‘k Verlang er naar…
De mondhoekjes die krullen als je weer
Schandalig in mijn ogen kijkt,
Dat wat weerbarstig lokje langs je oor
Moet wijken voor jouw snelle slanke vingers.
Ik snak er naar…
Als dan die treitertopjes tripp’len op mijn buik,
Mijn borst zo schokkend van zich spreekt;
Jouw meer doortrapte hand die gaat,
Zo zeker, naar dat zweetdoordrenkte bandje.
Dan weet ik al…
Dat ik daar kwetsbaar hijgend liggen zal,
Mijn tepels priemend, barstend haast.
Ik zie je lippen tuitend natter worden als
Mijn dampend uitgepelde vlees je nodigt.
En dan…
Ik weet het, en toch ook weer niet;
Mijn landkaart lijkt voor jou steeds weer vernieuwd.
Jou malle reis door vlakten, bergen en moeras…
Ik sluit mijn ogen.
Lief, weet mij te vinden!
Muriël
