gevoel terug van voor hij vreemdging, hoe?

De plek om van gedachte te wisselen over onderwerpen als daten, ontmoeten, trouwen, kinderen, scheiden, co-ouderschap en relaties in het het algemeen.

Moderators: Xenia, JanWbr

Goodnight Elizabeth
Berichten: 5
Lid geworden op: za 08 februari 2003, 2:01

gevoel terug van voor hij vreemdging, hoe?

Berichtdoor Goodnight Elizabeth » zo 13 juli 2003, 16:29

Een half jaar geleden ontdekte ik dat mijn vriend vreemdging. Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen samen verder te gaan. Niet gemakkelijk, want dit gaat gepaard met veel boosheid, onbegrip, verdriet en veel praten. Toch zag ik het allemaal wel redelijk positief in.

Maar toen, ongeveer 4 maanden geleden, begon “die ander” ons lastig te vallen op allerlei erg vervelende manieren. De bedoeling was om vooral mij nog een extra trap na te geven. Sinds dat begon, loop ik continu rond met een steen op mijn maag. Vanaf het moment dat ik wakker word tot het moment dat ik na veel gepieker weer in slaap val. En zelfs dan ben ik er in mijn dromen nog mee bezig. Mijn hoofd zint op wraak, in de hoop dat ik mij daar beter van ga voelen. Maar ja, zo inventief en doortrapt ben ik niet en of ik me daar nou echt beter van ga voelen... En daarbij: ik wil me helemaal niet tot zoiets verlagen.

Maar die wraakgevoelens blijven… Soms tegenover mijn vriend want door hem word ik hier ongewild mee geconfronteerd. Meer nog zijn mijn wraakgevoelens tegen haar gericht want zij heeft er door haar getreiter voor gezorgd dat ik nu min of meer een wrak geworden ben. Ik slaap slecht, eet amper en de zenuwen gieren door mijn lijf wanneer de telefoon gaat of wanneer er een voor mij onbekende brief bij de post zit. Maar op de een of andere (erg vreemde) manier zorgde dat er ook weer voor dat ik ervan overtuigd was dat ik bij hem wilde blijven. Misschien wel onbewust zoiets als: “Hahaha, je kunt doen wat je wilt, maar hij is lekker toch bij mij (sliepuit, lekker puh)!”.

Juist nu het lastigvallen minder wordt, wordt die steen op mijn maag alleen maar groter en slaat de twijfel ontzettend toe. Ik kan het maar niet uit mijn hoofd zetten. Bij alles wat we doen / hij doet, en dan met name op het persoonlijke, intieme vlak (knuffelen, plagen, sex) denk ik: "deed je dat bij haar ook?"
Helemaal niets geeft me meer een speciaal gevoel want ooit zei hij bijvoorbeeld al die lieve woordjes ook tegen haar. “Wat stelt het dan eigenlijk voor?”
Het verdriet over wat zich allemaal heeft afgespeeld lijkt alleen maar erger te worden.

Mijn herinneringen zijn van “ervoor, toen ik nog van niets wist” en “erna”. Alles is anders geworden, mijn gevoel is anders geworden. En met deze gevoelens constant op de achtergrond aanwezig, kan ik het niet opbrengen om me over te geven en te genieten. Ik ben voortdurend op mijn hoede en soms slaat zelfs de paniek toe: puur opgekropte frustratie, woede, verdriet en onzekerheid.

Oh, ik zou zo graag weer gewoon willen genieten, zonder stemmetjes in mijn achterhoofd…

Schorpioen
Berichten: 1647
Lid geworden op: ma 05 november 2001, 2:01
Locatie: Oost-Vlaanderen, werkloos/studerend

Berichtdoor Schorpioen » zo 13 juli 2003, 18:41

Ooit, heel heel lang geleden (voor internetbegrippen dan, we praten over zo'n 1,5 jaar geleden) ben ik nogal van leer getrokken tegen het vreemdgaan (in de zin dus van je partner bedriegen: tegen open relaties heb ik niks). Ik verdedigde mijn standpunt met als motivatie dat vreemdgaan respectloos is ten opzichte van je partner.
In die periode ben ik nogal flink aangepakt door verschillende mensen. Ik werd afgeschilderd als moraalridder, zedendrammer, en er zelfs van verdacht lid te zijn van één of andere streng orthodox christelijke gemeente. Terwijl ik eigenlijk alleen maar wilde duidelijk maken dat als je werkelijk van je parner houdt, je hem of haar het hierboven beschreven leed wil besparen.
Het toentertijd nogal eens aangevoerde argument van: "dan moet je zorgen dat hij/zij er niet achter komt" heb ik als zeer hypocriet ervaren. Met dat argument kan je elke misstap, zelfs elke misdaad, wel schoonpraten: zorg dat niemand t te weten komt...

Nou weet ik wel dat de verleiding soms verdomd groot kan zijn (ik kan er van meepraten) en dat iedereen ook wel eens in een zwak moment aan de verleiding kan bezwijken (kan ik gelukkig niet over meepraten), maar toch: wat fout is, is fout. En Elizabeth is daar helaas het levende bewijs van. Ik wil haar dan ook heel veel sterkte en kracht wensen om de toegebrachte geestelijke wonden te laten helen.

garry
Berichten: 176
Lid geworden op: za 04 januari 2003, 2:01
Locatie: westelijk utrecht

Berichtdoor garry » zo 13 juli 2003, 19:22

Maar ook zonder 'die ander' was je er nog niet overheen. Je hebt besloten met elkaar verder te gaan, maar het gevoel dat daarbij hoort ontbrak nog steeds.
Eigenlijk vind ik dat je vriend maar eens moet bewijzen dat hij echt voor jou gekozen heeft, inclusief de beschadigingen die hij zelf heeft aangebracht. Kun je hem niet vragen om desnoods elke avond naar je te luisteren als jij hem vertelt hoe gekwetst je je voelt, hoe lastig het is toch door te gaan, etc. etc. terwijl hij al zijn goedbedoelde raad even inslikt? Ik denk zelf dat als het echt goed zit tussen jouw en je vriend, dat dan die 'ander' daar geen vat meer op heeft.
Hoe dan ook, het blijft een proces van veel pijn van twee kanten. Toch denk ik dat je er doorheen moet om uiteindelijk echt te kunnen zeggen dat je met elkaar verder wilt.

Sterkte van

garry

Gebruikersavatar
droomvlinder
Berichten: 2013
Lid geworden op: wo 14 augustus 2002, 1:01
Locatie: -wereldburger -

Berichtdoor droomvlinder » zo 13 juli 2003, 20:22

Lieve Elisabeth, ik werd zelf ooit met dit soort dingen geconfronteerd , en dat doet veel pijn . Wat mij hielp is te bedenken dat juist de relatie met jou waarvoor hij koos zo anders is dan de relatie met die andere persoon , die niet echt correct met je omspringt , waarschijnlijk ook uit pijn en tekort aan maturiteit . Wat hij met jou doet , deed hij misschien ook met die ander , misschien niet , maar probeer te bedenken dat dat niets uitmaakt , want het unieke ligt niet in wat hij doet of zegt , dan zou je in je leven maar 1 relatie mogen hebben , het unieke is de band tussen jullie beide , waar jullie samen voor kozen . Wanneer je om bepaalde redenen verschillende relaties achter de rug hebt dan merk je dat iedere relatie uniek is ook als zijn je koosnaampjes soms dezelfde of verwijs je naar dezelfde vergelijking of ook al kus en streel je op dezelfde manier . Jullie band is natuurlijk anders dan "ervoor" maar jullie delen iets menselijks dat pijn doet , het maakt deel uit van een rijpere relatie waarin je van de ander gaat houden met z'n menselijke fouten en waarin je hem de kans kan geven dit goed te maken , dit te herstellen , door veel samen te praten en hem te zeggen wat je zou helpen om je beter te voelen . Ook al is dit misschien eventjes wat afstand nemen en alles op een rijtje zetten zoals Selene zegt .
Goede moed Elisabeth ,als jullie het allebei willen gaan jullie nog een mooie diepe relatie hebben .

Goodnight Elizabeth
Berichten: 5
Lid geworden op: za 08 februari 2003, 2:01

Berichtdoor Goodnight Elizabeth » wo 16 juli 2003, 15:50

Bedankt voor jullie begrip, adviezen en warme woorden, erg fijn om hier even te kunnen spuien. Dat had ik echt even nodig.

Gisteren heb ik mijn vriend een lange brief geschreven over alles wat me op mijn hart lag, over hoe ik me voel. Daarna heb ik een tijd lang getwijfeld of ik hem die brief zou geven of dat ik hem alles gewoon zou vertellen. Gezien de "labiele toestand" :( waarin ik momenteel verkeer was ik bang dat ik alleen maar weer zou kunnen huilen. En ik wilde juist zo graag weer eens alles kunnen zeggen zonder te huilen, zonder iets niet te durven zeggen, zonder iets te vergeten. Dus we zijn eropuit getrokken en op een rustig plekje aan de zee heb ik hem de brief gegeven. Dikke tranen bij ons allebei terwijl hij aan het lezen was.
En daarna hebben we nog uren zitten praten, huilen en knuffelen met uitzicht op een mooie zonsondergang. Ondanks al het verdriet een heerlijke avond en voor dit moment een grote opluchting!


@ Skip:
Jij herkent het? Is het jou gelukt om je uit deze "ellendig diepe put" omhoog te worstelen? Mag ik vragen hoe?


@ Selene:
Ik ben me terdege bewust van dat prijskaartje, soms betwijfel ik het of ik wel bereid ben die prijs te betalen. Maar denkend aan alle positieve dingen is mijn conclusie altijd nog dat ik het het waard vind. Maar toch is het zo vaak ook zo moeilijk…
Ik denk zelf dat als het echt goed zit tussen jouw en je vriend, dat dan die 'ander' daar geen vat meer op heeft.

@ Garry:
Ik denk wel dat je gelijk hebt, maar na een half jaar zit het duidelijk nog niet goed tussen ons. Die “ander” weet me keer op keer te raken. Ongevraagd beantwoordde ze de vragen waarmee ik worstelde, maar waar ik eigenlijk toch liever niet het antwoord op wist. En dat steekt… Mijn vriend wilde mij die antwoorden ook wel geven, maar ik wist niet zeker of het mij nou echt geruster zou maken om alles, tot in het kleinste detail, te weten. Niet dus… En meteen komen er dan ook weer nieuwe vragen naar boven...

Gebruikersavatar
Jippie
Berichten: 3000
Lid geworden op: wo 16 juli 2003, 22:51

Berichtdoor Jippie » wo 16 juli 2003, 23:39

Hello miss Goodnight Elizabeth,

Een rare vraag misschien, maar waarom is je vriend destijds vreemdgegaan.
Onvrede, geiligheid? Wat zocht hij bij een ander wat hij bij jou niet had. (nee, nee, je hoeft niet op deze site te antwoorden)
Julie hebben er veel over gepraat dus je hebt er vast wel antwoorden op gekregen en zo niet vraag het hem alsnog.
Als jullie beiden hard gewerkt hebben om de relatie te verbeteren en om elkaars wensen te bevredigigen zou ik me niet zo druk maken.
Een ezel stoot zich geen tweede keer aan dezelfde steen.
Wees zelfverzekerd en laat merken dat je vertrouwen hebt in hem, ook al is dat wel eens moeilijk.

Good luck en a lot of love.

ChiXio
Berichten: 360
Lid geworden op: wo 09 juli 2003, 16:26
Locatie: Friesland Student

Berichtdoor ChiXio » do 17 juli 2003, 9:04

soms is er helemaal geen waarom, soms doen mensen gewoon domme dingen terwijl ze er niet direct een reden voor hebben, ik vind het altijd zo'n slap gelul om te zeggen "ik mistte dit en dat dus ik ging vreemd.."
als iets in je relatie niet goed zit moet je je bekkie opentrekken en samen erachter komen wat anders zou moeten en kunnen en niet wegrennen naar een ander toe, thats my humble opinion...
en jah zo van "waarom ging je partner vreemd" klinkt bij mij een beetje het "misschien lag het wel voor een deel aan jou" in door...
wat iemand doet is zijn/haar eigen verantwoordelijkheid en moet je niet afschuiven op wat een ander dan wel of niet deed.. the right thing to do als je relatie niet helemaal lekker zou zitten is in elk geval niet vreemdgaan naar mijn idee...

het lijkt me wel een reden om uit te zoeken wat er dan niet lekker zat in de relatie, als je die waaromvraag zo bedoelt, maar soms is er helemaal geen waarom...

ik denk dat je beter de vraag kan stellen van hoe is de relatie nu en wat verwacht ik van een relatie en van mijn partner en van mezelf...

xxx
nothing will kill me except a silver bullet

Gebruikersavatar
Jippie
Berichten: 3000
Lid geworden op: wo 16 juli 2003, 22:51

Berichtdoor Jippie » do 17 juli 2003, 20:27

Er is altijd een waarom en daarom.
"Kweetnie" is voor mij slap gelul.

quote:
als iets in je relatie niet goed zit moet je je bekkie opentrekken en samen erachter komen wat anders zou moeten en kunnen en niet wegrennen naar een ander toe, thats my humble opinion...

Tja, en als iemand z'n bekkie nou niet opentrekt dan zul je toch moeten vragen als je de reden wilt weten.
liefde is geen exacte wetenschap dus je zult zeker niet een kant en klaar antwoord krijgen. En de fout kan deels ook bij jezelf liggen, doordat je de signalen die je partner al maanden uitstuurt niet oppikt.

Dus Missselene, sorry maar:
Dat zijn vragen waarvan mens het juist zou moeten afleren om die te stellen vindt ikzelf de kop in het zand steken.

Je moet niet iemand onder een halogeenlamp zetten en aan een kruisverhoor onderwerpen maar in een gesprek aansturen op de oorzaak is toch een must om erachter te komen wat er nu fout ging anders kun je toch niet aan een verbetering van je relatie werken.
Met "sorry, ik zal het niet weer doen" ben je er niet.

Hier ben ik het wel mee eens:
ik denk dat je beter de vraag kan stellen van hoe is de relatie nu en wat verwacht ik van een relatie en van mijn partner en van mezelf...

Kijk! .... dat is de volgende stap ... streep eronder en verder gaan.

Gebruikersavatar
Jippie
Berichten: 3000
Lid geworden op: wo 16 juli 2003, 22:51

Berichtdoor Jippie » vr 18 juli 2003, 20:31

Allereerst mijn excuses voor mijn ongenuanceerde antwoorden, ik was even vergeten dat ik op een female site zat. :oops: :roll:

O.k. Misssele, ik zal even wat toelichten want dit is wel een belanrijk item. We bedoelen waarschijnlijk hetzelfde maar zitten nu niet op dezelfde frequentie.

Je weet niet altijd een antwoord op waarom en daarom. Daar hebben jullie gelijk in. Er zijn niet voor niets ellenlange wachtlijsten bij hulpverlenende organisaties en psychiaters. Maar overal zit een beweegreden achter. Mensen die zijsprong maken doen dit omdat ze niet gelukkig genoeg zijn in hun huidige situatie. Oorzaak? Wel honderden redenen. Sommigen zijn duidelijk; drangebruik, agressie, onenigheid over de kinderwens. Anderen zijn minder duidelijk en sluipen er vaak heel gemeen in; je partner is te veel met zichzelf bezig, te bezitterig, te passief dus nergens naar toe willen, een sexleven zonder pasie, altijd negatief zijn en nooit vrolijk, trauma’ s van vroeger en nog veel meer, allemaal dingen die dodelijk zijn voor je relatie. Op een gegeven moment is het rek eruit en kijk je verder om je heen.
Je kunt ook niet altijd een bevredigend antwoord verwachten waarom iemand een relatie verbreeklt of waarom iemand vreemd gaat. Vaak wil je je partner niet kwetsen en dan zeg je maar niets, maar als je met elkaar verder wil moeten er toch spijkers met koppen worden geslagen.
Je moet blijven praten met elkaar en vooral naar elkaar luisteren.
Ik spreek uit ervaring want ik mijn eigen huwelijk heeft ook aan een zijden draadje gehangen omdat mijn vrouw genegenheid ging zoeken bij anderen. Takkewijf? Nee, wat ze deed klopte niet maar ze deed het niet om mij te pesten. Iedereen en vooral vrouwen zijn gek op aandacht. En als je opnieuw verliefd bent krijg je veel aandacht want da t doen verliefde mensen, msn,sms, mailtjes enz.. allemaal lekker spannend.
Het meest moeilijke voor mijn vrouw was dat ze verliefd was geworden op een ander maar ze wou mij niet zo maar verlaten. Ik heb de fout ook bij mijzelf gezocht en we hebben allebei keihard gewerkt aan ons huwelijk. En dat is vooral rekening houden met de gevoelens en de wensen van een ander. Wat er tussen haar en de ander allemaal heeft afgespeeld weet ik niet en ik vraag er ook niet naar. Het knaagt soms wel eens maar we zijn weer met een schone lei en vol goede moed begonnen. Het zou dus niet eerlijk zijn om hier weer over te beginnen.
Het is geen garantie dat de relatie nooit meer zal breken maar het is nu wel een topic waar ik elke dag aan werk en dat was voorheen wel anders.
Het is dus wel degelijk belangrijk dat je weet welke onvrede er heerst waardoor iemand vreemd gaat. :?
Groeten van Jippie

Gebruikersavatar
Jippie
Berichten: 3000
Lid geworden op: wo 16 juli 2003, 22:51

Berichtdoor Jippie » zo 20 juli 2003, 0:21

Hallo Selene, de voor elk probleem een oplossing ziet :)

Even quoten:
dus redenen voor vreemdgaan zijn vaak instinctmatig
Instinctmatig vreemdgaan? …. Leg eens uit

Ook de redenen die jij noemt zijn geen echte redenen maar vluchtwegen: ik drink omdat ik niet gelukkig ben in mijn relatie?
Ik bedoel eigenlijk dat je bij iemand wegloopt omdat ze moe zijn van vanwege de andere z’n gedrag, drinkeboer, agressief, egoistisch, luilak, passief en niets willen, bezitterig, altijd pessimistisch.. enz..

Maar nu even terug naar het begin:
De vriend van G.E. is vreemd gegaan. Een boel ellende en verdriet maar ze besluiten toch om samen verder te gaan.
Maar G.E is nog steeds verdrietig en het begint bijna een fobie te worden .
Als je samen verder gaat dan neem ik aan dat je praat over oorzaak, gevolg en hoe verder, anders heb je geen basis om verder te gaan. Want als je opdezelfde voet door blijft gaan gaat het gegarandeerd weer fout.. Ik kan het ook positiever stellen waarom blijft de vriend bij G.E. en niet bij zijn scharrel. Daar is ook vast een reden voor, want als hij dat niet weet dan weet hij zijn eigen naam waarschijnlijk ook niet meer.
Dit zou je dus zelfvertrouwen moeten geven en dat heeft Goodnight Elizabeth niet. Daarom vroeg ik; is het wel goed uitgepraat of draaien we om de hete brei heen? Ik spreek (helaas ook) uit ervaring.

ik merk dat veel mensen het allemaal willen plaatsen in hun rationele denkkader maar daar past het vaak gewoon niet in, daarom oordelen mensen vaak ook zo hard, want het is ongrijpbaar en kan iedereen overkomen en dus eng.
De wens is de vader van de gedachten, want, je denkt altijd dat het bij een ander gebeurt en niet bij jezelf. Je begrijpt dingen ook pas als er zelf met de neus bovenop wordt gedrukt. Maar dat neemt niet weg dat problemen niet rationeel benaderd mogen worden. Je hart volgen en rationel denken gaan meestal niet goed samen. Als iemand goed in puree zit dan denkt hij niet meer helder. Het is goed als er iemand is die hem de ogen opent en weer met beide benen op de grond zet. Een zwager van mij heeft een paar jaar geleden zelfmoord gepleegd. Er is niemand bij ons die het begrijpt maar toch gebeurt dat niet zomaar. Zo van “shit happens”
Natuurlijk heb je types die voor de problemen weglopen. Mensen die hun muntje in een andere gokkast gooien en hopen op de jackpot en daarmee vergeten dat ze hun problemen vaak meenemen. Maar er zijn ook mensen die aan hun tax zitten en gewoon “op” zijn.
Dus praten en vooral luisteren zou op elke spiegel moeten staan zodat je het ieder morgen weer opnieuw ziet.
Problemen moet je zo goed mogelijk vanaf de wortel aanpakken en daarvoor zul je toch moeten analyseren. En als het probleem echt boven je hoofd groet moet je stoppen, adempauze nemen en wachten tot je weer helder bent. Rationeel maar wel een feit.

Jippie
Heeft voor elke oplossing wel een probleem :roll:

Gebruikersavatar
droomvlinder
Berichten: 2013
Lid geworden op: wo 14 augustus 2002, 1:01
Locatie: -wereldburger -

Berichtdoor droomvlinder » zo 20 juli 2003, 11:25

Ik ben het met selene eens over het rationnele .

Elisabeth : denk samen vooral naar de toekomst toe .

Maar in het antwoord van jippie zit naar mijn ervaring ook veel waarheid : maar degene die vreemd gaat kan zijn reden niet altijd verwoorden .Een van mijn partners verwoordde het als volgt : "ik was vooral geboeid en verleid door de fantastische innerlijke rijkdom van deze vrouw " Hij zei ook : ik kom weer naar je toe omdat ik met jou wil verder leven , maar ik kies niet echt tussen twee vrouwen" , hij liet de andere vrouw haar volle waarde met respect .
Maar onze relatie beeindigde jaren later toch omdat hij buiten de relatie meer innerlijke verrijking wou vinden .
Om van iemand te houden moet je veel van jezelf gaan houden .

Gebruikersavatar
Jippie
Berichten: 3000
Lid geworden op: wo 16 juli 2003, 22:51

Berichtdoor Jippie » ma 21 juli 2003, 23:24

@ Selene
*en nu gaat jouw ratio waarschijnlijk denken...nou ja zeg! wat bazelt zij nu? *

Nee, je bazelt niet. Ik kan me alleen niet goed in jouw standpunt verplaatsen.
Ergens heb je waarschijnlijk wel gelijk maar ik benader dingen nu eenmaal anders (zal wel met mijn werk te maken hebben, ben een techneut, een troubleshooter, en ik stop niet eerder voor het lek boven water is)
Wij (mijn vrouw en ik) hebben de laatste 5 jaren behoorlijk wat voor de kiezen gehad. Ziektes en sterfgevallen in de familie, de zelfmoord van de broer van mijn vrouw, ruzies op het werk, onstlagen worden, dwangneuroses van mijn vrouw, vrouw overspannen, Jippie die z'n rug heeft vernield en zijn werk niet meer kon doen. Sessies bij de psychiater worden door anderen vertaald dat we gek zijn. En als klap op de vuurpijl; vrouw wordt verliefd op een ander en wil bij Jippie weg.
Ik heb mij hier altijd door heen kunnen slaan met een rationele en nuchtere denkwijze. En kom bij mij niet aan dat je niet weet waarom je iets doet. Dan zoek maar eens uit waarom je dat doet.
Ik geef toe het is geen aanpak die bij iedereen succes zal hebben en dat vergeet ik nog wel eens.
Ik ben een haan in het hok en door de jaren behoorlijk zelfverzekerd geworden. En dat betekent wel dat je moet waken om niet arrogant en betweterig te worden. Daarom is luisteren heel belangrijk voor mij want anders wals ik er over heen en mis ik de slag.
Dus... zoals ik geleerd heb over mensen en hun karakters op een "safety behaviour course" dit jaar.
There is no good or bad, there's just difference.


Jippie:ik bedoel 't wel goed maar 't komp er soms zo rottig uit :)

Gebruikersavatar
Jippie
Berichten: 3000
Lid geworden op: wo 16 juli 2003, 22:51

Berichtdoor Jippie » di 22 juli 2003, 16:37

=): U bent een wijze vrouw

Ik zat net over de railing te kijken hoe de Jan van Genten aan het duiken zijn naar vis. Het leven is waard om geleefd te worden.
Ik kwam per ongeluk op deze site terecht toen ik een leuke digitale kaart zocht voor mijn vrouw. Ik moet zeggen dat ik me goed heb vermaakt en ik ben ook nog weer wat wijzer geworden. (nee, niet op sexgebied.. het niveau wat iknu heb vind ik voldoende)
Vanavond gaan we weer naar huis dus ik heb niet meer zoveel tijd om op deze site rond te hangen.

Greetings & thanks,

Jippie: c.u next time 8)


Terug naar “Relaties”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 8 gasten