou alleen, en met warme mond zeggen wij elkaar, eens was er een paar dat zichzelf weer vond.
Ook vertel ik jou van de koning die stierf van nostalgie, hunkerend naar jou.
Laat me niet alleen, laat me niet alleen, laat me niet alleen, laat me niet alleen.

Want, uit een vulkaan die is uitgeblust, breekt zich na wat rust toch het vuur weer baan, en op oude grond ziet men vaak het graan heel wat hoger staan dan op verse grond.
Het wit mint het zwart, zwakheid mint de kracht, daglicht mint de nacht, mijn hart mint jouw hart.
Laat me niet alleen, laat me niet alleen, laat me niet alleen, laat me niet alleen.

Laat me niet alleen, nee, ik huil niet meer nee ik spreek niet meer want ik wil alleen horen hoe je praat, kijken hoe je lacht, weten hoe je zacht door de kamer gaat.
Nee, ik vraag niet meer, ik wil je schaduw zijn, ik wil je voetstap zijn, ik wil je adem zijn
Laat me niet alleen, laat me niet alleen, laat me niet alleen, laat me niet alleen...

Ken je de versie van [Tout van Bien?

If you go away
On the summerday
Then you might as wel
Take the sun away
All the birds that flew
In the summersky
When our love was new
And our hearts were high
When the day was young
And the nights were long
And the moon stood still
For the night bird song
If you go away
If you go away
If you go away

But if you stay
I'll make you a day
Like no day has been
Or will be again
We'll sail to the sun
We'll ride on the rain
And talk to the trees
And worshop the wind
But if you go
I'll understand
Leave me just enough love
To hold in my hand
If you go away
If you go away
If you go away

If you go away
As I know you will
You must tell the world
To stop turning till
You return again
If you ever do
For what good is love
Without loving you
Can I tell you now
As you turn to go
I'll be dying slowly
Till the next ??
If you go away
If you go away
If you go away

But if you stay
I'll make you a day
Like no day has been
Or will be again
I'll sail on your smile
I'll ride on your touch
I'll talk to your eyes
Who that I loved so much
Oh but if you go
Oh I won't cry
Though the good is gone
From the world
Goodbye
If you go away
If you go away
If you go away

If you go away
As I know you must
There'll be nothing left
In this world to trust
Just an empty room
Full of empty space
Like that empty look
I see on your face
I'd have been the shadow
Of your dark
If I tought it might have kept me by your side
Ne me quite pas
Ne me quite pas
Ne me quite pas