Schaduw en Zon

Schaduw

Een blauwe lucht en een hoog staande zon. Heet zand dat onder het lichaam koel wordt. Het geluid van branding en badende mensen. Lichamelijk genieten van de zon over het hele lijf. De smaak van zand en zout. De streling van een zacht briesje. Een verlangen dat groter wordt en onvervuld blijft. Hoe je je ook omkeert, je benen spreidt en weer sluit, of je bekken in het zand boort. Je wilt aandacht, maakt van de weeromstuit de bandjes van je bh los en stroopt je broekje half over je billen. Niemand die het merkt verdorie.

De zon stond recht boven het strand. Het was zo’n zeldzame mooie dag voorafgaande aan het zomerseizoen. Zo’n dag waarop het niet te heet is en de lucht strakblauw. Het was aangenaam stil op het strand. Ik had een lang eind gewandeld, was moe en had ontzettende zin in iets onbepaalds. Het maakte me onrustig. Ik had vanwege de wandeling geen badspullen bij me en had dus geen keus. Ik gooide alles uit op wat kleine dingen na. Ik strekte me uit op het zand alsof ik de golven in dook. Vingers en tenen zo ver mogelijk van elkaar vandaan in het zand gestoken. Lekker gevoel. Het zand was heet maar koelde onder mij snel af tot een aangename frisheid.

Ik had een week vakantie genomen want ik moest er even uit. De praktijk, de scheiding, de kinderen … het was me even te veel. Ik kon samen met een vriendin een vakantiehuisje betrekken. Mijn moeder zou een week voor de kinderen zorgen. De dag voor het vertrek zegde mijn vriendin af. Iets met haar vader. Ik had er goed de pest over in maar ben toch gegaan. Dan maar in mijn eentje. Gek genoeg beviel het me wel. Alleen op mezelf, laat opstaan, alleen dineren aan een tafeltje met goede wijn. Veel lezen, tv kijken en diep slapen in een zacht bed. Alleen maar slapen. De vibrator die ik voor de zekerheid had meegenomen stond werkeloos in de kast.

Moe van de wandeling bleef ik een tijdje languit liggen. Luisterde naar het geluid van voorbijschietende meeuwen. Het alom aanwezige geruis van miljarden watervalletjes in de branding. Ik voelde de heerlijke, fantastische en onmetelijke ruimte van de zee om me heen. Een zachte windvlaag gleed verkoelend over mijn rug. Oneffenheden in het zand drukten tegen mijn lijf. Ik schurkte nog wat heen en weer om beter te kunnen liggen. Al doende zakte ik in koeler zand. Het gevoel daarvan op mijn borsten, buik en bovenbenen werkte erotiserend. Alsof mijn huid werd afgeblust. Zand liep mijn bh in en schuurde langs de randen. Mijn navel zat vol prikkelend zand. Ik maakte de sluiting van mijn bh los. De elegante witte stof viel ter weerszijden van mij. Ik keek dikwijls naar vrouwen die er ook zo bij lagen. Een aantrekkelijk gezicht. Raar dat de plaats waar een simpel bandje spant een heel aantrekkelijk plekje kan worden. Ik wilde gezien worden.

In de verste verte was er niemand die naar mij keek. Ik merkte dat ik dat jammer vond. Ineens vond ik het strand te leeg. Ik probeerde er niet aan te denken. Ik maakte mijn geest leeg door aan niets te denken. Dat wil zeggen: ik probeerde het. Vergeefs. Gedachten schoven als wolken door mijn hoofd, zonder samenhang. Toen ik er één vorm wilde geven dacht ik terug aan een man in het restaurant. Hij zat net als ik alleen te eten. Niet onaantrekkelijk. Beetje kunstenaartype. Sandalen, een lichte broek en een openvallend kleurrijk overhemd. Wat me aan hem opviel was dat hij me onophoudelijk zat op te nemen. Alsof hij niet anders kon. Alsof hij me midden in zijn aandacht plaatste. Hij probeerde het niet te erg te laten blijken, wat ik waardeerde. Ik was alleen niet geïnteresseerd. Maar toen ik na de koffie wegliep was het alsof ik uit een warm bad stapte. Aandacht deed me kennelijk goed. Ik gloeide er van. Die avond streelde ik mij voor het eerst sinds vele dagen. Toen mijn gedachten naar de aandacht van de onbekende man gingen gloeide de warmte in mijn buik op en gleed ik onweerstaanbaar in een hevig orgasme.

Onverdraaglijk waren deze gedachten op dit rustige strand. Ik schurkte mijn lijf tegen prettige stukjes weerstand. Waarom is er niemand die je wil grijpen als je het nodig hebt en zijn er zoveel als je even gewoon wilt zitten. Ik schoof mijn broekje zelfbewust een stuk over mijn billen. Zoveel mogelijk bruin worden alstublieft. Als ik dan toch zo’n wellustig type was, dan maar met overtuiging. Direct trok ik het elastiek weer wat naar boven want je kunt nooit weten wie je ziet. Op het moment dat ik besloot dat ik moe van mezelf aan het worden was, hoorde ik geslof in het zand. Dicht bij. Veel te dicht bij. Voordat ik er goed en wel erg in had viel er een schaduw over me heen. Automatisch bevroor ik in mijn houding. Ik wachtte tot de impertinente stappen en schaduw voorbij waren.

Het was stil en ik lag in het donker. Dit wilde niet tot mij doordringen tot de schaduw me een fysieke ervaring bezorgde. Een gering maar definitief verschil tussen mijn blakerende benen en een afkoelende rug. Ik weigerde om te kijken maar zag de contouren van de schaduw naast mij over de kuiltjes in het zand. Daar stond iemand. Speciaal voor mij want waarvoor zou hier iemand anders staan ? Politie, strandwacht, EHBO, kelner ? Niet waarschijnlijk. Steeds duidelijker werd het dat er niets werd gezegd. Een voet schraapte door het zand alsof er iets werd meegedeeld. Ik besefte dat de aantrekkelijke plekjes waar eens de bh bandjes lagen zich nadrukkelijk in het zicht bevonden. Oh god, mijn billen. Waar zat mijn broek precies? Ik voelde me naakt en besefte dat ik nog veel naakter was.

Iemand stond vlak naast me naar mij te kijken. Zijn of haar schaduw was niet alleen over mijn naakte huid gegleden maar drong nu stukje bij beetje in me door. De voortdurende stilte begon geruststellend ten werken. Geen bekeuring, geen sieradenverkoper, geen bestelling. Ik stelde me voor hoe er nu nieuwsgierige blikken over mijn lichaam gleden. Dat mocht want ik was daar in het geheel niet verantwoordelijk voor. Blikken die mijn schouders beetpakten, mijn nek grepen, over mijn flanken dwaalden. Een hopeloze zoektocht naar de vorm van mijn borsten en de zachtheid van mijn buik die ik in het zand verborgen hield. Blikken die onrustig zouden worden op de speurtocht over en waar mogelijk onder mijn maar half opgetrokken broekje. Ik wenste dat ik het ding verder omlaag had geschoven. Als er dan toch iemand iets van me wil, dan helemaal.

Mijn opstandige gevoelens waren weggespoeld door een overmacht aan beelden die deze bizarre situatie opriepen. Het belangrijkste gevoel was dat ik iets voor mijzelf wilde. Iets waar ik wanhopig naar verlangde en dat er nu moest zijn. NU ! Niet zacht en inleidend maar onweerstaanbaar en leidend. Een oneindige streling met de boodschap me te willen bezitten. Deze gedachten gingen onwillekeurig gepaard met onderhuidse bewegingen en een onwillekeurige verplaatsing van mijn benen. “Kijk maar”, zei ik als het ware, “kijk naar mijn kut. Rechtstreeks. Raak hem aan en doe het goed. Ik breng je daarmee in verwarring maar zo meteen mag je.” Ik wilde mijn kont omhoog duwen opdat hij mij midden op het strand zou nemen. Overtuigend en helemaal. Vergeten was de optie dat er iemand anders naast me zou kunnen staan. Een voet schuurde opnieuw door het zand als teken dat mijn gedachten waren begrepen. Psychologisch gesproken had hij bezit van me genomen.

Ik draaide nu mijn hoofd naar de andere kant. Naast me stonden twee sterke zanderige voeten met daarboven de soepele stof van een zomerpantalon. Een man dus. Hij stond zo dicht naast me dat ik niet méér van hem kon zien. Naast mijn wellust bekroop me een gevoel van woede. Wat dacht die gozer wel niet ? Ik sloeg nijdig één arm van boven mijn hoofd tot langs mijn zij en raakte daarbij zijn been. Ik zorgde voor een flinke kras over één van zijn voeten. Even gebeurde er niets. Toen merkte ik dat hij zich over me heen boog. In één flitsende seconde bliksemde door mijn kut alle door mij gefantaseerde scenario’s. Nu zou het gebeuren. Ik voelde een hand door mijn haar gaan. Een paar vingers gingen licht over mijn hoofdhuid. Ik hoorde de diepe inhalering van adem en toen waren de voeten verdwenen. Na een paar tellen keek ik over de rand van mijn afgezakte zonnebril heen. Een man met een loshangend overhemd en lichte zomerbroek wandelde naar de strandopgang. Hij wankelde een beetje. Hield zijn schoenen in een hand. Hij liep weg.

In het vakantiehuisje dronk ik achter elkaar een halve liter koude chocolademelk, frisdrank en een restant rode wijn. Ik herinnerde me de gekookte worst in de koelkast en maakte hem soldaat. Ik smeet mijn kleren uit, vloekte hartgrondig, en zapte driemaal over alle TV zenders heen en terug. Ik zette de douche op het maximum, waste mijn haren en al het zout en zand van mijn huid en gooide me op bed. Het zachte bed nam mijn kokende lichaam en geest soepeltjes op. De koele streling was verkwikkend. Ik kon weer om mijzelf lachen. Ik bevoelde de borsten die de onbekende zo wanhopig had willen zien; mijn buik die niet anders dan de druk van zeezand had weerstaan en nu glad aanvoelde; de zachtheid en het fluweel van mijn schoot die hij hoogstens zal hebben vermoed. Het gebrom van de vibrator werd muziek toen ik hem pulserend langs mijn clitoris liet zakken om hem dan verticaal naar de diepe donkerte van mijn grot te leiden. Een groot gevoel nam bezit van mij. Ik had voor het moment vrede met de gedachte dat de onbekende en ik niet samen hadden kunnen zijn. Ik hield op met denken en spreidde mijn benen tot ze niet meer verder konden.

Zon

Een blauwe lucht en een hoog staande zon. Heet zand aan de voeten. Het geluid van zee en badende mensen. Lichamelijk genieten van de zon over het hele lijf. De smaak van zand en zout. De streling van een zacht briesje. Daar doorheen een man die even uit zijn werkt breekt. Blik en geest schoongemaakt door zee, geluid, ruimte en sfeer..

De zon stond recht boven het strand. Het was zo’n zeldzame dag voorafgaande aan het zomerseizoen. Zo’n dag waarop het niet te heet is en de lucht strakblauw. Vanuit het werk was ik voor een korte onderbreking het strand opgegaan. Overhemd, lichte zomerbroek. Schoenen met sokken in de hand. Dat doe ik wel vaker. Even de indruk van het beeldscherm laten wegwaaien door de wind. Het verlangen om het brede geluid van de zee te horen en de ogen te laten dwalen. Ook het prikkelende gevoel om het werk te verlaten en langs blote mensen te lopen. Bijna: een beetje vreemdgaan. Vandaag was het vrij stil op het strand. Dat was wel lekker. Een gevoel van vrijheid.

Op de terugweg sulden mijn voeten door het hete zand. Een prettige hitte die me aan mijn jeugd deed denken. Na het zwemmen met een nog vochtige handdoek naar het hooggelegen “zachte zand”. Daar opdrogen in de zon en naar meisjes kijken. Een stuk voor de strandopgang lag een vrouw op haar buik te zonnen. Ik merkte dat ik nogmaals, en nu wat nauwkeuriger naar haar keek. Toen ik haar eenmaal had gezien intrigeerde ze mij. Op de een of andere manier werd mijn aandacht door haar getrokken. Dat gaf een prettig gevoel. Ook het gevoel dat het niet helemaal in de haak was. Het strand was ineens minder leeg geworden.

Ik verlegde mijn route. Op deze manier kon ik vlak langs haar lopen en toch de schijn ophouden dat ik naar de opgang onderweg was. Het waren haar rug en benen die me aantrokken. Een languit gestrekt lichaam met een grote bos haar die het gezicht verborg. Terwijl ik naderde kon ik zien dat ze sterke benen had onder een onwaarschijnlijk wit broekje. Kennelijk een onafhankelijke vrouw, die zich welbewust languit op het zand had uitgestrekt. Open en toegankelijk voor zon en wind. Geen bandjes over haar rug. In toenemende mate nam ik haar nieuwsgierig op. Gretig zelfs. Ik vond haar buitengewoon aantrekkelijk en wilde meer van haar zien. Nog voor ik het besefte voelde ik dat het me opwond om haar te naderen. Ik besloot vlak langs haar te aan en vertraagde mijn tempo.

Haar aanwezigheid trok warmtesporen door mijn lijf. Een dierlijke gewaarwording. Een wilde kat sluipend naar het vrouwtjesdier. Mijn schaduw ging mij vooruit. Gleed over kuiltjes, stukjes hout en schelpen. Dan gleed hij over haar tenen, haar voeten. In een opwelling liep ik zo dicht op haar toe dat zij verder in mijn schaduw kwam te liggen. De schaduw gleed over haar kuiten, bovenbenen en over haar billen. Zij moest mij nu zeker gehoord hebben. Haar rug, hoofd en armen nam ik binnen mijn schaduw op. Ik stopte mijn slenterende gang met een nerveus gevoel in mijn lijf. Ik bleef volstrekt stil staan terwijl ik haar warme lijf uit de zon hield.

Ik keek intensief naar haar. In mijn bewustzijn sprong de wonderbaarlijke gedachte dat daar ineens vlak voor mij een levende, warme en aantrekkelijke vrouw lag. Zo nabij dat ik haar met de geringste moeite met mijn voeten zou kunnen aanraken. Boven het hoofd gestrekte armen. Een volle donkere haardos met stukjes zand er in. De prachtige lijn van nek en rug. Een lange, sterke rug. De vrouw zou zeker sterker zijn dan ik. Deze gedachte gaf me een prettige gewaarwording. Een sterke rug, die veel moet dragen verdient ook aanraking, streling, mededogen. Ik wilde haar aanraken. De manier waarop zij uitgestrekt lag en niet op mij reageerde leek bijna een vraag om aandacht. Dat vond ik een aardig staaltje wishful thinking. Toch deed het me goed.

Haar stevige lange benen lagen losjes op het zand. Goedgevormde voeten waarvan de tenen zich in het zand hadden geboord. Ik had ze uit hun kuiltje willen halen en willen aanraken. De vorm en het gewicht van haar voeten voelen. Een hand over de voetzool. Vingers tussen haar tenen. Onrustiger geworden gleden mijn ogen van haar voeten over haar zonbeschenen benen omhoog. Mijn blik veranderde naar mijn gevoel in een paar, zelfs twee paar, handen die haar benen omvatten. Zachte handen over een warme huid. Van haar knieën omhoog glijdend.

Het broekje ontroerde me. Het liet haar rug vrijmoedig vrij met een flink stuk van haar billen. Het was van een witte satijnachtige stof. Niet van een bikini. Even welde verwondering op. Ik kwam tot de slotsom dat het een eenvoudig, luxe onderbroekje was. Daarom had ik het al van veraf op zien lichten. Het lag een beetje losjes om haar billen. Alsof ze het omlaag had willen duwen en halverwege toch maar van gedachten was veranderd. De losliggende bh bandjes waren van dezelfde stof. Ik werd verliefd op de oneindige welving van haar naakte lijf.

Het gezicht was van mij afgewend. Ik wilde haar zien. Mijn ogen gleden over haren en armen. Met een intensiteit alsof ik wilde dat zij mijn blikken voelde, voelde ik hoe die haar streelden. Mooie handen. Sterke en sprekende vingers. Ik stond nu al een onbehoorlijke tijd naar haar te kijken. De vrouw zei niets en liet niet merken dat ze wist dat ik er stond. Toch moest ze het nu al lang weten.

Ik zag dat de vingers bewogen. Een langzame beweging van vingers die in het zand grijpen. Daarna ontspanning. Vervolgens opnieuw de vertraagde film van vinger die langzaam in het zand klauwen. Ik voelde haar handen zich als het ware om mijn ballen sluiten. Met een voet draaide ik door het zand om geluid te maken. Haar te laten weten dat ik wist dat ze me waarnam. De kracht van mijn voeten in het zand om de kracht uit te drukken waarmee ik de spieren onder haar huid wilde aanraken. Als ik haar werkelijk zou aanraken, of zou aanspreken, zou dit de betovering doorbreken. Des intenser nam ik haar waar en voelde bijna fysiek haar verbrede ademhaling. Het was duidelijk dat wij zwijgend op elkaar reageerden.

Ik had mijn handen in haar oksels willen leggen, met lange bewegingen mijn handen over de golven van nek, rug en billen willen laten gaan. Streling afgewisseld met sterke druk. Ik verlangde er naar om de kuiten en knieholtes stevig te kunnen voelen. Beide handen ter weerszijden van een knie te kunnen leggen. Over een dijbeen naar boven glijden tot vlak bij de stof van het broekje. Tot waar de hitte van een warm lijf zich onmiskenbaar op de huid van de hand laat voelen. Dan het andere been. Haar broekje niet raken, of hooguit als een terloopse beweging. Een vlakke hand wellustig door het kuiltje van de rug laten gaan. Twee of liever drie handen die krachtig over de heupen naar de billen trekken. Vingers die zich in de billen begraven. Ze tegen elkaar drukken en schaamteloos uit elkaar plooien. En dan, op het moment dat zij beslist weet dat het gaat gebeuren, de streling laten doorglijden naar het duister tussen haar benen. Over de gladde losse stof van haar broekje. Sterke druk op de brug onder haar kut, een volle verkennende hand over haar valleitje. Een vinger die naar naakte huid ziekt. Het wonder om haar spontane gegrom te horen en de onwillekeurige beweging van haar lichaam naar de strelende hand. De panter die laat merken dat ze het mannetje toelaat. .

Op deze onmogelijke plaats verlangde ik wanhopig naar haar. Dwaas stond ik te kijk in mijn stadse werkkleren. In een raar contrast met haar uitbundige naaktheid. Niettemin was ik nu geruime tijd volkomen geil aan het worden door te kijken naar een vrouw die onmiskenbaar nu ook opgewonden werd. De langzame bewegingen van haar vingers en tenen breidden zich uit naar het lichaam. De vrouw bewoog bijna onmerkbaar. Iemand die iets verder van ons afstond zou er niets van kunnen zien. Ze vrouw kantelde haar bekken met een krachtige druk van haar lichaam in het zand achterover. Daarna voorover zodat ze haar benen uiteen kon leggen. Zoals altijd ervaarde ik het wonder van de reactie van een mens op de andere mens.

De lichte spreiding van haar benen maakte me geiler dan ik al was. Nu kon ik haar broekje volgen tot waar het losjes over haar begerenswaardige moeras moest liggen. Ik keek gebiologeerd naar haar en schraapte nogmaals een voet door het zand. In een snelle beweging draaide zij haar gezicht om naar de kant waar ik stond. Ze zou op deze manier niet meer dan mijn benen en broekspijpen kunnen zien. Ik nam haar gezicht goed op. Ze was geen schoonheid. Dat had ik ook niet verwacht. Maar het gezicht was wel sterk, geprononceerd en even sprekend als haar lijf. Een donkere zonnebril bedekte haar ogen. Ik bracht de stevigheid van haar donkere haardos en wenkbrauwen in verband wat er in haar broekje zou liggen. Een even aantrekkelijke bos met een al half geopende zachte, blanke vrucht. Veel vrouw, heel veel vrouw.

Ik zinderde naast haar en kon mijzelf ruiken. De vrouw verlegde een arm van boven haar hoofd naar haar zij. In de zwaai raakte haar hand als per ongeluk mijn voet, alsof die in de weg stond. Een nagel trok een nijdig spoor over de bovenkant van mijn voet. Ze zei niets. Ik zweeg. Mijn schaduw omvatte haar bovenlichaam, armen en hoofd. Ik genoot van de aanblik van de zonbeschenen delen van haar lijf. Ik wilde dat ik de plaats van de zon kon innemen. Dat ik het was die haar op de meest onbeschaamde manier kon bekijken, aanraken en strelen. Haar zich laten ontspannen. Haar buik en haar dijbenen verwarmen door in haar lichaam door te dringen. In afwachting van het moment dat zij haar broekje voor mij zou uittrekken. Dan op, over en in haar schijnen. Een geheim verbond tussen haar en mij.

Ik bukte mij en wriemelde met mijn hand door haar haardos. Met drie vingers raakte ik haar hoofdhuid. Dan richtte ik me op en liep door in de richting van de strandopgang. Op weg naar mijn werk. Ik keek niet om. Op het werk zocht ik een stille, koele plaats; maakte mijn kleding los en streelde mezelf. Langzame volle en lange bewegingen. Met het voorhoofd tegen koele tegels geleund haalde ik de intensiteit van haar verschijning voor ogen en spoot de spanning weg uit mijn lijf. Met een grondigheid die me verzwakte. Toen ik de tegels met een papiertje schoonmaakte dacht ik wanhopig waarom ik niet met haar samen had kunnen zijn.