schoonouders!!! een ramp of...

[Fiona-]

Tja de mijne... wat moet ik der vanzeggen!

ze stoken, en bekijken alles van een negatieve kant! tja ben nu eenmaal erg direct en soms ook ongenuanceerd dat weet ik!!! maar word behandeld als een crimineel die ze het mes op de keel heeft gezet. Maar die mensen pakken je echt overal op, alles word totaal uit het verband gerukt.

en dan heb ik ook nog een lief schoonzusje (kon het eerst mega goed met der vinden en tis ook best een leuk meid) alleen is het jammer dat ze altijd meteen naar der moeder rent als ik iets`´ verkeerds`` zeg. terwijl ze ook een prima mond werk heeft (ze is 21) en ze kan alles tegen me zeggen! maar nee dus.. ze speelt het via der moeder en daar krijg ik dan weer gigantisch op mijn flikker. Zo erg dat ik tegenwoordig het huis niet meer in kom.. en waarom (omdat ik tegen mijn vriend op MSN heb gezegt dat ik zijn zus een zielig achterbaks type vind.. dat ze constant achter mijn rug om naar der moeder rent) eb dat heeft ze toevallig gelezen. Je raad het al!! hele huis bij hun ploft..(tis in de zomer ook al een x geploft tijdens weekendje weg.. heb toen wel meteen excuses aan geboden.. maja wsa nog steeds 3 maanden niet welkom)

tja tis wat.. zo erg dat mijn relatie met mijn vriend er onder leid! veel stress en kan zo boos&verdrietig worden als hij van die smsjes krijgt dat hij geen respect voor zijn ouders ze zus heeft.. bla bla.. en ja die negatieve emotie´s reageer je weer opelkaar af.. (wie anders..)


iig heb nog een vraagje voor de mensen hier met zelf kinderen. Wat moet jullie schoonzoon/dochter uitvreten dat ze NIET meer welkom is.

ok ik ben kritisch en niet op mijn mondje gevallen en ben niet altijd even genuanceerd maare bedoel het niet verkeerd!!! maar ja als mensen geen feedback geven als ik iets op een minder fijne manier zeg tja dan kan ik het ook nooit leren (bij ons thuis word wel altijd aangegeven van meis dit moet je anders zeggen!!)tja ben 22 en kan nog een hoop leren....

[hadewijch]

hallo fiona,

ik weet niet of ik mag reageren, ik heb geen kinderen, maar ik doe het toch.
je bent niet getrouwd met je schoonzusje of je schoonouders, in die zin heb je er niet zo veel mee te maken.
maar ja, zeggen dat je zijn zus een zielig achterbaks type vindt, is niet aardig. Hoe waar het ook kan zijn. Het feit dat iets waar is, betekent niet altijd dat je het dan ook maar moet zeggen.

Je bent te gast bij je schoonouders hoor.

Als je ze niet zo aardig vind, ga er dan minder vaak langs, spreek eens in de zoveel tijd af om koffie te gaan drinken of zo.

Ik heb geluk gehad. Ik heb heel lieve schoonouders en soms vind ik ze even minder aardig of ben ik het er niet helemaal mee eens. maar goed, dat gaat altijd wel weer over.

[Fiona-]

ow tuurlijk mag je reageren!

dat van dat zielig achterbaks type heb ik NIET DIRECT tegen haar gezegt!! maare tegen mijn vriend op msn (zoiets zo ik in real life never tyegen iemand zeggen)en neej is idd niet aardig maar was gewoon zwaar geirriteerd ...

dat ze zo.. slim (sluw) is om achter de laptop van mijn vriend te kruipen kon ik ook nie weten. Het is tenslotte een privee gesprek. Ik hoef ook niet te weten wat ze tegen haar vriend zegtover mij! maybe zegt ze wel wat een **wijf.. naja kan der nie wakker van liggen. Tis anders als ze het recht in me gezicht zegt natuurlijk


haha dat minder langs gaan.. uhm mijn vriend woont nog thuis... duss uh en als we niet langskomen is het ook NIET goed.
Ik krijg zelfs klachten als ik bv als ze uitgebreid hebben gekookt maar 1 lapje vlees neem... ipv meer. Als ik der beleefd zeg dat ik geen stukje taart(vlaai hoef.. kijkt ze ook al.....)

moeilijk moeilijk!!!

kan wel zeggen dat ik bij mijn vorige relatie super lieve schoonouders had! deed mee boodschappen,koken, tafeldekken/opruimen alles!! Nooit problemen gehad.

Btw de ex van mijn vriend had ook al bonje met zijn ouders..

[Aaarghje]

Schoonouders... De ouders van je vriend. De mensen die een leven lang verantwoordelijk waren voor zijn welzijn en die nu moeten accepteren dat ze hem niet eeuwig kunnen vasthouden. Natuurlijk wil je dan niet minder dan het beste voor je zoon, en natuurlijk reageer je dan soms irrationeel. Zeker als hij een meisje uitkiest dat altijd zegt wat ze denkt, en niet altijd even subtiel is. Zeker als je dat niet gewend bent, is dat schrikken.

Wat ik maar probeer te zeggen, Fiona... Jouw manier van communiceren is niet de norm, iedereen heeft daarin z'n eigen cultuur en dat kan botsen. Ik begrijp dat jij met de beste bedoelingen kritisch en en ongenuanceerd bent, maar daar kun je mensen enorm mee aan het schrikken maken. En zeker als die mensen zelf niet gewend zijn zo direct te communiceren, dan zullen zij emotioneel (en dus irrationeel) reageren. Dit escaleert makkelijk, want dat pik jij natuurlijk niet. Voilá, hét recept voor oorlog.

Begrijp me niet verkeerd, ik verdedig niemand en mogelijk gaan zij inderdaad over de schreef. Maar ik pleit voor een beetje mildheid. Relax, Fiona! Probeer je eens af te vragen waarom je schoonouders zo'n moeite met je hebben. De kans bestaat dat het niet om jou persoonlijk gaat, maar om het feit dat jij degene bent die de rol van belangrijkste persoon in zijn leven gaat overnemen. Dat kan pijnlijk en moeilijk zijn. En als jouw communicatiestijl dan ook nog eens niet aansluit bij die van hen...

Ik kan je niet beloven dat het helpt, maar probeer eens tot tien te tellen als het over je schoonouders gaat, en houd daarbij in je achterhoofd dat zij misschien moeite hebben om hun zoon los te laten. Als het oorlog blijft, dan zal je vriend uiteindelijk de onmogelijke keuze moeten maken tussen jou of zijn ouders. Wil je hem dat echt aandoen?

Aaargh, voorstander van de milde, menselijke aanpak.

[Fiona-]

Tja het beste voor hun zoon... Ik weet het! weet iig dat ik het niet zal zijn helaas zou het wel graag willen

geweldig je klinkt in grote lijnen zoals mijn moeder jaja heb het er dan regelmatig met ze over hoe het te handelen want tis best lastig voor iemand van 22 om met een vrouw van 55 die zich zelf op een voetstuk plaatst om te gaan.

Heb nu wel geleerd dat je soms beter kan liegen ipv eerlijk zeggen waarom je later op een verjaardag komt.(moest zowiezo 1,5-2 uur treinen en dan kon ik meteen door vanuit zijn werk door mijn vriend van de trein worden gehaald) (mijn reden werd ook dik uitgemeten.. van je kunt toch een andere x wat langer slapen en boodschappen doen.. terwijl ik die nacht pas om 3uur thuis was van de Lion King) ben gewoon eerijk en lieg niet graag.

tuurlijk communicatie is interactie! dat weet ik ook wel, maar het idee dat ik echt nooit wat goed kan doen. en op ieder foutje wordt meteen breed uitgemeten in de hele fam!! en excuses worden niet eens geaccepteerd! dacht dat het voor excuses nooit te laat was.. hier dus wel!


en neej tuurlijk wil ik niet dat mijn vriend een keuze moet maken!! wil ze graag beide iedereen heeft zijn posi/negatieve kanten ik ook!(vooral op communicatief gebied) maare ik doe zogenaamd alles 10000% fout en mijn schoonmoeder doet alles goed.. en zo werkt het nu eenmaal niet toch? en ja denk ook dat mijn schoonmoeder moeite heeft met loslaten

wil eigenlijk wel trainingen gaan volgen om dit soort dingen beter te kunnen handelen.

Vind het wel vreemd dat ik het alleen zo erg bij hun ervaar.. zou het soms aan de cultuur liggen.. zuid-limburg?? vind het jammer dat ik er nooit feedback op krijg van ze... alleen na een hele tijd komt alles deruit.. (weg leerproces voor mij althans..)


Maare nog een vraag: Wat moet iemand doen dat hij/zij niet meer welkom zou zijn???? iig mijn ouders konden er niet direct een antwoord op geven

[Miss*P]

Vind het wel vreemd dat ik het alleen zo erg bij hun ervaar.. zou het soms aan de cultuur liggen.. zuid-limburg?? vind het jammer dat ik er nooit feedback op krijg van ze... alleen na een hele tijd komt alles deruit.. (weg leerproces voor mij althans..)

Mijn schoonouders komen ook uit Zuid-Limburg maar ik kan gewoon een gesprek met ze voeren en kan prima met ze omgaan. Ben zelfs met ze meegeweest op vakantie! Maar voor zover ik dat herken in de ouders en de opa en oma van mijn vriend zijn ze in het begin wel wat terughoudend, misschien dat dat ligt aan Zuid-Limburg. Zeker de vader van mijn vriend was in het begin stijfjes, beleefd. En de opa en oma van mijn vriend wonen ook nog in Zuid-Limburg, ik kom daar geregeld. In het begin keken ze de kat uit de boom, maar nu zijn ze ontzettend aardig.

Misschien dat je even door een zure appel heen moet bijten en dat het later wel goed komt. En als ze weer eens iets vervelends over jou zeggen, lekker laten gaan, niet druk om maken. Jij weet toch wel beter?
Schoonfamilie krijg je er altijd bij als cadeautje, maar het gaat toch om je vriend? Iig sterkte en succes ermee!

Miss*P

[hadewijch]

Aaarghje omschrijft het op een heel mooie manier, nl. mildheid in het spreken. dat is ook wat ik bedoel. tel even tot tien, geef ze eens het voordeel van de twijfel. Probeer ook eens te zien wat er wel mooi is aan je schoonouders. Communicatieverschillen zoals jij ze beschrijft ( zuid-limburg, kan ik me voorstellen, en sorry limburgers,.... ). Mijn schoonouders zijn echte Brabanders. Ik niet. De vader van mijn vriend spreekt plat Tilburgs. Toen ik er net over de vloer kwam probeerde hij ( hij deed echt zn best om) maar ABN te spreken tegen mij. Wat ik hier mee probeer te zeggen, jij bent niet de enige die aan iemand moet wennen, maar anderen moeten misschien ook aan jou wennen. Dat is lastig. En verder willen ze natuurlijk het beste voor hun zoon. daarbij ligt, denk ik, de scheidslijn tussen liefde en zorg voor hun zoon/ en bemoeizucht, heel dicht tegen elkaar.

[Jessebel]

Ik heb nooit last gehad met 'schoonouders' ... ben eigenlijk altijd de 'ideale schoondochter' geweest

Maar ik moet zeggen dat ik denk dat het in eerste instantie niet komt doordat ik zo'n 'engel' ben, maar door de communicatievorm in de beginperiode.

Ik zie het zo; je hebt een relatie met je vriend, niet zozeer met je schoonouders. Dus in eerste instantie gelden er met schoonouders beleefdheidsvormen zoals bij bijv. je baas, docent, etc (jaja, het is in gezinssituatie een autoriteit ). ZIJ hoeven me niet helemaal te kennen, ze zitten nog niet te wachten op mijn mening. Dus doe ik vooral beleefd en kijk eerst de kat uit de boom.

DAARNA pas leren zij me kennen, zoals ik hen ook leer kennen (ik weet nu dat ik mijn schoonvader grappend 'sukkel' kan noemen, dan zegt hij gewoon tut terug Maar ja, dat zou ik niet eens tegen mijn pa zeggen; het zegt dus wat over de communicatie die je opbouwt. Eerst aftasten hoe ze zijn, en daarna kijken of je er helemaal 'jezelf' kan zijn).

Het zal wel altijd blijven dat het de ouders van mijn vriend zijn. Het hoeven niet mijn 'beste vrienden' te worden, en er blijft een beleefdheid/respectvolheid heersen jegens schoonouders.

Je vraagt wat je kan doen om het zodanig te verstieren bij schoonouders. Nou, als je het mij vraagt heel wat. Want ze hopen voor het beste voor hun kroost Dat geldt ook bij mijn ouders.
Gebrek aan 'respect' of gebrek aan beleefdheid is iets waarvan ik weet dat mijn moeder dat totaal niet apprecieerde (nog steeds; mijn ma en mijn vriend kunnen het heel goed vinden, maar er zijn gewoon dingen die hij niet 'mag' zeggen)

Overheersend gedrag hoort daar overigens ook bij, nu ik eraan denk. Zo ook met ruzies. Zij zien hun gezin waarschijnlijk nog steeds als 'hun' gezin. Als je je dan bijv bemoeit met familiekwesties (ik zeg niet dat je dat doet) zal het aanvoelen alsof je een indringer bent. => het is JOUW zaak (nog) niet.

Dit overigens als antwoord op je vraag. Ik weet dat dit belangrijke dingen zijn waar het gaat om 'schoonfamilie'. Dat heb ik bij mijn schoonfamilie gemerkt, maar zie ik ook bij mijn eigen ouders tov relaties.

[Sfinxs]

schoonouders,

breek mij mij bek niet open,

mild, omdat ze een kanjer man op de wereld hebben gezet fantastisch,
mild, omdat het ZIJn ouders zijn helemaal top!

maar niet mild, als de moeder vooral zoonlief het beste wenst en daar iedere vrouw op afwijst en gaat stoken,

ik ga hier niet mijn verhaal neer zetten, maar 1 ding zorg voor afstand, zorg ervoor dat ze je niet met woorden kunnen kwetsen zorg ervoor dat , ze je niet kunnen kielhalen , door wat je doet of zegt,

zorg er dus ook voor dat je tegen je vriend geen onaardige dingen zegt over schoonzus, zijn vader zijn moeder waarom niet omdat hij in een loyaliteits conflict komt, wat daadwerkelijk uit kan monden dat hij moet gaan kiezen en dan heb jij een probleem .. kiest hij voor zijn moeder, dan lacht zij,, en zal het niet nalaten de volgende vriendin net zo te behandelen maar kiest hij voor jou dat kan het opbreken na maanden zodat hij jou kan gaan verwijten dat hij gekozen heeft..

ok ga alleen op verplichte figuren.. en laat ze praten en zeg zelf niet zoveel ..
het werkt... bij mij na jaren vertrapt vernederd en vergruist te zijn door mijn schoonouders

sfinxs
de totaal NIET ideale schoondochter

laat het hier bij

[mereltje]

Ik woon boven de schoonouders............. Laten we zeggen dat ik enkel contact zoek als het 'moet' en dat ik niet onnodig eens naar beneden ga om over koetjes en kalfjes te babbelen.... Het zijn inderdaad nog steeds ZIJN ouders. Ik wou alleen dat het van hen kant ook zo was, maar die moeder is nogal invaserend en komt dus regelmatig eens naar boven om mij zaken te vragen waar ik dan van denk dat het helemaal haar zaken niet zijn en als ik er iets wil over zeggen IK wel de eerste stap zal zeggen. Het vervelendste is dat mijn vriend dus van werk veranderd is en ik momenteel daar alleen woon. (hoop zo vlug mogelijk werk te vinden waar hij nu werkt, dan kan ik daar weg, maar is allemaal moeilijker dan verwacht). Dus die ouders zien hun zoon bijna niet, en ik herrinner mij in het begin dat die ouders toch wel elke keer zeiden 'ocharme onze zoon, daar zo alleen... Nog steeds geen werk gevonden Mereltje?????' Ik voelde telkens hun adem in mijn nek bij wijze van spreke. Wouden mij daar zo vlug mogelijk weg want ocharme hun zoon zit daar zo alleen... Ondertussen hebben ze de situatie al wat beter aanvaard, ik kan er ook niet aan doen dat er ginder geen werk is in mijn sector. Ik vind het gewoon vervelend dat ze mij soms het gevoel geven dat ik mij moet verantwoorden tegenover hen, terwijl het helemaal mijn ouders niet zijn. Want de studio waar ik woon is van hen, en ik betaal die dus ook huur. Feit is dat ze regels niet echt respecteren en dus ook soms binnenkomen wanneer ik er niet ben, want ze beschouwen het volgens mij meer als een onderdeel van hun huis dan een studio die ze verhuren aan een 'verhuurder'... Dus helemaal thuis voel ik mij daar toch niet...
Maar dus Fiona om op jou terug te komen, probeer ze toch wat te vermijden en tijd te geven het wat te verwerken. Geloof me je bent niet de enigste in zo een situatie... Mijn zus kent er alles van van sluwe schoonzussen...

[Fiona-]

sorry dat ik dit allemaal typ maare zit er al maanden mee!

Tja tis zo lastig. IN het begin voelde ik me super welkom waren heel hartelijk etc niets te klagen geen vuiltje aan de lucht. (het leek derop dat ik de ideale schoondochter was.. leuk koppie.. ook nog wat brains..(vooral dat laatste vinden ze heeeeeeel belangrijk) alleen tja ben ook redelijk direct. Niet met verkeerde intentie´s ofzo... maar toch

dat ik er helemaal gestresst en verdrietig van word! het beheerst mijn hele leven.

IK ben 22 op word op ieder klein dingetje afgewezen alles!! weet je hoe ik me daarbij voel. Ja ik word dus iig gekielhaald.. en kan der gewoon niet mee omgaan!
probeeer het echt van me af te zetten. Ook als mijn vriend smsjes krijgt dat hij geen respect voor ziijn ouders heeft.. omdat hij met mij iets heeft.. Dat doet pijn.

en tis juist lastig omdat hij nog thuis woont! (hij is 27) ze hebben zelfs is gedreigt om hem uit huis te schoppen

Ik wilde zo graag dat ze me om armden als schoondochter!! zelf mijn excuses worden niet geaccepteerd?.. Ik dacht dat het voor excuses nooit te laat was??? of wat denken jullie...

(Ik hoef van hun geen excuses hoor.. ook al hebben ze de meest gemene dingen over mij gezegd tegen mijn ouders..en mijn vriend) wil alleen dat ze ook is een knop omdraaiden en me niet als crimineel zien!

kan iig wel zeggen dat mijn vriend niet meer weet wat links en rechts is en zitten nu dus in een dip hij wil dus nadenken over hoe en wat. (terwijl we 1 maand geleden nog 2 vakantie´s hebben geboekt.. en waren ook al aan het kijken voor de inrichting van een app..)

[eline]

Bij mij was het een beetje andersom. Niet zo erg en extreem maar mijn ouders hadden moeite met mijn huidige vriend. Vooral de kleine dingetjes botsten, andere humor, andere manier van doen. Dat was best lastig aangezien ik van mijn ouders het een en ander hoorde maar ook van mijn vriend.

Dat heeft een poosje gebotst in de zin dat mijn ouders niet zo goed konden wennen aan hem, maar dat trok wel bij na een paar maanden. Mijn ouders zien nu ook heel goed dat ik met hem moet leven en dat hij erg goed is voor me.

De ouders van mijn vriend komen ook uit Zuid Limburg. Maar ik vind juist dat ze heel hartelijk zijn, dus ik denk niet dat het plaats gebonden is.

Ik denk dat wat Jessebel zegt waar is. In het begin heb ik de kat uit de boom gekeken. Hun huis hun regels. En later merk je grens echt wel van wat kan en niet kan. Maar het is wel eens moeilijk. Als ik problemen heb met iemand uit zijn familie wil ik het graag kwijt kunnen bij mijn vriend. En omgekeerd. Ik weet bijvoorbeeld dat mijn vriend niet zo goed met mijn zusje op kan schieten, hij zeurt er niet over maar ik weet het wel. Het is geen kwestie van kiezen denk ik, ik hoef niet te kiezen tussen hem en mijn familie.

In jouw geval lijkt dat nu wel zo te zijn. Zou het helpen om gewoon met zijn allen rond de tafel te gaan zitten en alles uit te spreken? Dan weet je waar je mee af bent en dan weten zij ook dat je in ieder geval alles geprobeerd heb. Het is maar een idee. Ik weet wel dat het heel erg lastig kan zijn en je behoorlijk uit je slaap kan houden, al zat ik in een omgekeerde positie.

Succes

[Jessebel]

(Ehm.. zou je vriend in eerste instantie niet het huis UIT gaan , en DAN denken hoe en wat?
HIJ IS 27!!! Dat wil wel eens wat zeggen.. over zoon en moeder. Namelijk dat je er nauwelijks tussenkomt, en anders zijn vervangmama wordt. Heel kort door de bocht, maar een cliché is niet voor niets cliché.)

[Clover]

Tsja, communicatie blijft toch heel belangrijk, hoe moeilijk ook. Als je echt veel om je vriend geeft, wat je doet, probeer hem dan zeker niet tussen jou en je schoonouders te plaatsen want hij zal geen kant willen/kunnen kiezen.
Draai het om: zet je klacht om in een wens. Bedenk wat jij graag wilt van je schoonouders en vraag hen hetzelfde te doen. Elkaar tegemoet komen kan wel lijkt me.

Hiervoor is een vrij simpele methode, maar vergt wat oefening. Dit is het zgn. ik-ik-jij principe. Dit klinkt verschrikkelijk theoretisch maar werkt wel. Ik hernoem jouw eigen voorbeeld dat je zeer direct bent in je communicatie en dat je schoonouders daar moeite mee hebben. Je zou bijv. kunnen beginnen met:

Ik merk dat de communicatie tussen ons wat moeizaam verloopt (kom evt. met een aantal voorbeelden)
Ik vind dat jammer want ik zou het graag anders zien/ het is niet persoonlijk bedoeld (geef je eigen invulling eraan)
Kun(nen) je/jullie begrijpen dat het voor mij op deze manier lastig is om zo met elkaar om te gaan?
Je houdt het bij jezelf maar geeft hen ook de kans erover na te denken.
[/quote]

[Aphrodites' zoon]

Mijn schoonouders zijn helemaal top!

Ze bemoeien zich nergens mee,
als er geklust moet worden aan het huis zijn ze altijd bereid om te helpen.
Zo hebben ze eens 6 weken bij ons ingewoond om de badkamer te verbouwen en dat ging wonderbaarlijk goed.

Ik weet zeker dat als het tussen mij en mij vrouw uitgaat, dat ik nog steeds af en toe even bij ze langs ga. Dat doet de ex van mijn vrouw ook nog steeds!