Een relatie verbreken en de draad weer opnemen

De plek om van gedachte te wisselen over onderwerpen als daten, ontmoeten, trouwen, kinderen, scheiden, co-ouderschap en relaties in het het algemeen.

Moderators: Xenia, JanWbr

Gebruikersavatar
droomvlinder
Berichten: 2013
Lid geworden op: wo 14 augustus 2002, 1:01
Locatie: -wereldburger -

Berichtdoor droomvlinder » vr 21 februari 2003, 23:57

Dank je amada,

Ik lees terug wat Missilene hierboven schreef : er zijn dingen die je pas kan begrijpen als je elkaar volledig loslaat . Misschien kan dit wel positief zijn .
Natuurlijk begrijp ik wel waarom hij hiervoor kiest ,maar het is wel pijnlijk en ook moeilijk want , ik laat los , maar wie zegt dat dit loslaten misschien niet juist de slechte beslissing is en dat ik misschien beter naar hem toeloop , me in z'n armen gooi en alles losmaak . Maar dat kan ik niet , daarvoor heb ik teveel respect voor een anders keuze en tegenstrijdig ook het gevoel dat we nu in ieder geval toch niet gelukkig zouden zijn samen .
Een vriendin die op 17 jaar een arm verloor zei me deze namiddag : als je op 17 jaar wakker wordt zonder arm , dan moet je daar mee verder . Wat we beleefden en zoals we het beleefden komt niet meer terug. Hij heeft me duidelijk gemaakt iets anders te willen beleven . Heeft me gezegd dat hij gekozen heeft wat voor hem het beste leek . Ik denk dat dat moedig is , want hij kent de toekomst ook niet . We zijn opgevoed in een christelijke maatschappij en het altruisme werd ons met de paplepel opgeschept . Hij heeft me zoveel gegeven en heeft ontzettend veel in functie van mij geleefd . Ik geloof sterk dat altruisme nodig is , maar het gaat hier om iemand die al de tijd dat ik met hem geleefd heb , ontevreden was met zichzelf en daardoor zeer ongelukkig . Hij moet zichzelf leren accepteren heeft hij me daarstraks nog gezegd . Hij moet zijn grenzen accepteren . En samen opnieuw deze relatie aangaan ,bleek nu het moment gekomen is buiten de grens te liggen .

Orchid
Berichten: 1425
Lid geworden op: ma 04 maart 2002, 2:01
Locatie: Zeeuws-Vlaanderen, beroep: optimist

Berichtdoor Orchid » za 22 februari 2003, 0:01

Je klinkt heel moedig droomvlinder, ongelooflijk die rust en sereniteit die je uitstraalt. Liefde is inderdaad ook kunnen loslaten, en het lijkt me dat je dat globaal gezien heel goed kan. Wellicht zeg ik het overbodig, maar laat alsjeblief ook je verdriet een kans.

Sterkte en heel veel liefs

orchidee

Gebruikersavatar
droomvlinder
Berichten: 2013
Lid geworden op: wo 14 augustus 2002, 1:01
Locatie: -wereldburger -

Berichtdoor droomvlinder » za 22 februari 2003, 0:07

Lieve Orchid , geloof me ik laat m'n verdriet toe , ik voel me kapot .Maar ik heb ook het gevoel dat ik niets meer kan doen dan loslaten en ook dat dat misschien niet de goede keuze is.Maar niemand anders kan hier iets over zeggen .Ik weet dat ik dat zelf moet voelen en ik weet dat hier misschien mijn loslaten me misschien niet dichter bij hem brengt maar dat niet loslaten hem nog verder van mij zal brengen .Orchid , eigenlijk weet ik niets meer en bedenk ik dat relaties ontzettend ontzettend moeilijk zijn .Maar ik laat mijn verdriet wel toe

annne
Berichten: 914
Lid geworden op: do 20 juni 2002, 1:01
Locatie: nl

Berichtdoor annne » za 22 februari 2003, 1:30

Lieve droomvlinder,

De gure poolwind heeft zo dus abrupt een einde gemaakt aan het aarzelend begin van deze lente. Je staat kaal en kwetsbaar op de vlakte. Het mooie wat je had en waar je nog op hoopte ligt in duizend scherven aan je voeten. Het is je uit je handen geslagen.
Het zal vreselijk voelen zo in de kou te blijven staan.
Ik wilde dat ik een warme arm om je heen kon slaan. Temeer omdat ik je hebt leren kennen als een sterke mooie en wijze vrouw. Juist jou wens ik het mooiste toe wat een mens kan krijgen en juist jou moet dit overkomen.
Ik wens je warmte en wijsheid toe en veel mensen die je verdriet willen delen en meevoelen.
Verwerk je verdriet, geef het een plaats en laat de goede dingen van het leven tot je toe. Weet dat er mensen zijn die diep van je houden en je nabij willen zijn.

Annne, die de pijn herkent

Gebruikersavatar
droomvlinder
Berichten: 2013
Lid geworden op: wo 14 augustus 2002, 1:01
Locatie: -wereldburger -

Berichtdoor droomvlinder » za 22 februari 2003, 1:50

Dank je Annne, ik stel je reactie heel erg op prijs en heb je ook aangevoeld als een warm iemand .
Ik heb wel de moed gehad nog even met mijn ex te bellen want het probleem van dat al dan niet loslaten hield me teveel bezig .
Een vriendin had me namelijk gezegd dat ik te cerebraal reageerde en moest vechten voor mijn geluk .Diep in mezelf voel ik dat dit voor hem belangrijk is en dat ik dat moet respecteren .
Ik heb hem de vraag gesteld en hij heeft me bevestigt dat niet loslaten een tegengesteld effect zou hebben en hij heeft me herinnerd aan een soort zelfde belevenis ongeveer 13 jaar geleden waar ik ook losliet .Maar ik gebruik deze herinnering niet voor valse hoop . Ik moet je dus de pijn niet beschrijven.

Toch weet ik dat ik wel wankel op mijn basis maar er toch doorheen zal raken , ook dank zij wat ik zolang met hem heb mogen beleven .
In een vorige posting had ik het heel moeilijk met mezelf want ik kwam een beetje tot de conclusie dat ik de moed moest hebben alleen verder te gaan . Vandaag voel ik dat als schrijnend aan . Het is een van de tegenstrijdigheden .Ik zal wel deskundige hulp gaan zoeken mocht ik in een cirkeltje beginnen ronddraaien en voelen dat ik het gebeurde ga verdraaien . Nu ben ik verdrietig maar ik weet dat er niet met me gesold werd ik weet dat er niet tegen me gelogen werd , dat is wel belangrijk.

Goede Vriend ik dank je voor je lieve woorden , ik had je een mail gestuurd dat ik me rot voelde , ik moest dat gewoon kwijt .Ik ben dankbaar dat dit forum bestaat en dat er mensen zijn die zo laat nog de moeite nemen mij moed in te spreken .

zen
Berichten: 401
Lid geworden op: za 17 augustus 2002, 1:01

Berichtdoor zen » za 22 februari 2003, 3:35

Lieve droomvlinder, het spijt om te horen dat het anders is gelopen dan je hoopte.

Op mijn meer beschouwelijke momenten zie ik relaties zoals met alles in de natuur:
Al wat vergaat, al wat sterft, dient uiteindelijk weer als voedingsbodem voor nieuw, jong en ontluikend leven. Zonder het sterven van het oude kwam er nooit ruimte voor het nieuwe met weer onvermoede kansen en mogelijkheden.

Dit soort gedachten helpen mij om los te laten wat er was en mij weer met belangstelling te gaan richten op wat het leven nog meer voor mij in petto heeft.

Wellicht ben je nu nog te veel vervuld van het sterven van het oude, maar je voelt misschien weer eerder vaste grond onder de voeten bij de gedachte dat dit oude het nieuwe zal voeden omdat het oude je heeft verrijkt.

Liefs en sterkte,

Eva

Gebruikersavatar
droomvlinder
Berichten: 2013
Lid geworden op: wo 14 augustus 2002, 1:01
Locatie: -wereldburger -

Berichtdoor droomvlinder » za 22 februari 2003, 4:23

Dank je lieve eva , je woorden zijn wijze woorden , bovendien kan ik er voor openstaan het zal me helpen .Ik heb nooit iemand verloren die me zo dierbaar was . Het is een troost dat dit de toekomst zal verrijken zowel voor hem als voor mij al is het dan niet zoals ik ( en misschien hij ook) het hoopten .

Ryan
Berichten: 924
Lid geworden op: wo 15 mei 2002, 1:01
Locatie: Enschede

Berichtdoor Ryan » di 25 februari 2003, 10:25

@Droomvlinder,

Lieve vriendin,
In het afgelopen half jaar hebben we samen heel veel gemaild. Zeer persoonlijke gezichtspunten uitgewisseld, die te persoonlijk zijn om op het forum te zeggen. Ook in deze nieuwe ontwikkeling rond het moeten loslaten van je innig geliefde vriend.

Op het forum wil ik toch nog iets toevoegen, juist ook vanwege de betrokkenheid van de andere shespotters en de daarmee bestaande soort menselijk band, die dit forum schept. Een band, die verder rijkt dan het uitwisselen van wetenswaardigheden over erotiek.

In meer algemene zin valt me toch nog iets op, dat op een een of andere manier zo maar boven komt drijven. Je hebt het over een vervlogen tijd, waarin je heel gelukkig was met je vriend.

Je schrijft nu aan Amada: "Hij heeft me zoveel gegeven en heeft ontzettend veel in functie van mij geleefd . Ik geloof sterk dat altruisme nodig is , maar het gaat hier om iemand die al de tijd dat ik met hem geleefd heb , ontevreden was met zichzelf en daardoor zeer ongelukkig."
Maar, je hebt 15 jaar met hem een leven gedeeld.

Die laatste woorden aan Amada raken me en ik vraag me af of dit een inzicht van nu is of dat je dat al langer wist of voelde. Hoe kan het zijn, dat jarenlang onderling een gevoel van geluk en tevredenheid overheerst, terwijl bij nader inzien één of beiden ontevreden zijn met zichzelf en daardoor zeer ongelukkig?

Het moet niet alleen een schok zijn, dat een relatie verbreekt, maar het is net zo goed een schok als je moet constateren, dat iemand jarenlang in die relatie met zichzelf ongelukkig was. En dat niet iets is gekomen, waarin dat ongelukkig zijn nog tijdens de relatie kon worden voorkomen of opgelost. Was dat blindheid? Of het niet waar willen hebben voor zichzelf en voor jou?

In die zin heeft deze crisis voor jullie dan al te lang geduurd. Het raakt dus niet alleen het verlaten zijn, maar ook hoe niet niet voorkomen had kunnen worden, of juist eerder tot deze stappen hadden moeten leiden.

Eva zegt het weer zo mooi : "Zonder het sterven van het oude kwam er nooit ruimte voor het nieuwe met weer onvermoede kansen en mogelijkheden."

Soms duurt in figuurlijke zin sterven dus erg lang. Maar beter laat dan nooit.

Dit forum helpt met al haar kontakten. En ieder lot van een ander geeft ook weer bezinning en inzicht in de eigen relatie.
Mooi, dat we er dan voor elkaar kunnen zijn.
Terwijl ik niemand van jullie ook maar ooit gezien of gesproken heb.

Gebruikersavatar
droomvlinder
Berichten: 2013
Lid geworden op: wo 14 augustus 2002, 1:01
Locatie: -wereldburger -

Berichtdoor droomvlinder » di 25 februari 2003, 21:06

Ryan , even een kort antwoord . Er zijn mensen die ergens sinds hun jeugd mee blijven zitten en daardoor niet echt gelukkig zijn met zichzelf en daardoor ook ontzettend veel geven .Dat niet gelukkig zijn met zichzelf is een aspect dat bij mijn vriend altijd geleefd heeft maar dat wil niet zeggen dat hij niet gelukkig kon zijn of nooit was .Alleen , daardoor bleef hij vaak gekweld en kwetsbaar .Wij waren daarvan beide erg bewust en het was vaak een discussiepunt .
Ik kom hierbij steeds tot dezelfde conclusie dat je zoals Moose zei alleen jezelf gelukkig kan maken .Om dat te proberen , heeft hij zes maand geleden gekozen voor alleen verder gaan tot hij eventueel als een gelukkig man zou kunnen terugkomen . Nu zegt hij dat hij zijn grenzen begint te accepteren .
Ik ben geen psychologe en onze relatie had ups en downs zoals alle relaties met veel praten en ook daarover .Alleen kan het op een bepaald moment voor iemand te zwaar worden . Een zin die hij vaak aanhaalde ging over het bereiken van de onbereikbare ster ...( Lied van Jacques Brel )
Natuurlijk hebben wij daardoor waarschijnlijk niet altijd een evenwichtige relatie gehad maar daarom was ze niet minder mooi of intens of verrukkelijk .Een mens gaat naar de anderen toe zoals hij is en je houdt ook van iemand zoals hij is alleen, er zijn aspecten die je als partner niet voor je partner kan veranderen .

[This message has been edited by droomvlinder (edited 25-02-2003).]

Anju
Berichten: 7
Lid geworden op: di 25 februari 2003, 2:01

Berichtdoor Anju » di 25 februari 2003, 22:14

Het is heel moeilijk te leven met iemand die gekweld wordt door dingen uit het verleden en daardoor zichzelf niet het geluk kan geven/vinden die hij/zij wil.

Ik zelf ben een persoon die tot de dag van vandaag nog steeds gekweld wordt met dingen van het verleden. Gelukkig kan ik met het meeste goed omgaan maar in sommige opzichten weerhoudt het mij, belemmerd het mij en leg ik mezelf beperkingen op waardoor ik mezelf vaak een hoop moois en goeds ontzeg. Wil niet zeggen dat je niet kunt geven maar in sommige aspecten wat moeilijker. Wil ook niet zeggen dat je niet gelukkig bent, alleen wel met bepaalde beperkingen.
Voor de ander is dat niet altijd even makkelijk maar zolang jij van jezelf beseft dat dit deel bij jou zelf ligt en niet je partner het gevoel gaat geven dat hij/zij jou niet gelukkig genoeg maakt dan is het goed, een ander kan namelijk alleen je geluk verrijken/aavullen/vergroten maar nooit je het geluk geven.
Jammer is alleen dat heel veel mensen nog teveel wachten op die persoon die hun gelukkig gaat maken, niet beseffend dat als zij zelf niet gelukkig zijn met zichzelf er zo'n persoon nooit gaat bestaan, maar besef daarvan is al het halve werk.

Gebruikersavatar
droomvlinder
Berichten: 2013
Lid geworden op: wo 14 augustus 2002, 1:01
Locatie: -wereldburger -

Berichtdoor droomvlinder » di 25 februari 2003, 22:25

Anju je verwoordt het exact .

Anju
Berichten: 7
Lid geworden op: di 25 februari 2003, 2:01

Berichtdoor Anju » di 25 februari 2003, 22:36

Yw Girl Afbeelding


Terug naar “Relaties”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 6 gasten