relatie en onzekerheid

[star]

(Ik mis eigenlijk een een forum "Liefde en relaties" op Shespot waar mijn onderwerp thuishoort, dus ik zet het maar even in "hoe doe ik.")

Ik zit eigenlijk niet zozeer met een duidelijk omlijnde vraag, maar meer met een moeilijk gevoel.

Ik heb bijna anderhalf jaar een relatie met mijn vriend (Vingervlug, hier op één topic gereageerd). Ik kan wel zeggen dat ik vind dat we op een hele goed manier in deze relatie staan. We zijn open en eerlijk tegen elkaar, er is ruimte voor onze eigen persoonlijkheden en we kunnen goed praten over onze gevoelens, ook als deze wat moeilijk zijn. We ervaren een gevoelsband en benoemen dit met "connected" zijn. We zijn alletwee redelijk sensitief, in de zin dat we sterke antennes hebben.

In mijn voorgaande relaties was ik altijd sterk geneigd meer bezig te zijn met de ander en het samen zijn dan met mezelf en mijn eigen behoeftes.
Ik had als vrijgezel in het jaar voordat we elkaar ontmoetten geleerd om in mijn eigen kracht te staan, onafhanhelijk te zijn. Ik heb dat best goed kunnen vasthouden en verder kunnen ontwikkelen in mijn huidige relatie.
Over het algemeen voel ik me goed en sterk en zelfstandig en heb ik een redelijk zelfvertrouwen.

Maar nu speelt er iets waardoor ik me onzeker, angstig en verdrietig voel, uit mijn krachtveld geplaatst, me afhankelijk voel van hem, me er druk om maak of hij me nog wel leuk vindt, of ik bijzonder genoeg ben voor hem, of ik wel A-keus ben... Ik baal ervan dat ik dit mezelf aandoe.

Wat er aan de hand is: Vlak voor mijn vriend met mij ging (wij kenden elkaar net) heeft hij een meisje ontmoet in de kroeg. Een heel mooi meisje, maar dat was voor hem niet het meest bijzondere aan haar. Hij zat naast haar, en zonder dat ze maar een woord gesproken hadden ervaarde hij een of andere energie tussen hen. Als een heel sterke verliefdheid die rondcirkelde. Hij zei iets tegen haar als: "Ik weet niet wat hier gebeurt, maar ik heb een heel sterk gevoel bij je". Vervolgens begon hij haar te zoenen en zij beantwoorde hem. Na sluitingstijd vertrokken ze, zonder ook maar telefoonnummers uitgewisseld te hebben. Mijn vriend was danig in de war, maar was geschrokken van haar jonge leeftijd en vond dat hij het hier bij moest blijven.
Ondertussen werd het tussen ons wat. We spraken vriendschappelijk af, we bleken heel goed met elkaar te kunnen praten en na een eerste keer zoenen was het aan.
Hij kwam haar toen nog een keer tegen op straat en het sterke gevoel wat hij eerder bij haar gehad had was weg. Dat vond hij wel raar.
Echter de laatste maanden komen wij haar af en toe nog wel tegen tijdens uitgaan. Hoewel ze in het begin elkaar wel een beetje gesproken hadden over wat er tussen hen gebeurd was, lijkt zij zich nog niet echt een houding te kunnen geven en kiest ze veilig voor het vermijden van oogcontact. Dat maakt dat mijn vriend (en ik ook) zich ongemakkelijk gaat voelen. Toen dat weer gebeurde afgelopen zaterdag had hij haar daar over aangesproken. Ze reageerde verbaal redelijk nonchalant en zei dat ze hem nooit zou negeren. Maar wat mijn vriend verwarrend vindt is dat haar lichaamshouding en haar woorden niet met elkaar overeenkomen. Hij heeft het gevoel dat ze nog heel erg gecharmeerd is van hem en dat ze schrikt als hij contact met haar maakt. Maar vervolgens triggert iets in haar nonverbale reactie weer dat sterke gevoel bij hem. Hij kan heel erg genieten van haar lach en de spanning die tussen hen bestaat. Zij maakt iets in hem los wat hij met weinig andere vrouwen heeft meegemaakt. En nou weet hij niet wat dat is. Dat is voor hem verwarrend. Voelt hij nou haar gevoelens? Of zijn deze van hemzelf? Echt een lekker lopend gesprek hebben ze nog nooit gehad. Eigenlijk kennen ze elkaar niet.

Hoewel ik wel weet dat wij een hele goede relatie hebben samen, heb ik het er wel moeilijk mee dat hij dit sterke gevoel voor mij nooit heeft gehad.
Zucht.

Star

[miki]

Star,

Ik herken veel van wat je schrijft en wil je graag wat vertellen over mijn ervaringen. Wellicht heb je daar wat aan. Ik zal proberen vanavond te schrijven.

[Jessebel]

Jemig, da's een moeilijke.. ik kan me je gevoel hel goed voorstellen.. Ik begrijp alleen de uitspraak
'Maar wat mijn vriend verwarrend vindt is dat haar lichaamshouding en haar woorden niet met elkaar overeenkomen'
Terwijl ze dus nonchalant spreekt en geen oogcontact maakt.. Het komt op mij over dat je vriend haar tot iets maakt wat ze niet is.. Hij had het over die rare spanning.. dat ze zomaar meeging met zoenen (zonder een woord te spreken), maar dat wil toch helemaal niet zeggen dat zij ook die bijzondere (paranormale???) spanning heeft ervaren..
Hij heeft nooit echt met haar gesproken, dus wie zegt dat ze niet gewoon een meisje is dat hem wel leuk vond die avond en zonder verplichtingen gewoon zin had mee te zoenen.. en het nu wel OK vind zo?
Ik begrijp dus niet waar dat bijzondere gevoel vandaan kan komen van hem, en vraag me af of hij niet dingen ziet die er niet zijn.
Wat natuurlijk erg pijnlijk is voor jou, want wat moet je ermee??
Ik zou het ook niet weten Ik zou wel proberen hem te laten inzien dat je niet weet wat je ermee moet, dat het pijnlijk is en dat hij dingen ziet die er niet zijn (en als ze er wel waren, wat zou hij dan doen??) -maar dat heb je vast al gedaan..
Je staat in ieder geval vol in je recht dit 'niet leuk' te vinden, vind ik...
Sterkte, en ik ben heel benieuwd naar je volgende post hierover, want misschien heb ik het wel helemaal fout...

Liefs!

PS wat voor een gevoel (je hebt zelf antennes zeg je) heb je zelf bij dit meisje?

[star]

Dank voor je reactie Jessebel,

Ik weet niet, misschien heb je gelijk, maar ik heb niet echt het gevoel dat hij dingen ziet die er niet zijn. Er hangt in ieder geval een voelbare spanning in de lucht, voor mij ook. Of dat voor haar ook zo is? Ik denk het wel.
Het toeval wil dat ik in een bandje speel en zij ook, en dat we op dezelfde avond een oefenruimte huren. Toen ik haar daar voor het eerst zag leek ze ook ongemakkelijk te worden onder mijn aanwezigheid. Ze herkent me ondertussen namelijk wel. Het is een kleine ruimte en het is wel normaal daar om elkaar even te groeten bij binnenkomst en vertrek. Dat deed ze dus niet naar mij, en ook weer het vermijden van oogcontact. Ik heb geprobeerd heel gewoon op haar te reageren en doordat ik wel contact maakte met het groepje waar zij deel van uitmaakt wisselden we afgelopen week zomaar wat neutrale woorden met elkaar.
Ze komt op mij over als een heel onzeker maar lief meisje (18 jaar). Maar ze is ook heel mooi en ze straalt iets uit. Voordat mijn vriend haar had aangewezen had ik al tegen hem gezegd dat ze mij zo opviel omdat ze zo een uitstraling had. Ergens herken ik me in haar. Ze draagt kleding die ik ook zou dragen. En het wegkijken deed ik vroeger ook als de input me te heftig werd. Ondanks haar 'looks' is ze nog nooit gesignaleerd met een andere man. Het is niet een meisje dat makkelijk te versieren valt, ze is erg gereserveerd wat dat betreft. Mijn indruk is dat ze een erg gevoelig persoon is. Als ze lekker in haar vel zit kan je haar zien genieten, maar haar emoties kunnen ook wel eens te heftig worden.
Dat is dus mijn gevoel over haar. Maar wie weet is het allemaal projectie?
Ik kan me heel goed voorstellen dat mijn vriend gecharmeerd is van haar.
Maar ja, wat betekent dat dan voor ons. Niet dat hij aan zijn relatie met mij twijfelt.
En om nou iedere keer onze avond te laten beïnvloeden doordat zij toevallig naar het zelfde bandje komt kijken ofzo...
Het voelt niet helemaal fijn. Ik ben er wel blij mee dat hij zo eerlijk is.

[star]

En over dat "de ander aanvoelen." Bij elkaar hebben we het nooit fout. Maar ja, wij kennen elkaar natuurlijk ook heel goed.
Maar het verbaast me wel eens hoe goed hij mij weet te "lezen".

[poesje]

denk dat dat echt typisch is voor een vrouw
mn minnaar zei helemaal in het begin als we elkaar kenden
"mn vorige minnares had echt een heel lekker lijf"
dat zei hij op de chat tijdens een ontmoetingsgesprek
later nu we een relatie hebben blijft dat toch ook wat meespelen,
"zou ze geen lekerder lijf gehad hebben dan mij dan" denk je dan toch

ja dan wil je dat natuurlijk horen dat jij ook ene lekker lijf hebt, dat hij dit of dat ook voor jou voelt maar enfin,
hij voelde ene verliefdheid hebben elkaar gezoend
volgens mij speelt hier niet veel meer dan enkel een seksuele aantrekkingskracht, hetgeen vrouwen over het algenmeen niet willen,
dat het "maar" dat is

[star]

Ik denk wel dat er een seksuele aantrekkingskracht is. Maar wel verdergaand dan: wat ziet zij er lekker uit, daar zou ik wel even mee willen ... Het zit niet alleen op kruisniveau.
Maar als het nou gewoon wat gemakkelijker zou gaan. Dat ze elkaar gewoon zouden groeten, niet zo moeilijk doen. Weten van elkaar dat ze elkaar de moeite waard vinden, misschien kunnen proberen vrienden te worden. Mij erbij te betrekken. Dan worden alle gevoelens misschien wel duidelijk. En dan zwakt het wel af. (Of niet, maar dan weten we het in ieder geval.) Maar ik heb sterk het gevoel dat zo'n spanning alleen maar zo intens kan zijn bij het handhaven van de illusie.

[Jessebel]

Het valt wel erg op in hoeverre je toenadering zoekt bij dit meisje.. het lijkt zelfs een beetje dat je haar ook in je hart gesloten heb ergens (????). Wil je uitsluitend 'een band' creeeren om erachter te komen wat er dan gebeurt (afbraak vd illusie), of zit er meer achter (ik weet totaal niet hoe je over dingen denkt;))? Als het geen illusie blijkt te zijn, staat ze namelijk wel veel dichter bij jullie.. wat gebeurt dan? Sta je open voor bep dingen, of hoop je gewoon op meer duidelijkheid (waardoor er misschien knopen doorgehakt kunnen worden)?

Ik heb wel bewondering voor hoe je hiermee omgaat, moet ik zeggen.. Veel anderen zouden zich niet in willen/kunnen leven met hun vriend, en het meisje als rotwijf bestempelen, omdat het een bedreiging is...

[star]

Dank je Sagan, je hebt gelijk. Hij is bij mij, en dat zegt al genoeg.
En Jessebel, daar moet ik even over nadenken.
Feit is dat ik heel slecht tegen onopgeloste spanningen kan, en dat ik haar elke week tegenkom. Straks ook weer... En lelijk tegen haar doen zou ik ook niet willen. Heeft ze ook niet verdiend.
Ik laat het op me inwerken, en dan lees ik het vanavond laat nog eens door.

Bedankt voor de reacties. Ik voel me erg gesteund.

Liefs, Star.

[poesje]

lijkt me toch beter om gewoon allebei verder contact met haar te mijden

[Jessebel]

Ja, ik bedoelde ook niet dat je naar tegen haar moet doen (maar ik heb meegemaakt dat veel vrouwen dat wel doen)..
Maar zij doet overkomen dat ze geen contact wil.. Dus is het inderdaad makkelijk om dat contact ook niet 'aan te gaan'. Er is natuurlijk een verschil tussen elkaar met rust te laten, en elkaar mijden.. Als zij afstandelijk doet, terwijl je wel gewoon kan omgaan met de rest van haar band (bijv.) kan ik me voorstellen dat dat vervelend is.. dat er dan juist een extra spanning ontstaat, wat helemaal niet hoeft (het is al moeilijk genoeg ).
Het kán ook zijn dat je juist dat contact zoekt, om te tonen (aan haar, aan je vriend, of/ook aan jezelf) dat ze geen 'bedreiging' is.. dat je kan laten weten dat je weet over 'hun situatie' (weet ze dat jij hierover weet?) maar wel leuk met haar kan omgaan; dan laat je zien dat je er als het ware boven staat.. of in ieder geval dat zij geen 'issue' is tussen jou en je vriend (voor jou zekerheid, niet uit achterbaksheid).
Je kan dan ook idd oplossingen vinden ja, maar ook het gevoel krijgen dat je meer 'controle' over de situatie hebt.. (Daarmee bedoel ik niet controle over je vriend, maar hiermee bedoel ik dat je dan beter 'overzicht' hebt).

Ik weet dat de reden waarom je contact met haar zoekt niet je bedoeling was van je topic.. Maar ik denk dat het wel een belangrijke zaak is erachter te komen.. zodat je in ieder geval zelf weet waar je staat, en daardoor dus ook beter tot oplossingen kan komen..

liefs

[miki]

Je lief heeft op een of andere manier gevoelens voor een andere vrouw dan jezelf... dat is waarschijnlijk waarom ik me door jouw verhaal aangesproken voelde. Dat feit maakt je onzeker en is er de oorzaak van dat je gaat twijfelen over je relatie, over hoe je je moet opstellen enzovoort.

Heel herkenbaar. Uiteindelijk heeft voor mij alleen het volgende gewerkt: wat zegt mijn hart over mijn gevoelens voor mijn lief? Voel ik jalouzie, boosheid, wantrouwen o.i.d. wanneer we samen zijn? Is zijn geluk voor mij minder belangrijk geworden door "die ander"? De enige conclusie die ik kon trekken was dat ik zielsveel van hem hield en houd en dat ik me daarbij heerlijk voel en dat ik uiting wil geven aan dat gevoel.

Ik heb er uitdrukkelijk voor gekozen me niet te mengen in zijn gevoelens voor die ander. Ik heb hem alleen gevraagd steeds eerlijk te zijn over zijn gevoelens voor mij. Elkaar in dit soort dingen de ruimte geven is zeker niet altijd gemakkelijk maar kan je relatie ook veel moois brengen.

[droomvlinder]

Ik heb er uitdrukkelijk voor gekozen me niet te mengen in zijn gevoelens voor die ander. Ik heb hem alleen gevraagd steeds eerlijk te zijn over zijn gevoelens voor mij. Elkaar in dit soort dingen de ruimte geven is zeker niet altijd gemakkelijk maar kan je relatie ook veel moois brengenheel mooi miki

Dit lijkt me de kern en het brengt je terug tot wat tussen jullie beide speelt hé Star ?

[paula]

hoi star,
wat ik mij nou afvraag is , wat wil je vriend met dat meisje? wil hij wat met haar? en houd hij rekening met jou gevoel hierover? want alleen door eerlijk te vertellen erover wil nog niet zeggen dat hij ook werkelijk denkt aan jou gevoel.
ik hoop dat je mij begrijpt.

gr paula

[star]

@Miki

Ik heb er uitdrukkelijk voor gekozen me niet te mengen in zijn gevoelens voor die ander. Ik heb hem alleen gevraagd steeds eerlijk te zijn over zijn gevoelens voor mij. Elkaar in dit soort dingen de ruimte geven is zeker niet altijd gemakkelijk maar kan je relatie ook veel moois brengen.

Je hebt gelijk Miki, en dat probeer ik ook. En ik vind het ook normaal dat je nog gevoelens koestert voor mensen die ooit bijzonder genoeg voor je waren om een relatie mee te hebben of mee te zoenen.
Maar doordat mijn vriend het bijzondere gevoel in mijn ogen zo op een voetstuk plaatste voelde ik me (onterecht blijkt, en voor hem onbedoeld) onzeker of ik daar wel aan kon tippen.

We hebben gelukkig gisteravond laat nog goed kunnen praten. Wat mij bij tijd en wijle dwars heeft gezeten is dat hij af en toe dingen zei als: "op jou was ik niet verliefd, zoals ik dat had meegemaakt met mijn eerste vriendin." Of: "Bij jou krijg ik geen hartkloppingen". Of: "dat gevoel met dat meisje dat was zo bijzonder".
En doordat hij dat gevoel zo op een voetstuk plaatste leek het voor mij of ik daar niet aan kon voldoen. En dit is puur een communicatie-probleem, want in ons gewone doen en laten voel ik echt wel dat het heel goed zit tussen ons. Maar door dit soort uitspraken laait soms wel de onzekerheid op. Gisteren zei ik tegen hem dat door met mij te zijn er blijkbaar iets tussen ons bestaat wat opweegt tegen dat hooggeplaatste gevoel. Hij heeft immers voor mij gekozen en niet voor haar. Hij antwoordde dat het voor hem gelijk al duidelijk was dat wij het goed zouden kunnen hebben samen. Hij heeft zijn gevoel gevolgd en niet zijn emotie. Hij heeft nooit getwijfeld of het wel de juiste keuze is geweest en tijdens onze relatie heeft hij nooit twijfels over mij gehad. Hij wil met mij verder. Hij heeft een goed gevoel bij mij en vindt het fijn dat we elkaar zo goed aanvoelen en elkaar begrijpen en zo lief zijn voor elkaar.
Nou, dat had ik dus even nodig om te horen van hem, ipv dat hij bij mij geen chemie heeft. En nu kan ik onze relatie op een voetstuk plaatsen waarbij al het andere in het niet valt.

Voor hem was er helemaal geen sprake van vergelijk tussen die 'heftige emotie' en onze relatie. Hij heeft maar enkele keren zo'n sterke chemie gehad met een meisje, maar dat is nooit op iets blijvends uitgelopen. Hij vraagt zich wel af hoe zoiets nou komt en wat zoiets nou betekent.
Als ik hem er zo over hoor praten, dan denk ik dat ik het zelf nog nooit heb gehad, en betekent het woord verliefdheid voor mij gewoon kriebels in mijn buik als ik aan hem denk. Maar ja, what's in a name?
Dat is 1.

@Jessebel

Het valt wel erg op in hoeverre je toenadering zoekt bij dit meisje.. het lijkt zelfs een beetje dat je haar ook in je hart gesloten heb ergens (????).
....
Het kán ook zijn dat je juist dat contact zoekt, om te tonen (aan haar, aan je vriend, of/ook aan jezelf) dat ze geen 'bedreiging' is.. dat je kan laten weten dat je weet over 'hun situatie' (weet ze dat jij hierover weet?) maar wel leuk met haar kan omgaan; dan laat je zien dat je er als het ware boven staat.. of in ieder geval dat zij geen 'issue' is tussen jou en je vriend (voor jou zekerheid, niet uit achterbaksheid).
Je kan dan ook idd oplossingen vinden ja, maar ook het gevoel krijgen dat je meer 'controle' over de situatie hebt.. (Daarmee bedoel ik niet controle over je vriend, maar hiermee bedoel ik dat je dan beter 'overzicht' hebt).

Ik weet dat de reden waarom je contact met haar zoekt niet je bedoeling was van je topic.. Maar ik denk dat het wel een belangrijke zaak is erachter te komen.. zodat je in ieder geval zelf weet waar je staat, en daardoor dus ook beter tot oplossingen kan komen..

Jeetje Jessebel, dit was echt even een eye-opener! Stom dat ik dat zelf niet inzag.
Door contact te hebben wilde ik haar tonen dat ze geen bedreiging voor me is, ja. Maar verder heb ik me ook weer laten leiden door mijn grote behoefte tot het bewaren van de harmonie en zou ik het probleem wel even oplossen. Ik dacht dat ik er na mijn therapie van af was, maar ziehier het steekt de kop weer op! Laat ze het lekker zelf uitzoeken!
Stop daarbij nog een dosis van mijn zorgbehoefte om mensen met problemen te helpen en het plaatje is compleet. Alleen, het gevolg, waar ben IK?
Dus nee, ik heb besloten het maar gewoon op zijn beloop te laten. Ik ga niet extra aardig doen, noch onaardig. Ik voel me al een stuk minder ongemakkelijk omdat ik de taak van het oplossen van het probleem naast me neer heb gelegd.
Ja, dat was 2.

Heel erg bedankt voor jullie reacties, ook degene die ik niet aangehaald heb. Het heeft me gesteund en op een ander gedachtenspoor gebracht.

Liefs Star