jezelf gelukkig maken

[Schorpioen]

Nee, maar je kan jezelf wel afsluiten voor geluk.

Als je iemand wil binnenlaten zal je de deur open moeten doen. Dat je de deur opendoet is nog geen garantie dat er iemand binnenkomt.

[mopje]

nee misschien niet maar misschien bljf je niet op je drempel staan, ga je beetje bij beetje verder kijken en dan maar hopen dat er niets gebeurt dat je weer terug naar je deur doet rennen

Mopje

[Pip]

Dus Pipje wat je eigenlijk zegt is dat als je tegen jezelf zegt dat je gelukkig bent, je ook iets gaat doen om gelukkig te worden en in the end ook gelukkig gaat zijn?

Zou dat niet te mooi zijn om waar te ziijn?

Ik bedoel dat als je in je ellende blijft zitten, je zeker niet gelukkig zal worden. En ik zeg niet dat je tegen jezelf moet zeggen dat je gelukkig bent, maar wel dat je jezelf een schop onder de kont mag geven en gaan aanpakken! Is geen garantie, maar niet geschoten is altijd mis!

[Tari]

Permanent gelukkig zijn lijkt mij erg saai....

Na een dipje, geniet ik altijd nog meer van de mooie, fijne, lieve en lekkere dingen om mij heen!

X Tari...

[Sensueleman]

Permanent gelukkig zijn lijkt mij erg saai....

Van die staat zijn de meeste mensen ook nog een aardig eindje verwijderd Tari!!

Sens.

[Tari]

Klopt Sens, en dat hoeft ook niet...als de verhoudingen maar kloppen!

X Tari

[Sensueleman]

Verhoudingen Tari? Wat bedoel je? (of ben ik nu duf.....)

Sens.

[Anacha]

Dit topic had ik toch maar mooi gemist door alleen de kroeg te lezen !

Waar mijn geluk van afhangt is of anderen mij nodig hebben/ mij waarderen. En ik baal daar verschrikkelijk van. Het zorgt er nl voor dat ik veel te hard werk en op het moment dat er iemand "lelijk" tegen me doet of als ik afbrekende kritiek krijg dan is het gedaan met me. Ik zit nu dus al een week of 4 ongelukkig te wezen en ik kom er maar niet uit Ben nu maar eens een dagje thuis gebleven om een beetje lief voor mezelf te zijn. Vervolgens zit ik al de hele morgen achter de pc met mijn werk te mailen Stom stom stom.

Maar sorry, @Mopje, misschien kan je erachter komen wat het gevoel is door een dagboek bij te houden ? Elke dag aangeven, bv in je agenda, hoe je je voelt en wat er gebeurd is, dan kan je misschien een verband leggen.

Elaine

[mopje]

@anacha: ik hou een dagboek bij maar niet erg punctueel, er zijn momenten dat ik er dagelijks in schrijf maar ook momenten dat ik er maanden niet in schrijf en dat heeft niet te maken met gelukkig of ongelukkig zijn maar met gewoon geen zin om het op te schrijven. Wat ik wel gemerkt heb is dat wanneer het een tijdje geleden is dat ik nog geschreven heb ik meestal terug begin als ik me een beetje down voel maar ik stop dan niet altijd met schrijven wanneer ik me terug beter voel.

Wat je zegt over je geluk laten afhangen van anderen door erkenning te willen krijgen herken ik wel een beetje. Ik had dat vroeger veel meer dan nu maar af en toe steekt dat monstertje nog wel eens de kop op.

Mopje

[miki]

Dat is voor mij misschien wel de belangrijkste les van het afgelopen jaar. Dat betekent "gelukkig zijn" misschien wel voor mij: mezelf de ruimte gunnen om te zijn die ik ben. Ik heb sinds een jaar weer uitzicht; kijk weer de wereld in; heb de muur ter bescherming van mezelf afgebroken en mag van mezelf weer zien... en niet alleen mezelf, maar ook alle andere mooie mensen en dingen. Dat maakt me intens gelukkig.

Ik heb mijn hele leven succes gehad in zakelijk en maatschappelijk opzicht; heb een prima baan, een politieke carriere, woon formidabel, heb twee prachtige zonen en in materieel opzicht alles wat mijn hartje begeert. Ik ben daar oprecht trots op; beschouw dat als successen in mijn leven; bewijzen van mijn inzet, doorzettingsvermogen en trouw.

Maar de prijs is hoog geweest. Ik heb mezelf jarenlang de ruimte niet gegund om mezelf te zijn; om vrouwelijk te zijn, afhankelijk, bang, zwak, open, eerlijk etc. Ik had alleen maar ruimte voor kracht, prestatie en buitenkant; alleen maar ratio en geen gevoel. Ik ben me er nu van bewust dat ik vele jaren ongelukkig ben geweest; dat ik mezelf vele jaren heb ontzegd wat voor mij het allerbelangrijkste in mijn leven is: dat ik mezelf ben, dat ik mezelf vertrouw, dat ik me steeds bewust ben van mijn eigenwaarde.

Om die reden kan ik nu uit de grond van mijn hart vertellen dat ik gelukkig ben en dat ik de rest van mijn leven zal blijven werken om dat vast te houden. Want dat blijft het natuurlijk wel... werken aan jezelf en je relaties, want 'gelukkig zijn' en 'houden van' zijn werkwoorden!

[Femme]

mooi miki,
heel mooi!

liefs femme

[droomvlinder]

Prachtig gezegd Miki , gelukkig heb je eindelijkde tijd genomen of gekregen om iets voor jezelf te mogen zijn.
Ik herken wel wat in wat je schrijft , ook al heb ik geen prachtige carrière achter de rug , ik heb wel het gevoel dat m'n beleving van de laatste jaren erg ingekort was door "struggle for life" .
Zelf ben ik in een phase van evenwicht en geluk zoeken zonder daarbij anderen echt nodig te hebben .Maar ik twijfel eraan of dit voor mij kan opgaan . Ik kan ontzettend genieten van alleen zijn , heb daarbij mooie geluksmomenten en geniet ook echt van alleen ontdekken .Maar ik ben pas echt gelukkig als ik dat alles kan delen met iemand die me dierbaar is of met meerdere personen .
Een eigen evenwicht vinden en je innerlijk leven verdiepen vraagt ook flink wat tijd en soms heb ik het moeilijk in het vinden van de balans tussen mijn drang naar warmte vriendschap en liefde en mijn sterke behoefte alleen heel wat te ontdekken .

[miki]

@Droomvlinder

Ik heb wellicht de indruk gegeven dat ik er helemaal uit ben; laat ik dat onmiddellijk ontkrachten... niets is minder waar, dat probeer ik ook met mijn laatste zin aan te geven. Ik herken je woorden maar al te zeer als je spreekt over het échte geluksgevoel als je je diepste gevoelens kunt delen met iemand die je dierbaar is. Volgens mij is daar ook helemaal niets mis mee, zolang je er maar niet afhankelijk van bent... het niet de enige manier is waarop je je gelukkig kunt voelen.

De reden van mijn intense geluk is misschien meer het feit dat ik me nu bewust ben van wat ik nog te leren en te werken heb... ik heb het gevoel dat ik veel meer leef dan ooit tevoren.

[alicia]

ik heb eergister, opeens, dankzij een quasi-serieus gesprek met mijn moeder over wie wij zijn als familie en als individuen weer een stapje gezet in mijn eigen ontwikkeling...
want vaak zit ik in mijn maag met mezelf, met de keuzes die ik maak waarvan ik weet dat ze goed zijn, maar tegelijkertijd mij een beetje schuldig maken omdat ik het gevoel heb dat ze erg egocentrisch zijn...soms vraag ik mij af waarom ik toch - tegelijkertijd - zo gevoelig en zo hard kan zijn, waarom ik maar niet iemand tegen kan komen die mij op alle vlakken kan begrijpen en apprecieren...enzovoorts.

soms voel ik mij een gespleten persoon, soms zou ik er zo graag ook bij willen horen, bij de rest...iets wat ik nooit heb gekund; ik heb altijd stilletjes, gecamofleerd, ongemerkt, toegekeken vanuit de coulissen naar het leven om mij heen. dat is een niet onprettig, maar wel eenzaam bestaan, en nu dat ik 'klaar' ben voor een ander in mijn leven, is dat bestaan alleen maar eenzamer geworden omdat ik het gevoel heb dat er iets mist...
maar dankzij dat gesprek ben ik opeens gaan beseffen hoe ik in elkaar zit, wat de achterliggende ideeen zijn achter mijn instinctieve keuzes, wat mijn beweegredenen in het leven zijn. de essentie is dat ik een vrij persoon ben, een individu in de werkelijke zin [ik ben van niemand afhankelijk], en ik leef voor mezelf, ik zoek naar mijn eigen geluk. voor het eerst in mijn volwassen leven heb ik het gevoel dat ik met beide benen op de grond sta, en gelukkig en zeker ben van mezelf! ik kan niet beschrijven hoe gelukkig dat mij maakt; mijn hele leven zit ik me af te vragen wie en vooral ook HOE ik ben, en opeens weet ik het! ik wist altijd wel dat ik reden had om gelukkig te zijn, maar voor het eerst ben ik gelukkig met MEZELF, voel ik mij trots om wie ik ben...en dat is zo'n machtig gevoel!

ik denk dat ik niet te volgen ben maar ik wil even kwijt hoe fantastisch het kan zijn om na een leven van onzekerheid over jezelf opeens alle puzzelstukjes op hun plaats te zien vallen en jezelf te zien...

ik ben nu gelukkig, niets kan mij meer deren, ik kan alleen nog gelukkiger worden!

groetjes,
Alicia

[Juliette]

Let wel: Het gras blijft altijd groener bij de buren. Je kan alles hebben maar je blijft toch altijd streven naar iets dat buiten je bereik ligt: Ik denk dat dat een belangrijk stukje is van de menselijke natuur. Dat ie door blijft gaan wegens z'n hebzucht en z'n eeuwige twijfels, een soort overlevingsmechanisme?