De sleutelbos

M’n vingers gleden langs de stof. Lekker zacht, zou goed voelen op m’n huid. Als de rode zou passen, zou ik de blauwe er bij kunnen doen. Zwart en wit had ik al. Nog even over nadenken.

Ik liep terug de winkel in, langs de schattige babydolls. De verleiding was groot, maar ik weerstond het. Pakte het setje. Niet dat ik het nodig had, maar het was zo enig dat ik het niet kon laten hangen. Ik was zwak, ik wist het.

Je moest je zo af en toe verwennen. Tevreden stapte ik de kleedkamer in. Trok het setje over mijn ondergoed. Het was gelijk duidelijk dat het af zou vallen. Ik zag er uit als een worstje: alles puilde uit. Dat werd hem niet. Raapte de sleutels op, die uit m’n tas gevallen waren. Daarna deed ik de rode over m’n beha. Zocht naar een spiegel, maar zag er geen in de paskamer. Wat raar. Ik stak mijn hoofd om het gordijn en spotte er één.

Ik liep er heen. Bekeek me aan alle kanten. “Staat je goed”, zei een vrouw, “maar het kan nog beter.” “Kunt u mijn sluiting goed doen?”, vroeg ik. “Een haakje zit niet lekker en ik kan er niet goed bij.” Ze plukte er aan, en schudde m’n boezem op. “Zo beter? U heeft een mooie bos hout.” “Dank u.” Ik voelde me vereerd, en eerlijk gezegd had ik het wel fijn gevonden, die handen aan m’n bedekte tieten. We raakten aan de praat; ze leek me wel aardig.

Ik legde het setje terug. Pakte de blauwe er bij. Snel controleren: cupmaat okay, breedtemaat ook. In laten pakken. Afrekenen. Klaar. Weer had ik meer gekocht dan ik nodig had: één beha was aan vervanging toe geweest. De vrouw rekende ook iets af. “Bakkie?”, vroeg ik.

We liepen naar de koffietent verderop in de straat. Ze was echt heel aardig. Vertelde na wat koetjes en kalfjes dat ze gescheiden is. Haar kinderen waren het huis uit. Ze wilde geen man meer, althans voorlopig niet. Ze ging vaak uit in een vrouwencafé. Dat laatste vertelde ze zacht, naar mij toe gebogen opdat niemand het zou horen. Ze was heel openhartig, en ik werd dat ook. Vertelde dat ik al lang getrouwd was mijn grote liefde. Dat ik al vroeg droog achter m’n oren was, maar dat hij m’n eerste was geweest. Over de kinderen, die nog thuis woonden maar overdag op school waren. Over mijn werk als assistent-makelaar. Over zijn werk op kantoor. De trektochten met de camper. Ik fluisterde, zodat niemand het kon horen, dat ik mannen en vrouwen leuk vond. Ik zag haar ogen oplichten. Mijn hart bonsde in m’n keel. Ze luisterde belangstellend; stelde zo af en toe een vraag. Niets geveinsd. Ze was echt heel leuk.

Ik nodigde haar thuis uit. Die nacht kon ik niet slapen van opwinding. Zag elk uur op de klok, behalve het zesde. Ik woelde. Trok het nachthemd uit omdat ik het warm had. Lag naakt onder het dekbed. Streelde Dik’s buik. Raakte even aan zijn leuter. Bracht m’n hand op mijn lekkere plekje. Kreeg zo’n zin. Zo’n ongelooflijke zin. Kon het niet over m’n hart krijgen om hem wakker te schudden. Ging naar de wc. Plaste. Hield de benen wijd. Draaide rondjes met mijn hand. Over m’n klitje. Zo lekker. Hmm. Zo donker. Alleen de maan. Zag mij. Zo. Lekker. Zo …

Nog moe werd ik om zeven uur wakker door het wekalarm op mijn telefoon. Anderhalf uur later had ik het huis voor me zelf. Nog een half uur, dan zou ze er zijn. We praatten heel leuk verder, met dampende mokken in de handen. Alsof er geen onderbreking was geweest. Allengs schoven we dichter naar elkaar toe. Had er eerst nog iemand tussen ons kunnen zitten, later raakten onze dijen elkaar. Zacht legde ze haar hand op mijn knie. De mijne ruste kort op de hare en ging daarna naar haar onderbuik. Ik voelde dat ze geen slip onder haar jurk had en had er spijt van dat ik er wel één onder m’n rok droeg. Ze duwde door de stof heen op mijn venusheuvel. We synchroniseerden onze drukkende bewegingen. Mijn vingers voelden minuscule haartje. Wreven over haar klitje. Kwamen tussen haar lipjes. Oh wat was dat lekker. Zo zalig warm daar binnen. Ik sloot de ogen en liet me meevoeren op het door haar gedirigeerde ritme. Tegelijk ging ik door. Mijn vingers werden nat. Ze begon te trillen. Plotseling schoot ze voorover. Liet mij niet los en drukte verder, tot ook ik een hemels orgasme beleefde.

Ik opende de ogen en schonk koffie bij zodra ik weer op de wereld was. We lieten onze handen door elkaars haar gaan. Zoenden uitbundig, zoals alleen twee vrouwen dat kunnen. Kussen vol overgave.

Toen ze na veel zoenen in haar auto gestapt was, zocht ik mijn sleutels om de achterdeur te openen. Kon ze niet vinden. Alle plaatsen waar ik was geweest liep ik af: het sleutelkastje, de auto, de voordeur. Nergens. Maar deze muts had de deur toch opengemaakt? Dus het was uitgesloten dat ze weer uit mijn tas gegleden waren. Of zou zij …? Nee, dat kon niet. Iemand die zo aardig was.

Ik belde onze aannemer. Ze hadden weinig tijd, maar konden wel cilinders monteren als ik die haalde. Gaven me het nummer van een ijzerzaak waar ze vaak mee werkten. Ik belde, en kon die middag nog komen. Daarna de politie; ik kon morgen langs.

Belde Dik, die het nonchalant opnam. “Weet je dat ik fijn gedroomd heb fijn vannacht?’’ Ik ging niet in op zijn vraag en vertelde meteen wat er aan de hand was. ‘’De maandelijkse soap. Je vindt ze vast. Maak je niet sappel, Di” zei hij terwijl ik in gedachten ons huis leeggeroofd zag worden.

Ik haalde de reservesleutel. Die van de auto had ik gelukkig nog. Voordat ik wegreed, holde ik naar de buren. Vertelde kort dat ik de voordeur niet op slot kon doen omdat ik de sleutels kwijt was. Catherine zou een oogje in het zeil houden, en alarm slaan als ze iets verdachts zag. Met angst en beven racete ik naar de stad en kocht nieuwe cilinders. Gelijk sluitend, zodat maar één sleutel nodig was. Ik liet kopieën maken voor mijn man en de kinderen, plus een reserve. Belde gelijk onze aannemer.

De agente hoorde het verhaal aan. Nee, er was niets gebracht. Keek bedenkelijk. “Heeft ze het weer geflikt!” Ik keek op. Zulke taal had ik niet verwacht. “Wij hebben verschillende aangiften die op details verschillen maar op hetzelfde neerkomen. Een vrouw papt aan met een man of vrouw. Ze steelt zijn of haar sleutels. Haar handlangers halen het huis leeg, meestal binnen één of twee dagen. U hebt geluk dat dat nog niet bij u gebeurd is.” Ik blij dat de aannemer de cilinders al heeft vervangen, dacht ik. “Wij kunnen niets doen omdat het slachtoffer haar uitgenodigd heeft. Ze neemt nooit het initiatief.” Hoe stom was ik geweest; ze had zo leuk geleken.