Vertrouwen verliezen en winnen

[Dimpf]

Ik wil graag een opzetje geven over een item dat soms duidelijk, soms als een terzijde aan de orde komt. Jammer, het gaat om iets dat naar mijn smaak best essentieel is: vertrouwen.

Stel dat je vertrouwen ernstig is geschonden, in je partner, je kind, je ouders, vrienden, je baas, anderen...

Is het hersteld? Wat heb je ervoor hebt gedaan of gelaten?
Wat is de rol van die ander voor jou?
Hoe ben je met die andere partij omgegaan? Hoe ben je er zelf uitgekomen?
Heb je voor jezelf duidelijk waarom je de andere partij vertrouwde?

Er zijn zoveel vragen bij te bedenken, meer vragen dan er antwoorden zijn misschien.

Bij deze wil ik je uitgenodigen je eigen (!) verhaal te vertellen of je eigen vragen te spuien over verlies van vertrouwen - en wie weet, en heel graag: - over het herwinnen van vertrouwen.


Dimpf

[droomvlinder]

Wat voor mij hierbij heel belangrijk is is dat ik m'n zelfvertrouwen er niet bij kwijt raak . Verder ben ik tot de vaststelling gekomen dat er een grens is , in die zin dat vertrouwen een paar keer kan hersteld worden maar dat dit niet steeds weer kan. Ik probeer te begrijpen waarom .
Wanneer ik een vertrouwenscrisis heb en er volgt een hele periode met "open en openende gesprekken " dan komt het goed wanneer ik inzie dat iets voor de ander vitaal was en duidelijk niet bespreekbaar .

Het kan pas goed worden wanneer dan anders met elkaar wordt omgegaan rekening houdend met het feit dat andere grenzen gelegd werden en er een ander relatieproject komt .
Maar soms blijft toch nog veel onbespreekbaar en is de evolutie van 2 mensen innerlijk erg verschillend , en dan moet aan het bespreken gewerkt worden .

Het komt niet goed wanneer wat voor mij bewuste onduidelijkheid is gebanaliseerd wordt .

Vertrouwen en compliciteit voelen als een soort elastiek , die erg los hangt wanneer het vertrouwen er is en niet gaat spannen , soms wordt hij zo uitgerokken dat hij springt en je kan hem niet herstellen , de intimiteit is stuk en de banaliteit is te banaal voor wat was .

[amazone10]

Vertrouwen heb ik in de ander totdat het tegendeel bewezen wordt. Vertrouwen groeit in een contact dus is voor mij niet onmiddelijk aanwezig in de interactie met een ander. Anderzijds wil ik soms te graag dat iemand mijn vertrouwen waard is omdat ik uitga van het goede in de ander maar door ervaringsleren ben ik wat allerter geworden op signalen van "onraad" Hoe meer ik gehecht ben aan iemand des te meer brengt een schending van dat vertrouwen me uit mn evenwicht. Heb dan tijd nodig en afstand om zaken op een rijtje te zetten en mn gevoel weer te ordenen.


amazone

[Ryan]

Voor mij is vertrouwen niet iets wat dominant moet zijn in een relatie.
Ieder mens is maar een mens. En ieder maakt fouten. En ieder heeft dromen en doet beloften in goede bedoelingen. Maar ook worden die beloften geschonden, bleek het niet haalbaar.
Daar leert men van en de volgende keer is het anders.

Ik geef mensen snel vertrouwen. En in misschien 10% wordt dat vertrouwen beschaamd. Of ik moet beter zeggen: het kwam er niet uit, wat ik verwachtte. Dat kan aan mij liggen en aan de ander of aan de omstandigheden.
Maar 90% van de mensen, die ik vertrouwen schonk, zijn tevreden met de relatie en ik met hen. En die 90% zijn voor mij belangrijker, dan die 10% afvallers. Ook al doet dat afvallen soms behoorlijk pijn. Niet te hoge verwachtingen hebben is ook een bescherming tegen miskleunen in vertrouwen.

Iemand, die leert van zijn fouten, kan bij mij altijd terugkomen. Ook al was het vertrouwen weg. Een vertrouwen kan dan weer groeien. En achteraf is dan vaker het gevoel, dat een hersteld vertrouwen een eigen waarde heeft.
Er is een historie, die dan niet leuk was. Maar ook een weten, dat het dus anders moest en ook ging.
Ook dat is weer fijn te ervaren.

En natuurlijk, er zijn ook situaties, waarin ik nooit meer met iemand vertrouwen kan opbouwen. Maar dat is er al iets crimineels aan de hand geweest.

Vertrouwen eisen is iets beklemmends. En het zegt voor mij meer over een minder zelfvertrouwen, naarmate meer vertrouwen geëist wordt. Een mooie persoonlijkheid blijft altijd trekken als een magneet. En een ander is graag in de omgeving, als het een zelfstandige prettige persoonlijkheid gevonden wordt.

[hadewijch]

[Dimpf]

Fijn om jullie overwegingen te mogen lezen!


Dimpf

[RichardW]

Als in liefdesrelaties (familie en liefdes, soms vrienden/vriendinnen) mijn vertrouwen wordt geschonden, krijgt gelijk ook mijn zelfbeeld een deuk.

En hoe onbegrijpelijker voor mij dat vertrouwen wordt geschonden, hoe groter de deuk. Heeft me tweemaal tot een depressie gevoerd en eindeloze therapiesessies. Want natuurlijk ligt er veel in mij dat mijn reactie veroorzaakt.

Inmiddels heb ik het gereedschap om dat te kunnen hanteren, maar ik heb inmiddels ook al weer ervaren dat het een hard gevecht blijft vertrouwen te houden. Zowel in jezelf als de mensen om je heen.

Het is hard vechten en ondertussen omdat je aan het vechten bent zelf weer mensen beschadigen, omdat je vertrouwen weg is...

Moraal van mijn laatste liefdesverhaal, nooit meer iets beginnen met een borderliner... (ja nu ben ik cynisch)

[Pip]

Ik vind vertrouwen een moeilijk iets. Op sommige mensen vertrouw ik blind, zonder nadenken, soms zelf nog voordat ik ze ontmoet heb.


Ik heb meer moeite met vertrouwen in mezelf, vertrouwen op mezelf. Iemand kan 1000 keer tegen me zeggen dat ik belangrijk voor hem of haar ben, het kost tijd dat te geloven, te voelen, daarop te vertrouwen. Het kost tijd erop te vertrouwen dat dierbaren me niet zomaar zullen ontglippen.
Het kost tijd, erop te vertrouwen dat mensen me de moeite waard vinden.

Dit klinkt een beetje alsof ik weinig zelfvertrouwen heb. En op het gebied van relaties is dat misschien ook wel zo.

Wat bertreft mijn werk, mijn moederschap, mijn vakkennis en deskundigheid vertrouw ik mezelf door en door. Ik weet goed wat ik wel en niet aan kan.

Vertrouwen in mezelf vind ik veel moeilijker op te bouwen, te herstellen, dan vertrouwen in de ander. De ander kan ik immers uit mijn leven bannen. Mezelf niet.

Beetje duidelijk?


Pipje,
vertrouwend op de toekomst

[katarine]

Ik herken me sterk in hoe Pipje het omschrijft. Ik verwoord het soms letterlijk naar mezelf toe : heb vertrouwen, heb vertrouwen in het leven en de zinvolheid van wat er rond en met mij gebeurt.

Katarine vol vertrouwen

[Dimpf]

@@@


Wat is soms zelf zo confronterend vind is, dat in elke situatie waar je mee te maken hebt, 'vertrouwen' een rol heeft. Of omdat er wel vertrouwen is, of omdat het er niet is. Eigenlijk is het er nooit niet.



Dimpf

[yanni]

Ik heb het volste vertrouwen in mijn partner.
Maar sinds ik verliefd ben geworden op een ander (stom stom! ) ben ik bang dat ik mezelf niet meer kan vertrouwen...
Op momenten dat ik niet zo stevig in mijn schoenen sta is het maar goed dat hij (die ander) niet bij me in de buurt is...

[Jeanne]

*

[droomvlinder]

@ Janny ,

waarom dit onderschrift : waar er rook is is er vuur ? Ik vind deze uitspraak heel griezelig en erover praten past echt wel in dit topic dacht ik
Dit komt omdat ik ooit een film zag waarin dit gegeven uitgebeeld werd en waarin het vertrouwen van mensen in elkaar door dit spreek woord en op basis van getrukeerde foto's volledig werd kapot gemaakt .
Ik denk niet dat waar er rook is vuur is , natuurlijk wordt het vertrouwen daar wel echt op proef gesteld .
Dit is geen persoonlijke kritiek naar jou toe hoor , alleen trof me dit onderschrift omdat de spreuk al zoveel schade heeft aangericht mijns inziens

[yanni]

Hoi Droomvlinder...
Het was niet mijn bedoeling om met mijn onderschrift jou en anderen te shockeren...

Ik heb dit onderschrift gekozen omdat dit op mij slaat door de dingen die ik
de afgelopen anderhalf á twee jaar doormaak.
Door bepaalde gebeurtenissen ben ik tot inzicht gekomen dat ik al vele jaren niet meer mezelf ben.... Toen ik dat besefte was ik zeker wel geschrokken, want hierdoor staat m'n leven volledig op z'n kop!
Dus waar rook is, is vuur: er is gewoon meer aan de hand!!, en is dus ook weer niet zo dramatisch bedoeld naar jou en anderen toe.

En wat dat vuur nog meer betreft, liefde kan zo vurig zijn...

Maar als je je (en anderen?) er aan stoort wil ik 't wel verwijderen, hoor!

[Dimpf]

Dat is wel heel lang geleden! Welkom terug.
Je klinkt verbitterd Jammer.

Jeanne - je schrijft wat ik dacht.

RichardW, ik heb je teruggelezen, (ik kende je niet van 'toen' want toen was Dimpf nog niet geboren) en net als jij heb ik een grenzenloze bewondering voor jouw co-schrijfster en ik meen iets te kennen van de desorientatie die internetliefde kan teweegbrengen in het fysieke leven.
Janny, ik had jou wel zo begrepen zoals je het vertelt. Ik ben iemand die harde signalen nodig heeft om mijn argeloos (te) goed-vertrouwen op te geven, en dan is die rook erg verdienstelijk. Ik zie het dan ook meer als een te laat het vuur getemperd of verlaten hebben. Te laat voor mij, voor mijn veiligheid.

Vertrouwen heeft te maken met verwachtingen durven hebben. Je spreekt ze zelf uit als je vertrouwen geeft of ze worden over je uitgesproken als je vertrouwen krijgt.
Vertrouwen krijgen vind ik wel vleiend, maar soms een belasting.

Richard, in je terugwinnen van vertrouwen kun je anderen, die niets met de oorzaak te maken hebben, bezeren. Ongewild. Petje af voor het lef om dat te onderkennen
Ik ben met Ryan eens: fouten 'moeten' kunnen, 'moeten' mogen.


Dimpf, (nog) in stille reflectie