Shespot forum

Dag Spotters,

Diegenen die me persoonlijk kennen weten het wel: ik ben een leesmonster. Ik kom dan ook regelmatig artikelen tegen waarvan ik denk: 'dit is wel wat voor op Shespot'. Nu net weer eentje. De Correspondent publiceert deze ochtend een voorpublicatie van Simone van Saarloos' nieuwste essay 'Het Monogame drama: een pleidooi voor multi--intimiteit.'

Ik weet niet precies waarom, maar het artikel raakt me enorm. Ik kan me erg goed vinden in de strekking ervan. Met name in deze passage: 'Spelen oefent dan vooral het vermogen om om te gaan met spontaniteit, chaos en verrassing. Je bent afhankelijk van andermans acties, je kunt niet vasthouden aan een voorbedacht plan. Je kunt van tevoren van alles bedenken of uitstippelen, maar in het spel zelf moet je handelen naar wat er op dat moment gebeurt.' Dit is precies waarom ik (nu) geen vaste relatie wil. Laat mij ontdekken hoe ik reager oop verschillende mensen, wat is er fijn, wat niet, wat triggert?

Al met al wilde ik jullie dit, naar mijn mening, sterke stuk niet inhouden. Ik ben daarnaast ook wel benieuwd of jullie je in het stuk kunnen vinden, en waarom wel of niet.
Ik maak bewust geen apart topic over het essay omdat ik behoefte had aan een leeshoekje hier met interessante artikelen over seksualiteit.

19 november in de boekhandel?

Zoals je kunt lezen...

Ik was naar aanleiding van haar optreden in Zomergasten erg benieuwd naar haar essay. De voorpublicatie vind ik sowieso geslaagd, omdat die me echt aan het denken zet. Wel roept het stuk een paar vragen bij mij op:
- Wat is (in haar ogen) het verschil tussen polyamorie en multi-intimiteit? In welk opzicht gaat haar voorstel voorbij polyamorie?
- Ik snap dat niet alle verlangens van een individu door één andere persoon vervuld kunnen worden. Die aanname van de monogamie stelt ze heel scherp ter discussie. Maar wat ze zelf lijkt te vooronderstellen in haar oplossing is dat het in het leven draait om het vervullen van de verlangens van het individu (i.p.v. bijvoorbeeld het beantwoorden van het appèl of de behoeftes van anderen; dat het gaat om wat ik wil en niet zozeer om wat er van mij gevraagd wordt) en dat al die verlangens vervuld moeten worden. Zijn die vooronderstellingen niet minstens zo problematisch als de aanname waarop zij haar pijlen richt?

Ik heb het essay nu 4x doorgespit maar ik vind het heel erg lastig om te lezen, moet ik eerlijk bekennen...

Ik vind dat ze hele (voor mij) vreemde conclusies trekt en stellingen neerzet, waardoor ik bij elke alinea vragen en/of een weerwoord heb Eerst voorbeeld is al: waarom kun je alleen in een single status verschillende mensen liefhebben, dat kan toch in een relatiestatus?
Ik probeer het later nog eens

Overigens stelt ze ook wel een hele goede vraag: "voel ik wel genoeg?". Ik denk dat meer mensen weleens zichzelf deze vraag zouden mogen stellen, gewoon om ze even uit een denksleur te halen.

Als ik het samen moet vatten in 1 woord dan noem kies ik het woord egoïsme, in de vorm van: een decadent uitfilteren hoe het zelfgenot het best binnen bereik is.

‘Wat wil je?’ of ‘Waar heb je zin in?’ vormt zodoende de bron van de dagelijkse besluitvorming. Niet het waarom (waarom verlang ik dit?), maar het wat van de behoefte staat centraal, omdat het hebben van verlangens geaccepteerd is.

Dat is haar drive. Als medeleven en liefde voor anderen de kern van je leven is dan kun je haar betoog in de prullenbak gooien want het heeft volgens mij geen barst met liefde te maken.
Het is een vrouw die nog nooit voor dilemma' s heeft gestaan en die "bij god" niet weet hoe de zelfkant van het leven er uit ziet. En...(dat zou overigens heel triest zijn) niet weet wat werkelijk "houden van" inhoudt. Het onvoorwaardelijk jezelf weg kunnen cijferen voor iemand anders.

Ik ben echt niet zo van de actief feministische slag, maar wilde dit artikel toch even delen vanwege de genoemde onderzoeken uit het verleden. Redelijk onmenselijk, ben blij dat we nu toch ietwat 'verder' zijn met hoe onderzoeken worden uitgevoerd

Het zwijgen over de bijwerkingen van de pil kent een seksistische en racistische geschiedenis