Verboden te zwemmen

Natuurlijk wist ik dat je niet mocht zwemmen in die visvijver. Rond mijn zestiende zwom ik er soms stiekem met vriendinnen maar sinds we zijn weggejaagd door een stelletje boze vissers die met hun vieze voeten over onze handdoeken heenliepen heb ik er nooit meer gezwommen. Maar nu was er geen hond te bekennen, deze snikhete dinsdagochtend. Ik was zoals gewoonlijk door het bos wezen hardlopen maar het was nog geen twaalf uur en toch al zeker dertig graden buiten. Meestal loop ik met mijn vriend maar die moest onverwacht invallen dus die zat nu op een airconditioned kantoor. En ik was hier heel alleen in de hitte. Dus toen ik daar die oude visvijver zag liggen kon ik de verleiding niet weerstaan en besloot ik heel even te gaan pootjebaden. Heel even maar.

Maar het water voelde zo heerlijk koel aan mijn voetjes terwijl mijn hoofd nog steeds op ploffen stond dat ik al snel besloot al mijn kleren uit te trekken en er helemaal in te gaan. Het kostte geen enkele moeite om door te komen en het water voelde verrukkelijk. Ik zwem niet zo vaak naakt en was aangenaam verrast door hoe aangenaam het voelde onder water helemaal vrij te zijn. Met rustige slagen zwom ik afwisselend onder en boven water in een paar minuten naar de overkant. Toen ik op de terugweg op een meter of twintig van de kant weer boven water kwam stond daar ineens een politieagent bij mijn kleren. Een mountainbike-agent die zijn lullige wielrenhelm compenseerde met een coole zonnebril en met een korte broek waar een stel prachtige kuiten uitstak. Hij keek mij eerst streng aan en maakte toen zijn helm los terwijl hij mij vermanend toesprak. Zonder helm zag hij er een stuk appetijtelijker uit.

“Mevrouw, weet u dat het hier verboden is te zwemmen?” sprak hij op luide toon.
“Eh, ja, dat weet ik. Maar ik zag nergens vissers en ik dacht dat het dan geen kwaad kon.”
“Ook als er geen vissers zijn is het nog verboden hier te zwemmen. Zelfs met een visvergunning is het hier niet toegestaan te zwemmen. Daarr staat een flinke boete op. Kunt u zich legitimeren?”
“Eh, die heb ik nu niet op zak. Ik heb zelfs helemaal niks op zak want ik heb niets aan. Ik was aan het hardlopen maar kreeg het zo warm dat ik eventjes wilde afkoelen en dan weer verder lopen. Ik had echt geen kwaad in de zin, hoor.”
“Dus u heeft geen identiteitsbewijs bij u? Daar staat ook een boete op. Net als op naaktlopen.”
“Maar ik loop toch helemaal niet?”

“Mevrouw, ik laat me niet voor de gek houden. Voor belediging van een ambtenaar in functie kan ik u zelfs aanhouden.”
“Wat? Ga je me arresteren? Voor een beetje zwemmen in een visvijver?”
“Ik zal doen wat nodig is voor het uitoefenen van mijn functie. Wilt u nu zo vriendelijk zijn uit het water te komen, u bent nog steeds in overtreding.”
“Zoudt u dan zo vriendelijk willen zijn zich even om te draaien zodat ik me snel even kan aankleden?”
“Zodat u er stilletjes vandoor kunt gaan? Ik ben gekke Henkie niet. U komt nu het water uit anders zie ik mij genoodzaakt u toch echt te arresteren.”
“Ga je mij dan in de boeien slaan? En moet ik dan achterop die fiets van je? Of ransel je me alleen maar af met die knuppel van je?”

Hij deed een greep in zijn koppel, haalde daar een soort walkie talkie uit te voorschijn en zei: “Ik kan ook assistentie oproepen en u met de arrestantenwagen af laten voeren, als u dat liever heeft.”
“Okee, okee, ik kom al.” Met langzame slagen zwom ik naar hem toe tot ik met mijn voeten de bodem voelde. Ik liep verder tot ik met mijn borsten bijna boven water kwam en zei toen: “Is dit ver genoeg voor u? Of wilt u me helemaal bekijken?”
“Mevrouw, ik wil dat u onmiddellijk het water verlaat. U bent nog steeds in overtreding.”
“Maar ik zwem toch niet meer?”
“Ook in het water rondlopen is hier verboden. Kom er nu uit.”
“Maar dat staat nergens.”
“Voor de wet is dat hetzelfde. Dus u komt er nu uit of ik roep alsnog versterking op.”

Zo langzaam als ik durfde liep ik de kant op. Ik hield één arm voor mijn borsten en mijn andere hand voor de haartjes in mijn kruis, zodra die boven water uitkwam. Ik zag hoe hij met zijn ogen mijn hele lichaam aftastte. “You like what you see?”
“Wat zegt u?”
“Ik vroeg of je het leuk vond wat je zag?”
“Mevrouw, ik zie een wetsovertreder en dat bevalt mij helemaal niet. U lijkt werkelijk geen respect voor het gezag en de wet te hebben. Ik zou u eigenlijk moeten arresteren.”
“Oh ja? Moet je mij dan ook fouilleren? Ik ben nog nooit gefouilleerd.”

Ik liep naar een stevige boom toe, zette mijn handen tegen de stam en zette mijn benen wijd neer. “Gaat uw gang maar, hoor.”
“Dat is normaliter niet zoals het gaat, mevrouw, maar voor deze keer zal ik een uitzondering maken.” Ik hoorde hoe hij achter me kwam staan en deed mijn ogen dicht. In het water had ik me nog heel vrij en stoutmoedig gevoeld maar nu vond ik het ineens toch wel heel spannend. Ik hoorde zijn ademhaling vlak achter mijn oor en voelde toen zijn handen om mijn polsen. Die gleden tastend over mijn onderarm, bovenarm en schouders. Daar lieten ze los om vanonder mijn oksel over mijn taille en heupen te glijden. Even bleven zijn handen over mijn billen dwalen maar daarna sloot hij ze om mijn linker bovenbeen en bewoog ze naar beneden. Bij mijn rechterbeen begon hij bij mijn enkel en vandaar voelde hij zich een weg naar boven, steeds langzamer bewegend. ik voelde de spanning in mijn huid toenemen en toen hij zijn hand tegen mijn rechterbil bewoog duwde ik mijn billen haast vanzelf naar achter.

Zijn handen draalden wat en ik zei: “Kun je het vinden? Heb ik nergens wapens verstopt? Of stiekem een vis achterover gedrukt?”
“Ik ben nog niet klaar, mevrouw.” Hij gleed met zijn handen over mijn heupen naar mijn buik en van daaraf naar mijn borsten. Daar gleed hij eerst omheen om die toen ineens onverwacht te omvatten. Ik voelde mijn tepels verstijven en hoorde mezelf een soort snikgeluid maken. Ik duwde mijn billen nog iets naar achteren en voelde zijn korte broek tegen mijn huid kriebelen. Ik kromde mijn rug nog wat waardoor mijn borsten harder in zijn handen geduwd werden en hij begon ze zachtjes te kneden. Ook duwden mijn billen nu nog steviger tegen zijn broek aan zodat ik goed kon voelen hoe het daarin begon te groeien.

Ik kreunde nog eens goedkeurend en sloot mijn ogen weer. Ik voelde zijn handen aarzelen en toen vol op mijn borsten terwijl hij zijn heupen tegen mijn billen aanduwde. Ik duwde nog wat harder terug. Ik hoorde zijn adem versnellen terwijl zijn handen over mijn lichaam gleden. Toen ze om mijn heupen gleden verbrak hij het contact met zijn eigen heupen. Even voelde ik hem niet meer maar toen omvatten zijn handen mijn billen. Ik kreunde weer en stak ze nog wat meer naar achteren terwijl ik mijn benen nog iets meer spreidde. Een vinger volgde mijn bilnaad en toen die tussen mijn benen was beland hoorde ik hem schor fluisteren: “Nu is er nog één plekje dat ik niet onderzocht heb. Je moest eens weten hoe vaak daar dingen verstopt worden…”

Hij gleed met twee vingers over mijn lipjes en trok ze voorzichtig uit elkaar. Floep, daar verdween er eentje soepeltjes in mijn inmiddels kletsnatte spleetje. Ik kreunde. Hij bewoog langzaam heen en weer, haalde zijn vinger er weer uit om er dan met twee vingers weer in te verdwijnen. Ik kreunde nog wat harder. Zijn andere hand legde hij weer over mijn borst neer en hij kneep zachtjes in mijn tepel. Hij bewoog zijn vingers uit mijn spleetje, over mijn klitje en weer terug in mijn spleetje. En toen nog eens en nog eens. Bij elke beweging kreunde ik ietsje harder. Toen manoeuvreerde hij zijn hand zodanig dat hij over mijn klitje kon wrijven terwijl hij met twee vingers in mij was. Hij begon met langzame bewegingen die ook door zijn hand op mijn borst werden overgenomen. Ik voelde de spanning toenemen en begon zelfs te hijgen terwijl hij het tempo langzaam opvoerde. Nog even en ik zou klaarkomen. “Lekker, ja, ga door…” hijgde ik. Hij klemde mij nog wat steviger vast en ik duwde mij ook stevig tegen hem aan. Nog even en… “Ja, oh ja, jaaah!”

“Zo, dus dit voer jij uit als je voor een collega in moet vallen,” zeg ik nahijgend.
“Nou, meestal niet hoor, maar voor jou maak ik graag een uitzondering.”
“Ik dacht dat je kantoordienst had?”
“Dat was ook eigenlijk zo maar omdat ik wist dat jij hier ergens zou zijn heb ik weer met en andere collega geruild die niet zo van deze warmte houdt. En ik had geluk dat ik jou hier zo aan kon treffen…”
“Nou, en ik dus ook. Heb je zin in nog een beetje meer geluk?”
“Nou, als dat zou kunnen…”