Omgaan met een geval van incest van lang geleden...

[droomvlinder]

Lieve Lithium,

iemand in m'n naaste omgeving is historicus, gespecialiseerd in het domein van meisjes die in instellingen geplaatst werden tussen de jaren 1920 en 1965. Meisjes die voor het merendeel misbruikt werden en in een "heropvoedingsinstelling" terecht kwamen.Instellingen die in feite een gevangenis waren en waarin het karakter van de meisjes te niet gedaan werd. Ze wist misschien wel van die mogelijkheid af , en er werd misschien mee gedreigd... Zelf ben ik 65 en ik kan de sfeer van de tijd waarin het je oma overkwam goed inschatten. De meisjes trokken meestal aan het kortste eind wanneer ze met incest bovenkwamen. Ze werden beschouwd als zijnde provocerend , in ieder geval was het officieel zelden de fout van de man die hen verkrachtte want zo noem ik het .De blokkage moet dus heel diep zitten bij je oma. De boosheid ook. Je hebt gelijk dat je de beerput niet opentrekt.
Het is goed dat je eindelijk hebt kunnen vernemen waaraan dit boos zijn te wijten is, er is vast moeilijk mee te leven. Misschien zijn de chemo en de huidige behandeling een mogelijkheid om haar te orienteren naar psychologische steun waarin ze misschien iets over haar verleden zal lossen. Maar dat is helemaal niet zeker. Een litteken opentrekken kan veel nieuwe pijn veroorzaken.Maar haar boosheid helpen loslaten met een anoniem hulpgever kan zeker op haarzelf en jullie een goede invloed hebben . Ik zou zeggen omring haar met liefde als ze dit niet afweert.
Sterkte Lithium .

[Jippie]

Op mikky wil ik nog even reageren... Het is vooral het effect wat het wegstoppen van de incest heeft gehad dat me dwarszit... Zo'n beetje ál mijn oma haar handelen is erdoor gekleurd omdat ze dit nooit verwerkt heeft. Praten over je misbruik kan misschien een waardevolle les zijn voor je kinderen (afhankelijk van hun leeftijd), en het kan ze laten zien dat ook zij overal met je over kunnen praten. Maar als je het gevoel hebt dat je het misbruik een plekje hebt kunnen geven en je er bewust van bent wanneer het je gedrag of keuzes beïnvloed ben je al een heel eind.

De verloren jaren haal je niet meer in.
Het zal voor haar heel moeilijk worden om het los te weken en elders een plek te geven. Bij EMDR zijn er ook genoeg mensen die de sessie' s niet afmaken omdat het te zwaar is. En dan hoeven ze er bij zo' n sessie alleen maar aan te denken en niet eens over te praten als ze dat niet kunnen.
Ik wou hier alleen maar mee aangeven dat dit werk is voor professionals, dat je geen te hoge verwachtingen mag hebben of te hoog moet inzetten, hoe nobel de insteek ook is vanuit jouw compassie.
Het is heel triest wat er is gebeurd en dat dit all die tijd is verstopt. Ik begrijp ook je bezorgdheid voor je oma en je frustratie dat haar leven haar grotendeels is afgepakt. Geen "dolce vita" maar een constant juk op je schouders.
Als je het met haar bespreekbaar wil maken forceer dan niets. En zeg gewoon dat je zielsveel van haar houdt zoals ze is en daar niets aan zal veranderen.
Ik ben verder geen therapeut dus kan je ook geen adviezen geven. Maar ik weet uit ervaring (in mijn zeer naaste omgeving) wat er gebeurt als er trauma' s naar boven worden gehaald, en dat is heftig.

[mikky]

hoi

ik ga het mijn kids ook zeker nog vertellen maar wel als ze ouder zijn. ze zijn nu nog te jong om het te kunnen begrijpen.

groetjes
marlies

[runningslim]

@Mikky:

Sterk!

@Droomvlinder:

Als ik jouw posting lees, speelt de film "the remains of the day". Ik vind de film sterk, kan me er inleven. Misschien een tip voor Lilithium om deze eens (samen met oma) te bekijken?

@Lilithium:

Succes met het uitvogelen van je identiteit! Dat komt goed. Als ik jouw postings lees, dan weet ik dat zeker. Ze ademen persoonlijkheid en zelfkennis uit. Je weet dat je jezelf soms 'kleiner' maakt dan je bent. Dat is al heel wat. Nu nog uitzoeken hoe je dit kunt voorkomen! Het klinkt gemakkelijker dan het is (i know). Veel succes!

[Laars]

Oeh, heftig verhaal! schaamte is een hardnekkige emotie/gevoel. Ergens.. in mijn familie van moederskant is er ook op dit gebied iets aan de hand. Ik kwam er pas achter tijdens mijn werk. Ik herkende gedrag wat mensen laten zien als er grenzen worden overschreden. Mijn oma waarschuwde altijd en veel, pas later wist ik dat het een reden had. Ik ben op zoek gegaan naar normen op dit gebied, Ik had zelf alleen maar waarschuwingen tegen en een vertekend beeld van de man. Zo zie je maar dat het vele generaties doorsijpelt Mijn vader heeft achteraf wel gevochten tegen dit beeld, maar waarschijnlijk tegen de vrouwelijke bierkaai(en). Mijn moeder waarschuwde ook, niet tegen zwangerschap maar tegen de ongeremdheid van de man. Zeer schadelijk, weet ik nu, maar dat kan ik haar niet kwalijk nemen.
EMDR is succesvol, maar oudere mensen zijn niet zo van de therapie. Droomvlinder zegt het, wees lief en zorg voor acceptatie. Zorg goed voor jezelf, hoe egoïstisch dit misschien ook klinkt. Ik heb al een reis gemaakt, diverse dingen ontdekt en gedaan... haptonomie is lekker laagdrempelig, misschien een leuk begin, emotioneel lichaamswerk schijnt ook goed te werken Wil niet te snel, geniet onderweg van je reis, het uiteindelijke eindpunt bestaat niet, denk ik ...

Laars, nu dol op erotiek..

[zee]

ik heb het er in alle jaren nooit echt uitgesproken uit kunnen krijgen, maar ben er vrij zeker van dat dit ook mijn moeder overkomen is. Wat ik ervan heb kunnen reconstrueren: kleine gesloten eilandgemeenschap, misbruik door oom, geschrokken aangekaart bij haar ouders, moeders woedend boos op dochter want zoiets deed haar broer niet - dochter had last van hysterische verzinsels, wat ze alleen maar deed om interessant te lijken. Case doofpot closed, familie eer gered.
En daar dan haar leven mee door zien te komen... Frustraties, angsten, psychische nood, onbegrepen voelen, drankmisbruik.
Geen enkele therapeut heeft het deksel ooit van haar beerput gekregen, liever dood dan die doos van Pandora opengetrokken.

Zee

[Snoozie]

ik heb het er in alle jaren nooit echt uitgesproken uit kunnen krijgen, maar ben er vrij zeker van dat dit ook mijn moeder overkomen is. Wat ik ervan heb kunnen reconstrueren: kleine gesloten eilandgemeenschap, misbruik door oom, geschrokken aangekaart bij haar ouders, moeders woedend boos op dochter want zoiets deed haar broer niet - dochter had last van hysterische verzinsels, wat ze alleen maar deed om interessant te lijken. Case doofpot closed, familie eer gered.
En daar dan haar leven mee door zien te komen... Frustraties, angsten, psychische nood, onbegrepen voelen, drankmisbruik.
Geen enkele therapeut heeft het deksel ooit van haar beerput gekregen, liever dood dan die doos van Pandora opengetrokken.

Zee

voor mam, ook al is het te laat om haar dat nog in het echt te geven maar voor jou ook Zee om dat wat je hebt moeten missen in je leven

[runningslim]

@Zee & Laars:

Pfffoeewww...

Ik weet niet onmiddellijk wat te zeggen.

'Familie-eer gered', hoe wrang en cynisch kan iets klinken?

'De ongeremdheid van de man', ??????? Misschien dat al te veel geremdheid destijds veel meer schade berokkend heeft dan je voor mogelijk houdt?

Het zijn maar wat bedenkingen van me, hoor.

[zee]

Tnx

[Jack4y]

Ik heb geen incest ervaring maar wel ervaringen van misbruik. Verschuilde mijzelf altijd, voelde geen bestaansrecht enz. Ik herkende je verhaal. IK heb het na 50 jaar eindelijk met mijn ouders kunnen bespreken. Mijn moeder was ernstig ziek en dat kreeg de overhand.

Ik ben in contact gekomen met familie opstellingen en er ging een wereld open.
Energetisch heeft het veel met mij gedaan. Een soort van waas, de slechte en verkeerde energie kon ik teruggeven. Geven waar het hoorde en de systemische lijnen met mijn ouders werden hersteld.
Ik voelde me als herboren en steeds meer in de tijd kreeg het een plek en raakte (infecteerde) mij niet meer.

Natuurlijk wordt ik er nog vaak aan herinnerd.

Er zijn veel personen die familie opstellingen doen, neem iemand met ervaring.
Ik wil geen reclame maken kijk eens bij Annebienne in Leusden.