Ik ben getrouwd en heb een dochtertje van peuterleeftijd. Met mijn man ben ik al weer een aantal jaar getrouwd.
In het begin ging het allemaal redelijk, hoewel de zorg voor ons kindje alleen op mij kwam, een schone luier geven, of heel simpel is op bed leggen was er niet bij, niet onder druk van mij en ook niet vrijwillig.
Ook was het zo dat hij met kinderbedtijd meestal de hort op was, naar vrienden en dergelijke. Dit werdt naar mate de tijd vorderde steeds gekker, meerdere malen heb ik er wat van gezegd, waarna, hij weer een weekje of twee wat meer thuis vertoefde, maar het daarna weer langzaam afgleed naar de oude situatie.
Ons meisje groeide inmiddels op en zag haar vader weinig, door de week heen omdat hij laat thuis is van zijn werk, en in het weekend omdat hij dan of eerst uit wou slapen, en daarna meestal meteen ervandoor ging naar vrienden of een hobby buitenshuis. Het is zefs zover gekomen, dat ik in en om het huis alle klussen deed, we hebben een grote tuin met veel gras, en hij een vrijgezellen leven had, waarbij hij alleen thuis kwam om te eten en te slapen, wat sex als hij er zin in had.
Ik heb zelfs met eerste en tweede kerstdag min of meer alleen gezeten, eerste kerstdag savonds omdat hij uit was, en de tweede dag omdat hij met een kater op bed lag. Dat is hij ook steeds meer gaan doen, in de weekends uit, terwijl ik alleen zat.
Ikzelf ben door al dit steeds meer op het internet gaan vertoeven en ben me op de pc meer thuis gaan voelen, met virtuele vrienden op fora's, als met mijn eigen man in huis.
Na die kerst ben ik heel erg kwaad geworden op mijn man en heb hem medegedeeld dat zijn laatste kans in was gegaan. Nu gaat het redelijk, hij is wel vaker thuis, maar ik vertrouw hem niet, ben veel te bang dat hij weer in het oude vervalt. Pas geleden is hij weer een avond weggeweest, en dan denk ik meteen, is dit weer een volgend begin van een afloop?
Ikzelf ben inmiddels zo aan het internet verknocht geraakt, dat ik er maar met moeite vanaf kom, zodat ik de meeste tijd van de avond achter de pc door breng, chattend met vrienden. Wat mij weer wordt verweten door mijn man, wat wel logisch is.
Kortom, ben niet gelukkig in de situatie waarin ik nu verkeer, maar weet zelf niet hoe ik hieruit moet.
Ik zou heel graag willen dat we een gelijke relatie hadden, dat hij uit zichzelf is zou zeggen, nou vrouw laat mij dat maar even doen.
Ik heb nu meer het gevoel als dat ik moeder ben over twee in plaats dat we mama en papa zijn voor ons kleine prulletje.
Oftewel gewoon een gelijkwaardige relatie.
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
)
Maar ondertussen groeit dat gras maar door! Er zit ook nog wel wat achter hoor. Als Vulpes niet alleen in woord maar ook in daad laat merken dat ze weinig heeft aan haar vent, dan gaat 'ie misschien eens nadenken. Vooral als hij ervoor betaalt.