>> Mijn verhaal (voorheen: Eindelijk....)

De plek voor onderwerpen als borstkanker, uitstrijkjes, overgangsklachten en alles dat te maken heeft met het lichaam.

Let op: Bij lichamelijke klachten raadpleeg altijd de huisarts. Het forum is geen vervanging voor deskundige medische zorg!

Moderators: Xenia, JanWbr

Gebruikersavatar
Carina
Berichten: 9547
Lid geworden op: za 17 juli 2004, 12:21
Locatie: Zuid- Holland

Re: >> Mijn verhaal (voorheen: Eindelijk....)

Berichtdoor Carina » wo 06 mei 2015, 2:26

Wil nog even iets kwijt over de silversplints.
Ik ben me er van bewust dat er mensen zijn die ze mooi vinden.
Maar toch is het een ander verhaal als je ze zelf moet dragen.
I'd rather be hated for who I am than loved for who I am not

Gebruikersavatar
tes
Berichten: 2167
Lid geworden op: di 12 juli 2011, 19:24

Re: >> Mijn verhaal (voorheen: Eindelijk....)

Berichtdoor tes » wo 06 mei 2015, 4:54

Wat heavy allemaal weer crien.. wilde dat ik je kon helpen! Lijkt me enorm frustrerend dat er zo weinig echt gedaan word voor je.. dikke knuf, en vergeet niet wat een sterke vrouw je bent, want dat ben je zeker!! :kiss:
live your life to the fullest!

Lichtje
Berichten: 3295
Lid geworden op: wo 20 maart 2002, 2:01
Locatie: Belchic

Re: >> Mijn verhaal (voorheen: Eindelijk....)

Berichtdoor Lichtje » wo 06 mei 2015, 7:31

goh Carina, dit is behoorlijk heftig. Ik wens je heel veel wijsheid en heel veel sterkte.
Overigens, bedankt voor die 2de opmerking. Want ik was inderdaad gaan googlen, omdat ik geen idee had wat het was, en ik vond het best ook wel mooi. Maar het is inderdaad al een heel ander verhaal als je ze zelf moet dragen.
Ik hoop dat je op 1 of andere manier ook een weg vind om je hoofd weer wat leeg te maken. Dikke knuffel!
niets aan toe te voegen...

Gebruikersavatar
230volt
Berichten: 4030
Lid geworden op: ma 26 november 2012, 18:17

Re: >> Mijn verhaal (voorheen: Eindelijk....)

Berichtdoor 230volt » wo 06 mei 2015, 9:11

Poeh, Carina! Wat kan ik zeggen? Heftige omstandigheden, ik wens je heel veel sterkte en wijsheid en veel steun van je naasten toe!
'Gezondheid is het mooiste bezit, tevredenheid is de grootste schat, vertrouwen is de beste vriend'

Gebruikersavatar
Inya
Berichten: 1795
Lid geworden op: za 01 maart 2014, 20:41

Re: >> Mijn verhaal (voorheen: Eindelijk....)

Berichtdoor Inya » wo 06 mei 2015, 21:02

Ik wist ook niet wat silversplints waren.. Ik kan me inderdaad niet ten volle voorstellen hoe het zou zijn om ze te moeten dragen, maar als ik ze zou moeten vergelijken met de 'standaard' splints dan vind ik de silversplints wel veel mooier. Als ik iemand daarmee zou zien zou ik denken dat die persoon aangeeft "ja ik heb een handicap maar ik laat het mij en mijn lijf niet ontsieren, ik maak er het mooiste van". Maar inderdaad is dat nog steeds maar een mening van een buitenstaander :D

Ik hoop dat er snel actie voor je komt..!
"By the way, I'm wearing the smile you gave me."

Gebruikersavatar
Carina
Berichten: 9547
Lid geworden op: za 17 juli 2004, 12:21
Locatie: Zuid- Holland

Re: >> Mijn verhaal (voorheen: Eindelijk....)

Berichtdoor Carina » wo 06 mei 2015, 21:28

Ik denk dat het bij mij vooral een soort schaamtegevoel brengt. Zoals ik me ook schaam als ik per ongeluk laat merken dat ik ergens pijn heb. Het is een soort gewoonte geworden om het te verbergen. En zodra ik de splints heb, kan ik het niet meer verbergen.
Ik heb er erg veel moeite mee als mensen aan me zien dat het niet goed gaat. Zelfs als iemand aan me vraagt hoe het gaat, zal ik daar niet makkelijk op antwoorden dat het eigenlijk niet goed gaat.

Ik blijf natuurlijk een beetje vreemd... :mrgreen:
I'd rather be hated for who I am than loved for who I am not

Gebruikersavatar
Inya
Berichten: 1795
Lid geworden op: za 01 maart 2014, 20:41

Re: >> Mijn verhaal (voorheen: Eindelijk....)

Berichtdoor Inya » wo 06 mei 2015, 22:29

Vreemde mensen zijn juist fijn :D11 Het zou zo saai zijn als we allemaal hetzelfde zijn...

Heel veel mensen, waaronder ook ik, laten niet graag zien dat het niet zo goed gaat als we zouden willen. Het zal voor een deel de mens zelf zijn, die niemand tot last wil zijn door een ander te bezwaren met onszelf omdat we wat meer aandacht en/of hulp nodig hebben dan de ander (om wat voor tijdsspan of reden dat dan ook is). Of misschien omdat we niet constant herinnerd willen worden aan dat het niet goed gaat, want als mensen weten dat het niet goed gaat gaan ze tenslotte later weer vragen hoe het met je is :roll: (wat eigenlijk wel mooi is, het geeft tenslotte interesse aan). Een ander deel is denk ik door schuld van de maatschappij, omdat we zo bezig zijn met onszelf dat we geen zin in lasten van anderen hebben, of omdat we geen tijd ervoor vrij willen maken want we hebben het zelf al zo druk :D12

Maar feit blijft toch dat jij belangrijker bent voor jezelf dan zij? Met natuurlijk de momentkeuze-uitzonderingen voor bijvoorbeeld een dag uit met de familie o.i.d. :D
Wat levert het jou op als je tegen iemand zegt dat het goed gaat terwijl je pijn hebt, en zij dus geen rekening zullen/kunnen houden met jouw pijn? En wat levert het jou op als je aangeeft dat het niet zo lekker gaat, en zij je wat meer rust zullen/kunnen geven?
Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar ik heb liever dat iemand aangeeft dat zijn/haar grenzen anders zijn dan die van de meeste mensen. Ik kan en wil daar dan rekening mee houden. Ik ken iemand op mijn werk die psychisch niet lekker zit, en zij geeft aan als iets even teveel of te moelijk is. Ik merk dat als mensen dan even de tijd voor haar nemen (uitgebreider iets uitleggen, of tijd steken in samen het even doorlopen) zij beter in d'r vel zit, i.p.v. gestressed omdat ze mee wil doen met het tempo van de rest terwijl haar dat gewoonweg niet lukt...

Stel dat jij iemand ziet waarmee het niet zo lekker gaat, zou jij dan willen dat diegene zicht schaamt voor zijn/haar pijn..?

Pfoeh, dat klinkt allemaal heavy, maar ik bedoelde luchtig over te komen :mrgreen: En ook: ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan :lol:
"By the way, I'm wearing the smile you gave me."

Gebruikersavatar
Carina
Berichten: 9547
Lid geworden op: za 17 juli 2004, 12:21
Locatie: Zuid- Holland

Re: >> Mijn verhaal (voorheen: Eindelijk....)

Berichtdoor Carina » wo 06 mei 2015, 22:57

Ik snap wat je bedoelt, en je hebt ook wel gelijk.
Maar het is voor mij al heel moeilijk om aan mezelf toe te geven dat niet goed gaat. Dus zolang ik mezelf voor blijf houden dat het goed gaat, zal ik zeker niet tegen een ander zeggen dat het niet goed gaat.

Voorbeeldje
Vanmiddag was ik even met Hubbie in de stad. Het lopen ging lastig. Hij zag het aan me (het lijkt wel of hij me kent :| ), maar ik was nog druk bezig met mezelf te vertellen dat het wel ging. Dus toen hij er een opmerking over maakte, schoot ik direct in de ontkenning.

Het is geen bewuste keuze. Het is een soort mechanisme.
Ik denk dat het terug te voeren is naar m'n verleden...
I'd rather be hated for who I am than loved for who I am not

Gebruikersavatar
droomvlinder
Berichten: 2013
Lid geworden op: wo 14 augustus 2002, 1:01
Locatie: -wereldburger -

Re: >> Mijn verhaal (voorheen: Eindelijk....)

Berichtdoor droomvlinder » wo 06 mei 2015, 23:19

Lieve Carina ,

ik begrijp je tenvolle dat je geen zin heb te zeggen dat het niet goed gaat . Mijn ex , waarmee ik nog goed bevriend ben heeft de ziekte van Charcot ... HIj laat ook niet graag merken dat het niet goed gaat en ik bewonder dat . Ik geloof ook dat deze houding helpt om zoveel mogelijk toch te proberen leven zoals je dit zou gewenst hebben
Voor mij is het een bewonderenswaardige sterkte maar ik begrijp hoe moeilijk het is ermee te leven !!!
Woorden zijn vensters of muren ( Marschal Rosenberg) geweldloze communicatie .....

Gebruikersavatar
Carina
Berichten: 9547
Lid geworden op: za 17 juli 2004, 12:21
Locatie: Zuid- Holland

Re: >> Mijn verhaal (voorheen: Eindelijk....)

Berichtdoor Carina » do 07 mei 2015, 22:17

Ik geloof ook dat deze houding helpt om zoveel mogelijk toch te proberen leven zoals je dit zou gewenst hebben
Ik denk dat je daar gelijk in hebt. Het helpt in ieder geval beter dan te veel stil staan bij wat er allemaal mis is.
Voor mij is het een bewonderenswaardige sterkte maar ik begrijp hoe moeilijk het is ermee te leven !!!
Ik denk niet dat het zo veel met sterk zijn te maken heeft. Het heeft meer te maken met het kiezen voor een leuk leven ondanks de pijn.
Voor mij is die keuze makkelijk. Ik wil een leuk leven hebben. En als dat niet zonder pijn kan, dan maar met pijn.
I'd rather be hated for who I am than loved for who I am not

runningslim
Berichten: 3668
Lid geworden op: di 03 september 2013, 14:32
Locatie: vlaanderen

Re: >> Mijn verhaal (voorheen: Eindelijk....)

Berichtdoor runningslim » vr 08 mei 2015, 10:08

Heftig, Carina.

Ik wens je veel sterkte, kracht, hoop, geloof, liefde, hete seks en humor. Dat zijn in elk geval uitstekende ingrediënten om iets lekker te maken van en in je leven te maken.

O ja, en véél Nare Mannen, heel véél Nare Mannen.

EstherC
Berichten: 5078
Lid geworden op: zo 29 oktober 2006, 16:51
Locatie: Noord-Holland

Re: >> Mijn verhaal (voorheen: Eindelijk....)

Berichtdoor EstherC » vr 08 mei 2015, 20:36

Jeetje Crien. Wat een gedoe allemaal. Je geduld wordt wel weer ernstig op de proef gesteld :( Heel veel sterkte in de tussentijd, wachtend op de langzaam draaiende molen...
Dream it. Wish it. Do it!

fuutje
Berichten: 2782
Lid geworden op: ma 06 november 2006, 19:05
Locatie: vlak bij Duitsland in het Oosten.

Re: >> Mijn verhaal (voorheen: Eindelijk....)

Berichtdoor fuutje » zo 10 mei 2015, 11:38

Sterkte wijffie! :D33 :D33 :D33
Ga je mee naar de tuin?
Ik wil graag dat mijn rozen jou ontmoeten...
(Richard Brinsley Sheridan)

Gebruikersavatar
Noortje
Berichten: 2187
Lid geworden op: vr 01 juni 2012, 21:05
Locatie: R'dam

Re: >> Mijn verhaal (voorheen: Eindelijk....)

Berichtdoor Noortje » ma 11 mei 2015, 10:13

Weet niet zo goed hoe ik moet reageren, maar wil je wel sterkte wensen. Lastig dat je hebt geleerd dat het altijd goed moet gaan, ook al gaat het dat niet. Zeker nu je merkt dat je meer klachten hebt dan je wil toegeven. Wat een innerlijke strijd... . Veel liefs!

Gebruikersavatar
zee
Berichten: 2376
Lid geworden op: za 14 juli 2001, 1:01
Locatie: Ultima Thule

Re: >> Mijn verhaal (voorheen: Eindelijk....)

Berichtdoor zee » ma 11 mei 2015, 11:49

Ik sluit me aan bij Noortje in dezen. Sterkte!
it's much more difficult to judge oneself, than to judge others - A. de Saint-Exupéry


Terug naar “Lichaam&Medisch”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten