Privézangles (deel 1)

Ik ben op de fiets onderweg naar de repetitielocatie van de band van Bas, met mijn saxofoon op mijn rug. Ik hoorde via via dat hij weer mensen zoekt. Mijn instrument lag al een tijdje onder het stof, dus het feit dat er een vacature is, is een leuke kans om daar weer iets mee te doen.
Ik heb drie jaar geleden al eens auditie gedaan bij zijn band. Hij heeft me toen behoorlijk laten zweten door me moeilijke partituren te geven, om te testen wat voor vlees hij in de kuip had. Hij had me, heel subtiel, al een goedkeurend knikje gegeven. Uiteindelijk kwam het er niet meer van om een vervolg aan die auditie te geven, want mijn vader werd ziek en dat slokte al mijn tijd en aandacht op. Toch verdween Bas nooit helemaal uit mijn gedachten.
Toen ik hem belde om te vragen of ik bij de repetitie aanwezig mocht zijn, was ik bang geweest dat hij zich mij niet meer kon herinneren, maar hij reageerde enthousiast en wist nog feilloos welke partijen hij me toen had gegeven. Ik was daarvan onder de indruk, maar eigenlijk was ik vooral onder de indruk van Bas zelf.

Bas is niet een uitzonderlijk knappe man. Maar als hij met zijn muziek bezig is, gebeurt er iets met hem. Zijn ogen gaan stralen en zeker wanneer iets uitpakt zoals hij het had bedacht, is zijn glimlach niet meer van zijn gezicht af te slaan. Supersexy. Hij weet met zijn humor de andere bandleden altijd zover te krijgen dat ze doen wat hij wil.
Ik voel me nog wat onzeker tussen de andere, meer ervaren, bandleden. Als Bas na afloop van de eerste repetitie vraagt hoe ik het vond gaan, antwoord ik dat ik niet weet of ik het niveau wel aankan. “Natuurlijk wel”, antwoordt hij met zijn mooie lach, “je deed het hartstikke goed, maak je geen zorgen.” En terwijl hij dat zegt, legt hij net iets te lang zijn hand op mijn arm. Of verbeeld ik me nu iets? En waarom krijg ik het nu zo warm?

In de weken die volgen, maken we na de repetities af en toe een praatje. Ik betrap mezelf erop dat ik mijn best doe om bij Bas in de buurt te komen staan zodat ik een gesprek kan starten. Hij informeert naar mijn muzikale ervaringen. Ik vertel dat ik op de middelbare school in een bandje heb gezongen. Zijn ogen lichten op terwijl hij zegt: ”Dat zou nog eens interessant kunnen worden, want eigenlijk ben ik nog harder dan naar een saxofoniste op zoek naar een zangeres.” “Maar er is toch al een zangeres?” vraag ik verbaasd. “Zij stopt er binnenkort mee vanwege haar zwangerschap.” “Ik weet niet of ik dat wel durf”, piep ik. “Als je net zo mooi zingt als dat je eruit ziet, komt het wel goed. Bovendien zal ik je helpen”, fluistert hij in mijn oor. Ik ruik zijn geur. Ik bloos en kan even niets uitbrengen. Mijn benen worden week. Jeetje, ik lijk wel een puber. “Ik… okee… ik zal het proberen…” “Leuk!” zegt hij enthousiast en weer is daar die hand, deze keer op mijn rug.

Als ik thuiskom, tintelt de plek op mijn rug waar hij me heeft aangeraakt nog na. Er is een bericht van hem: “Wanneer gaan we samen de nummers doornemen?” Mijn buik kriebelt. Dit zou me de kans geven om vaker één op één met hem samen te kunnen zijn en wat wil ik dat graag! “Overmorgen?” “Prima. Acht uur bij jou?” Ik stuur hem mijn adres en wens hem een goede nacht. “Droom zacht, lekkere zangeres”, stuurt hij terug. Ik vergis me niet, hij is echt met me aan het flirten! ’s Avonds in bed kan ik maar aan één ding denken: ik wil deze man! Ik word opgewonden bij het idee dat hij over twee dagen hier zal zijn. Ik fantaseer dat hij me bij binnenkomst beetpakt en tegen de muur duwt, mijn bloes van mijn lijf rukt en me gretig zoent op plekken waar ik al een lange tijd niet meer gezoend ben. Dat hij op mijn tepels bijt en me hard bij mijn billen pakt. Normaal gesproken ben ik niet zo van de ruwe seks, maar Bas maakt blijkbaar stoute fantasieën in me los. Ik voel mijn onderbuik tintelen en ga met mijn hand mijn slipje in. Ik ben behoorlijk nat. Met mijn vinger verspreid ik mijn vocht over mijn schaamlippen. Ik kan een kreun niet onderdrukken. Ik wrijf met mijn hand over mijn gezwollen klit en het duurt niet lang of ik voel de extase opkomen in mijn onderbuik. Mijn hart bonkt als een bezetene. Ik beweeg steeds sneller en harder over mijn drijfnatte kut. De gedachte aan Bas die mij achterlangs neemt tegen de muur, die mij laat schreeuwen van genot, is voldoende om me schokkend te laten klaarkomen. Wanneer ik bijgekomen ben, val ik tevreden in slaap.

De volgende dag kan ik mijn gedachten maar moeilijk bij mijn werk houden. Ik kijk veel te vaak op mijn telefoon om te checken of er een berichtje binnenkomt. Niets, helaas. Ach, wat haal ik me toch ook allemaal in mijn hoofd, hij heeft vast wel wat beters te doen dan berichten te sturen aan mij.
’s Avonds piept mijn telefoon, mijn hart slaat een slag over. Zou het…? “Kan ik nog iets lekkers meebrengen morgenavond?” Ik onderdruk de neiging om “jezelf” te antwoorden en stuur dat ik wel van chocola houd. “Nee, chocola is niet goed voor je stem”, is het antwoord, “Laat maar, ik verzin wel iets.”

De volgende dag tel ik de uren af op mijn werk en zodra de tijd erop zit, haast ik me naar huis. Ik eet een lekkere salade en stap onder de douche. Ik kies mijn favoriete douchegel en scheer me van top tot teen. Het hete water op mijn huid geeft me kippenvel en ik moet me inhouden om mezelf niet te verwennen. Ik wil deze spanning bewaren. Ik trek een lingeriesetje aan waarin ik me supersexy voel en kies voor een rokje en een strak shirtje erboven. Ik doe mijn favoriete parfum op.
Als om iets over achten de deurbel gaat, ben ik op van de zenuwen. Bizar wat deze man in mij teweegbrengt. Als ik open doe, bekijkt hij me van top tot teen. Hij doet niet eens zijn best om het subtiel te doen. “Wow, wat zie je er mooi uit.” “Dank je”, stamel ik. Oh, ik voel me zo’n stuntel! “Ik heb aardbeien meegebracht. Ik dacht, ik neem iets gezonds mee. Behalve dan de slagroom”, lacht hij.
In de woonkamer ploft hij op de bank en zet zijn laptop op schoot. “Zo, nu eerst de liedjes.”