Hoi lieve mensen,
Ik zal heel snel in het kort uitleggen wat mijn probleem is.
Al iets meer dan 2 jaar heb ik een relatie met een man die veel ouder is als mij. Leeftijdsverschil is 20 jaar.
Ik ben 22 en hij is 42.
Zo hebben we vaak onze ups en downs gehad. Of ik was te onzeker om hiermee door te gaan of hij. Ik weet het niet. Ook heb ik het heel vaak uitgemaakt, omdat ik in de war was over van alles en nog wat.
Ik wil nu voor eens en altijd, open en eerlijk, schrijven wat ik voel op dit moment. Ik wil doorgaan met mijn leven, maar dan zo, dat ik terug kan kijken en kan denken dat het een mooie tijd was voor ons samen.
Afgelopen vakantie in de zomer hadden we het goedgemaakt. En dit keer zouden we echt voor elkaar gaan. Ik vroeg nog zo of hij van mij hield. Wat zijn gevoelens waren. Ik wist waar mijn fouten lagen en ik heb echt geprobeerd om het dit keer goed te doen. Tot vandaag dacht ik dat het ons eindelijk gelukt was om ons leven samen te delen. We hadden afgesproken dat we altijd open en eerlijk zouden zijn vanaf die dag. Dat we echt ALLES zouden uitpraten
Ik voelde me altijd onzeker omdat hij nooit tijd had voor mij (vooral het laatste jaar van onze relatie). Als ik er nu op terugkijk waren dat waarschijnlijk tekens dat hij niks meer voor mij voelde. Althans niet meer in de zin van een liefde tussen een man en een vrouw.
Ik weet het niet. De afstand tussen ons was ook te groot. We zagen elkaar zo weinig, maar toch probeerden we elkaar zo vaak mogelijk te zien. Hij heeft ook zijn best gedaan en ik ook en toch miste hij iets, wat ik eigenlijk wel begrijp.
De laatste keer dat we elkaar hebben gezien was vorige week vrijdag. Hij was net terug van vakantie en echt het was gewoon een super gezellige dag. Het was zo fijn om weer samen te zijn. Ik had hem zo vreselijk gemist en hij mij zei die.
De hele week (deze week) al was ik druk bezig een cadeau'tje voor hem te zoeken. Hij is binnenkort jarig. Dus ik stuurde een sms met wat hij wilde hebben. Kreeg niks terug. Heb gisteren toch nog iets leuk gevonden. Iets speciaals.Vandaag belde ik hem op en vroeg waarom hij niks stuurde en of het goed ging.
Bangggg....daar kwam het dan. Hij deed beetje raar. Ik vroeg nog of hij kwaad was en hij zei tegen mij, nee schat ik ben niet kwaad op jou. Na heel wat gefrummel zei die: Maar ik zie het niet meer zitten tussen jou en mij.
Ik had dit niet verwacht, het kwam zo onverwacht, dat ik me echt kapot schrok. Ik dacht dat hij een grapje maakte. Alles had ik verwacht maar dit absoluut niet. Dus ik vragen natuurlijk van, wat bedoel jij daarmee? Het ging nog zo goed ,zei ik. Hoe kom je hierop. Ik was intussen al in tranen, want diep in mijn hart wist ik gewoon dat hij dit keer meende wat die zei.
Zijn gevoelens waren voor mij veranderd, al een hele tijd zei hij. Hij hield veel van mij maar dan op een andere manier. Hij gaf heel veel om mij maar dan op een andere manier. Eerst wilde hij dit niet zeggen, hij had het ook moeilijk dat hoorde ik, maar ik vroeg toch om hem dit te laten zeggen. Ik wilde geen medelijden hebben. En toen zei hij dat ie niet meer van me hield. Niet meer zoals tussen een man en vrouw.
Op dat moment, lieve mensen, voelde ik dat mijn wereld instortte. Ik wist niet wat mij overkwam. Een week geleden nog was het zo fijn geweest tussen ons.
Ik had nog gevraagd of hij echt van mij hield (hij is niet zo'n persoon die dat vaak zegt)
Hij zei precies dit: "Tuurlijk hou ik van jou schat, veel meer dan jij denkt, jij hebt een speciaal plekje in mijn hart, als ik niet van je zou houden dan zou je op dit moment ook niet bij mij zijn".
Het is zo tegenstrijdig met wat hij zegt en doet. Waarom heeft hij dit gezegd vandaag? Waarom heeft hij gezegd dat ie niet meer van me houd? En vorige week nog van wel?
Eerst had hij nooit problemen met onze leeftijdsverschil en nu opeens wel. Hij vond hemzelf te oud. Hij dacht dat het beter was voor mij om een jonger iemand te zoeken. Dat iemand anders mij meer kan bieden dan wat hij heeft. Hij was in de war. Wist niet wat hij met zn leven wilde doen. Hij zei dat die meer tijd nodig had en ik zei nee, daar kan ik niet tegen. We hadden het immers nog niet zo lang geleden goedgemaakt.
Ik zei tegen hem dat ik me misbruikt voelde en ik bleef maar herhalen dat ik het niet begreep. Heb de hele dag nagedacht en bergijp het nog steeds niet. Ik zie hem alleen voor mij met hoe hij was vorige week en de weken daarvoor. Het was gewoon perfect! En nu dit opeens?
Met dit verhaal ben ik naar mijn hartsvriendin geweest en alles uitgelegd. Zij zegt dat ik met hem moet praten en dat hij mij een antwoord schuldig is.
Het gekke was dat ze in haar droom had gezien dat hij heel erg oud was en ik heel jong.
Maar ik ben toch oud en wijs genoeg om zelf te beslissen met wie ik omga, met wie ik mijn leven wil delen?
Hij zei de laatste tijd steeds vaker dat ik al zo veel volwassener was geworden en daar had die echt bewondering voor.
Ik weet niet wat ik moet doen. Mijn leven is ingestort lijkt wel. Het kwam zo hard aan toen die zei dat hij niet meer van me hield? Waarom niet eerder gezegd en nu pas? Waarom zo anders doen als ik bij hem was?
Ik dacht echt, niemand krijgt ons nu nog uitelkaar.
Wat moet ik doen lieve mensen? Hoe moet ik ooit verder zonder hem? Ik hou zo VERSCHRIKKELIJK VEEL van hem. Ik bergijp het maar niet. Dit is zo moeilijk, vooral als je het niet verwacht.
Aan de ene kant wil ik hem haten maar het lukt niet. Hij is mijn hart.
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
) bezig