Shespot forum

vroeger vond ik het maar raar als men elkaar via internet heeft leren kennen.... nu weet ik dat een virtueel vriend ook een echte vriend irl kan worden. In sommige gevallen gaat zo'n vriendschap zelfs veel dieper dan met iemand die je "gewoon" hebt leren kennen.

Drie jaar ouder en wijzer sinds het starten van dit topic, denk ik dat virtuele 'vriendschap' - daaronder versta ik dat gevoel van herkenning en verbondenheid dat je virtueel soms heel snel en sterk kunt hebben - alleen een irl vriendschap kan worden en blijven als er voldoende duurzame gemeenschappelijkheid in de realiteit is.

En een shespotoverstijgend gevoel van welzijn in elkaars gezelschap

Maar ook als het niet tot een blijvende vriendschap komt, kunnen virtuele contacten waardevol en bijzonder zijn. Het blijft dan bij een mailwisseling, en soms een eenmalige ontmoeting. Ik heb op die manier in ieder geval mensen leren kennen die mijn leven zeker verrijkt hebben.

Ik weet alleen dat je zo op het forum bepaalde personen gevoelsmatig aardig vind en anderen minder....

maar ja....dat zou natuurlijk best anders kunnen zijn als je elkaar zou ontmoeten


alhoewel......ik denk dat je gevoel een heleboel zegt....
en er is ook niks mis mee als je alleen op het forum een soort van vrienden gevoel hebt,denk ik.

ik vind het wel leuk als je gewaardeerd word en als er personen zijn die je aardig vind en dat het wederzijds is

best wel gek toen ik jonger was.. 18-22 leerde ik veel mensen kennen via fora.. laatste jaren nooit meer..

jongere mensen zijn makkelijker met irl ontmoeten denk ik

Ik heb mensen leren kennen, via internet...een enkeling mag zich mijn vriend noemen, ook IRL...maar er zitten ook diverse exemplaren tussen, waarvan ik dacht dat het vrienden zouden kunnen worden, maar die me toch op één of andere manier vreselijk teleurgesteld hebben. Voor mij blijkt steeds weer dat niet alles is wat het lijkt in de virtuele wereld...

Ik kan me dat goed voorstellen Venus...
Maar het lijkt mij dat de mensen hier op Shespot een stuk 'echter' zijn dan mensen die je elders virtueel ontmoet.
Of ben ik nu heel erg naïef??

Ik kan me dat goed voorstellen Venus...
Maar het lijkt mij dat de mensen hier op Shespot een stuk 'echter' zijn dan mensen die je elders virtueel ontmoet.
Of ben ik nu heel erg naïef??

ja

maar ik meen het eigenlijk wel. uiteindelijk laat je maar een deel van jezelf zien, het deel waarvoor je kiest dat anderen mogen 'lezen'. en volgens mij is dat altijd zo, virtueel.

uiteindelijk laat je maar een deel van jezelf zien, het deel waarvoor je kiest dat anderen mogen 'lezen'. en volgens mij is dat altijd zo, virtueel.

Maar dat is in reallife toch niet anders?...

Niet helemaal waar. Je lichaamstaal kan je moeilijk verstoppen irl.

Wou ik ook net zeggen

In reallife speelt de non-verbale communicatie een hele grote rol…
Volgens sommige onderzoekers…60% lichaamstaal, 30% klank van de stem, en maar 10% daadwerkelijk inhoud, dus wat er wordt gezegd.
We pikken via onze zintuigen onbewust heel veel informatie op. Soms kun je zien of voelen hoe iemand in zijn vel zit…toch?

Ik merk nu wel dat ik iets heb van: "nu is het genoeg". Met andere woorden: ik hoef er niet meer zo absoluut nog internetvrienden bij. Ik heb een aantal prachtmensen leren kennen via Shespot, en een aantal van hen heb ik ook IRL mogen ontmoeten. Met sommigen is het contact daarna gebleven, met anderen is het verwaterd. Maar met diegenen waar het contact mee gebleven is, zelfs al zitten ze zo ver weg van mij, hoop ik toch het contact te bewaren. En ik heb er alle begrip voor dat hun échte leven soms zo druk is dat er even geen plaats is voor het virtuele. Zolang ze me maar af en toe wat woorden toegooien en af en toe aan me denken. En dat doen ze ook.

Goh... x-aantal jaar later denk ik op een avond waarop onze nationale zender staakt nog eens aan Shespot... en het eerste wat ik tref is dit topic. Ik was benieuwd naar wat ik toen geschreven had, en kijk... ik blijf erachter staan.

Ik heb hier op Shespot een meisje leren kennen, zij studeerde toen nog. En ik heb het genoegen gehad, en dat heb ik nog steeds, haar ook IRL te leren kennen, en haar te zien transformeren tot de prachtige vrouw die zij nu is. Op haar huwelijk heb ik voorgelezen, en nu ze zwanger is van haar eerste kindje popel ik van ongeduld om haar zwangere buikje ook in het echt te kunnen bewonderen ipv op foto.

Met iemand anders blijft het contact dan weer virtueel, maar wel heel erg dierbaar. Ik zou bijvoorbeeld de dagelijkse mailtjes met een virtuele vriendin niet meer kunnen missen. Hoe kan het ook anders, na 8 jaar?
En ik glimlach vanzelf wanneer ik aan mijn concertvriend denk. Hem leerde ik ook via het net leren kennen, muziek was de X-factor. En nu delen we concerten, rijden we samen Nederland en België door voor absolute must sees, en doen we nachtjes door op festivals en na concerten.

Anderen zijn, zoals ik ook al toen vermoedde, eruit gefilterd. Gewoon, door het leven. Zo gaat dat nu eenmaal.
Dit neemt niet weg dat al die vroegere vriendschappen wel mee bijgedragen hebben aan de persoon die ik nu ben... net als IRL. En daarvoor kan ik alleen maar 'merci' zeggen.

Lichtje, weer terug naar *uit*

In reallife speelt de non-verbale communicatie een hele grote rol…
Volgens sommige onderzoekers…60% lichaamstaal, 30% klank van de stem, en maar 10% daadwerkelijk inhoud, dus wat er wordt gezegd.
We pikken via onze zintuigen onbewust heel veel informatie op. Soms kun je zien of voelen hoe iemand in zijn vel zit…toch?

Is het niet zo dat als je iemand ivl goed kent je net zo goed aan de manier van schrijven of het gebruik van zinnen in de berichtjes heel goed kan aflezen hoe iemand in zijn vel zit???

In de virtuele wereld heb ik nieuwe mensen leren kennen, mensen die ik normaal gesproken nooit tegen gekomen zou zijn.
Sommigen zijn passanten gebleken, met anderen heb ik een diep vriendschappelijk contact opgebouwd. Door mailcontact kan je een ander ook heel goed leren kennen. Het is vaak makkelijker om je open en kwetsbaar op te stellen en dat maakt dat het contact soms zo veel dieper en verder gaat dan een irl contact. Dat maakt voor mij een virtueel contact soms net zo waardevol of zelfs waardevoller als een irl contact.

Een aantal mensen heb ik irl mogen ontmoeten. Super leuk is het om te zien dat de klik die er virtueel is er ook gewoon irl blijkt te zijn.
Zo heb ik iemand leren kennen die zo mijn zus had kunnen zijn en zo ben ik ook mijn lieve vriendin tegen gekomen.
Voor mij kunnen virtuele vrienden dus zeker irl vrienden worden....

Wat heerlijk dat je mensen hebt leren kennen die echt bij je passen!
Helaas hoeft het niet altijd zo te gaan, hoewel ik me kan voorstellen dat je dat toch iedere keer wel hoopt.

Ik ben zelf niet zo op zoek naar mensen om te ontmoeten en blijven ontmoeten maar ga een overduidelijke klik niet uit de weg. En als ik me dan over mijn schroom, verlegenheid en teruggetrokkenheid heen kan zetten, zien mensen opeens irl wie ik ivl allang heb laten zien.

Ik kan me dan ook helemaal vinden in Jenda's idee; je kan tussen de regeltjes door ook heel vaak al lezen wat voor vlees je in de kuip hebt. Iemand kan irl dan hoogstens wat schuchterder zijn, maar is wie hij/zij is. Tenminste.. dat hoop je maar volgens mij merk je dat ook snel genoeg.

Via andere sites heb ik prachtige vriendschappen opgedaan die, door de loop der tijd, helaas na een aantal jaren ook weer overwaaiden. Zo is het leven nu eenmaal. Wat ik nu zo mooi en vreselijk bijzonder vind, is dat ik per ongeluk tegen een heerlijke vriendin ben aangelopen en onze mannen en gezinnen er helemaal bij betrokken zijn. Zou ik haar via werk of wederzijdse vrienden hebben ontmoet, zouden we oppervlakkiger of misschien zelfs wel helemaal niet aan een vriendschap zijn begonnen. Nu we elkaar hebben leren kennen via de virtuele veiligheid, ontdekten we eerst elkaars karaktertrekken, wensen, dromen en onmogelijkheden. Toen we elkaar bij een kop koffie ontmoetten was het alsof we met een schok op aarde terecht kwamen; er zat ook echt een prachtig uiterlijk aan de woorden en waarden vast!

Toch fijn dat je je tegenwoordig niet meer hoeft te schamen dat je elkaar via een computer hebt leren kennen. Waar dat 'vroeger' toch als kluizenaars-manier werd gezien, is dat nu geaccepteerd en wordt het zelfs toegejuicht.

In reallife speelt de non-verbale communicatie een hele grote rol…
Volgens sommige onderzoekers…60% lichaamstaal, 30% klank van de stem, en maar 10% daadwerkelijk inhoud, dus wat er wordt gezegd.
We pikken via onze zintuigen onbewust heel veel informatie op. Soms kun je zien of voelen hoe iemand in zijn vel zit…toch?

Is het niet zo dat als je iemand ivl goed kent je net zo goed aan de manier van schrijven of het gebruik van zinnen in de berichtjes heel goed kan aflezen hoe iemand in zijn vel zit???

In de virtuele wereld heb ik nieuwe mensen leren kennen, mensen die ik normaal gesproken nooit tegen gekomen zou zijn.
Sommigen zijn passanten gebleken, met anderen heb ik een diep vriendschappelijk contact opgebouwd. Door mailcontact kan je een ander ook heel goed leren kennen. Het is vaak makkelijker om je open en kwetsbaar op te stellen en dat maakt dat het contact soms zo veel dieper en verder gaat dan een irl contact. Dat maakt voor mij een virtueel contact soms net zo waardevol of zelfs waardevoller als een irl contact.

Een aantal mensen heb ik irl mogen ontmoeten. Super leuk is het om te zien dat de klik die er virtueel is er ook gewoon irl blijkt te zijn.
Zo heb ik iemand leren kennen die zo mijn zus had kunnen zijn en zo ben ik ook mijn lieve vriendin tegen gekomen.
Voor mij kunnen virtuele vrienden dus zeker irl vrienden worden....

Ja mij sijne soms van de wetenschappelijke bewijzen....

Nu ik een paar maanden hier op het forum rondzweef merk ik inderdaad dat het niet zo zwart wit is ....
Het is voor mij nieuw moet ik zeggen: meetypen op een forum en ook het chatten heb ik eigenlijk nooit gedaan. Geen tijd voor
Nooit gedacht dat ik mensen op een forum 'virtueel zou leren kennen' !
Je kan natuurlijk niet gebruik maken van bepaalde zintuigen zoals je in reallife wel kan doen. Juist de zintuigen maken dat je heel veel informatie opslaat over een persoon. Je kan iemand niet ruiken, en ook een blik in iemands ogen kan heel veel zeggen.
Ik lees wel heel secuur merk ik...vaak meerdere keren. Misschien om het gemis van de zintuigen een beetje te compenseren?
Vaak ook passen bepaalde reacties bij personen en kan ik het beter begrijpen. En af en toe denk ik zelfs...tjee wie is dat?? Wat jammer dat ik die persoon niet in het eggie ken...

Ik moet zeggen dat ik inmiddels erg nieuwsgierig ben geworden naar de mensen hier op she...

Ik heb gemerkt dat een virtuele vriendschap heel waardevol kan zijn. Omdat je in eerste instantie anoniem bent, durf je meer te vragen en te vertellen, je stelt je kwetsbaarder op. Als het vertrouwen dan groeit wordt die anonimiteit steeds minder. Mijn virtuele vriendschappen zijn inmiddels heel waardevol gebleken en de tijd zal leren of het ooit ook irl vriendschappen worden.