Shespot forum

Ben nieuw hier dus als ik iets niet helemaal goed doe met deze post, dan hoor ik het graag en zal ik het aanpassen.
De titel zegt het al: door omstandigheden staat seks tussen mijn man en mij op een laag pitje. Hij heeft me al meerdere malen gezegd dat het misschien goed zou zijn voor mij als ik een minnaar zou vinden. Ik heb lang gedacht dat het niets voor mij is, maar ik heb iemand ontmoet waar ik een bepaalde klik mee heb. Mijn lijf reageert al als hij naar me kijkt en toen leek het ineens best een goed idee Het is niet iemand waar ik een relatie mee zou willen/kunnen hebben dus "veilig". De aantrekkingskracht is wederzijds en het leek een tijdje of hij er ook voor open stond, maar hij is ook getrouwd en wil het zijn partner niet aan doen, vond het risico te groot. Oké, duidelijk, wel een deukje in mijn ego. Misschien ook wat naïef van mij, denk ik er te makkelijk over omdat ik de vrijheid wel heb? Maar het heeft wel iets in me losgemaakt. Ik mis de seks toch wel.
Maar ik ben geen type voor Tinder en vluchtige contacten, wil iemand wel kennen en respecteren. Weten dat we hetzelfde over zaken denken...
Hoe werkt dit soort dingen...?

Voor "dit soort dingen" zijn geen sluitende oplossingen gevonden. Ik herinner me een relatiebureau dat hierin was gespecialiseerd, maar dat zal allang in het internet-geweld zijn verzwolgen. Op relatiesites zul je worden besprongen als je je bekendmaakt, dat heeft het voordeel dat je selectief kunt zijn: een single iemand of juist niet maar dan wel met een vrouw die ervan weet en het goed vindt, zoiets. Maar dan blijkt die weer niet in de buurt te vinden te zijn, te oud, te lelijk, etc. etc. Maar toch: een beetje om je heen kijken, laten merken dat je voor dingen openstaat, dan kan het zomaar lukken zonder dat je eerst het halve internet aan wellustige mannen over je heen krijgt.

Bedankt voor je reactie. Denk dat blijven rondkijken en voorzichtig laten merken dat ik bepaalde wensen heb, de enige manier is. En me er over heen zetten dat mijn idee (weer) afgewezen kan worden... drempeltje.
Iemand die in dezelfde situatie zit en zich dus niet schuldig hoeft te voelen lijkt mij ook het beste. En iemand die snapt dat ik mijn partner niet zal verlaten.
Misschien bedenkt vriend zich, ik voel zijn twijfel maar wil hem niet tot een foutje verleiden en hem een rotgevoel bezorgen...

Dag Margot,
Hier ook een groot verlangen naar...
Ik heb de stap naar de bekende site's ook nooit gemaakt. Te grote stap.
Maar heb wel mijn voel-sprieten uit staan.
Onlangs had ik het lef om een poging te wagen een leuke dame te verleiden.
Ze stond er echter niet voor open. Verkeerd aangevoeld? Of toch te direct?
Heel grote teleurstelling.
Het is makkelijk als je weet dat er iemand voor open staat, inderdaad. Dan is die stap in ieder geval al gezet en geen valkuil. Wat volgt is mail-contact en dan een koffie-afspraakje... Ik heb wel zin in koffie.

Ja het zou makkelijker zijn als het vooraf duidelijk zou zijn. Ik snap je teleurstelling en twijfel over interpreteren signalen, het is gewoon niet leuk om afgewezen te worden. Dat maakt het voor mij wel lastiger. De man die ik benaderde, vertelde dat ik gelijk had qua signalen maar hij had zich bedacht, bang voor evt. gevolgen. Aan de andere kant: ik ben wel voor duidelijkheid, ga er een evt. volgende keer niet meer zo lang omheen draaien. Die man blijft wisselende signalen uitzenden trouwens, maar ik kan het niet zolang hij denkt iets ergs en verkeerds te doen... dan is het toch niet leuk...?

Ben dan wel benieuwd, Margot.
Gaf jij de signalen en reageerde hij daarop? Of andersom?
Je schrijft dat hij wisselende signalen afgeeft, misschien wil hij alleen met je flirten.
Dat is natuurlijk ook al spannend.
Dan blijft het voor hem leuk, zolang er maar geen (onomkeerbare) aktie ondernomen hoeft te worden.
Vind jij flirten leuk? Dat wil ik wel uitproberen.

Hi Margot, werken je signalen al?

Thanks voor het meedenken, maar nog geen steek verder
Categorie loslaten vrees ik, niet mijn sterkste kant.
De signalen kwamen van beiden kanten, eerst beetje flirten maar het werd al snel explicieter tot aan wat we zouden doen... (en dat is het af en toe nog steeds).
Hij zegt dat hij er op een bepaald moment waarschijnlijk aan toe zou hebben gegeven, maar toen was ik nog niet zover. Daarna is hij na gaan denk en besloot dat het toch bij flirten moest blijven uit angst voor de gevolgen en een week later kwam ik - klaar met de onduidelijkheid - met de vraag of hij er voor open zou staan...
Helaas, want als ik gewoon actie had ondernomen en wel had gezien waar het schip zou stranden (of juist was blijven varen, nog beter ) was het waarschijnlijk anders gelopen. Of ik was een waardevolle vriendschap kwijt en een grotere afwijzing rijker. Maar ik vind dat ik hem niet gewoon een keer kan verleiden, nu ik weet hoe hij er over denkt. Het feit dat hij mij wel wil en moeite moet doen om zichzelf te beheersen, niet bij me thuis wil komen omdat hij zichzelf niet vertrouwt, maakt het lastiger dan wanneer het verlangen/de spanning er niet is.
Nog steeds minanarloos dus maar wel een leuke vriendschap die toch best spannend is voor beiden.

Hoi Margot,

Ik vrees inderdaad dat de ideale oplossing niet bestaat in jouw specifiek geval. Het is natuurlijk van jouw kant bekeken iets makkelijker dan voor hem aangezien jouw man een minnaar voor jou wel ok zou vinden. Het lijkt wel duidelijk dat hij gelijkaardige gevoelens voor jou heeft, maar vaak zie je dat de stap maken tussen fantaseren/flirten aan de ene zijde en echt wel degelijk seks hebben met iemand anders toch moeilijker blijkt te zijn dan initieel gedacht.
Mijns insziens moet je het gebeurde niet interpreteren als een vorm van afwijzing, integendeel. Hij heeft gelijkaardige gevoelens voor jou (laat dit je ego net strelen), maar het denkproces in zijn hoofd is nog niet zo ver gevorderd als dat van jou.

Enerzijds kan je dus proberen van geduld te oefenen, maar ik snap dat dit heel frustrerend kan zijn. Je zit natuurlijk ook nog steeds met je eigen gevoelens, behoeftes, verlangens. Maar soms moet het idee van 'vreemdgaan' ook kunnen rijpen in iemand zijn hoofd. Ik zou in dat geval wel wachten tot hij terug meer expliciete signalen uitzendt. Vaak verdwijnen zulke gevoelens ook niet zomaar vanzelf, zeker aangezien jullie nog een mooie vriendschapsband hebben. Hem verleiden als hij aangeeft dat hij er niet echt klaar voor is, lijkt me geen goede optie. Je hebt dan misschien voor een paar uur plezier, maar vermoedelijk zal er dan sowieso niets langdurigers uit voortkomen en speel je mogelijks een mooie vriendschap kwijt. Als je dan ook nog moet vaststellen dat hij zich daarna rot voelt, zal je er zelf achteraf ook geen goed gevoel aan overhouden.

Anderzijds kan je natuurlijk ook zeggen: Afgesloten hoofdstuk. Ik sla het blad om! Maar de vraag is natuurlijk of je dit zelf wel wil en kan. Je hoofd kan zeggen dat dit de beste optie is, maar als je hart en de rest van je lichaam iets anders verkondigen, wordt dit moeilijk.

Misschien dan maar stilletjes afwachten, van jullie vriendschap en de mooie, spannende momenten genieten? En ondertussen hopen dat het idee kan rijpen in zijn hoofd? Wie weet zijn daarna de rollen omgekeerd? Misschien ben jij op de tussentijd iemand anders tegen gekomen die er wel al klaar voor was.

Zie het vooral niet te negatief naar jezelf toe. Hij koestert gelijkaardige gevoelens. De vraag blijft wel of je wil/kan blijven wachten op iets waarvan je nooit zeker kan zijn of het er ooit zal komen.
In ieder geval veel succes.

Dank je voor je reactie. Goed verwoord ook dat het voor hem een proces is - lastiger en met een onzekere uitkomst. En eigenlijk geen afwijzing van mij/gevoelens.
Ik wil komende tijd in elk geval gaan genieten van wat er wel is ipv steeds te kijken naar wat er niet is, binnenkort gaan we naar dezelfde zakelijke bijeenkomst en dat was uiteraard weer inspiratie voor diverse scenarios: hopelijk is het warm weer... Ik kijk er vol spanning naar uit maar verwacht voorlopig verder niets. Liever een weloverwogen besluit, dan dat ik een foutje word...

Hallo allemaal, ik heb een iets andere vraag en aangezien hier ook wat mannen zitten durf ik hem wel te stellen en hoop ik op een beetje advies en eerlijk antwoord. Ik voel me heel erg seksueel aangetrokken tot een jongen. We zitten allebei in een relatie en die is bij beide goed voor zover ik dat in kan schatten. Deze jongen maakt iets bij me los. Als ik met hem praat, begint het bij mij te kriebelen, is het spannend en heb ik zin om hem aan te raken. Mijn vraag is kan ik hier wat mee doen en zo ja, wat? Idealiter zou ik een 'one night stand' met hem willen. Dit is ook iets waar ik vaak over fantaseer. Is het gek als ik zoiets zou voorstellen?

Gek.., was is gek?
Loop je niet het risico dat je het dan vaker zou willen? Kun je dat handlen in je huidige situatie, of kan je huidige relatie daar tegen?

Ik denk dat Vaudeville hier de juiste vragen stelt.
Er is een verschil tussen fantasie en werkelijkheid.
Hoe solide is je basis nu, wat haal je overhoop als het zou gebeuren?
Bedenk wat de consequenties zouden kunnen zijn... Is het dat je waard?
Kan de jongen het ook aan, want het gaat niet alleen om jouw houding in deze.

Als het antwoord daarop naar je zin is, tel dan nog eens tot 20.
Handel dan pas of niet.

Geniet in ieder geval van de fantasie, flirt, daar doe je sowieso niemand kwaad mee.

Hallo allemaal, ik heb een iets andere vraag en aangezien hier ook wat mannen zitten durf ik hem wel te stellen en hoop ik op een beetje advies en eerlijk antwoord. Ik voel me heel erg seksueel aangetrokken tot een jongen. We zitten allebei in een relatie en die is bij beide goed voor zover ik dat in kan schatten. Deze jongen maakt iets bij me los. Als ik met hem praat, begint het bij mij te kriebelen, is het spannend en heb ik zin om hem aan te raken. Mijn vraag is kan ik hier wat mee doen en zo ja, wat? Idealiter zou ik een 'one night stand' met hem willen. Dit is ook iets waar ik vaak over fantaseer. Is het gek als ik zoiets zou voorstellen?

Tja wat is gek voor jou en wat is gek voor mij?
Als je die fantasie uitvoert.....zul je jezelf dan zonder problemen nog in de spiegel kunnen aankijken? Is het dan met medeweten van je partner? Zoals al gevraagd....zal het dan bij die ene keer blijven? Is het niet leuker die fantasie in hand te houden en een relatie te hebben die je hebt dan die ene keer die alles op de helling zet (kan zetten)?

Niet gek inderdaad
Maar realiseer je dat je niet alleen met je eigen normen en waarden en verlangens te maken hebt. En zoals mijn - nog steeds platonische - vriend zegt: er zijn meer spelers in het veld om rekening mee te houden.
Ik heb er voor gekozen om het te bespreken met mijn vriend en hoewel de uitkomst niet positief was, ben ik er achteraf blij om. Als ik ervoor gegaan was, was ik een vriendschap kwijt geweest. Maar als het jou alleen om het fysieke gaat, dan zou ik gewoon een keer proberen hoe hij reageert als je wat dichterbij gaat staan of zitten, een hand op zijn arm, je been onder tafel tegen de zijne. Veel mogelijkheden om te testen of hij er voor open staat. En als je wisselende signalen krijgt: doorpakken of vragen.